Hanna en dan, een stralende zondag!

Zaterdag

Bij het wakker worden hoor ik de regen tegen de ramen en op het dak kletteren. Het is altijd wel een gezellig geluid, maar mijn hemel, het stortregent echt! Cosmo en ik zijn binnen een paar seconden doorweekt, als ik hem even uitlaat! Dan zie je pas, hoe "slank" hij is.

Gelukkig blijft de voorspelde tropische storm windkracht uit, maar de regens van Hanna zijn al indrukwekkend op zich. Onze achtertuin verandert al gauw in een zwembad en iedere keer als ik even naar buiten ga, om Cosmo uit te laten en mijn spieren te strekken, loop ik tot mijn enkels in het (wel warme) water.

We maken er dus noodgedwongen een binnendagje van vandaag. Alleen Rick trotseert de zondvloed even om een extra beschermingsstrip voor de electronica te gaan kopen. Het gevaar met dit soort stormen is altijd, dat we zonder stroom komen te zitten en daar hebben we al eerder apparaten aan verloren. Gelukkig gebeurt dat vandaag niet, mede dankzij het gebrek aan harde wind, denk ik.

Het is dus maar goed, dat ik een gewichtenroutine op het programma heb staan. Het lukt me tot nu toe goed om het iedere keer weer anders te maken. Zo verveelt het niet zo snel. Toch denk ik, dat ik bij een volgende slechte dag naar Oak Marr ga om daar de gewichtenmachines weer eens te gebruiken. Gewoon om de routine wat af te wisselen. Na 14 oktober opent dat weer na een renovatie, dus ik ben benieuwd.

Vanmiddag is dus een prima dag om aan mijn fotografie cursus te besteden. Het onderwerp deze week is landschappen. Maar we moeten die met laag licht (zonsop- of ondergang of bewolkt weer) fotograferen. Dat lukt me deze week niet, want het is of superzonnig of de regen komt met bakken neer.

Gelukkig staat erbij, dat je ook al gemaakte foto's mag insturen. Nu heb ik honderden landschapsfoto's, ook van de nationale parken in het westen van het land. En veel daarvan vind ik mooi en zou ik kunnen insturen. Maar ik wil foto's insturen van deze omgeving, want daar ga ik vaker fotograferen. De opmerkingen van de professionele fotograaf, die de cursus geeft, kunnen me helpen daar beter in te worden.

Het duurt even voor ik mijn inzendingen heb gekozen. Het worden uiteindelijk foto's van Burke Lake in de herfst, Scott's Run in de winter en natuurlijk Great Falls. Ik ben benieuwd, wat voor kritiek Jim, de fotograaf, mij hierover zal geven. Zo weet ik, dat de Scott's Run foto op sommige plaatsen bijna overbelicht is. Hopelijk heeft hij tips hoe ik het water zo kan stoppen zonder de foto te licht te maken.


De Burke Lake foto



De Scott's Run foto



De Great Falls foto

Snickers en Cosmo zijn gewoonlijk zoveel mogelijk buiten overdag (en Snickers soms ook 's nachts, als wij hem niet kunnen vinden). Vaak zie ik ze samen de tuin "patrouilleren". Dat ze goede vriendjes zijn, wist ik dus al, maar ook op een dag als vandaag zoeken ze elkaars gezelschap op. En dat is zo schattig, dat ik het wel moest fotograferen:




Om een uur of vijf houdt het op met regenen en tegen zessen komt de zon zelfs te voorschijn! De storm is echt voorbij geraced! Meteen zien we allemaal mensen wandelen, fietsen en joggen in de buurt. Op Weatherbug zie ik, dat wij 5,11 inches regen hebben gekregen, ongeveer 13 centimeter dus! Dat het hier in Vienna nog mee is gevallen qua overstromingen in vergelijking met bijvoorbeeld Fairfax, hier vlakbij, is hier te zien:


Als je dan ziet, dat alleen regen dit al teweeg kan brengen, dan krijg je een beetje een idee, wat een zware orkaan voor een ravage kan aanrichten. En dan zie je de satelietbeelden van Ike en die krijgen die arme Caribische landen zo vlak na Hanna over zich heen. Om kippevel van te krijgen, ik hoop van harte, dat de menselijke tol beperkt zal blijven!

Vanavond hebben we met Serena en Niall afgesproken om te gaan eten. Saskia gaat Aoife helpen met oppassen op haar jongere broertje en zusje. Niall heeft een ons totaal onbekend restaurant gevonden, hier vlakbij nog wel!

De Idylwood Grill ligt in een oud uitziend winkelcentrumpje en ziet er zo van buiten helemaal niet bijzonder uit. Maar binnen zijn de muren een warm oker geschilderd en hangt er kunst van plaatselijke artiesten aan de muur. Het menu heeft veel lekkere gerechten, met vrij ongewone ingredienten.

