Een fantastisch weekend in New York!

We hebben heerlijk geslapen! Soms heb ik in New York last van het straatrumoer, maar dat valt in dit hotel heel erg mee. Rick en ik staan om kwart voor negen op en de kinderen blijven nog liggen. Die zijn beiden doodmoe van school en willen wat uitslapen.

Prima, we spreken af, dat ze ons bellen, wanneer ze in het land der levenden zijn. Uit het raam heb ik al gezien tussen de wolkenkrabbers door, dat de zon schijnt. Hoera!!! Daar willen we meteen van gaan profiteren, dus de fototoestellen gaan mee.

Maar eerst moet er ontbeten worden en aan het hotel vast zit een heel leuk Frans bistrootje, Pigalle. We krijgen meteen een tafeltje in het drukke restaurant. Ze hebben een erg lekker menu en het is moeilijk kiezen. Uiteindelijk neem ik de eggs florentine (met spinazie) en Rick de eggs Copenhagen (met zalm, wat ik grappig vind, want daar is Oslo toch meer bekend om, lijkt me).

De bediening is snel, dus we kunnen gauw aan onze wandeltocht beginnen. Overal heb ik gelezen, dat Top of the Rock in het Rockefeller Center zo'n goed uitkijkpunt is en veel minder druk, dan het Empire State Building. Dat laatste zijn we al een aantal keren op geweest en nog nooit bij Top of the Rock.

We lopen via de Avenue of the Americas en zien, dat die is afgesloten. Er staan allemaal markttentjes langs de kanten en het is er gezellig druk. De heerlijkste geuren komen ons tegemoet en ik zie al iemand een geroosterde maiskolf eten. Daar moet ik echt niet aan denken om half elf 's ochtends! Maar kleurrijk is het allemaal wel.

Met enige moeite vinden we de ingang van de Top of the Rock. We vragen het aan een New Yorker, die het ons haarfijn uitlegt. Je leest zo vaak, dat New Yorkers onvriendelijk zijn, maar het omgekeerde valt mij juist op. Als ze zien, dat je de weg kwijt bent, komt er altijd wel iemand om te helpen.

We lopen het Rockefeller Center binnen en vragen, hoe lang de wachttijd is. Verbaasd horen we, dat er geen wachttijd is! We besluiten dan ook maar direct naar boven te gaan nu het nog wat zonnig is. We kopen kaartjes ($20 per persoon, die ik het helemaal waard vind) en lopen via een kamer met de geschiedenis van Rockefeller Center naar de lift.

We gaan daarmee naar de 67ste verdieping en als we naar boven kijken zien we filmpjes en blauwe lichtjes voor iedere verdieping. De lift gaat zo snel, dat mijn oren dichtgaan! Boven kunnen we of op de 67ste verdieping blijven rondkijken of op de twee volgende verdiepingen. Leuk aan Top of the Rock is, dat je ook het Empire State Building op de foto hebt.


Lower Manhattan

Helaas is het in die richting wel een beetje heiig. We hebben beter licht richting Central Park. Ik gebruik mijn nieuwe wijdhoeklens naar hartelust! Al met al zijn we bijna een uur bezig met alle verschillende punten bekijken.


Central Park en omgeving

Het is ook niet vervelend druk. Je hoeft je niet naar de kant te dringen om foto's te maken en niemand komt je opzij schuiven om ook een foto te kunnen maken. Een grote aanrader, dit Top of the Rock, vinden wij. Bij een volgend bezoek met mooi weer zou ik graag rond zonsondergang naar boven gaan.

Inmiddels heeft Rick een telefoontje gekregen van Kai, dat Saskia en hij op Times Square rondlopen. We ontmoeten de kinderen bij de M&Ms winkel, waar Saskia een doos met aardbeiensmaak malted milk ballen heeft gekocht. Ze hebben ontbijt gegeten bij McDonald's.

