Epcot

Om half zeven gaat de wekker van Ricks horloge. Ik ben meteen wakker, want we gaan vandaag naar ons favoriete Disney park: Epcot! Het duurt even voor de kinderen ook wakker zijn, maar dan maken we ons toch met vol enthousiasme klaar.

Buiten is het stil op dit vroege uur en de zee heeft nog de mooie zonsopgangsgloed. Natuurlijk kunnen we niet op weg zonder dolfijnen gezien te hebben en die geven prompt aan die wens gehoor. Er zwemmen er twee binnen de boei, waar wij al een paar keer heen gezwommen zijn!

Keurig om half acht rijden we weg richting Orlando. Het eerste stuk, zo'n 25 mijl naar de brug naar Tampa gaat iedere keer tergend langzaam. Van een groene golf hebben ze hier nog nooit gehoord, kennelijk!

Maar als we eenmaal de interstate bereiken gaat het lekker snel. Tussen hier en Orlando ligt nogal wat leeg land, dus de rit is saai. Tot Saskia zegt, dat ze een ronde wolk ziet, net een ufo.

Inderdaad in de lucht hangt een wolk, die niet natuurlijk kan zijn. We vragen ons allemaal af, wat dat nu kan zijn, als we zien, dat er een letter naast verschijnt. Het blijkt een vliegtuigje te zijn, dat iets schrijft.

Het duurt even, voor we doorhebben, wat dat is. Het blijkt een smiley te worden met daarachter "Jesus loves you, praise the Lord". Het kijken naar dit hemelse gebeuren heeft ons inmiddels bij de ingang van Epcot doen belanden. Maar het lijkt ons niet, dat het iets met Disney te maken heeft.

We worden naar een super parkeerplaats gedirigeerd, slechts een rij achter de gehandicapten plaatsen. Zo zijn we zo bij de ingang.

Eenmaal in het park bedenken we, dat we fastpasses voor Test Track willen halen en dan in de rij wachten voor Soarin. Maar de fastpasses voor Test Track blijken vandaag niet te werken, dus we keren dat plan om en lopen eerst richting het Land paviljoen voor de Soarin fastpasses.


Daar zien we, dat de tijden nu tussen 12 en 1 zijn en dat valt precies tijdens onze lunch. Daarom gaan we eerst even naar de nieuwste attractie: The Seas with Nemo and Friends.

We nemen plaats in ons Clammobile en rijden langzaam door deze heel leuke attractie. Hij is wel echt op kleine kinderen gericht, maar dat hebben wij kennelijk nog genoeg in ons om het ook erg leuk te vinden. Wel goed, dat we hem meteen gedaan hebben, want later op de dag is er een flinke wachttijd voor. Het is veel drukker in het park, dan we hadden verwacht.

Inmiddels zijn de tijden voor de fastpasses na 13 uur, dus prefect voor ons. We halen er vijf en lopen dan naar Test Track. Hier staat, dat de wachttijd 70 minuten is. Oef, best lang, maar dit is de eerste keer, dat Saskia er echt in wil (ze wordt steeds dapperder!), dus we bijten maar door.

Tot onze verbazing (en plezier!) gaat de rij veel en veel sneller en zitten we een half uurtje later al in ons autootje! Het blijft een leuke attractie, hoe vaak ik hem ook al gedaan heb. Vooral de 65 mijl per uur aan het einde is super!

Nu hebben we nog even tijd voor onze lunch reservering en ik ben mijn zonnebril vergeten. Bij het Mexico paviljoen is er ruime keuze en de kinderen kiezen er ook een. Ik vind het belangrijk, dat zij hun ogen beschermen tegen de toch wel heel felle zon hier en thuis. Tot nu toe vonden ze dat maar niets, maar nu met "coole" brillen hopelijk wel.


Bij elk bezoek aan een Disney park hoort ook het passen van allerlei gekke hoofddeksels. We verbazen ons altijd over hoeveel mensen met die dingen op door het park lopen. Zo'n Goofy of Knabbel hoed draag je toch niet in het dagelijks leven?

Maar het passen is altijd echt lachen en levert hilarische foto's op! Giechelend lopen we de pyramide van Mexico binnen. Hier hebben we een reservering bij de San Angel Inn.

Dit restaurant is een favoriet van de kinderen, omdat ze tijdens het wachten op het eten het bootritje met de Drie Caballeros (dit jaar nieuw voor ons) kunnen doen. Bovendien is het eten er redelijk geprijsd en erg lekker.

De Mexicaanse salade gaat er goed in bij mij en ook de anderen smullen. Na de lunch doen we met zijn allen het boottochtje nog een keer. De toevoeging van de Drie Caballeros (Donald Duck en twee andere vogels) maakt het een Disney-achtiger.

Inmiddels is het tijd om onze Soarin fastpasses te gebruiken. Inmiddels is de wachttijd daarvoor opgelopen tot maar liefst twee uur en een kwartier en alle fastpasses zijn al weg! Dat zou ik er niet voor over hebben!

Gelukkig kunnen wij zo door en voor we het weten "vliegen" we over het prachtige Californie. Het blijft een heel mooie attractie!

Ook in het Land paviljoen wordt "Circle of Life" vertoond, een indrukwekkende film over vervuiling en wat eraan gedaan wordt. Voor Katja was deze nieuw, al heeft ze vorig jaar een week met Leah en JB hier doorgebracht!

