Een fijne verjaardag!

Meestal beginnen we verjaardagen met cadeautjes en ontbijt in bed. Vandaag moeten echter de kinderen natuurlijk heel vroeg naar school, maar ook Rick moet al om half zeven de deur uit. Hij heeft een afspraak bij de dermatoloog.

De gewoonlijke festiviteiten worden dus naar vanavond verschoven, wat Ricks traditie is, dus helemaal prima. Ik draai me nog eens lekker om en word pas weer wakker, als Rick alweer de trap opkomt om acht uur.

Gelukkig heeft de dermatoloog niets verontrustends gevonden. Rick heeft heel veel sproeten en moedervlekken en in dit klimaat zijn er heel wat mensen met melanoma, helaas. Rick heeft een ontbijtje voor ons mee van Starbucks en samen eten we dat gezellig op.

Als Rick vertrokken is naar zijn werk ga ik mijn mail lezen en er zijn meer dan vijftig berichtjes, via ekaarten, mijn weblog, Facebook en Hyves! Hartstikke bedankt, allemaal! Dan belt Christine. Hoe ik me voel? Nu, oud, natuurlijk, ha ha!

We spreken af een twintig minuten gewichtenroutine te gaan doen en dan al telefonerend te gaan wandelen. Cosmo heeft ook wel zin om mee te gaan. Het is bewolkt en een stuk koeler, dan gisteren, echt een herfstgevoel opeens. Tijdens de wandeling komt de zon gelukkig ook tevoorschijn.

Thuis vind ik een email van Kirsten in mijn inbox over Fairgrade.org. Nu vind ik het Amerikaanse systeem van A's, B's, C's, D's en F's al ingewikkeld. En het berekenen van GPA's helemaal (een A krijgt 4 punten, een B 3, een C 2 etc.). Het lijkt simpel zo, maar dan is er dit en dat en nog iets anders.

Maar Fairfax County, de county, waar wij wonen, is nog wat ingewikkelder. In vrijwel het hele land krijg je een "A" als je tussen de 90 en 100% scoort, een "B" tussen 80 en 89% etc.. In Fairfax County is een "A" als je 94% of hoger scoort. Dat klinkt goed op papier, maar de meeste colleges kennen dit verschil niet. Hierdoor lijkt een student van deze county op papier "slechter", dan een student van de county hiernaast, waardoor er beurzen en leningen gemist kunnen worden.

De online petitie, die Kirsten mij stuurt wil dit veranderen naar de nationale standaard. Ik ben honderd procent voor! Waarom als enige county in het land een andere standaard aanhouden? Vooral als het de kansen van de studenten om in een goede college te komen of een beurs te krijgen belemmert ten opzichte van studenten uit andere counties of staten. Mijn handtekening (of is het digitekening?) staat erop!

Dan is het alweer tijd om me klaar te maken voor mijn date met niemand minder, dan hubby. In voorgaande jaren nam Christine me mee uit lunchen voor mijn verjaardag en nu blijkt, dat Rick dat ook al iedere keer heeft willen doen. Aangezien hij al vele jaren mijn beste vriend is, nam ik de uitnodiging met beide handen aan!

Rick is al bijna een half jaar geleden van kantoor verhuisd naar Reston. Ik ben weleens in dat gebouw geweest, maar heb zijn nieuwe plek nog niet gezien. Het is slechts iets meer dan een kwartier rijden en ik parkeer met gemak naast zijn gebouw, gratis. Wat een verbetering over zijn kantoor in Washington! Daar was het zoeken naar een parkeerplaats, die ook nog eens meer dan $10 kostte voor een paar uur.

We lopen samen naar het Reston Town Center en daar heeft Clyde's een gezellig terrasje. Het is lekker weer, dus we besluiten even op een tafeltje te wachten.


De groene parasols markeren het gezellige terras van Clyde's



Mooie waterval en kantoorgebouw in Reston Town Center

Het wordt erg gezellig en het eten is heerlijk! Ik bestel een carpaccio vooraf en Rick een kop chili. Daarna krijg ik een salade met gegrilde zalm en Rick een kip wrap. De zalm is super lekker gemaakt en komt met radijs, komkommer, paprika en feta kaas. Een perfecte locatie voor een lekkere nazomerse lunch!

Na het eten lopen we terug naar Ricks kantoorgebouw en ga ik mee naar boven. Daar laat Rick mij de "nieuwe" (al een half jaar oud dus) verdieping zien en zijn "cubicle". Opvallend is, dat zijn plekje helemaal ingericht is met allerlei persoonlijke foto's e.d. Zo hangen er een paar Nederlandse stickers: "Als u niet rookt, zal ik geen wind laten" (huh, waar komt die vandaan???) en "Ik vergeet nooit gezichten, maar in uw geval maak ik een uitzondering" (slik! Ha ha ha!). Maar er hangen ook schattige kinderfoto's, heus!


Rick's home away from home

Na de rondleiding neem ik afscheid en rijd naar huis. Daar gaat net de telefoon en het is Katja. Ze vraagt of er al iets van haar is aangekomen en in de postbus vind ik een heel lieve brief/kaart van haar. Een uurtje later belt Leah om me ook een fijne verjaardag te wensen en op Facebook krijg ik een berichtje van Katja's vriend hier Raffi. Echt lief van die tieners!

Rick komt vroeg uit zijn werk en dan is het tijd om cadeautjes uit te pakken. De kinderen hebben duidelijk nagedacht over mijn interesses: van Kai krijg ik een computerprogramma om Spaans te leren en van Saskia een armband, waar mijn Zune in kan. En dan is Rick aan de beurt en ik heb geen idee, wat hij me zal geven (is weleens anders geweest). Ik krijg een wijdhoeklens voor mijn SLR, die ik in New York ga gebruiken. Echt super!!!

Voor het avondeten hebben we reserveringen bij Legal Seafoods. We krijgen een gezellige "booth" middenin het restaurant. Onze serveerster komt uit Zuid-Afrika, maar mijn poging om wat Nederlands met haar te praten lukt niet echt. Ook reageert ze niet echt op Ricks opmerking, dat het mijn verjaardag is. Ze zegt wel "Congratulations", maar ik zie op andere tafels een dessert met kaarsje verschijnen. Dat gebeurt bij ons niet. Ach, zoveel hecht ik daar ook niet aan en al zeker ben ik blij, dat er niet en public voor me wordt gezongen!

De reden, dat ik dit restaurant koos, waren hun oesters. Daarvan bestel ik een dozijn en ik smul ervan! Alleen dit al is genoeg een verjaarscadeau voor mij. Maar de anderen bestellen ook een hoofdgerecht, dus neem ik een tweede "appetizer". Het is een in vieren gedeeld bord met gamba's, dumplings, Japans klaargemaakte tonijn en crabcakes. Superlekker allemaal.


Ik vind het jammer, dat deze allemaal al in mijn maag verdwenen zijn!

Een verjaardag is niet af zonder dessert, al heb ik niet veel plaats meer. Met Rick en Saskia deel ik een Bananas Foster. Vooral de warme caramelsaus is bijzonder lekker. Kai houdt de Boston Cream Pie voor zichzelf.

Al met al heb ik een heerlijke verjaardag achter de rug. Ik voel me rijk met zoveel mensen in mijn leven, die mij lief zijn, zowel persoonlijk, als virtueel. Sommigen heb ik nog nooit in persoon ontmoet, maar voelen als dikke vriendinnen. En laten we wel wezen, dat was tien jaar geleden nog niet het geval, dus "life keeps getting better" is waar! Dank voor jullie vriendschap, allemaal!