"Pay it forward" Day

Jee, 1 december alweer! Het voelt absoluut niet zo, als ik Cosmo voor zijn eerste wandeling uitlaat! Het is maar liefst 17 graden en regent zachtjes, dat op het moment een gevoel geeft, alsof we in een sauna lopen. Heel vreemd weer voor deze tijd van het jaar en terug binnen zie ik, dat er een tornado watch is afgeroepen.

Al gauw wordt duidelijk waarom. Ik ben nog niet binnen of het begint te stortregenen en de windvlagen zijn beangstigend. Iets ten oosten van ons wordt inderdaad een tornado waarschuwing afgeroepen. Hier niet, maar de grote takken vallen keihard in de tuin. Ik wacht nog maar even, voor ik erop uit ga.

Dit wilde weer heeft een enorme temperatuurschommeling tot gevolg. Helaas naar beneden, maar dat valt in deze tijd van het jaar natuurlijk te verwachten. Om negen uur was het nog 17 graden, om half tien is het opeens maar 6 graden! Katja schrijft, dat het bij hen in de bergen ook sneeuwt. Zo'n verschil van 11 graden in een half uur blijft me verbazen.

Zodra de regen en wind wat minderen rijd ik naar de sportschool. Gelukkig zijn de rillingen van gisteren verdwenen, maar mijn spieren vinden dit turbulente weer helemaal niets. Na een half uur op de crosstrainer, genietend van mijn boek, voel ik me weer een stuk beter.

Vandaag is het de tweede jaarlijkse Kerst "Pay It Forward" dag. De officiele Pay It Forward dag is in april, maar een Facebook gebruiker vond vorig jaar, dat er ook een in december plaats zou moeten vinden. Ik vind het altijd goed om iets voor anderen te doen, al moet ik toegeven, dat het er in het dagelijkse leven niet altijd van komt. Ik besluit dus mee te doen. Nu nog even bedenken, op welke manier.

Thuis adresseer ik onze Kerstkaarten. De meeste mensen zullen een e-kaart ontvangen, maar er is toch altijd een kern van familie en vrienden, die een papieren kaart krijgen. Dit jaar sturen we een fotokaart met ons als gezin bij de Virginia Tech footballwedstrijd erop. Ik wil dit graag voor onze reis gedaan krijgen. Outlook maakt het adresseren ook makkelijk door de adressen in een oogopslag te laten zien.

Als ik alle kaarten geschreven heb, is het lunchtijd. Ik neem Cosmo mee, zodat hij ook een uitje heeft, en rijd eerst naar Michaels. Ik wil eigenlijk graag extra blauwe lichtjes hebben, voor het geval een van de strengen het begeeft.

Die kleur lichtjes zijn om de een of andere reden heel populair. Inderdaad zijn de blauwe GE lichtjes weg, maar ik vind nog precies twee dozen van een ander merk. Tenminste is het het soort, dat aan blijft, als een van de lichtjes stuk is.

Nu ben ik in hetzelfde winkelcentrum als Pho Thang Long en met het koude gure weer (ja, ik weet het, het is kouder in Nederland, maar van 17 naar 6 graden is even wennen) heb ik daar enorme zin in. Meteen weet ik ook, hoe ik "Pay It Forward" ga doen.

De soep is, zoals altijd, heerlijk, de service snel en vriendelijk en met de lage prijzen zijn hun fooien erg laag, als ze al een fooi krijgen, want men betaalt bij de kassa. Na mijn eten geef ik de jonge, altijd lachende serveerder dus $10 van mijn wisselgeld terug.

Hij snapt er niets van en ik moet wel drie keer "tip" zeggen, voor hij het doorheeft. Dan is zijn enorme glimlach en welgemeend "thank you" het helemaal waard. Het is een fooi van ongeveer 150%, maar welverdiend en ik neem me meteen weer voor toch vaker zoiets te doen.

Bij het Merrifield postkantoor is het nu al een drukte van jewelste. Iedereen heeft Kerstcadeautjes of -kaarten bij zich. De stemming zit er goed in en de medewerkers zijn ook joviaal. Zo is een bezoek aan het postkantoor nog eens leuk. Ik koop drie boekjes met Kerstpostzegels, internationale zegels en een paar voor Canada.

Thuis schrijf ik de jaarlijkse brieven aan een paar ooms en tantes en een vriendin van vroeger. Dan kunnen al die kaarten op de bus. Dat vind ik nog steeds een van de heerlijke gemakken hier. Je hoeft niet op zoek naar een brievenbus door weer en wind. Ik leg de kaarten in onze brievenbus, doe het vlaggetje omhoog en nog geen half uur later gaat het piepje binnen af, dat de postbode ze heeft opgehaald.

Saskia komt thuis en vraagt, of Laura meemag naar personal training. Wat mij betreft wel en gelukkig vindt Sharon het ook gewoon leuk om met tieners te werken. Vandaag doen we vooral gewichten, wat mij goed uitkomt, want ik heb de afgelopen dagen genoeg cardio achter de rug. Het is voor Saskia ook leuk haar beste vriendin daar te hebben.

Vanavond hebben Rick en ik een date night en hij verrast me met Sushi Yoshi. Dat is mijn favoriete Japanse restaurant hier, want ze hebben zoveel exotische dingen op het menu. Ook vanavond is het weer pret.

Ons eerste gerecht is gegrilde roggenvin. Rick vindt dit ook lekker. Het lijkt wel een beetje op jerky, maar dan van vis. Rick bestelt een aantal rollen, niet veel, want hij heeft al een aantal snacks met zijn baas gegeten. Veel vergaderingen hier worden bij een restaurant gehouden, ik weet niet, of dat in Nederland ook gewoon is, maar ik vind het altijd wel grappig.

Mijn bord ziet er prachtig uit, maar ik denk, dat de meeste mensen er geen hap van zouden nemen. Er liggen een gefrituurde vissengraat en twee gefrituurde garnalenkopjes op, verder een rauwe vin (die overigens erg lekker is) en zeeegel. Daarom vind ik dit restaurant zo speciaal en ik geniet dus van al het lekkers.

Thuis lees ik, dat morgen het W&OD pad op het stuk, waar ik altijd loop en fiets, voor een paar uur zal worden afgesloten. De politie gaat er herten afschieten. Ik weet, dat de hertenpopulatie uit de hand loopt, getuige ook het hert, dat ons een paar weken geleden hier in de buurt bijna omver liep. Maar ik blijf het geen leuk iets vinden, dat ze afgeschoten moeten worden. Hopelijk schieten ze er niet veel, want ik vind het juist zo bijzonder ze daar te zien.