Saskia's verjaardag en de "echte" Kerstboom

Zaterdag

12/11/10 is de datum vandaag op de Amerikaanse schrijfwijze. Dat niet alleen maar op deze bijzondere datum wordt onze jongste telg ook nog eens vijftien!

Onvoorstelbaar, twee weken voor Kerstmis anderhalf decennium geleden lijkt wel gisteren! Ik zie alles nog zo voor me: dat schattige meisjesbabietje, dat helemaal niet slaperig was na haar geboorte en haar longen goed oefende, de gezellig versierde ziekenhuiskamer en later thuis de fijne vier weken vaderschapsverlof, die Rick had. Ideaal met de feestdagen ook nog eens!

Saskia is uitgegroeid tot een knappe tiener, waar we trots op mogen zijn. Vast van plan om zoveel mogelijk tijd uit haar verjaardag te halen, staat ze waarempel vroeger, dan Rick en ik op!

Als ontbijt heeft Saskia om Starbucks gevraagd. Saskia is dol op hun pepermunt hete chocolade en Rick op de eggnog latte. Ik houd het "gewoon" bij mijn skinny misto met caramelsiroop en de spinaziewrap.

Omdat ik toch wel even wil sporten vandaag, doe ik een half uur op de crosstrainer bij Anytime Fitness. Het is er druk en de ene stairmaster is de hele tijd bezet.

Nu ik toch in Vienna ben, werk ik ook maar gelijk mijn boodschappenlijstje af. Saskia had de Webkinz, die ik gisteren voor haar koos, al, dus ik ruil hem moeiteloos met een Kersthondje, dat ze graag wil. Ik ben de bon vergeten, maar dat is geen enkel probleem.

Ieder jaar maken we met blauwe lichtjes langs onze oprit een "landingsbaan" voor Santa. Alleen zijn die blauwe lichtjes enorm populair en gaan er onherroepelijk een paar stuk. Altijd denk ik genoeg extra's te hebben gekocht, maar ook dit jaar is dat weer niet het geval. Nu is een half snoer uitgebrand en ik ga dus op zoek naar nieuwe.

Dat wordt letterlijk een jacht en een onsuccesvolle. Bij Michaels, CVS en Giant in Vienna zijn ze uitverkocht. Gouden, groene, witte, rode en meerkleurige lichtjes te over, maar geen blauwe. Later hoor ik, dat dat de kleur van Advent is en er wonen veel Joden in ons gebied. De kleuren van Hanukkah zijn blauw en wit.

Geen zin hebbend in eindeloos onverrichterzake van winkel naar winkel te rijden, geef ik het voor nu op. Mijn laatste stop is Baskin Robbins, waar ik Saskia's ijstaart ophaal. Zoals ieder jaar is het er eentje met kleine ijsjes er bovenop (de tweede op de foto).

Intussen belt Katja ontdaan op. Ze heeft haar eerste erg nare ervaring gehad als EMT (Emergency Medical Technician). Ze werden naar een "code" geroepen en dat bleek een 39-jarige vrouw te zijn, die een overdosis methadon had genomen. Duidelijk een zelfmoordpoging en Katja moest CPR op haar doen, maar dat hielp niet. Het nare is, dat de vrouw twee dochters achterlaat en een van de andere EMT's kent die meisjes. Vreselijk allemaal!

Als ik thuiskom is Kai er inmiddels ook en zijn Rick en hij bezig met de laatste verlichtingen in de tuin. Kai zet een slee met drie verlichte sneeuwmannen in elkaar en Rick hangt de "ijspegels" aan het dak. Bij Michaels heb ik ook nog wat sneeuwmannetjes gevonden, dus die zet ik ook gelijk neer. Ons thema is "sneeuwman", ik vind het wel zo leuk om het bij een ding te houden.

Rick heeft nog goed nieuws, want hij vond twee dozen met blauwe lichtjes op zolder. Ik vervang het kapotte snoer en Santa kan weer veilig landen. Na de ijskoude temperaturen van de afgelopen week voelt het met vijf graden bijna warm. Een prima dag om aan de tuin te werken. Er zijn dan ook heel wat buren buiten.

Saskia klaagt al een tijdje over haar matras, die weleens de reden van haar rug- en nekproblemen zou kunnen zijn. In Vienna zag ik leden van het Madison High School lacrosse team met borden, dat er vandaag matrassen voor de halve prijs worden verkocht. Een deel van de opbrengst is voor de sportteams van de school.

