Naar de "Big Apple"!

Met moeite krijgen we Saskia vanochtend zo ver om op tijd naar school te gaan. Ze is moe (het vroege opstaan is erg moeilijk voor haar, want het lukt haar niet op tijd in slaap te vallen) en heeft pijn in haar mond door het bezoek aan de orthodontist gisteren. Maar met wat Tylenol gaat het gelukkig weer een beetje.

Kai en Saskia vertrekken met briefjes, dat ze voor de lunch zullen worden opgehaald, naar school. Rick werkt vanochtend van huis uit. We willen ruim voor de vrijdagspits vertrekken, want het verkeer rond de grote steden kan erbarmelijk zijn. Vooral ook, omdat er regen- en onweersbuien worden voorspeld.

Als Rick koffie voor ons wil maken raakt hij bij het uitwassen van de kan het aanrecht. Kling! Gebroken! Hopelijk kunnen we een vervanging bestellen van Black and Decker, want het koffiezetapparaat is vrij nieuw! Voor vanochtend gaat Rick dan maar koffie halen bij Starbucks.

Na een half uur intensief werken met gewichten en een fikse wandeling met Cosmo neem ik die laatste mee naar de kennel. Daar herkent hij volgens mij het meisje, dat hem op komt halen, want hij gaat helemaal met haar knuffelen, zo grappig! In ieder geval is dat voor mij een teken, dat hij het hier naar zijn zin heeft.

Alles is ingepakt, als ik om elf uur naar Saskia's school rijd om haar op te halen. Ze staat al klaar en samen gaan we naar Subway om sandwiches voor onderweg te halen. Inmiddels is het half twaalf en kan Kai ook opgehaald worden.

Ons doel is voor twaalven te vertrekken en dat halen we bijna op vijf minuten na! Met een beetje geluk zal de rit naar New York ongeveer vier uur duren. We rijden zonder oponthoud het gebied rond Washington uit en na drie kwartier zien we de wolkenkrabbers van Baltimore opdoemen.

Door de enorme haven rijden we en gaan een tunnel door om bij het eerste tolplaza aan te komen. Gelukkig hebben we EZPass en kunnen zo doorrijden. Er is nauwelijks verkeer en dat hebben we weleens anders meegemaakt!

Het ziet er al de hele tijd nogal dreigend uit en nu begint het te regenen. Met schrik bedenken Rick en ik, dat we niet op koelere temperaturen in New York hebben gerekend. Geen van beiden hebben we een jas of een lange broek mee. Ook Saskia heeft niets met lange mouwen. Dat wordt straks dus meteen even shoppen!

De rest van de rit, door Delaware en New Jersey, regent het af en aan, maar het verkeer blijft goed, met uitzondering van wat "rubbernecking" vertraging door een ongeluk aan de andere kant van de weg. Helaas, helaas verbetert het weer allerminst en zien we de skyline door de wolken niet. Hopelijk wordt het morgen en overmorgen wel ietsje beter!

Via de Lincoln Tunnel leidt de GPS ons de metropool binnen. De drukte is onvoorstelbaar (hoewel het erger kan zijn, het neemt slechts een half uur om twee mijl te overbruggen). Dat is geen wonder, want zeven banen om tol te betalen moeten zich samenvoegen in de twee banen, die door de tunnel gaan. Aan de linkerkant van ons zien we wazig Manhattan liggen.

Eenmaal in de stad rijdt Rick meteen mis en zo een busstation in. Erg duidelijk is het ook allemaal niet! Maar daarna vinden we zonder problemen ons hotel, de Hilton Garden Inn op 8th Avenue. Hier hebben we twee gratis nachten kunnen boeken, dankzij Ricks Hilton punten.

We laten de auto achter bij de parkeergarage naast het hotel (de auto's worden met liften naar hun plek gebracht) en een heel vriendelijke bellman van het hotel helpt met de bagage. Gelukkig, want het regent nog steeds flink, dus zo is het gauw binnen en droog.

