Tijd met het hele gezin

Omdat Rick morgenochtend al heel vroeg weg moet wil hij vandaag zijn Starbucks ontbijtje graag hebben. Daaruit blijkt wel, dat hij daar net zo verknocht aan is, als ik!

We zijn net klaar met eten, als Mary Ellen aanbelt voor een loopje samen. Het is vandaag haar vijftigste verjaardag en ik zou haar die leeftijd absoluut niet geven! We besluiten een twee minuten wandelen, twee minuten hardlopen interval te doen. Het voelt warm en klam buiten en het zweet druipt van ons af tijdens het lopen.

Het is gezellig weer even bij te kletsen. Mary Ellens nieuwe baan is enorm druk en ze is vaak 's avonds pas na achten thuis. Haar jongste is pas zeven en moet dan al in bed liggen. Mary Ellen vindt het duidelijk moeilijk, dat haar tijd met man en kinderen zo verkort is, nu ze weer aan het werk is. Toch vindt ze de baan ook wel erg leuk en een uitdaging.

Als ik thuiskom vertrekt Katja net met Raffi naar GMU. Daar ziet ze een stel vrienden en vriendinnen, die daar nu studeren, weer. Later komt ze thuis met de mededeling, dat ze maar wat blij is niet naar GMU te gaan. Ze vindt de sfeer er veel minder vriendelijk, dan bij "Tech" en Raffi's kamergenoten zijn ronduit gemeen tegen hem (waar Raffi best tegenkan, maar leuk is het natuurlijk niet).

Saskia vertrekt met Aoife naar de mall. Dat begint voor haar ook al een favoriete activiteit in het weekend te worden: shoppen! En het geld, dat ze met babysitten verdient, brandt een gat in haar zak, zoals we dat hier zo mooi zeggen.

In het weekend proberen we in ieder geval Kai te laten rijden. Rick heeft nog wat spullen van Whole Foods nodig en Kai rijdt ons er bekwaam heen. Terwijl we in de winkel staan te delibereren, komt er een oudere dame op ons af. "Spreken jullie Nederlands?", vraagt ze met een Amerikaans accent.

Het blijkt, dat ze op twee-jarige leeftijd uit Nederland is vertrokken. Haar ouders hebben nooit Nederlands met haar gesproken, maar ze is regelmatig teruggegaan en gaat nog om de zoveel jaar. Het zou Christine's verhaal kunnen zijn, die op haar vierde Nederland verliet. Deze mevrouw vindt het leuk Nederlands te horen, want dat hoort ze niet vaak in deze omgeving.

Daarop antwoordt Rick, in het Nederlands, dat er toch heel wat Nederlanders wonen in deze omgeving. Er stond zelfs op dat moment een van met Nederlands diplomatiek nummerbord op de Whole Foods parkeerplaats. Wij dachten eerst, dat zij daarbij hoorde. Toch grappig, zo'n praatje in het Nederlands, waarbij ik de enige "echte" Nederlandse ben.

Hier leeft de traditie van een Sarah of Abraham als je vijftig wordt niet. En Mary Ellen wil het ook verder niet vieren. Ze gaan, in plaats van een feest, als haar man Phil volgend jaar ook vijftig wordt, een speciale reis maken. Maar het is wel gebruikelijk om een kaart te geven, dus ik zoek een leuke uit en breng die langs.

Tot mijn fotografeer genoegen zie ik eindelijk een paar mooie monarch vlinders en een painted lady op onze vlinderstruiken zitten. Het lijkt alsof er dit jaar minder vlinders zijn, dan andere jaren. Waaraan dat kan liggen, weet ik niet, maar het is wel jammer. Of misschien zijn ze gewoon verlaat en krijgen we er in oktober nog veel te zien. In ieder geval leef ik me weer even uit en krijg een paar mooie plaatjes.






Painted Lady



Monarchs zijn wat fladderiger en dus moeilijker te fotograferen

Het weer knapt genoeg op, dat we toch nog een paar uur buiten kunnen zitten. Als Katja om een uur of vijf thuiskomt beginnen we aan onze familieavond. We ontmoeten Saskia bij de bioscoop en gaan naar Ghost Town. Ik had al gelezen, dat dat een heel leuke film is, en dat blijkt waar te zijn. Regelmatig moet ik hardop lachen, maar het einde is dan ook wel weer zo, dat er veel mensen met tranen in hun ogen naar buiten lopen (ik niet, de laatste film, waar ik bij heb gehuild is "Eight Below").

Op Katja's verzoek gaan we na de film Thais eten bij Busara. Dit is een van de beste Thaise restaurants in de buurt met een moderne en gezellige inrichting. Ook de bediening is uitstekend. We delen een voorafje van biefstuksate en mijn "Naked Shrimp" smaken fantastisch!

Kai rijdt ons bekwaam door het donker en de regen van het restaurant naar huis. Hij moet tien uur in mindere weersomstandigheden rijden voor zijn rijbewijs. Raffi komt weer langs en we kletsen bij over de ervaringen op college.

