Vergankelijkheid

"Loop je met mij mee naar school, Mammie?", is Saskia's lieve vraag als ik net achter mijn eerste bak koffie zit. Eigenlijk was ik dat niet van plan, want ik ben laat vanochtend, het was moeilijk uit bed komen. En ik heb nog geen ontbijt op!

Maar dat lieve stemmetje kan ik niet negeren en ik weet, dat het nog maar kort zal duren, dat mijn aanwezigheid zo op prijs wordt gesteld door haar. Ik sla mijn koffie en een bakje Frosted Mini Wheats achterover en ga dan met Cosmo met Saskia mee.

Bij de school staat Mary Ellen al in haar hardloopkleding te kletsen met de Gifted and Talented lerares. Met de gewoonlijke kus op Saskia's voorhoofd (dat mag bij school, thuis mag het een volle omhelzing zijn) neem ik afscheid van haar.

Mary Ellen en ik brengen Cosmo thuis en gaan dan hardlopen. Het is alweer flink warm en vochtig, maar toch lopen we de vijf kilometer in net iets meer dan een half uur. Ik moet op de heuvels snel wandelen, want mijn rechterbeen doet veel pijn. Daar baal ik zo enorm van! Het weerhoudt me om weer langere afstanden te gaan lopen.

Cosmo wacht geduldig buiten in de achtertuin, die 's ochtends lekker in de schaduw ligt. Er staat vanochtend een lekker briesje, maar het is wel flink warm, dus ik wil ergens gaan wandelen met Cosmo, waar veel schaduw is.

Mijn keuze valt op Great Falls. Achterin de auto zet ik de airconditioning keihard aan en Cosmo slaapt rustig. Tot ik mijn nationale parkenpas laat zien bij de ingang, meteen is hij klaarwakker en begint te piepen! Hij herkent het hier al!

We lopen alleen even naar het eerste uitkijkpunt over de watervallen. Ondanks de droogte zit er nog flink wat water in de rivier. Maar de uitkijkpunten liggen in de volle zon, dus ik sla de andere twee vandaag maar over.


De grootste waterval zit nog goed vol

Voor de verandering loop ik tegen de stroom van de rivier in. Dit is een prachtig, schaduwrijk pad, dat helemaal langs het water loopt. We hebben de mooiste uitzichten over de hier nog heel rustige rivier.


Een zijstroompje





Uitzicht over de rivier



Zicht op de dam verderop

Op twee verschillende "strandjes" zitten groepjes Eastern Tiger Swallowtail vlinders. Kennelijk is het een voedingrijke bodem.


Het eerste groepje vlinders



En verderop zit er nog een stel

Na een super wandeling van een paar mijl zijn we weer bij de auto terug. Eigenlijk had ik nog veel langer gewild, maar het loopt al tegen het middaguur en wordt alweer eigenlijk te warm voor Cosmo. Maar de natuur hier is zo rustgevend, ik zou er met gemak een dag in kunnen doorbrengen.

Op de terugweg rijd ik langs het zwembad om te zien, of ze open zullen gaan. Maar er is een enorm gat in de parkeerplaats gegraven en de loodgieters zijn hard bezig. Ze denken niet, dat ze voor zessen klaar zullen zijn. Balen, want ik had net gehoopt voor de meute van het zwemteam mijn baantjes te gaan trekken!

In plaats daarvan ga ik dan maar buiten wat achterstallige administratie wegwerken. Dat moet tenslotte ook gebeuren.

Katja komt vroeg uit school om te studeren voor haar biologie SAT morgen. Ze heeft ook het jaarboek van hun school mee, waaraan zij met een stel andere studenten keihard heeft gewerkt ("Yearbook" is een schoolvak). Ze mogen er trots op zijn, het ziet er heel professioneel uit!


Het enorme Jaarboek!



Katja heeft als president van de Key Club haar eigen pagina



Zoekplaatje, wie kan Kai vinden?

Leah komt met haar teckeltje Quincy, waar Cosmo altijd graag mee speelt. Maar Quincy voelt zich vandaag niet lekker en geeft over op ons deck. Hij ademt ook vreemd, maar Leah zegt, dat hun dierenarts niet dacht, dat het iets ernstigs was.

Samen met Saskia en Tabatha heb ik om vijf uur een afspraak om onze nagels te laten doen. De nagelstylistes zijn dol op de meisjes en vechten zowat om wie hun nagels mag doen. De dames kiezen rood, wit en blauw voor hun kleuren en krijgen "vuurwerk" op de nagels van hun ringvingers getekend. Zelf houd ik het bij een mooie felle kleur rood.

Natuurlijk wordt er ook meteen een logeerpartij bemiddeld, dus op de terugweg zet ik de meisjes af bij Tabatha's huis. Ook Kai blijft logeren bij Charlie en Katja is naar haar werk.

Zo hebben Rick en ik opeens zomaar een gezellige "date" en we besluiten bij Yama te gaan eten. Dit Japanse restaurantje in Vienna is heel eenvoudig ingericht met houten tafels en stoelen en een sushi bar.

Maar dat het goed eten heeft kun je zien aan de rijen mensen, die tot buiten staan te wachten op een plaatsje. Gelukkig heeft Rick al een reservering gemaakt, dus wij kunnen zo plaatsnemen. We delen een aantal van hun bijzondere sushi rolls, onder anderen met tonijn en jalapeno's.

Als we net thuis zijn krijg ik een huilende Katja aan de telefoon. Leah heeft haar net gebeld en Quincy is dood! Dat schokt mij ook erg, vooral omdat ik hem net vanmiddag nog heb gezien. Hij was pas acht jaar oud!

Rick en ik lopen gauw naar de overkant om onze condoleances te brengen. Vooral voor Leah vind ik dit vreselijk, want die komt iedere dag alleen thuis en Quincy was echt haar maatje. Haar broer gaat naar college (maar is gelukkig op het moment wel thuis) en haar ouders werken beiden vaak laat. Leah is dan ook, begrijpelijk, vreselijk overstuur.

Een beetje bedrukt gaan we huiswaarts, dat hondje hadden wij ook in ons hart gesloten. Al is het "maar" een huisdier, het laat toch weer zien hoe vergankelijk het leven is. We knuffelen Cosmo nog maar eens flink!