We lopen wat rond bij Times Square en maken foto's. Dan ziet Saskia de Naked Cowboy staan en natuurlijk moet die ook op de foto! Voor we het weten is het tijd om te gaan lunchen.


De gekte van Times Square is in deze foto goed te zien, vind ik

De kinderen willen per se bij Mars 2112 gaan eten. Daar hebben ze goede herinneringen aan van vorige bezoeken aan New York. Om het restaurant binnen te komen ga je eerst in een simulator. Na wat heen en weer geschud te zijn arriveer je dan op "Mars".

Het restaurant is helemaal gedecoreerd met een ruimtethema en er lopen mensen verkleed als Marsmannetjes rond. Het zou dus een heel leuk restaurant zijn, ware het niet, dat hun eten verschrikkelijk en duur is!


Rick is niet zo zeker van de alien (gelukkig, ha ha)

Meestal verwacht ik in een restaurant met een thema geen gourmet eten. Maar alle vier van onze gerechten zijn wel heel matig! Saskia's macaroni met kaas is nog het best, want die komt gewoon uit een doosje. Ricks kipwrap heeft welgeteld een stukje kip. Maar het ergste zijn de salades, die Kai (buffalo kip) en ik (mozzarella met tomaat) hebben besteld.

Ten eerste zijn de kip en mozzarella en tomaat zeer karig (vier dunne plakjes van ieder voor $15), maar de sla, die eronder ligt, is duidelijk niet goed meer. De blaadjes zien er bruin uit en als ik er per ongeluk een eet is die helemaal slijmerig. De eetlust vergaat ons eigenlijk, maar voor $15 sturen we ze toch terug. Dan mag je toch tenminste verse groente verwachten!

Desondanks hebben we een leuke maaltijd. De "aliens" zijn gek en de bediening erg aardig. De hele groep serveersters en aliens dansen tot ieders vermaak (behalve aan de gezichten te zien sommigen van hen) ook op "Dance to the Music". Of we een volgende keer weer hierheen zullen gaan? De kinderen voelen zich er wel een beetje oud voor, dus hopelijk niet!

Na het eten lopen we terug naar het hotel om ons te verkleden voor het theater. Terwijl we boven zijn, zien we de hook and ladder van firestation 54 naast ons hotel, met gillende sirenes vertrekken. Dit brandweerstation is zo'n typisch station, als je middenin de stad ziet, baksteen met rode garagedeuren. Je zou er zo een dalmatier bijdenken! Dit weekend liggen er allemaal bloemen en branden er kaarsjes ter nagedachtenis van de gevallen brandweerlieden van 9/11.


In het Gershwin Theater speelt de musical Wicked al een paar jaar voor uitverkochte zalen. Vooral Saskia en ik hebben die allang willen zien. Ik was dan ook als een kind zo blij, toen ik een paar weken geleden nog vier tickets voor de matinee van vandaag kon scoren.

Dat ze achterin het theater zouden zijn, wist ik wel, maar we worden via allerlei roltrappen helemaal naar boven gestuurd! Onze zitplaatsen blijken op de een na laatste rij te zijn. Dit theater is ontzettend steil, dus we hebben heel goed zicht op het podium en zitten wel mooi in het midden. Je moet alleen geen hoogtevrees hebben hier. Ik hoor iemand vertellen, dat haar man daarom niet mee wilde!

Eigenlijk wist ik niet, wat me van deze musical voor te stellen. Ik wist enkel, dat het over de heksen uit de "Wizard of Oz" zou gaan. Maar nu weet ik, waarom het zo'n succesvolle musical is! Ik heb de hele tweeeneenhalf uur ademloos kijkend in mijn stoel gezeten.

Waarom? Niet zozeer om de mooie set en kostuums, al zijn die echt prachtig. Ook niet om de mooie liedjes, al zijn ze dat zeker en hebben we de cd gekocht. Het verhaal grijpt me gewoon en als het einde nadert, voel ik mijn ogen zelfs een beetje prikken, als het niet goed lijkt af te lopen (gelukkig doet het dat wel). Om te zeggen, dat ik heb genoten is een totale understatement!

