Levensgenieters

In de zomer bepalen we hier de kwaliteit van het weer niet zozeer op de temperatuur, maar op de luchtvochtigheid. De drie "h"'s, hazy, hot en humid bepalen het weerbeeld over het algemeen. Vandaar dat ik bij het opstaan en het zien van de felblauwe lucht al weet, dat het vandaag een prachtdag zal worden.

Saskia heeft vandaag haar klassepicknick om het einde van het schooljaar te vieren. Maar ze heeft de hele week vergeten haar toestemmingsformulier in te leveren. Ze wil, dat ik mee de trailer inga, om Mrs. Esterson gunstig te stemmen.

Dus lopen Cosmo en ik om tien voor half negen Saskia's klas binnen. De hond is in de zevende hemel, want hij wordt als een held binnengehaald, iedereen is dol op hem.

Mrs. Esterson neemt het toestemmingsformulier gewoon aan. Ik bedenk me, hoe makkelijk dit fifth grade jaar is geweest. Voor zowel Katja als Kai was het een moeilijk jaar, maar voor Saskia was het een prima jaar. Dat ligt volgens mij helemaal aan de lerares. Sandy Esterson is streng, maar ook duidelijk dol op de kinderen, een goede mix.

Cosmo en ik lopen nog een stuk verder en dan laat ik hem met zijn "peanut butter treat" in de tuin achter. Het is vandaag niet zo warm, dus dan is de tuin veel fijner voor hem, dan de bench in de basement.

Via de mooie Lawyers Road rijd ik naar Reston. Katja en ik gaan anderhalf uur lang lopen. Katja kiest een heuvelachtige route door de prachtige natuur van Reston. We komen langs twee meren en ik benijd de mensen, die daar een huis hebben, eigenlijk wel. Het lijkt me heerlijk zo aan het water te wonen!


Op de terugweg bezoek ik Saskia's picknick. Als ik aan kom lopen hoor ik haar vriendinnetjes al roepen: "Saskia, your mom's here!" En dan krijg ik een bereknuffel van mijn jongste. Zo lief!

Ze zijn net begonnen met eten. Andere jaren werden er hamburgers en hot dogs gegrild, maar dit jaar heeft men het makkelijk gemaakt: broodjes met kalkoenborst en kaas. Vrijwel iedereen vindt dat lekker en daarbij krijgen de kinderen rauwkost (worteltjes, komkommer en tomaat), chips en fruit (enorme schijven watermeloen, druiven en aardbeien). Er wordt gretig gegeten en ik moet zeggen, het is een gezonde lunch!


Onder dit hutje staat al het eten



Saskia en vriendinnetjes genieten van al het lekkers

Na een klein uurtje met de aanwezige moeders gekletst te hebben, ga ik naar Whole Foods voor wat boodschappen.

Gisteren vond de kinderarts, dat Katja te weinig calcium binnen krijgt, want ze drinkt geen melk en eet weinig kaas of yoghurt. Zoals ik al eerder heb beschreven in dit blog eet ik chocolaatjes met 500 milligram calcium, die ik bij Whole Foods koop. Katja vindt die ook lekker, dus dat is de goede manier voor haar om dat extra mineraal binnen te krijgen. Maar nu moet ik er dus ook dubbele hoeveelheden van inkopen.

Als ik er dan toch ben trakteer ik mezelf op sushi voor de lunch. Whole Foods heeft sushi met bruine rijst, waar ik eigenlijk aan verslaafd ben, ik zou het iedere dag kunnen eten!

Net als ik de auto instap gaat mijn mobieltje. Het is Laura, ze kan niet komen voor de massage, want ze heeft een vreselijke migraine. Ze kan niet goed zien en is misselijk. Stiekem vind ik dat niet erg, want zo leuk vind ik een massage niet, al weet ik, dat ze goed helpen. Als ze zich morgen beter voelt, zal ze dan komen. Ze klinkt echt vreselijk, ik hoop, dat het niets ergers dan migraine is!

