Gewoon een rare dag

Het hele gebeuren met Sushi heeft me best aangegrepen en ik slaap niet zo goed vannacht. Katja is zo erg aan haar gehecht, als ze dit niet overleeft zal dat een enorme klap voor haar zijn. Ik weet het, zoals Rick zegt, maak je pas zorgen als iets gebeurt, maar toch, het blijft door mijn hoofd spelen.

Om half acht gaat de deurbel al. Rick heeft de electricien besteld, dus staat meteen naast zijn bed. Ik doezel nog door, want voel me totaal onuitgeslapen. Veel helpt het niet, want allerlei doemscenario's over Sushi komen in mijn hoofd op. Wat dat betreft benijd ik Rick wel, hoor, hij maakt zich gewoon geen zorgen, tot het allerlaatste einde.

Het neemt me vanochtend heel wat tijd om op gang te komen. Gauw laat ik Cosmo uit en op de terugweg komt Leah net met Diego naar buiten om te kijken of Cosmo kan spelen. Dat doen de honden naar hartelust! Het is zo leuk om te zien hoe ze echt vriendjes zijn. Leah en ik kletsen bij en Sushi is het middelpunt van de conversatie, ook Leah is dol op haar.

Veel later, dan ik van plan was, ga ik naar de sportschool. In plaats van de gewichtenroutine, die ik me had voorgenomen, beklim ik de stairmaster weer. Omdat ik beperkt tijd heb voelt dat toch als de meest intensieve workout. Ik doe ongeveer veertig minuten interval en volgens de machine heb ik dan meer dan vijf kilometer en 150 verdiepingen trap gelopen. Ik geloof het eigenlijk wel, want ik vind het altijd flink afzien.

Als ik terug naar huis rijd, belt Katja me. Wat ik van plan ben voor de lunch, wil ze weten. Daar heb ik nog niet over nagedacht, maar de drie kinderen wel. Zij willen naar Manhattan Bagel. Rick doet zijn laatste Kerstinkopen, dus ik vind het wel heel gezellig om met zijn vieren te lunchen.

Na de lekkere bagels gaan we naar Giant. Altijd gevaarlijk met de kinderen, want voor ik het weet is de kar vol. Gelukkig wel met dingen, die we ook echt zullen eten, want dat is niet altijd het geval. Ook kopen we een heel aantal lekkernijen voor Sushi met vooral veel jus en saus, die ze alleen hoeft op te likken.

Thuis maak ik onze online Kerstkaart, zoals hierboven te zien is. Ook pak ik wat dingen in voor Rick. Om de een of andere reden lijken de cadeaus dit jaar veel groter, dan andere jaren. Ze passen nauwelijks onder de boom!

Al sinds ik Rick ken is onze traditie om onze eigen boom te gaan omzagen. Toen we dat voor het eerst deden, hadden we erg weinig geld. Toch haalde Rick mij over om bij de Serbian Crown te gaan eten die eerste keer, dat we de boom haalden.

Sindsdien is eten bij de Serbian Crown rond Kersttijd een traditie geworden. Vanavond is het dus weer zover. We krijgen alle drie de kinderen mee en een leuk tafeltje.

Op het menu staan onder anderen leeuw, antiloop, wild zwijn en emoe. Die laatste kies ik met groene pepers. Het is erg lekker! Kai heeft kip Kiev, Rick het bord met verschillend wild (emoe, antiloop en wild zwijn) en Katja garnalen en scallops. Saskia houdt het bij uiensoep als hoofdgerecht.

Rick wil graag chocolade mousse als dessert en Kai en Saskia nemen aardbeien met zabaglione saus. Katja en ik nemen hapjes van Ricks mousse, die zeker niet klassiek is, maar wel erg lekker. Intussen luisteren we naar de pianist/zanger en vragen ons af, hoe die man hier geld kan verdienen. Valser zingen kan bijna niet!

Al is het nooit perfect (mijn gerecht ging terug, maar kwam extra lekker weer terug), een maaltijd hier is altijd gezellig. Thuis kijken we naar Rudolph, the Red Nosed Reindeer, de moderne versie met Regis Philbin en Donald Trump.

Daarmee verlaat ik jullie vanavond.