Wij hebben een paar jaar geleden Kai's matras ook op die manier gekocht. Met Saskia, Laura en Alexandra rijd ik naar de school. De dames hopen niemand, die ze kennen, tegen te komen. Kennelijk is matrassen kopen niet een "coole" activiteit.

Ze proberen alle aanwezige matrassen uit en Saskia kiest er een van het merk, dat volgens een van de meisjes het beste voor de rug is. Ik ben altijd nog geschokt hoe duur zelfs een matras voor de halve prijs nog is! Geen wonder dat er in Vienna drie matrassenzaken naast elkaar kunnen bestaan. Een verkochte matras betaalt de huur voor een maand! Over een week of twee kunnen we de matras thuis verwachten.

Voor haar verjaarsmaaltijd heeft Saskia The Melting Pot uitgekozen. Dit fonduerestaurant is een favoriet van ons allen. Laura gaat ook mee en we krijgen een tafel met twee kookplaten. Dat is altijd wel zo handig, want de kinderen vinden het lekker om in olie te fonduen, terwijl Rick en ik bouillon prefereren.

We beginnen, zoals altijd, met een kaasfondue vooraf. De meisjes kiezen cheddar en Rick, Kai en ik hun Franse fondue met brie, gruyere en meer. Om het niet te machtig te maken, dip ik er appels, broccoli en worteltjes in. De anderen eten het met brood.

Na de salade, waarvan ik de Californische kies, is het tijd voor het hoofdgerecht. De anderen hebben allemaal biefstuk en kip, maar ik heb de visfondue gekozen. Die komt met zalm, scallops en garnalen. Behalve het velees en vis krijgen we ook broccoli, champignons en rode aardappels om te koken. De sausjes maken het allemaal eigenlijk: teriyaki, Thaise rode zoete saus, Green goddess (een soort kruidensaus), kerriesaus en cocktailsaus.

Zoals altijd wordt het een dolgezellige maaltijd. De anderen hebben wonder boven wonder nog trek in de chocoladefondue. Kai en Rick delen cookies and cream en Saskia en Laura yin and yang (witte en donkere chocolade gemengd). Ik doop een aardbei in iedere smaak en dan kan ik echt niets meer op!

Rond als tonnetjes gaan we huiswaarts. Het regent inmiddels en het is vast vanwege het slechte weer, dat mijn nek en schouders helemaal vastzitten. Eigenlijk zouden we vanavond naar ons eerste Kerstfeestje gaan bij buren. Ik heb echter teveel pijn en ben daardoor ook doodmoe, dus we zeggen het helaas af. In plaats van feesten zoek ik al vroeg mijn bed op.

Alle huizen in onze cul de sac zijn intussen versierd met Kerstverlichting, wat een mooi sfeervol plaatje oplevert. Ondanks de regen heb ik er toch even een filmpje van gemaakt. Hopelijk geeft het een goed beeld:


Zondag

Kai vond het jammer ons Starbucks ontbijt van gisteren te hebben gemist. Rick hoeft het geen tweede keer te horen, want hij is dol op de eggnog lattes. Hij haalt weer ontbijt voor ons, dit keer vraag ik eens om gingerbread siroop, alsof je een koekje drinkt.

Deze regenachtige zondagochtend doen we het heel rustig aan. Ik doe al aardig wat online Kerstinkopen, vooral voor Katja weet ik dit jaar allerlei leuke dingen. Traditie in Ricks familie is om wenslijstjes te maken. Zijn familieleden kopen alleen, wat op die lijstjes staat.

Dat vind ik wat saai. Juist het bedenken, wat iemand leuk zal vinden en die persoon dan helemaal verrassen is zo leuk. Ik doe dus een mengelmoesje, een paar dingen van de lijst en een paar "zelf-bedachte". Katja heeft dit jaar geen tijd voor een lijst, dus ik kan me helemaal uitleven op haar.

Het regent en regent en onze hoop om het tijdens het omkappen van onze boom droog te houden vermindert snel. Na de lunch laden we de van in met zaag, plastic om in de modder op te liggen, Cosmo en ons viertjes. Tijdens de rit naar het westen klettert de regen op de voorruit, al is het maar net boven het vriespunt.

De Moose Apple Christmas Tree Farm ligt zo'n tachtig kilometer rijden bij ons vandaan in de voetheuvels van de Blue Ridge. Het is een prachtige rit, zelfs met slecht weer. Als we dichterbij komen, wordt het zelfs zowaar droog! De mist hangt tegen de heuvels aan en dat doet me aan Oostenrijk denken, opeens.