Maar dit betekent wel, dat ik heerlijk een paar uur "vrij" heb! Ik ga lekker met mijn laptop buiten zitten, maar Cosmo verveelt zich en dan gaat hij op alles bijten.

Als Saskia belt (om me te vertellen, dat mijn zonnebril stuk is, maar goed), dat ze terug naar school gaan wandelen, besluit ik ze met Cosmo tegemoet te gaan. Dat vindt meneer wel prachtig! Als we de enorme groep kinderen ontmoeten is hij de "life of the party". Iedereen wil hem aaien en de riem vasthouden.

Gelukkig maakt dat Cosmo moe en thuis slaapt hij lekker op het deck. Hij is nu echt in de stoute fase, pakt dingen weg en gaat ze dan kapot bijten. En hij weet heel goed, dat het niet mag. Soms moet ik er erg om lachen, maar net als bij een kind kun je dat niet laten zien!

Katja en ik hebben een afspraak bij Mona om ons haar te laten knippen. Eigenlijk vinden Mona en ik mijn haar te licht, maar ik loop zoveel in de zon, dat het in de zomer geen nut heeft het te veranderen. Ik kom er dus weer als een nette blondine uit. Ook Katja's haar zit erg leuk.

De titel van mijn blog slaat op twee mensen in de kapsalon. Ze zullen in de zestig zijn, beiden met flink overgewicht, maar ik krijg de indruk, dat dat gezondheidsredenen heeft, niet "gewoon" te veel eten.

De vrouw loop met een looprek en de man is een gezellige klets. Ze praten nogal hard en ik kan het niet helpen, ik luister mee. Er zijn verhalen over heerlijke maaltijden bij de betere restaurants in dit gebied, tours van de wijngaarden enzovoorts.

Het treft me opeens: deze mensen zijn werkelijke levensgenieters! Duidelijk zit hun gezond hen niet mee, maar toch genieten ze. Niet alleen van het eten en de tours, maar duidelijk ook van elkaar, getuige de plagerige liefhebbende uitingen. Toch grappig, wat je zo in een paar uur kunt waarnemen. Deze mensen hebben het niet makkelijk, maar ze halen alles uit het leven, wat het te bieden heeft. Een heel goed voorbeeld!

Mona heeft echt talent en daarom doet haar bedrijf het, na een jaar en vijf maanden, ook zo goed, dat ze er niet genoeg personeel voor heeft. Noord-Virginia heeft slechts 2,2 procent werkloosheid en goede kap(st)pers liggen niet voor het oprapen. Mona moet zelf extra werken en heeft geen tijd voor een vakantie naar Libanon deze zomer. Zo'n eigen bedrijf zou niets voor ons zijn, veel te veel werk!

Na Saskia's pianoles en Katja's algebra bijles eten we buiten op het deck. Het is zowaar wat koel (na de warme temperaturen, die we gewend zijn). Katja heeft een enorm projekt om af te maken en Saskia leert haar speech voor de SCA uit haar hoofd.

Ze heeft als vice presidente tot nu toe nog steeds geen tegenstanders, maar dat kan op het laatste moment nog veranderen. Net als in een "gewone" (lees: plaatselijke of nationale) verkiezing mogen de kinderen ook een "write in" doen: de naam van een ander kind, dan degene, die op het stembiljet staat, invullen. De kans is klein, maar net groot genoeg om Saskia zenuwachtig te maken.

Vrijdagochtend zal ze haar speech op het school televisie nieuws houden en dan zijn de verkiezingen volgende week (edit: de verkiezingen zijn ook op vrijdag). Wel een heel proces voor een baantje, dat de meesten niet eens willen hebben! Maar ja, dat is natuurlijk altijd zo in de politiek!

PS: Het gele lint voor onze oprit is geen politie tape, maar van Collegiate Sealers, die gisteren een nieuw laagje asfalt op onze oprit hebben gesmeerd.