Een gure dinsdag

Verlangend denk ik terug aan de zeventien graden van niet zo heel lang geleden. Opeens is de winter hier ook met kracht gearriveerd. Het vriest flink en ik hoor de wind om het huis huilen, als ik wakker word.

Saskia heeft vannacht op Ricks plek in ons bed geslapen, wat wel wat extra warmte gaf. Zij komt namelijk met ettelijke dekens, extra kussens en een heerlijk zachte kikker. Saskia wil vanochtend douchen, dus ik wek haar om half zes. Gaap!!!

Het waait zo hard buiten en vriest zeven graden, dat ik overweeg om Saskia naar de busstop te rijden. Gelukkig belt Shannon, dat haar moeder haar naar school gaat brengen en Saskia ook op zal halen. Zo kan ik lekker terug naar mijn warme bed.

Daar doezel ik nog een uurtje, genietend van de warmte. Het gevoel van messen, die tussen mijn schouderbladen steken, is gelukkig een stuk minder dankzij de Mineral Ice, die Saskia gisteren op mijn schouders smeerde. Helaas lijken de pijnen wel weer constant te zijn.

Iedere zomer hoop ik weer, dat er iets essentieel is veranderd, waardoor ik ook met koud weer weinig pijn zal hebben. Het is toch altijd een beetje deprimerend, als dat niet het geval blijkt. Maar ja, ik heb nog geluk, er zijn zoveel mensen, die het nog vele malen erger hebben, dan ik, en dat houd ik mezelf maar voor.

Rillend loop ik de sportschool binnen, maar op de stairmaster heb ik het al gauw flink warm! Ik doe een half uur interval daarop en daarna nog een half uur op de crosstrainer. Ik ben bijna aan de ontknoping van mijn boek, alweer een heel leuk mysterie van Elizabeth Peters, maar ik heb net geen tijd om het einde te lezen.

Thuis maak ik me gauw klaar om naar de tandarts te gaan. Ik moet toegeven, dat het met de pijnen heel verleidelijk was om die afspraak weer eens te verzetten. Als ik mijn hoofd buig, doen mijn kaken al pijn. Dat heeft echter geen nut, dus ik besluit ervoor te gaan.

Gelukkig is geen van de overdreven vriendelijke medewerksters dit keer aanwezig in de kliniek. Ik ben helemaal blij, als de mondhygieniste, Nina, een invalster blijkt te zijn. Geen bloeddrukopname (die altijd te hoog is, omdat ik gewoon de tandarts vreselijk vind), enkel een schoonmaakbeurt.

Nina ziet zelfs op mijn kaart, dat ik fibromyalgie heb, en vraagt, hoe ik me vandaag voel. Ik vertel haar, dat koud weer niet bepaald bevorderlijk werk, en daarop gaat ze heel voorzichtig te werk en vraagt regelmatig of het nog gaat. Van mij mogen ze haar wel permanent aanstellen! Hoewel ik de nieuwe permanente mondhygieniste nog niet heb ontmoet, hopelijk is die net zo aardig.

Of het is om hoe ik me voel of omdat ze invalt, maar ik hoef ook geen fluoridebehandeling. Ik was al helemaal van plan die te weigeren, want we hebben ook fluoride in ons drinkwater en daarvan drink ik meer dan genoeg, maar dat hoeft dus niet.

Dr. Burch komt nog twee seconde het werk checken en merkt op, dat mijn "nieuwe" gebit alweer zeseneenhalf jaar oud is. Ik ben nog altijd heel blij, dat dat toen allemaal in een keer is gedaan.

Na minder dan een uur sta ik weer buiten. Bij Subway in hetzelfde gebouw haal ik gauw een kipsandwich met allerlei groentes en een beetje buffalosaus. In de van eet ik het op.

Zaterdagavond na de bruiloft merkte ik, dat mijn eigen trouwring doormidden gebroken was. Hier bestaat de trouwring meestal uit twee ringen. Zo ook de mijne, het is een witgouden grotere ring met een diamant in het midden en vier kleinere diamantjes eromheen en wat briljantjes. Dat is officieel de verlovingsring, de trouwring wordt tijdens de bruiloft toegevoegd.