Ook Rick en Saskia hebben ademloos gekeken, maar voor een tienerjongen als Kai was dit niets. Hij vond de uren kruipen. We beloven hem dus morgen dingen te gaan doen, die hij leuk vindt in de stad.

Na ons wat opgefrist te hebben nemen we een taxi naar East 58th Street, vlakbij Central Park. Daar hebben we reserveringen bij Tao. We zijn drie kwartier vroeger, dan de reservering, maar hebben allemaal flinke trek. We besluiten dus te gaan kijken, of we vroeger terecht kunnen.

Gelukkig kan dat en we krijgen een leuk tafeltje naast de enorme Buddha. Het restaurant is zeer sfeervol en het menu precies waar ik gek op ben: veel kleine, lichte hapjes.

Allemaal smullen we van onze gerechten. Saskia weet nu, dat ze Kung Pao kip lekker vindt. Rick heeft filet mignon met een wasabi korstje en Kai red snapper filet. Ik kies twee voorgerechten: de Japanse zeewier sampler, waarop maar liefst acht soorten zeewier liggen en de tonijn tataki, die op superlekkere gebakken rijst kussentjes wordt geserveerd. De kinderen hebben nog ruimte voor een dessert. Saskia's chocolade wontons en Kai's apple "loempia" zijn om je vingers bij af te likken!

Voldaan verlaten we het restaurant en besluiten Fifth Avenue af te lopen. Voor de enorme winkels met dure merken zitten allemaal mannetjes met in lakens gewikkelde spullen. Als we langslopen openen ze het laken gauw om de namaak Gucchi tassen, Rolex horloges en Rayban zonnebrillen erin te laten zien. Dit heimelijke verkopen hadden Rick en ik nog nooit gezien, voorheen zaten ze gewoon open en bloot langs de straten.

Net voor sluitingstijd lopen we de enorme Disney winkel binnen. Daar vindt Rick een heel leuke poster met allemaal Donald Ducks door verschillende artiesten geschilderd. Saskia wil, "for old times sake", nog even de American Girl Place binnen. Ze vindt de poppen nog steeds leuk, maar speelt er niet meer mee. Ze heeft duidelijk even moeite met het afscheid nemen van haar kindertijd.

We lopen nog zover door, tot we foto's kunnen maken van het verlichte Empire State Building. Rick wil even terug naar het hotel om de poster weg te brengen en ik wacht met de kinderen op Times Square. Mijn hemel, wat een drukte is dat toch altijd! We kijken onze ogen uit!

Helaas willen Saskia en ik nog zo graag verder, maar onze lichamen werken niet mee. We zijn beiden doodmoe en kunnen opeens geen stap meer verzetten. Rick gaat met Kai nog naar de Virgin Megastore en andere winkels.

Saskia en ik stappen in een van de vele fietstaxi's. De jongen, die hem bestuurd, komt uit Rusland en vertelt, dat het goed verdient. In ieder geval krijg je zeker genoeg beweging, als je zo'n ding bestuurt!

Ook Rick en Kai zijn al vrij snel weer terug en het licht gaat al heel spoedig uit! Wat een superdag was het vandaag en geen spatje (nou, ok, drie spatjes) regen!

Zondag

We hebben met zijn allen afgesproken op tijd op te staan, zodat we nog het meeste kunnen halen uit de laatste uren New York. Op mijn Weatherbug, die ik voor New York heb ingesteld dit weekend, zie ik, dat het vandaag 92 graden zal worden!! Dat is 33 graden Celsius! Wat een verschil met vrijdagavond, zestien graden warmer!

Gauw ruimen we de kamer op en geven de bagage af bij de bellman om te bewaren. Omdat het gisteren snel ging en erg lekker was, gaan we net weer bij Pigalle eten. Dit keer neem ik de pancakes met vers fruit. Vooral dat laatste met verse ananas erin is heerlijk.

