Eerste herfstdag

Een of andere vervelende voorgaande gast heeft zijn wekker gezet voor half zeven in mijn kamer! Een raar country liedje begint te spelen en het lukt me niet het uit te zetten. Argh! Uiteindelijk trek ik gewoon de stekker eruit en draai me nog eens om.

Kennelijk ben ik weer ingeslapen, want ik schrik om half negen van een klop op de deur. Ik heb roomservice besteld, want dat kost in dit hotel voor de verandering niet idioot veel. Een verlegen jongen zet het dienblad op mijn bed neer en weet niet hoe gauw hij weg moet wezen. Dat terwijl ik keurig een trainingsbroek en sweater heb aangetrokken.

Voor ik aan mijn omelet met champignons en paprika begin open ik de gordijnen. En daar zie ik helemaal niets! Zo dicht is de mist, ik zie niet eens de dichtstbijzijnde bomen! Mijn plan was om na het ontbijt een van de natuurpaden hier te gaan lopen, maar met zo'n dichte soep durf ik er niet alleen op uit.

Hopend, dat de mist gauw zal optrekken, neem ik de tijd voor mijn ontbijt en kijk naar de Today show, waar de Emmy's van gisteren compleet geanalyseerd worden.

Gelukkig zie ik de zon voorzichtig te voorschijn komen buiten en maak me klaar voor mijn loopje. Het is nog koel buiten en de mist hangt nog boven de vijver. Eekhoorntjes rennen af en aan en eenden slapen nog. Aan de overkant zie ik de Virginia Tech campus, waar het ook heel rustig is.

Zo lopend wordt het duidelijk, hoezeer deze school in de "country" ligt. Nog geen anderhalve kilometer verderop zie ik de eerste boerderij al. De paarden staan in de wei en met de mist is het een mooi plaatje. Het is hier sowieso erg mooi, hopelijk kunnen we bij volgende bezoeken wat meer van de natuur zien.


Na een snelle douche check ik uit en doe mijn bagage in de van. Dan begin ik aan mijn wandeling naar Katja's dorm. Ik probeer haar te bereiken, maar ze beantwoordt haar telefoon niet. Het blijkt, dat ze onder de douche staat, dus ik wacht even buiten.

Leah komt ook net langs lopen en even kletsen. Wat een sfeer hangt er hier op de campus! Iedereen heeft er duidelijk lol in. Katja laat me eindelijk binnen en net als gisteren stelt ze me aan een heel stel vrienden voor. Iedereen geeft keurig een hand en vooral de jongens aan de overkant van de hal van Katja zijn heel aardig.

Een ervan zit in een rolstoel, want hij heeft botkanker gehad. Hij was opgegeven, maar door experimentele behandelingen gaat hij nu naar Virginia Tech en is in remissie! Als je zo op de campus loopt, lijken er heel veel trappen te zijn, maar de "Americans with Disabilities Act" heeft ervoor gezorgd, dat mensen in rolstoelen hier ook overal heen kunnen.

Katja leidt mij rond op de campus. Ze laat me zien, waar al haar lessen zijn en ze moet er heel wat voor aflopen. Sommige klassen zijn enorm! Zo vertelt ze, dat er vijfhonderd studenten in haar scheikunde klas zitten. Als ik daar verbaasd op reageer, vertelt Katja, dat dat bij lange niet de grootste klas is. Dat is "World Regions" met 2600 studenten!


Het is prachtig weer en alweer kan ik er niet over uit, hoe mooi deze campus is! Het is enorm, maar het voelt niet zo. Al wandelend wordt Katja van alle kanten begroet. Ze vertelt, dat dat de eerste week niet zo was en ze zich toch best verloren voelde. Nu wil ze zelfs een VT Ambassador worden, die bezoekers rondleidt op campus.

Voor de lunch ontmoeten we Leah bij Au Bon Pain. Katja krijgt hier met haar Hokie paspoort 50% korting, dus betalen we zowel haar als mijn maaltijd daarmee. De meisjes zijn helemaal lyrisch over "ABP" (Ee Bie Pie). En terecht, zie ik, want het eten is er lekker en zeker gezond.

Wonder boven wonder (want het kleine restaurantje is super druk) vinden we een tafeltje en Leah vertelt ook over haar ervaringen. De meisjes vermaken zich duidelijk goed, maar ik ben ook blij om van Katja te horen, dat ze in de bibliotheek gaat studeren. Ze neemt haar studie duidelijk serieus en daar gaat het toch om.

Na de lunch lopen Katja en ik terug naar mijn van. Ik zet haar daarna af bij haar dorm. We nemen afscheid, maar weten ook, dat ze dit weekend naar huis gaat komen, dus het is maar voor kort.

De terugweg gaat helemaal zonder kleerscheuren. Er is heel weinig verkeer en ik geniet van mijn audioboek. Klinkt het nu heel vreemd, als ik zeg, dat ik zelfs langzamer heb gereden, omdat ik wist, dat mijn "boek" niet uit zou zijn bij thuiskomst? Ik heb nog twee cd's over en zit helemaal in het boek. Gelukkig kan ik de rest via mijn laptop horen!

Thuis word ik ontvangen, alsof ik weken weg ben geweest, vooral door Cosmo en Saskia. Saskia moet wel meteen gaan babysitten, die heeft echt een goudmijntje, nu Katja en Leah zijn vertrokken. Op donderdagavond moet ze ook weer babysitten voor een andere familie in de cul de sac.

We eten vanavond nog even buiten, terwijl de vleermuizen ons (letterlijk!) om de oren vliegen. Vorig jaar was het zo lang warm, maar dit jaar lijkt de herfst veel vroeger echt te beginnen. Vandaag is het de eerste herfstdag en vanaf morgen wordt het ook een stuk koeler, helaas.