Dan gaan we de Virginia Tech footballwedstrijd kijken. Het footballteam doet het heel goed en ook vandaag winnen ze weer. De SMS'jes vliegen Katja om de oren. Deze schoolspirit is precies, waarom Katja zo graag naar deze school wilde. Rick en ik gaan al vroeg naar bed, want Ricks wekker zal heel vroeg afgaan morgen.

Zondag

Al om vijf uur worden we gewekt en staat Rick op. Zijn vlucht vertrekt om acht uur en gaat via Chicago naar Phoenix. Eigenlijk hoeft hij daar pas op dinsdag voor zijn werk te zijn, maar twee goede collegevrienden, die Rick al jaren niet heeft gezien, wonen in de omgeving van Phoenix. Erg leuk voor hem dus om wat vroeger te gaan en lekker door te gaan zakken met zijn college buddies!

Nadat Rick afscheid van de kinderen en mij genomen heeft en met de taxi vertrokken is, kruipt Saskia naast mij in bed en slapen we nog een paar uur lekker verder. Wij staan rond een uur of negen op, hopend op een gezellig ontbijt samen. Gisteren waren Kai en Katja nog enthousiast over het idee om met zijn vieren bij IHOP te gaan ontbijten.

Van de tieners is echter nog geen teken van leven te bemerken. Om tien uur besluiten Saskia en ik, dat we echt trek hebben, en ik probeer Katja tot opstaan te porren. Het protest is groot en ook Kai heeft nog geen zin zijn ogen te openen. We veranderen het plan dus maar in samen lunchen straks. Saskia en ik eten lekker samen ontbijt, ook gezellig.

Het is alweer vreemd weer. Lekker warm, midden twintig, maar ook flink vochtig en de zon vecht met de wolken, die het, althans vanochtend, nog overwegend winnen. Cosmo heeft tijdens onze wandeling een hele extra taak: het najagen van eekhoorntjes! Ik weet niet of een eekhoornplaag iets aanduidt over de komende winter, maar getuige deze discussie ben ik niet de enige hier in het oosten van de VS, die opmerkt, dat de natuur zich eind september anders lijkt te gedragen, dan andere jaren.

Na een flinke wandeling met Cosmo vind ik thuis Kai gedoucht en Katja onder de douche. Katja wil per se, dat Cosmo mee gaat naar het restaurant, waar we gaan lunchen. Dat beperkt de keuze nogal, want het restaurant moet dan een terrasje hebben.

Iedereen heeft wel zin in de pasta van Noodles & Company en daar ben ik ook wel voor te vinden. Dit restaurant is goedkoop, heeft gezond eten en een terrasje. Kai rijdt ons erheen en parkeert de van als een expert op het nogal nauwe parkeerplaatsje bij het restaurant. Wat dat betreft heeft hij vrijwel geen instructie nodig.

Al onderweg keek ik bedenkelijk naar de lucht, want die ziet er wel heel dreigend uit. Maar iedereen zit gemoedelijk buiten onder de parasols en wij kunnen het tafeltje van een net vertrekkende familie krijgen. Katja heeft Cosmo vast en met zijn tweeen krijgen ze allerlei aandacht.

Iedereen kiest van het menu en Katja en ik gaan in de rij staan, terwijl Kai en Saskia bij Cosmo blijven. Opeens horen we Saskia paniekerig roepen, dat ze de autosleutels moeten hebben. We draaien ons om en zien, dat het stortregent! Het lijkt werkelijk wel of de hemels zich hebben geopend!

Gauw doet Kai Cosmo in de van en komt drijfnat weer binnen. Helaas voor Cosmo brengt hij onze lunch dus in de van door. Hij heeft echter zo'n hekel aan nat worden, dat ik denk, dat hij dat toch had verkozen boven buiten blijven!

Het is fijn om zo met de drie kinderen samen te zijn. Katja krijgt ook van Kai en Saskia te horen, hoe hun eerste maand op school is geweest. Ik smul van mijn eten: volkoren linguini met gegrilde kip, tomatensaus, tomaten, spinazie en Parmezaanse kaas.

Katja wil de rest van haar tijd thuis vooral met ons en Sushi doorbrengen. Ze merkt op, dat ze blij is thuis gekomen te zijn. Nou, wij ook, het voelde erg fijn om het gezin weer compleet te hebben gisteren!

Om een uur of drie komt Raffi Katja's reisgenootje Katie brengen. En gelukkig heeft Katja gisteren kunnen regelen, dat Kelly, het meisje uit Fredericksburg, door haar moeder hierheen gebracht wordt. Ik vind het toch niet mis, dat Katja daarvoor een extra twee uur heeft moeten rijden. Rick en ik hebben haar duidelijk gemaakt, dat we dat in het vervolg toch echt liever niet hebben.