Omdat we het vorig jaar zo leuk vonden en Katja ook deze attractie niet heeft gedaan lopen we naar het Zee paviljoen. Dit is, na de komst van de film "Finding Nemo", helemaal verDisneyd. Vroeger was het voornamelijk een enorm aquarium met allerlei wetenschappelijke informatie over het marine leven.

Nu zijn de attracties vooral gebaseerd op de film, maar intussen leren de kinderen ook spelenderwijs heel veel over het marineleven. Het heeft dit paviljoen wel doen opleven, vind ik.

Enfin, wij gaan dus naar Turtle Talk with Crush. Deze attractie is echt heel erg de moeite waard. De schildpad, Crush, praat met het publiek en kan ze ook echt zien, want hij benoemt de kleding van de "dude" (in the white shell, hi hi) of de "dudette". Het is zeer vermakelijk en super goed gedaan!

Terwijl wij om de schildpad zitten te lachen schrikt Rick opeens. Hij heeft zijn fototoestel in Soarin laten liggen! Gauw gaat hij er achteraan, want hij heeft dat fototoestel al vaker vergeten en een keer hebben we het niet teruggevonden. Gelukkig komt hij opgelucht terug met het toestel om zijn schouders!

De volgende stop is standaard voor ieder bezoek aan Epcot: de Figment attractie met het schattige paarse draakje en Eric Idle. Toen we voor het eerst naar Epcot gingen was deze attractie heel anders, maar het draakje was er wel en het liedje ook.

Daarna vond Kodak, dat het gemoderniseerd moest worden, dus er kwam een nogal saai iets voor in de plaats. Figment (of my imagination) was verdwenen en het leuke liedje erbij ook. Kennelijk waren er wel meer mensen teleurgesteld net als wij en een paar jaar later kwam Figment terug. En nog veel leuker, dan hij eerst was!

Als je maar een dag hebt, lukt het natuurlijk niet om alles te doen. We laten de Universe of Energy en het Wonders of Life paviljoen dit keer links liggen. Wel halen Rick en Katja nog een fastpass voor Mission Space, dat zal hun laatste attractie van de dag worden.

De rest van ons heeft geen behoefte aan deze attractie. Ik heb hem een keer gedaan en voelde me erna helemaal niet lekker. En het moet toch wel leuk blijven.

We hebben enorm geluk met het weer, want de hele middag ziet het er dreigend uit en ik zie bliksem in de verte, maar het blijft droog!

Langzaamaan lopen we richting Frankrijk, waar we vanavond zullen eten. Het was ontzettend moeilijk om reserveringen te krijgen voor het avondeten. Vrijwel alle restaurants zaten vol! Maar het eten in het Franse paviljoen is heerlijk (hoewel flink duur), dus we klagen niet.

Maar eerst willen we nog de Maelstrom in Noorwegen doen. Daar staat, dat de wachttijd een uur is, maar het meisje bij de deur zegt 40 minuten. Uiteindelijk zitten we na een half uur in de boot. Kennelijk is het moeilijk om de tijdsduur van de rijen te schatten, vandaag! Maar liever zo, dan langer dan geschat!

Het bootritje door Noorwegen is kort, maar altijd weer leuk om te zien en doen. Vooral voor Saskia, die, met haar nieuw gevonden dapperheid, opeens van dit soort dingen kan genieten.

In de winkel moet er natuurlijk geposeerd worden met de enorme trol. We hebben thuis al een redelijke trollenverzameling, maar dit keer koop ik er geen bij.


In Duitsland koopt Rick een biertje en voor mij een glas wijn. Saskia gaat in de winkel haar favoriete Haribo gummie snoepjes kopen. Ze zegt, dat ze beter smaken van hier, hoewel we ze thuis ook op verschillende plaatsen kunnen krijgen!

We luisteren naar de verschillende artiesten bij de andere paviljoens. De Japanse drummers zijn heel indrukwekkend! In Frankrijk aangekomen laten we de hostess weten, dat we er zijn.

Precies om 18 uur zitten we aan ons tafeltje in Bistro de Paris. We krijgen een heel leuke serveerder, Julien uit Aix en Provence, die meteen hoort, dat ik Frans spreek als ik "Bonsoir" zeg. Altijd leuk om weer even wat van mijn derde taal op te halen.

Het eten is ook voortreffelijk! Vooraf kies ik de slakken en kikkerbilletjes, wat de anderen doet griezelen. Maar ik lik er mijn vingers bij af!

Het hoofdgerecht van coquilles St. Jacques met vijgencompote is ook super en met Kai deel ik een bord met mini versies van hun verscheidene desserts erop. Het is een exquisiet maal en we genieten er allemaal van.

Op weg naar de uitgang doen Katja en Rick nog Mission Space en natuurlijk moet de enorme Disney winkel "MouseGear" nog bezocht worden. Helaas moeten we ons plan om de Spaceship Earth attractie in de grote bal als laatste te doen opgeven, want die is, op het moment, dat wij erin willen, down.

Maar dat mag de pret van de dag niet drukken, we hebben er alweer een magische Disney dag opzitten. Na een vlotte rit terug zonder verkeer rollen we doodmoe om half twaalf ons bed in. Morgen nog een rustig stranddagje en dan moeten we weer aan de lange rit naar huis beginnen!