Wij krijgen een tafeltje bij het raam, dat Niall speciaal besproken heeft. Mijn gerecht, gegrilde zalm met pesto sauce, artisjokharten en gnocchi is precies zo klaargemaakt als ik het heb gevraagd. Ook de anderen smullen en Serena, Niall en Rick bestellen ook nog een dessert. Ik neem een hapje van dat van Rick, maar vind het niet echt lekker. Ik ben niet zo'n zoetekauw.

Na het eten wil Niall ons nog meenemen naar een van zijn "stam"pubs in Falls Church: Ireland's Four Provinces. Serena en ik zijn wel moe, maar vinden het goed, als het maar bij een drankje blijft. Serena werpt zich op als de BOB (heet dat niet zo in het Nederlands?).

Het wordt zo gezellig, dat er wel een paar pints doorheen gaan bij de mannen. Allerlei onderwerpen komen ter sprake en het is toch grappig om te zien, dat Niall en ik een aantal overeenkomsten hebben qua verschillen tussen onze geboortelanden en de VS. Ierland en Nederland zijn natuurlijk heel andere landen, maar kennelijk zijn sommige dingen distinct Europees of Amerikaans (al kan ik nu even niet op een specifiek voorbeeld komen).

Veel later, dan we gepland hadden zijn we weer thuis. Ik ben blij, dat we besloten hebben dit jaar geen groot feest te geven voor mijn verjaardag, maar apart af te spreken met de verschillende stellen. Zulke avondjes met een paar vrienden alleen zijn veel waardevoller, want je hebt dan de volle aandacht voor elkaar.

Zondag

Alsof er nooit een storm gewoed heeft gisteren is er werkelijk geen wolkje aan de lucht! Mooier weer kan gewoon bijna niet. Het is ook lekker koel vanochtend, dus ik gooi alle ramen open, even door laten luchten!

Rick en ik zetten onze, zo kun je het zo langzamerhand wel noemen, zondagse traditie voort en gaan naar Starbucks. Het valt me altijd op, dat daar zoveel verschillende mensen zitten. Families met kinderen, fietsers met hun helmen nog op (doe ik ook vaak, want ik schaam me anders voor mijn "helm"haar!), ouderen van dagen en op het terrasje veel mensen, die hun hond mee hebben. Het is in ieder geval altijd gezellig.

Het ontbijtje gaat er weer goed in en daarna neem ik Cosmo mee uit. Op het weekend vind ik het moeilijker de zelf-discipline te vinden om echt de beweging te nemen, die ik nodig heb. Gelukkig is daar dan de hond, die maar al te graag mee gaat.

Samen lopen we door het bos van Southside park. Daar had ik verwacht, dat de kreek wel flink vol zou zijn. Maar niets is minder waar, er zit wel wat water in, maar er zijn ook nog hele droge stukken. Deze regen was ook wel hard nodig, want verder is de zomer heel droog geweest (in tegenstelling tot New England, vertelde mijn zus, daar heeft het juist meer geregend, dan normaal).

Na de lunch ga ik een stuk rijden met Kai. Dit is de eerste keer, dat hij in de van rijdt en ik moet zeggen, hij doet het heel goed! Ik heb bij hem niet, wat ik vaak bij Katja had, dat ik me verstijfd vasthoud aan de deur of een niet-bestaande rem indruk.

We beginnen in de buurt, maar al gauw laat ik hem op wegen, waar je 35 mijl per uur mag, rijden. Hij parkeert bij de Giant, waar we wat spullen voor het avondeten halen. Het is voor het eerst dit seizoen, dat er weer pompoenen te koop zijn! Dat vind ik altijd zo'n herfstgevoel geven, al dat oranje.

Later op de middag krijgt Kai alweer een kans om te rijden, ditmaal in Ricks auto. Hij heeft namelijk gespaard voor een leguaan en wil naar Vienna Aquarium om te kijken, of die er een hebben. Aangezien ik dat ook een heel leuke dierenwinkel vind, ga ik ook met ze mee.

ER is wel een leguaan, maar een rode en die kost $90. De groene zullen ze binnen twee weken weer aankrijgen en die is wat Kai wil en minstens de helft goedkoper. Nog even geduld hebben dus voor Kai, maar hij koopt wel alvast de benodigdheden voor de kooi.

Intussen kijk ik rond in de winkel. Ze hebben er van alles: land- en waterschilpadden (helaas zou Cosmo die te pakken nemen, anders zou ik er zo een in ons vijvertje willen!), exotische vissen, papegaaien en enorme slangen! Ik ben blij, dat Kai dit keer een wat minder eng reptiel wil!

Rick heeft vanochtend de hot tub schoongemaakt en daar gaan we de rest van de middag lekker in zitten lezen. Het helpt mijn spieren altijd erg en ik maak een mentale notitie, dat ik hier in de winter echt (veel) vaker gebruik van moet maken! Ik vergeet vaak het bestaan ervan, omdat hij beneden staat, dus niet in het gezichtsveld.

We sluiten dit ontspannende weekend af met een maaltje van spiesjes op de "barbie", zoals Rick de grill noemt. Er is salade en de zoetste corn on the cob van het seizoen! Het smaakt heerlijk zomers!