Lekker even de natuur in

Als ik de achterdeur open, zoals iedere morgen, voelt het werkelijk super buiten! Het is zo'n vierentwintig graden (zal later oplopen tot 33!) en helemaal niet vochtig. Gauw ga ik op weg om een intervalloopje te doen, voor het opwarmt.

Vier mijl door de buurt loop ik, twee minuten doorstappen, twee minuten hardlopen. Mijn Garmin houdt de tijd voor me bij. Onderweg kom ik allerlei wandelende en hardlopende andere moeders tegen. Iedereen groet hartelijk. De routines zijn duidelijk weer begonnen.

Nu iedereen zo vroeg de deur uit is ben ik ook lekker vroeg klaar om iets te gaan ondernemen. Ik neem meteen de kans waar om met Cosmo erop uit te trekken. Niet, dat dat in de zomer niet kan, maar om de een of andere reden heb ik de rust dan niet. En natuurlijk is het dan ook vaak te heet voor Cosmo.

Even overleg ik met mezelf (en met Cosmo, maar die kijkt me alleen maar vol verwachting aan), waar ik heen zal gaan. Een blik op mijn America the Beautiful pas laat zien, dat die deze maand verloopt. Ik besluit er nog even alles uit te halen door naar Great Falls te gaan. Dit jaar hebben we de $80 voor deze pas er ruimschoots uitgehaald!

Na de altijd mooie rit langs huizen, wat zeg ik, landgoederen, waar je van gaat kwijlen rijd ik het weggetje naar de watervallen op. Bij het rangerstation kijkt de ranger niet eens naar de maand van mijn kaart, maar wuift me gewoon door. Druk is het op het moment allerminst. Er staat maar een handjevol auto's geparkeerd. Zo heb ik het het liefst.

Vandaag ben ik ook een nieuwe online fotografie cursus begonnen. Het onderwerp is "Waar ligt je passie?" en iedere week wordt er een nieuw aspect van fotografie behandeld. Deze week is het landschapsfotografie. Het grote fototoestel gaat dus mee.

Maar eigenlijk is de belichting zo laat op de ochtend niet goed, want de opdracht luidt rond zonsop- of -ondergang of met bewolkt weer. Dat laatste gaat vandaag al helemaal niet op! Ik stuur dus, denk ik, niet de vandaag gemaakte foto's in.

Of ik deze week verder nog kans zal hebben, onder die omstandigheden een landschap te fotograferen, betwijfel ik. Gelukkig mogen er ook eerder gemaakte foto's ingestuurd worden. Het fijne is, dat een professionele fotograaf de lessen geeft en dus ook kritiek geeft op de ingestuurde foto's. In voorgaande cursussen heb ik vooral dat aspect heel waardevol gevonden.

Ondanks de droogte van de afgelopen weken zit er nog aardig wat water in de rivier en de watervallen zijn idyllisch mooi. Ik kan hier zo uren zitten genieten van het geruis en gemurmel van de rivier. Cosmo heeft dat geduld echter niet en wil niets liever, dan op de rotsen klimmen.


Deze aanblik verveelt nooit!



Diep onder me bruist en kolkt het water

Na twee uitkijkpunten bekeken te hebben gaan we een eind lopen langs de rivier. Cosmo weet niet, waar hij moet beginnen met snuffelen. Geen haar op zijn hondenkop, die er nu aan denkt zich schrap te zetten om niet verder te gaan! Integendeel, als ik rechtsomkeerts wil maken (bij elkaar heb ik vandaag dan tien kilometer in de benen zitten), trekt hij nog verder.


Zo misleidend rustig is de rivier net boven de watervallen



Dit prachtige waterjuffertje (ongeveer ware grootte) poseerde netjes

Wel is het nog erg warm voor hem. Hij probeert een paar keer uit de rivier te drinken, wat me een minder idee lijkt. Gelukkig heb ik een heel handig draagbaar en opvouwbaar drinkbakje en flesje water mee voor hem. Als we bij de auto zijn is het halve liter flesje water op en ik heb maar een paar slokjes genomen!

Zoals altijd voel ik me na een bezoek aan dit park helemaal verfrist en ontspannen. Het is zo'n oase van schone natuur vlakbij de grote stad! Cosmo valt in de auto prompt in slaap.

Na hem thuis te hebben afgezet ga ik naar Whole Foods. Gewapend met mijn "Delfts Blauwe" enorme boodschappentas van 't Kruidvat ga ik naar binnen. Tot mijn verbazing heeft nog niemand daar een opmerking over gemaakt, terwijl de rest van de klanten met Whole Foods tassen rondloopt.

De tas gaat in ieder geval propvol weer mee, want ik koop avondeten voor twee dagen en nog wat andere lekkernijen. Heb ik hulp nodig met het naar de auto dragen, wordt me bij het afrekenen gevraagd. Die tas barst ook wel bijna uit zijn voegen, maar gelukkig doe ik aan gewichtheffen, hi hi.

Saskia komt opgelucht thuis uit school. Gisteravond was er een mini drama, want ze was haar nieuwe agenda en nog een aantal papieren kwijt. Ze zwoer, dat ze ze op de tafel had neergelegd en het was maar goed, dat de arme schoonmaaksters er niet waren, want die kregen overal de schuld van. Ik opperde voorzichtig, dat ze ze misschien in de schoolbus had laten liggen, maar dat was volgens haar onmogelijk.

Half huilend ging ze slapen, ik vreesde dus weer hoofdpijn vanmiddag. Maar gelukkig was het lot, in de vorm van de schoolbuschauffeur, Saskia gunstig gestemd. En natuurlijk had ma weer gelijk, ze had het allemaal in de bus laten liggen!

Met zijn allen eten we weer buiten. Ik hoop, dat dat nog lang kan, al wordt voorspeld, dat Hanna ons zaterdag weleens een bezoekje zou kunnen komen brengen. Hopelijk is dat dan maar van korte duur!

En net kwam er een krekel op me springen, brrr! Misschien toch maar weer even lekker het huis binnen, ha ha! Ik heb het niet op met springende insekten!


Het insektenconcert in onze achtertuin