Dat trouwringgedeelte van mijn ensemble is dus gebroken. Het is een ringetje met een aantal briljantjes en werd al erg dun. Ik rijd naar Dominion Jewelers in Falls Church. Die staat bekend als een erg goede juwelier. De juwelier raadt aan een dikker stukje witgoud te plaatsen, in plaats van het dichtsolderen, want dat laatste zou al gauw weer breken. Dat doe ik dan maar, want het is mijn belangrijkste ring.

Saskia moet vandaag na school blijven om wat gemist werk in te halen. Met Cosmo haal ik haar op en we rijden meteen door naar Fair Lakes Shopping Center. Bij Petsmart nemen we Cosmo mee naar binnen, die meteen helemaal weg is van de Kersthondenspeeltjes.

Saskia houdt zich bezig met de adoptiekatten, terwijl Cosmo en ik zijn eten halen en wat botjes uitzoeken. Cosmo's neus gaat echt te gast. Ik vind het altijd zo schattig hoe heerlijk hij zo'n bezoek aan de dierenwinkel vindt. Bij de kassa weet hij ook feilloos, dat hij een snoepje zal krijgen. Als pup kreeg hij hier training en hij wordt nog steeds enthousiast als we langs het klaslokaal lopen.

Dit is de enige middag deze week, dat we allebei wat tijd vrij hebben, om voor Rachelle, ons eenjarige "engeltje" van de Kerstboom te winkelen. We rijden dus naar Target. Het is zo leuk om eens voor zo'n kleintje te winkelen. Saskia vindt dat duidelijk ook.

We kunnen ook lekker veel kopen, want veel is afgeprijsd. Zo vinden we twee schattige pakjes voor slechts $6,28! We kopen sneeuwlaarsjes, pijamas met voetjes, die twee jurkjes met broekjes, wantjes met een hoed als kleding.

Natuurlijk horen bij Kerst voor een kleintje ook een paar speeltjes. Op haar lijstje staan een babypop en speeltjes om te leren. Die pop is snel gevonden. Verder kiezen we een houten boerderijpuzzel en de See and Say "Farmer says".

De cadeautjes mogen niet ingepakt worden, zodat de ouders zien, wat ze hun kinderen geven. De Salvation Army medewerkster stelde wel voor een rol pakpapier erbij te geven. Daar heb ik in voorgaande jaren niet aan gedacht, maar dat is inderdaad een prima idee. Ik weet zeker, dat Rachelle straks een heerlijke Kerst gaat hebben,

Target is zo'n winkel, waar je nooit uitloopt met alleen waar je voor gekomen bent. Saskia vindt er een paar leuke topjes en we kopen beiden hun heel lekker warme met "bont" gevoerde klompen. Verder zie ik nog een aantal leuke sneeuwmanthema dingen voor onze tuin en andere Kerstspulletjes. Met een kar vol lopen we terug naar de van.

Net voor het donker wordt zijn we weer thuis. De Kerstverlichting gaat net aan. Ondanks de kou wil ik toch onze nieuwe versieringen even opzetten. Als het goed is, doet onze cul de sac mee aan een plaatselijke beste Kerstverlichting wedstrijd. Het zou leuk zijn, als we zouden winnen.

Als avondeten bestellen we Thais van Tara Thai. Saskia vindt hun panang curry lekker en ik neem een visgerecht. Dit is een van de beste Thaise restaurants hier en het smaakt weer heerlijk.

De tv shows zijn nu allemaal in de Kerstsfeer, zo ook Glee. Deze aflevering vind ik erg leuk. Ook Raising Hope vinden wij een grappige nieuwe sitcom.

Vanavond horen we op het nieuws, dat Elizabeth Edwards aan borstkanker is overleden. Soms treft me zulk naar nieuws van een bekend persoon opeens. Deze vrouw was altijd zo positief, ondanks alle tegenslagen, waaronder de ontrouw van haar, toen senator, ex-man. Rust in vrede en ik hoop, dat haar kinderen goed zullen worden opgevangen.