Sociaal dagje

De donderdag is op het moment een sociale dag voor mij. Dit is de enige dag (ach, wat klinkt dat zielig, maar het is het niet, hoor), waarop ik dingen met vriendinnen onderneem.

Het weer is momenteel werkelijk prachtig. 's Ochtends wat koel, maar de zon schijnt stralend. Het warmt echter al gauw op naar twintig graden en 's middags zelfs tot 27 graden met weinig luchtvochtigheid.

Als ik Cosmo uitlaat zie ik voor de tweede keer deze week Shelly, een van mijn Bunco "maatjes", lopen met een Ipod in haar oor en in sportkleding. Zij is duidelijk aan een routine begonnen en ik vraag haar of ze misschien ook eens samen wil lopen. Daar is ze meteen voor te vinden, dus we spreken voorlopig voor dinsdag af, leuk!

Met Kirsten heb ik om tien uur afgesproken bij Whole Foods. Als ik hier vrouwen zie lopen, hebben ze vaak een petje op. Eigenlijk heb ik daar een hekel aan, want het staat me niet! Maar de zon is funest voor mijn haarkleur, ik zie het nu al lichter worden. Dus neem ik mijn (enige petje, dat ik bezit) lichtblauwe Tinkerbell "Mood subject to change without notice" mee.

Kirsten herkent me eerst niet eens, ha ha! En al lopend vind ik het petje maar hinderlijk en warm. Maar ja, een verfbeurt bij de kapper is niet goedkoop, dus ik ben wel bereid wat te "lijden". Zo om me heen kijkend ben ik zeker niet de enige met pet op!

We lopen deze week iets korter, want Kirsten moet om twaalf uur thuis zijn. We lopen op tijd, niet afstand, bij elkaar anderhalf uur, en 5,5 mijl volgens mijn Garmin. De tijd gaat snel voorbij, want we hebben nooit gebrek aan gesprekstof. Luisterend naar Kirsten en zonder in details te treden ben ik erg blij, dat ik Rick heb als echtgenoot. Wat een narigheid kunnen sommige mannen hun vrouwen brengen, zeg! (en waarschijnlijk ook omgekeerd, maar daar hoor ik nu eenmaal minder over)

Nu ik toch bij een supermarkt ben koop ik ook gelijk in voor het avondeten. Kirsten gaf me een makkelijk en lekker recept voor crockpot fajitas en dat wil ik vanavond maken. Kipfilet met fajita kruiden (verkrijgbaar bij Whole Foods) en kippebouillon in de crockpot koken en daarbij natuurlijk verse tomaten, ui, salsa, geraspte kaas en voor de liefhebber (niet ik!) sour cream serveren. Het ruikt in ieder geval de hele middag hemels!

Thuis eet ik gauw lunch, gooi het spul in de crockpot en rijd dan naar Oak Marr. Daar staan Karin en Sylvia al op me te wachten. Ik gebruik mijn laatste muntje voor een mandje ballen en we gaan naar boven, want het is beneden te druk.

Het slaan gaat me vandaag maar matig af en het petje (dat ik alweer netjes draag) voelt warm op mijn hoofd! Ik ben duidelijk nog niet Amerikaans genoeg om dat met plezier te dragen! Er komt een man naast ons staan, die werkelijk perfect slaat. Terwijl Karin en ik wachten op Sylvia, die wat langzamer door haar ballen heen slaat, proberen we wat van hem te leren.

Als we allemaal klaar zijn begint Karin een praatje met hem. Natuurlijk denkt hij, dat we Duits zijn, niet verwonderlijk, Nederlands klinkt ook erg germanistisch. Maar oh, als we onze golf balletjes zo zouden kunnen slaan als hij! Iedere slag was zeker 250 voet en perfect. Dan hebben we toch nog wat lessen nodig, zoals deze meneer ook aanraadt.

We gaan nog wat "putten" en bedenken ons, dat we ook wel weer eens gewoon willen spelen. Ok, we hebben nog niet de goede slag, maar "practice makes perfect", toch? Alleen willen we dan een paar "Tee" tijden bespreken, zodat we de volgende groep niet in onze nek hebben hijgen.

Thuis kijk ik op de laptop naar "Ik Vertrek", dat blijf ik een erg leuke serie vinden! Ik ben zelf destijds ook min of meer in het diepe gesprongen (meer net als het stel in deze aflevering, die tenminste zijn moeder als haven hadden). Het stel, waar het deze week over gaat, verhuist naar Aruba om een salsaschool te beginnen. Natuurlijk vind ik dat helemaal leuk om te zien, alle bekende plaatjes komen voorbij!

De fajitas worden door Rick en Kai supergoed ontvangen! Saskia heeft al gauw een boterham gegeten, want ze wil naar de Ice Cream Social bij haar oude school gaan. Vroeger moesten wij dan altijd mee, maar nu is ze oud genoeg om met vriendinnen te gaan. Lekker makkelijk!

Al zingen de krekels hard buiten, het wordt te koel om buiten te zitten 's avonds. Vorig jaar was het tot laat in de herfst warm. Ik hoop dat dit jaar weer mee te maken, maar tot nu toe lijkt het een stuk sneller af te koelen, helaas. Maar ja, met temperaturen van 27 graden overdag mogen we natuurlijk absoluut niet klagen!