Het is al laat, dus...

Lekker uitgeslapen...stop...eindelijk warm genoeg om lekker met Cosmo te wandelen...stop...dubbele cadeautjes voor Rick teruggestuurd...stop...gelukkig ligt UPS Store daarvoor om de hoek...stop...half uur op de stairmaster...stop...garnalen voor morgenavond vergeten...stop...naar de Safeway daarvoor...stop...Sam-E altijd heel duur, nu halve prijs, moet er meer van kopen...stop...alvast de hamsalade, crabsalade en vulling voor de BLT Bites voor morgen maken...stop...Gulliver's Travels met Rick en Katja...stop...een onverwachts leuke film...stop...Konami met het hele gezin...stop...heerlijke sushi...stop

Myspace Happy New Year Graphics

Aan allen hier een heel fijne jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2011 gewenst! Ik hoop jullie hier in het nieuwe jaar weer vaak te "zien"!

Er staat een man met twee ogen en een neus...

Allereerst verzuimde ik gisteren te vermelden, dat Saskia's matras bij onze thuiskomst op haar bed lag en dat bed door onze schoonmaaksters zelfs keurig was opgemaakt. De matras is een stuk hoger, dan haar oude.

Deze Spaanstalige schoonmaakdames zijn mij heel dierbaar. Ze doen hun werk met overgave en ik stop ze regelmatig iets extra's toe, waarvoor ze altijd zo dankbaar zijn, dat ik wel meer zou willen doen. Ze willen ook graag de kleren, waar de kinderen uit zijn gegroeid, voor hun nichtjes en neefjes. Er is altijd wel de taalbarriere, maar ik ken net genoeg Spaans en zij net genoeg Engels om dingen aan elkaar duidelijk te maken.

Soms vraag ik me af, wat ze denken, want ik zie er natuurlijk als een heel gezonde persoon uit. Dit huis zou echter al mijn energie vergen, als ik het schoon moest houden. Het kost hun drieen bijna drie uur iedere week. Gelukkig kunnen we ons een wekelijkse schoonmaakbeurt veroorloven op het moment.

Als ik wakker word, realiseer ik me, dat het jaar nog maar drie dagen lang is. Tijdens deze week tussen Kerst en Oud en Nieuw denk ik vaak terug aan onze logeerpartijen bij mijn Opa en Oma gedurende die week.

Een paar dingen zijn mij altijd bij gebleven en heb ik met de kinderen, toen ze klein waren, ook gedaan. Op Opa's schoot keken we altijd naar de Kerstboom en speelden "Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet". Hij had dan een versiering in gedachten en wij moesten raden, welke dat was, terwijl hij er steeds meer informatie over gaf.

Na Kerst gingen we iedere ochtend buurten bij Opa en Oma, terwijl zij nog in bed lagen. Opa was dan altijd heel mysterieus en zei, dat er een man op de hoek van de straat stond. Die man had zoveel neuzen, ogen, oren, mond, noem maar op, als er nog dagen in het jaar waren. Vandaag had die man dus net zoveel ogen en neuzen (twee ogen en een neus). Het duurde jaren voor ik doorhad, dat hij het over heel gewone mensen had! Veel van onze Oud en Nieuw viering bevat nog tradities uit die tijd.

Bij de sportschool is het druk met collegestudenten. Ik stel de stairmaster in op een stap moeilijker dan voorheen, voor een kwartier. Dan verplaats ik me naar de crosstrainer en stel die ook in op een hogere moeilijkheidsgraad. Mijn boek is lekker spannend, dus de veertig minuten vliegen voorbij.

Op de tv van de crosstrainer zie ik, dat de Power Balance armband, die ik voor Kerst kreeg, tot CNBC sportprodukt van het jaar is uitgeroepen. Het kan allemaal suggestief zijn en het weer is weer warmer, maar ik maak mezelf wijs, dat ik me beter voel, sinds ik die armband draag. De lange duur zal het uitwijzen.