Om een uur of half vier is het weer tijd om afscheid te nemen van de "Hokies". Raffi en Katie's beste vriendin, Dara, die beiden naar GMU gaan, hebben duidelijk moeite met het afscheid. Ook ik moet weer even slikken, als ik Katja omhels. Ik ben benieuwd of dat afscheid nemen ooit zal wennen. Gelukkig zien we elkaar over twee weken weer, als het goed is.

Rick heeft inmiddels gebeld, dat hij goed in Phoenix is aangekomen. Alleen is zijn bagage kwijt. Daar baal ik ook van, want ik heb hem alvast wat nette kleding voor mij in San Diego aan het einde van de week meegegeven. Gelukkig belt hij een paar uur later, dat alles weer gevonden is.

Het is inmiddels zonnig en warm en ik ga er buiten van genieten. Een uurtje later zie ik echter de lucht weer flink betrekken en kan maar net op tijd de stortregens ontlopen. Wat een raar weer is het vandaag!

Gisteravond kregen we een email van onze buurvrouw Susan. Daarin vertelde ze, dat ons achtjarige buurmeisje Anna een hersenafwijking heeft, waaraan ze morgen (maandag) geopereerd zal worden. Een paar jaar geleden is haar tweelingbroertje Andrew daar ook aan geopereerd en dat ging heel goed. Maar zo'n operatie blijft natuurlijk een spannend iets.

We zien Anna vanmiddag nog buiten spelen en wensen haar sterkte. Ook met Susan spreek ik even om haar en Charles te laten weten, dat we morgen aan ze zullen denken. Rick en ik weten, wat het is, als je kind aan het hoofd moet worden geopereerd. Al weet je, dat het honderdduizend keer goed is gegaan, het hoofd blijft een angstig lichaamsdeel voor een operatie.

Met Saskia en Laura ga ik naar Party Mania om alvast een Lil Kinz en een beterschapskaart voor Anna te kopen. De meisjes willen niet alleen mee om te helpen die uit te zoeken, maar nemen ook gelijk hun eigen zakcenten mee.

Webkinz is een rage hier, die al vrij lang duurt, waarschijnlijk omdat je er online zoveel mee kunt. Ze spreken zowel kinderen als tieners aan en zelfs sommige volwassenen. Ze zijn als het ware de "Beanie Babies" van de 21e eeuw.

Saskia en Laura kiezen een leeuwtje voor Anna. Na veel overleg en getwijfel koopt Laura dan een manatee voor zichzelf en Saskia neemt het dinosaurusje (dat meer op een draakje lijkt, hij zou ook passen bij mijn verzameling draakjes). Thuis gaan de dames meteen op de computer en hoor ik ze verder niet meer.

Het is inmiddels weer droog, dus ik waag het weer om buiten te gaan zitten. Alweer is het niet van lange duur, want uit het niets komen donkere wolken overdrijven, waar monsterdruppels uitvallen. Ik geef me gewonnen en verplaats me voor de rest van de dag naar binnen. Ook Cosmo wil naar binnen en voor de duizendste keer droog ik zijn modderpoten af. Als er toch regenlaarsjes voor honden bestonden, hm, gat in de markt misschien?

Kai en Saskia hebben wel zin in eten van Joe's Place en dat is makkelijk, goedkoop en snel. De heel aardige, oudere Italiaan, een van de bazen van het restaurant, komt het eten bezorgen. "Sank you, sank you", zegt hij dankbaar op alles, wat ik doe (aannemen van eten, fooi geven, credit card slipje tekenen). Ik kan met moeite een giechel onderdrukken.

Katja belt, dat ze weer veilig bij Virginia Tech is aangekomen. Haar eerste 500 mijl in een weekend zelf rijden zitten erop en ze heeft ze goed volbracht. In ieder geval krijgt ze heel wat rijervaring zo!

Vanavond spelen de Washington Redskins tegen de Dallas Cowboys en er is al vele jaren grote rivaliteit tussen die twee teams. Om mee te kunnen praten morgen ga ik voor de grap eens kijken. Vroeger was ik een grote Redskins fan, maar de afgelopen tien jaar heeft het team niet veel voorgesteld.

Maar nu is er een nieuwe coach en de afgelopen twee weken hebben de "Skins" gewonnen. En na een heel spannende wedstrijd, waarin de Cowboys op het laatste moment nog een touchdown scoren, winnen ze dit keer weer! In Dallas, tegen het team, waarvan wordt gedacht, dat het het beste team in de NFL is! Hail to the Redskins, hail to victory! Zou dit dan eindelijk weer een interessant footballseizoen voor Washington worden?

Vanavond begint ook het nieuwe seizoen van Desperate Housewives. Het is vijf jaar later in Wisteria Lane. Ze weten het in ieder geval nieuw en interessant te houden, meer zal ik niet verklappen.


Nog wat poes-hond liefde: Meike likt Cosmo's ogen schoon