De rit goed volbracht

Het is maar weer somber weer vanochtend, al regent het gelukkig niet. Op het schema van Anytime Fitness staat weer de Core Training. Die vond ik vorige week zo goed, dat ik er weer heen ga.

Sharon, de trainer, doet zelf niet mee, want ze heeft net een zwaar ontbijt op (ze heeft zo te zien ook echt geen extra training nodig!). Maar op ons zet ze de zweep! We wiebelen op de bosu en de grote bal en alle spieren komen ruimschoots aan bod.

Als afsluiting "mogen" we twee minuten planken. Ik ben er heel trots op, dat behalve Sharon zelf, alleen een andere vrouw en ik dat volhouden! Die laatste vijftien secondes lijken wel een uur dan!

Na de training ga ik nog een half uurtje op de elliptische machine en dan weer huiswaarts. Daar wacht Cosmo geduldig op zijn wandeling, die we door een druilerig Vienna maken. Deze herfst is tot nu toe een stuk koeler, dan die van vorig jaar (helaas) en ik verbeeld me, dat de bomen ook vroeger aan het verkleuren zijn.

Katja MSN't om een uur of twaalf, dat ze vroeger klaar is met school en dus "binnenkort" zal vertrekken hierheen, ze zal bellen, als ze op weg gaan. Ik vertel haar heel voorzichtig te zijn met de vrachtwagens en ben blij, dat ze zo vroeg vertrekt, want het weer zal vanmiddag weer verslechteren.

Na de lunch verwacht ik dus al snel dat telefoontje. Maar dat blijft uit. Pas om half drie (!) belt Katja, dat ze nu eindelijk gaan vertrekken. Ze heeft nog twee meisjes mee, waarvan later blijkt, dat er eentje in Fredericksburg woont. Dat is een uur omrijden voor Katja, niet bepaald "op de weg" naar huis voor haar! Bovendien moet ze nu ook op de heel drukke I-95 om naar huis te komen, waar ze dus ook prompt in de file komt te staan.

Al met al maak ik een nagelbijtende middag door. Gisteravond bij Bunco vertelde Mary over de dochter van een van onze buren, die ook naar Virginia Tech gaat. Zij kwam vorig weekend hierheen en werd door een vrachtwagen van de weg gedrukt en sloeg daardoor over de kop. Gelukkig is ze niet ernstig gewond, maar het laat wel zien, hoe gevaarlijk het vrachtverkeer op de I-81 is.

Met dit regenachtige weer vind ik het dus helemaal eng voor Katja in haar gele kevertje, die is zo klein en die vrachtwagens zo enorm! Maar Katja doet het goed en belt netjes, als ze halverwege zijn. Alleen vertelt ze er niet bij, dat ze dus eerst naar Fredericksburg moet. Daardoor komt ze pas om half tien hier thuis aan!

In ieder geval heb ik de middag verder nuttig besteed door mijn foto's van New York te bewerken en hier online te zetten. Ongeveer de helft is met mijn nieuwe groothoeklens genomen en de andere helft met mijn kleine toestelletje. Ik denk, dat ze vrij goed te onderscheiden zijn.

Katja wordt als de langverloren dochter binnengehaald en we eten een late maaltijd van beef kabobs, rijst en salade. Dat is een van de maaltjes, die Katja heeft gemist. Raffi komt ook langs, want die studeert nu bij George Mason University hier dichtbij.

Met zijn allen luisteren we met een half oor naar het presidentsdebat. Eerlijk gezegd vond ik het doodsaai. Hoezo debat? De kandidaten gaven beiden een vermoeide indruk, vond ik.