De eerste indrukken van het Hilton Garden Inn zijn zeker positief. Heel vriendelijk worden we ingecheckt en de bellman is ook uitermate vriendelijk. Vanwege Ricks Honors status krijgen we twee gratis flesjes water, die in de aanwezige ijskast worden gedaan. Ook hebben we een magnetron op de kamer. Eigenlijk zijn deze kamers beter, dan de kamers van de duurdere Hiltons.

Hier is waarom: er zijn queen size bedden, een paar jaar geleden logeerden de kinderen en ik (ook gratis met punten, dat kan verschil maken, natuurlijk) in het Waldorf Astoria en kregen een kamer, waar de airconditioning nauwelijks werkte (hier wel!) en met dubbele bedden. Verder is er de ijskast en magnetron en het parkeren is veel goedkoper.

Enfin, we pakken gauw uit en gaan dan op weg. Ik heb het koud, want het is maar zestien graden en het regent en ik heb enkel zomers spul mee. Rick ook en Saskia ook, dus is het zaak een kledingzaak te vinden. Wat een bruisende stad is dit toch! Zelfs in de regen! Honderden paraplu's en gele taxi's, het is New York!

Alles is vies nat en Saskia moet in een diepe plas stappen, omdat iemand niet voor haar opzij gaat. Haar jeans zijn dus doorweekt, leuk! Het neon glinstert net zo hard als altijd.

Bij Modell's op 42nd Street slagen we. Saskia en ik met een zwarte "hoodie" en Rick met een zwart jack. Het kost maar $20 per stuk, dus mijn nachtmerrie van een superdure shoppingtrip, omdat we spullen zijn vergeten, wordt niet bewaarheid, gelukkig!

Soppend door de natte straten, paraplu's ontwijkend, maar tegelijkertijd ook weer heel opgewonden om in deze enorme stad te zijn, lopen we terug. We hebben allemaal trek en Rick zin in een "pint" en ik in een glas wijn. De Playwright pub lijkt daar de uitgerekende plek voor. Rick is alleen teleurgesteld, want er is niets echt Iers aan deze "pub".

We bestellen de drankjes en de kinderen een bord met aardappelschillen (die hier heerlijk zijn: gefrituurd met kaas en bacon), buffalo wings (kippevleugeltjes), mozzarella sticks (gefrituurde mozzarella) en kip nuggets. Dat gaat lang niet op, maar stilt wel de ergste honger, want we hebben al sinds half twaalf niets op.

In het hotel verkleden we ons snel en lopen dan naar het restaurant voor het avondeten. Rick is dol op Russisch eten (hij heeft daar een paar jaar gewoond), dus het werd het Firebird restaurant uit de Michelin gids. De reservering hiervoor heb ik in de auto al gemaakt. In Washington is dat voor vrijdagavond absoluut nodig en zou je zo laat op de middag nul op het rekest krijgen, maar tot onze verbazing is er meteen plaats.

Het toeval wil, dat het restaurant een paar blokken van ons hotel verwijderd is. We lopen er dus in onze nette kleding heen, schuilend onder onze paraplu's en met soppende schoenen. Een New Yorker is zo "aardig" om zijn kleddernatte paraplu tegen mijn rok te openen, waardoor die ook meteen doorweekt is.

We lopen "restaurant row" af op 46th Street richting 9th Avenue. Het ene na het andere gezellige restaurant passeren we. Geen idee, dat dit hier was, na ettelijke bezoeken aan de stad. Net voor 9th Avenue, als ik me al begin af te vragen, of ik het wel goed heb gelezen, zien we het Firebird restaurant.

We krijgen een leuk tafeltje in de mooi gedecoreerde eetzaal. Er zit maar een ander echtpaar en we krijgen de beste service. We vragen ons af, of het restaurant wel loopt. In ieder geval wordt het een heerlijke maaltijd. Omdat we alleen zijn als gezin is het ook nog eens heel gezellig.

Tevreden lopen we terug naar het hotel. Kai en ik zijn uitgeteld, maar Rick krijgt Saskia nog zover om naar Times Square te lopen. Morgen wil ik helemaal uitgerust zijn en alles honderd procent in me opnemen. Slaaptijd, met andere woorden! New York never sleeps, but I do ;)!