See saw up and down

Vandaag moet ik telkens aan dat liedje van Barney denken. Barney, de paarse dinosaurus, waar Saskia vooral dol op was als kleintje. Wat lijkt de tijd, dat we daar constant naar keken, lang geleden, maar zo af en toe komt er nog zo'n liedje bij mij bovendrijven.

Waarom vandaag het "See saw" liedje? Omdat de grootste aandelenmarkt hier in de VS, de Dow Jones, nu weer de op drie na grootste sprong omhoog maakte, terwijl hij gisteren de grootste duik ooit maakte. Net een wip en iedereen is er nerveus van. Stel je nu voor, dat je gisteren in paniek al je aandelen had verkocht en vandaag ziet, dat die nu weer een stuk meer waard zijn. Werken op Wall Street lijkt me met al dit nerveuze gedoe niet bevorderlijk voor de gezondheid!

Natuurlijk wordt er ook door de beide grote politieke partijen vinger gewezen naar de andere partij. Dit is ook nog eens een verkiezingsjaar, waardoor heel wat senatoren en vertegenwoordigers in het Huis van Afgevaardigden bang zijn net het verkeerde te doen, waardoor ze niet herverkozen zouden worden.

Het zal wel teveel gevraagd zijn om te hopen, dat men zijn eigen belang opzij zal zetten en zal stemmen voor wat volgens zoveel experts het beste is voor de economie van dit land. Al heeft lang niet iedereen aandelen in de markt, iedereen zal eventueel geraakt worden, als de banken geen leningen meer durven te verstrekken en de rentes scherp omhoog gaan. Maar goed, ik heb er verder ook geen verstand van. Ik hoop alleen, dat de juiste beslissingen worden genomen door de mensen, die daarvoor toch verkozen zijn.

Over politiek gesproken, tot mijn verbazing vind ik vanochtend een mailtje van de Wereldomroep in mijn inbox. Om de een of andere reden heb ik de indruk gewekt voor McCain/Palin te gaan stemmen. Er wordt me gevraagd of ik bereid ben een interview te geven, na het vice-presidentsdebat van donderdagavond, als zijnde een fan van Sarah Palin.

Nu schrijf ik bar weinig over mijn politieke gedachten. Ik sta wat mijn denkbeelden betreft altijd precies in het midden en heb een hekel aan politieke discussies. Hoe ik de indruk gewekt kan hebben, dat ik een fan van Palin ben, is me eerlijk gezegd een raadsel.

Sarah Palin zal vast een heel goede moeder en een aardige vrouw zijn, maar haar politieke denkbeelden druisen zozeer tegen de mijne in, dat ik nooit voor een "ticket" met haar erop zou kunnen stemmen. Aan de Wereldomroep schrijf ik dus terug, dat ik helaas geen bewonderend interview over Sarah Palin zal kunnen geven (ik zal waarschijnlijk ook het vice-presidentsdebat missen, aangezien ik in San Diego zal zijn). Het lijkt me wel leuk om eens aan zo'n interview mee te doen, dus hopelijk houden ze mijn naam erin.

Met Shelly heb ik om tien over negen afgesproken te gaan wandelen. Zij is wat verlaat, want haar tweelingdochtertjes waren tegendraads. Het zijn twee schattige vierjarige meisjes, maar Shelly vertelt, dat ze heel wat onderlinge competitie voelen. Haar oudere tweeling, een jongen en een meisje, hadden dat nooit. Het lijkt me heel wat, twee tweelingen en een eenling!

We lopen vandaag een andere route met veel heuvels, bij elkaar vier mijl. Cosmo loopt de hele weg zonder protest mee, tot mijn vreugde. Met Shelly kan ik het heel goed vinden, het gesprek valt geen moment stil. Het uur is dan ook snel voorbij!

Bij thuiskomst zie ik alweer een stel monarch vlinders en een painted lady op onze vlinderstruiken. Daar moet ik natuurlijk mijn fototoestel weer bijhalen! Het zijn zulke prachtige insekten!


Een painted lady



Monarch





De enorme hommels, die op het moment rondvliegen

Na mijn douche ga ik Vienna in. Ik moet een aantal dingen doen bij de bank en dan vind ik het zo makkelijk, dat er een drive thru is! Alles in het kokertje, druk op het "send" knopje en een vriendelijke bankmedewerkster verschijnt op het schermpje. Gelukkig heb ik over onze bank nog geen slechte pers gelezen, want je begint je in het huidige economische klimaat toch af te vragen, hoe het ermee gesteld is.

Bij Michaels ga ik eens kijken, wat ze voor herfst en Halloween spullen hebben. Er zijn allerlei dingen afgeprijsd, dus ik koop een paar nieuwe versieringen voor de voortuin. Maar waar ik vooral voor ben gekomen zijn nieuwe herfstvlaggen. Een voor het deck en twee kleintjes voor de voortuin, ook die zijn flink afgeprijsd.

Na de lunch haal ik de Halloween spullen van zolder. Het is heerlijk zonnig en warm weer, perfect om de eerste versieringen aan te brengen. Met de spinnenwebben wacht ik nog even, want ik ben bang, dat de hommels en vlinders erin verstrikt zullen raken.






Zolang het nog lekker warm weer is ben ik zoveel mogelijk buiten. Christine voelt zich eenzaam en we spreken lang aan de telefoon, terwijl ik op het deck sta. Alabama is wel een heel andere wereld, dan hier en we zien er allebei naar uit, dat zij en Mallory hier volgende week zullen zijn. Beneden me zie ik Meike loeren op een eekhoorn, die haar duidelijk aan het uitdagen is. Zeer vermakelijk!

Voor mijn fotografie cursus moet ik buiten portretten fotograferen. Saskia wil best even model staan, maar het valt niet mee. Het moet er natuurlijk uitzien, geen "Cheese" foto. Saskia doet haar best en krijg ik een paar goede foto's van haar, maar het kan beter. Volgende week toch wat meer oefenen maar. De leraar is op het moment ergens in Afrika en heeft geen internet en we krijgen drie weken extra tijd hierdoor, dus ik heb nog even tijd om de opdrachten te voldoen.




In de verte hoor ik vervaarlijk gerommel en al gauw plenst het. Links en rechts flitsen de bliksems. Het is een spectaculair gezicht! Maar het koelt ook meteen weer een stuk af. De heel warme temperaturen van vorige herfst lijken niet terug te komen, helaas. Grappig is, dat ik de hele middag erge hoofdpijn heb gehad en die is na het onweer vrijwel verdwenen!

Via Mr. Fastman laten we vanavond eten bezorgen van Neighbors. Kai kiest hun omelet met kaas, ham en ei, Saskia de lasagna en ik smul van de filet mignon kebab (spiesje) met rijst en gegrilde tomaat. Dit is gewoon maar een buurtrestaurantje, heel goedkoop, maar ze hebben een superkeuken!

Rick is inmiddels onderweg van Phoenix naar San Diego. Hij heeft een leuke tijd gehad met zijn vrienden en daar ben ik blij om.

En tijdens de storm kreeg ik een soortgelijke reactie van de kinderen, toen het internet er even uit lag. Ik zou absoluut niet weten, wat daaraan te doen, Rick wordt dan extra gemist! Gelukkig duurde het slechts minuten, voor het felbegeerde weer terug was.