Bij de boerderij worden we enthousiast ontvangen door de eigenaar, die op high school Ricks wiskunde en computer science leraar was. Die doet nu dus iets heel anders! Ze hebben hier een prachtig log home gebouwd in de kleuren van Lincoln Logs.

Na uitleg over de verschillende bomen te hebben gekregen, lopen we het terrein op. Rick en ik worden meteen verliefd op een prachtige Colorado blue spruce. Kai en Saskia vinden die echter veel te "blauw", dus we zetten onze zoektocht voort.

Rick is opgegroeid met bomen met lange naalden, zoals de Scotch pine. Die worden meestal in een belvorm geschoren en, al hebben we die de afgelopen paar jaar gehad, het is niet mijn idee van een Kerstboom. Dit jaar zien die bomen er ook een beetje gelig uit en we vinden geen mooie.

De kinderen willen per se een boom met lange naalden, terwijl Rick en ik klaar zijn voor eens iets anders. Gelukkig regent het niet, want we worden het maar niet eens. Bijna sluiten we een compromis met een white spruce, die heeft korte naalden, maar is groen. Dat is het echter toch ook niet.

Na anderhalf uur twijfelen bedenken de kinderen, dat het toch ook weleens leuk zal zijn om een ander soort boom te hebben. Het wordt uiteindelijk dus toch de Colorado blue spruce, die we als eerste zagen! Het is een schitterende boom, ik ben er in ieder geval heel blij mee.

Rick zaagt hem om en de medewerkers van de boerderij halen hem met een tractor op. Terwijl ik binnen voor de boom betaal ($57,75, goedkoper, dan de meeste bomen, die hier bij standjes worden verkocht), binden de mannen de boom op de van.


Net als alles klaar is, begint het weer te regenen. Hadden wij even geluk! Op de terugweg luisteren we weer naar Kerstmuziek op de satelietradio. Ik ben dol op Amerikaanse Kerstliedjes, een paar van mijn favorieten zijn Christmas Canon en Winter Wonderland. Wat zijn jullie favoriete Kerstliedjes?

Bij de enorme Giant in Oakton zoeken we lekkere hapjes uit om als avondeten te eten. Het worden mini crabcakes, loempiaatjes, aardappelschillen gevuld met kaas en bacon, jalapenos gevuld met cream cheese, spanakopita en pigs in a blanket. Ook neem ik een heel mooie Kerstster mee. Die verkochten ze vorig jaar bij de Kerstboomboerderij, maar dit jaar hadden ze ze niet.


Dit hele gebouw is de supermarkt

Terwijl Rick aan de gang gaat met de boom lees ik de oveninstructies op de dozen. Daar staan vier verschillende temperaturen op en wij hebben "maar" twee ovens. Ik kies de lagere temperaturen en besluit de gerechten met hogere temperaturen dan maar wat langer te bakken.

Eerlijk gezegd denk ik, dat de makers maar wat schrijven op de dozen. Drie van de gerechten moeten ook halverwege nog omgedraaid worden. We hebben twee timers, een op de oven en een op de magnetron, maar ik heb net ook een app op mijn telefoon gevonden, die nog eens drie timers heeft. Ideaal, alleen wel even moeilijk herinneren, waar welke timer voor was.

Enfin, al met al is dit eigenlijk een ingewikkelder maaltijd, dan gewoon iets koken. We moeten er wel om lachen en na 25 minuten is alles warm en knapperig. Ik dacht veel te veel gemaakt te hebben, maar alles gaat schoon op.

Rick draagt met behulp van Kai de boom naar binnen en snijdt de draden eraf. Een heerlijk geur verspreidt zich door de kamer. Dit is volgens mij de sterkst ruikende boom, die we ooit hebben gehad.

Voor Katja, die ervan baalt, dat ze niet bij deze familietraditie kan zijn, maak ik een fotojournaal van iedere etappe. Eerst de ster bovenaan, dan de gekleurde lichtjes, gevolgd door de witte lichtjes (die stiekem toch overheersen, want er zijn er meer van), de zilveren slingers en uiteindelijk de versieringen.

Het verhaal van de witte en gekleurde lichtjes heb ik vast al eens verteld. Vroeger wisselden we iedere avond af, de ene avond gekleurd, de andere wit. Nu zijn ze gewoon allemaal aan, wat ik ook wel erg mooi vind. Eerlijk gezegd vind ik de boom dit jaar ronduit schitterend. Hij heeft de perfecte vorm, ik ga er de komende weken lekker van genieten.

Alle foto's van vandaag en Saskia's fonduemaaltijd gisteren staan hier.