Nieuwe kapsels

Bij het wakker worden bedenk ik me, dat het dit seizoen een heel stuk minder vanzelfsprekend is, wat ik als beweging ga doen, dan in de lente. Toen ging ik of met Mary Ellen lopen of met Christine, of ik had een personal training sessie met Marceleus. Ik mis die routine en ook het gezelschap toch wel.

Het is prachtig weer vandaag en belooft warm te worden. Ik heb een gewichtenroutine op het programma staan, maar volbreng daarvan maar twintig minuten. Cosmo laat merken, dat hij graag wil wandelen en ik moet om kwart voor tien weg. Gauw lijn ik hem aan en jog een kort rondje met hem. Verder wil hij toch niet, dus dat is precies goed.

Na een snelle douche vertrek ik naar het Vienna Community Center. Hier begin ik vandaag een cursus Spaans. Ik heb deze taal al lang willen leren, er zijn in dit gebied zoveel Spaanssprekenden! Het mezelf aanleren ging niet, dus hoop ik nu met een leraar meer succes te hebben. Deze beginnerscursus zal acht weken duren, iedere maandagochtend twee uur.

Daarna wil ik of verder met de vervolgcursus bij het Community Center, of me inschrijven bij het Community College voor een hoger niveau. Het Community Center is voor een resident van Vienna heel goedkoop. Ik betaal voor die acht lessen slechts $64.

Het centrum lijkt wel een bijenkorf, zo druk is het! Ik vind maar ternauwernood een plekje op de enorme parkeerplaats. Tot mijn verbazing is de Spaanse les ook zeer druk bezocht. Zo druk, dat hij zal worden opgedeeld in een ochtend- en een middagklas. Met nog een paar jongere vrouwen met kinderen kies ik de ochtend. De gepensioneerden in de groep kiezen de middag.

Onze leraar, Harry Diaz, is een oudere man, gepensioneerd marinier uit Colombia, maar een Amerikaans staatsburger (wat hij ons meerdere malen verzekert). Na alle introducties beginnen we aan de les. We leren het alfabet (niet moeilijk voor mij, maar zeer anders voor de Engelssprekenden), de twee werkwoorden voor "zijn": ser en estar, de nummers en een aantal mannelijke en vrouwelijke woorden.

Grappig genoeg merk ik, dat ik, al hoor ik de uitleg in het Engels, deze taal mentaal zowel vanuit het Engels, als vanuit het Nederlands probeer te leren. Zonder erbij na te denken schrijf ik een paar aantekeningen in het Nederlands. Ik merk, dat ik regeltjes aan de talen, die ik al ken, probeer te toetsen.

Soms vind ik Harry's Engels moeilijk te verstaan, maar daarin ben ik niet alleen, want de vrouwen naast me vragen regelmatig, wat hij net zei. Ik denk, dat het acht interessante en vermakelijke weken zullen worden. Twaalf uur komt in ieder geval al snel en mijn spieren hebben dan misschien vandaag niet zo'n "workout" gekregen, mijn grijze massa des te meer (de reden, die een van de oudere dames opgaf om deze taal te gaan leren was haar brein jong te houden).

Voor deze cursus hebben we (natuurlijk) een boek nodig en ik ga meteen naar Barnes and Noble in Tysons Corner om die te kopen. Daar staat een hele boekenkast met Spaanse lesboeken.

Maar er is maar een exemplaar van wat ik zoek, echter niet het boek apart, het komt met allerlei cd's. Het prijskaartje is meer, dan alle acht Spaanse lessen bij elkaar ($70). Toch zie ik mezelf ook nog wel naar die cd's luisteren, vooral als ik straks urenlang alleen in de auto zal zitten op weg naar of van Katja.

Na enig overleg met mezelf besluit ik het pakket aan te schaffen. Ook al omdat ik meteen aan het huiswerk wil beginnen, nu het nog vers in mijn geheugen zit. Vandaag heb ik mijn aantekeningen op los papier gemaakt, maar bij Barnes and Noble vind ik ook een goed notitieboek. Ik heb er helemaal zin in!

Op de terugweg stop ik bij Whole Foods en haal een makkelijke pastamaaltijd voor vanavond. Er is zoveel gratis te proeven vandaag, dat ik er mijn lunch mee doe!

Voor de kinderen thuis komen ga ik op het deck genieten van de warmte. Morgen zal het nog warm worden, maar dan op woensdag opeens een stuk koeler (voor Nederlandse begrippen nog heerlijk, hoor, zo'n 23 graden).

Als ik Cosmo even uitlaat, klets ik wat met mijn buurvrouwen Jeanne en Lorraine. Lorraine's dochter Katarina en Kai zijn van dezelfde leeftijd en wij zijn dus allebei bezig ze te leren chaufferen. Jeanne's zoon Cameron zit een jaar hoger dan Saskia en ze komen samen naar huis lopen uit de bus. Jeanne vertelt, dat Cameron er enorm naar uit heeft gezien, dat Saskia dit jaar ook naar zijn school zou gaan. Lief!

Van Rick hoor ik, dat het bijna het einde was van United Airlines. Een artikel uit 2002 verscheen op het internet over hun bankruptcy filing (ik weet het niet goed te vertalen, want het was niet bankroet gaan) destijds. Op de een of andere manier werd dit gezien als nieuws van vandaag en de aandelen van United gingen van $12 naar een cent! Het handelen werd stilgezet en daarna waren de aandelen weer op hun "normale" (nog heel erg laag!) pijl. Pff! Ik ben benieuwd of daar nog rechtzaken van komen, want dat is natuurlijk geen miniem foutje om te maken!

Saskia en ik hebben een afspraak bij Lofty Salon. Ik word, zoals altijd, door Mona "behandeld", maar Saskia dit keer door haar nieuwe kapster, Julia. Saskia heeft foto's mee van hoe ze haar haar wil en Julia is lekker jong en snapt het meteen. Ze doet precies, wat Saskia wil en het staat Saskia super goed!


Ook ik ben klaar voor iets nieuws. Mijn haar is te licht, het ziet er te gebleekt uit. Bovendien vind ik het te lang. Onder het genot van een glas rode wijn wacht ik tot de kleur zich op mijn haar vastzet. Dat is nog niet zo makkelijk, want Mona moet er meer op smeren en het duurt langer. Maar ik vind het eindresultaat mooi. Volgende keer zal het donkerder worden, verzekert Mona me. Dit is een goede geleidelijke overgang, dus.



Een zeer matig zelf portret, maar goed

Na tweeeneenhalf uur staan we eindelijk weer buiten, maar wel beiden tevreden met onze "nieuwe" hoofden. Saskia vertrekt bij thuiskomst meteen naar vriendinnetjes. Ik klets online met Katja. Die heeft een verkoudheid, maar ook heel veel plezier gehad op zaterdag tijdens de football wedstrijd van Virginia Tech. Hieronder een paar foto's daarvan.


Hokie girls!



Katja en Matt

PS: Ik kan niet bij mijn commentaren, dus dan maar zo. Truus, bedankt voor de suggestie, die gaan we proberen. De dierenarts heeft aangeraden haar toch bij Meike en Snickers te laten slapen, want ze voelt zich gewoon alleen. Hopelijk kunnen haar soortgenoten haar daarmee helpen. We zullen zien.