Geloof het of niet, maar in alle keren, dat ik in New York City ben geweest (en dat zijn er toch al gauw tien), heb ik nog nooit de Subway genomen en Rick ook niet! Ik heb wel mijlen gelopen, de Hop On Hop Off dubbeldekkerbussen gebruikt als vervoer en natuurlijk de gele taxi's. We vinden het nu dus hoog tijd om de Subway eens te proberen!

Nog geen blok van ons hotel willen we de blauwe lijn naar het World Trade Center station nemen. We kopen een kaartje, maar blijken aan de verkeerde kant van de straat te zijn. Deze lijn gaat de verkeerde kant op. Na gauw overgestoken te zijn hangt er een papiertje, dat er werkzaamheden zijn en veranderingen van routes.

We proberen uit te vogelen, welke trein we nu precies moeten hebben. Ik verzucht, dat ik niet dacht, dat het zo ingewikkeld zou zijn en daar haakt een New Yorker op in. Hoezo ingewikkeld, vraagt hij, en waar willen we heen? Hij wijst ons naar beneden naar de E lijn en dankbaar volgen we zijn aanwijzingen.

Komend uit Washington, waar alle metrostations keurig schoon zijn, valt de vieze staat van de stations ons hier wel op. De trein is echter keurig. Aan boord wordt omgeroepen, dat de E lijn dit weekend door werkzaamheden niet naar het gebied, waar wij willen zijn, zal gaan. Gelukkig wordt er wel duidelijk gemaakt, welke trein dat dan wel doet en waar we over moeten stappen. Op het kaartje zag het er allemaal zo duidelijk uit, maar in de praktijk zijn we blij als we uiteindelijk op de juiste plek weer boven de grond komen!

We lopen naar de bouwput van Ground Zero, waar langs de kanten allemaal foto's met bloemen van de slachtoffers van 11 september liggen. In de hele stad vallen me gedenktekens en dergelijke op. Duidelijk is het voor New Yorkers "pas" zeven jaar geleden en zeker niet "al"!


Wel weer even slikken, die foto's, persoonlijke berichten en bloemen bij het World Trade Center

Via allerlei voetgangerspaden lopen we daarna naar Battery Park. Hier hebben we goed uitzicht op het Vrijheidsbeeld en Ellis Island. Dit keer hebben we geen tijd erheen te gaan, maar Kai wilde het heel graag zien.


Een oase in de drukke stad



"Vrijheidsbeelden" te over!

Langs de als Vrijheidsbeeld verkleedde artiesten lopen we naar een heel veld met vlaggen. "Flag of Honor" staat er op iedere vlag en alle namen van de slachtoffers van de terreuraanslagen. Een man geeft uitleg, dat dit een Memorial Field is en dat onze giften ten bate komen van de nabestaanden van de gevallenen. Heel indrukwekkend ziet het eruit.


Een deel van "Memory Field"

Saskia, die in lange broek en met sokken en gympen loopt, smelt nu bijna van de hitte. We houden dus even pauze in de schaduw onder het genot van een ijsje. Dan lopen we verder, langs Wall Street, naar South Street Seaport. We willen namelijk de watervallen onder de Brooklyn Bridge zien.

We hebben een mooi zicht op de brug, maar helaas zijn de watervallen niet aan! We zien de constructie ervan, maar er loopt geen water langs. Jammer, maar ook zonder watervallen blijft het een prachtige brug.


We zetten onze wandeling voort en komen langs de grote electronica winkel J&R. Saskia voelt haar geld in haar zak prikken. Ze heeft voor een nieuw fototoestelletje gespaard en heeft een aantal leuke felgekleurde gezien.

Degene, die ze eerst op het oog heeft, een Sony, blijkt veel te duur te zijn. Maar even verder kijken en Saskia ziet een leuke felgroene Fuji. Dit cameraatje heeft maar liefst 10MP en kost slechts $140. Blij, dat haar babysitgeld dat wel kan trekken, koopt Saskia hem trots.