Thuis maken Rick en ik ons snel klaar, want we gaan onze boodschappen voor Oud en Nieuw doen. Gewoonlijk doen we dat op de 30ste, maar we hebben er morgen geen tijd voor. Bij Party City halen we tafelkleden, bordjes en andere dingen voor ons feest overmorgen.

Kijkend naar de 2011 versieringen, merk ik opeens, dat ik geen afscheid van 2010 wil nemen. Dit was zo'n fijn jaar voor ons! Maar ach, 2009 was dat ook en hopelijk 2011 weer. Twee dingen zijn niet te stoppen, het weer en de progressie van tijd.

Bij Wegmans is het een heel stuk rustiger, dan vorige week, en ik neem me meteen voor, dat we voortaan twee dagen voor Oudejaarsdag boodschappen gaan doen. Op Facebook heb ik om koude hapjes recepten gevraagd en daar wat inspiratie voor ons middernacht buffet voor opgedaan. Ook dat buffet is overgenomen van de tradities van mijn grootouders, al is het menu intussen flink veranderd.

Dit keer vergeten we mijn Delfts blauwe tassen niet, zodat we niet tig plastic tasjes naar binnen hoeven te sjouwen. Het maakt echt verschil met het uitpakken vooral, vind ik. Wij gebruiken die plastic zakjes weer om Cosmo's uitwerpselen mee op te ruimen, maar ik heb toch liever mijn lekker grote Nederlandse tassen!

Als we alles hebben uitgepakt, kan ik mezelf wel schoppen! Ik ben ui voor de zalmsalade vergeten en zonder is die echt niet zo lekker. Dat wordt nog een reisje naar de supermarkt. Een van de grote voordelen van twee dagen tevoren boodschappen doen is, dat ik morgen alvast wat kan voorbereiden, dus de ui wil ik vandaag of morgenochtend hebben.

Ieder jaar heb ik kaartjes bij de gerechten staan met wat ze zijn. Dit jaar heb ik er echter wat veranderingen in aangebracht, dus nieuwe kaartjes moeten gemaakt worden. Alleen hebben we die leuke "gouden" pen van toen niet meer.

Rick heeft zijn auto weer eens achter mijn van geparkeerd. Het is ook moeilijk met vier auto's op de oprit, dat snap ik. Ik neem dus zijn BMW, maar die heeft weinig benzine en ik heb geen idee, hoe met dat ding te tanken. Gelukkig zit er nog genoeg in om heen en weer naar het Pan Am Center te rijden.

Bij Plaza Artist
vind ik de "gouden pen" voor de kaartjes. Bij de Safeway is het ook stilte voor de storm en ik sta binnen de kortste keren weer buiten met mijn ui. Nu kan ik morgen alvast wat gerechten voor het buffet maken. Dat zal schelen, want het gros daarvan en het oliebollen bakken komt op mijn schouders terecht.

Net als ik thuiskom, komt Katja ook aanrijden. Sushi is duidelijk een stuk beter, maar op vrijdag zullen we horen, of ze een tumor heeft. Allemaal alsjullieblieft duimen van niet! Katja is ook doodmoe, ze slaapt niet goed tegenwoordig om de een of andere reden. Tja, dan is deze moeder dus meteen weer bezorgd (de vader ook, maar die wil, dat ze naar de dokter gaat en daar wil Katja niets van horen).

Kai gaat lekker "jammen" met een groep andere gitaristen, dus hij komt niet mee uit eten. De meisjes wel en we gaan naar Tequila Grande. De vistaco's daar zijn heerlijk en nu ook weer. Ook de anderen smullen van hun gerechten.

Katja moet om zeven uur babysitten, dus we hebben nogal haast. Gelukkig gaat het allemaal snel. Saskia is blij, dat haar oppasbaantje morgen niet doorgaat. Ook Katja zou liever thuisblijven, maar deze mensen betalen goed, dus het geld roept. Hopelijk komen ze wel op de afgesproken tijd thuis, want Katja heeft slaap nodig.