Inmiddels is het lunchtijd en de magen knorren. Via een superdruk stuk Canal Street met zijn Chinese winkeltjes lopen we naar Mulberry Street, Little Italy dus. Al voor we bij de kruising zijn zien we de Italiaanse kleuren boven de straat hangen. Het Festival di San Gennaro blijkt in volle gang te zijn!

De straat is afgezet en aan beide kanten staan allerlei kraampjes. Boven de straat hangen bogen met de Italiaanse kleuren en overal hangen Italiaanse en Amerikaanse vlaggen. Het is een heel kleurig geheel! De restaurants met hun terrasjes zijn gelukkig gewoon open. Het is vochtig heet buiten, dus wij verkiezen het binnen te eten bij het Da Gennaro restaurant. Vrijwel iedereen, die hier zit is van Italiaanse afkomst. Het is echt een groot buurt cultureel festijn, prachtig om te zien!

We eten met smaak de typisch Italiaanse gerechten, die ons worden voorgezet, en vermaken ons met mensen kijken. Zo stil als het in het Financial District was vanochtend, zo enorm druk is het hier!

De tijd begint te dringen en de kinderen willen nog heel graag even naar de enorme Toys R Us op Times Square. We nemen gauw een taxi daarheen. Kai vindt het alleen jammer, dat hij het Empire State gebouw en het Chrysler gebouw niet heeft gezien. Gelukkig neemt de taxi een route daar precies langs en zet ons bij de straat, waaraan het Chrysler gebouw ligt, af. Van verre nemen we er een paar foto's van.

Times Square is afgezet voor auto's en in rood geklede mannen zijn bezig de straat te vegen, die bezaaid ligt met kleurige confetti. Broadway on Broadway was hier eerder vandaag, een groot evenement, dat het begin van het 2008-2009 Broadway seizoen viert.

Bij de Toys R Us is het een drukte van jewelste en de rij voor het reuzenrad, waar Saskia graag op wil, is ellenlang. Dat gaat vandaag niet meer lukken! Aan de overkant wil Kai even kijken in de Element winkel. Daar vindt hij een mooie winterjas, die hij straks weer nodig zal hebben, helaas, hoe moeilijk dat vandaag ook voor te stellen is!

En dan is de koek toch echt weer op. Zeer tevreden over het superweekend lopen we terug naar het hotel. We halen de bagage en de auto op en wormen ons (of althans Rick wormt ons) een weg naar de Lincoln Tunnel. Dat gaat allemaal een stuk vlotter, dan op de heenweg en voor we het weten werpen we een laatste blik op de New York Skyline. Gelukkig is die vandaag wel helemaal helder.

De terugweg verloopt voorspoedig. We stoppen even kort ergens in Maryland voor een pitstop. En we merken meteen, dat we terug zijn in ons heel drukke gebied. Zodra we de Capital Beltway opdraaien zitten we in langzaam rijdend verkeer.

Gelukkig is het van korte duur en zien we al gauw de Mormoonse tempel opdoemen. Dit gebouw ziet er overdag al buitenwerelds uit met zijn gouden torens, maar met de zonsondergang op de achtergrond al helemaal! Het doet me meteen weer aan Oz denken en nagenieten van de musical, die we gisteren zagen.


We halen gauw even wat Thais voor het avondeten en rijden net voor achten onze oprit weer op. Het lijkt echt of we veel langer, dan een paar dagen weg zijn geweest! En wat hebben we allemaal genoten! Het enige kleine minpuntje was, dat Katja niet mee kon. Maar die heeft via smsjes contact gehouden en kreeg op het laatste moment tickets voor de footballwedstrijd. Ook zij heeft dus een fijn weekend achter de rug.

(Alle foto's hier zijn met een flinke wijdhoeklens genomen, want ik was mijn "gewone" lens vergeten. Vandaar de soms vreemde perspectieven, maar ik vind ze ook wel wat hebben. Natuurlijk is dit maar een fractie van de genomen foto's, die ik heb genomen, dit weekend.)