Twee dagen voor Oud en Nieuw is het, onvoorstelbaar. Amerikanen hebben niet veel tradities bij deze feestdagen, vandaar, dat we heel wat gasten zullen hebben vrijdagavond. Ik ben opgegroeid met allerlei Oud- en Nieuw tradities. Wat zijn jullie goede herinneringen en tradities en hoe vieren jullie deze feestdag?

Norman Rockwell revisited

De wind is een stuk minder, de zon schijnt uitbundig en de maximum temperatuur van vandaag zal 40 graden worden. Was dat maar in Celsius, maar ook in Fahrenheit is het een grote verbetering. Bijna vijf graden Celsius maar liefst en een stuk dichter bij de gemiddelde temperatuur voor december, dan de hele afgelopen maand.

Omdat ik zoveel moeite heb om mezelf ertoe te zetten om gewichten te doen bij de sportschool, heb ik met Sharon afgesproken. Ik ben van plan dit eens per week, tenminste gedurende de winter, te blijven doen. Gewichten helpen mij erg met fibromyalgiepijnen en zijn dus wel belangrijk.

Sharon is bekend met chronische aandoeningen, ze werkt ook met iemand, die de ziekte van Parkinson heeft. Ik weet dus, dat ze me niet zal overtrainen, maar een zachte heelmeester is Sharon ook bepaald niet. Alle spieren komen aan bod en ik voel me een stuk beter na afloop.

Vanochtend "als eerste op hun route" zou tussen zeven en twaalf Saskia's nieuwe matras bezorgd worden. Om zeven uur is er niemand en om twaalf uur nog niet. De chauffeur van de vrachtwagen belt de receptioniste niet terug, dus we hebben geen idee, wanneer hij zal komen.

Dat is enorm balen en mega ergerlijk. Rick vindt, dat ik me er veel te druk om maak, maar ik heb een hekel aan bedrijven, die maar denken, dat mensen eindeloos kunnen blijven wachten op een levering. Ik vind vijf uur al lang, maar als je dan ook nog zonder te waarschuwen later komt, vind ik het ronduit schandalig.

Rick, Kai en ik hebben plannen om naar Washington te gaan, die niet uitgesteld kunnen worden en Saskia heeft een verjaarspartijtje. We bellen de receptioniste dus op om te vragen, of ze de matras bij de voordeur kunnen achterlaten. Gelukkig is dat mogelijk.

Met zijn drieen rijden we naar Chinatown, waar Rick bij het Convention Center parkeert.


H Street in Chinatown

Door het hele matrasgebeuren is het al kwart voor twee. Ik wil Rick graag het Matchbox restaurant, waar ik vorige week at, laten zien. Daar is echter een wachttijd van een half uur. Rick wil erop wachten, maar ik heb na het sporten flinke trek.

We gaan op zoek naar iets anders. Ik weet, dat Rick Matchbox wilde proberen om de vele verschillende bieren daar. Net om de hoek ligt Regional Food and Drink, een pub met een ellenlange bierlijst. Hier is meer dan genoeg plaats, dus we vragen een tafeltje.

Het duurt zeker tien minuten voor Rick zijn keuze van bier kan maken! Het is dan ook letterlijk een boekwerk met soorten. Het restaurant hangt vol met verschillende spandoeken en andere advertenties van de biermerken, waaronder een heel aantal Belgische.

Het menu is vrij simpel, maar de burgers klinken lekker. Ik kies de buffaloburger, altijd mals en minder vet, dan een gewone burger. Het smaakt allemaal goed, maar dit is vooral de plek in Washington om bier te drinken.

Na het eten lopen we naar het American Art Museum. Hier willen we de tentoonstelling van Norman Rockwell zien. Deze tentoonstelling loopt maar tot zondag en Rick wilde hem dolgraag bezoeken. Vandaar dat vanmiddag onze enige kans was.

Voor mij is het de tweede keer, dat ik de tentoonstelling zie, maar ik vind zijn werken zo leuk, het is absoluut geen straf. We lopen het museum binnen, wat gratis is en een van de weinigen, waar je niet door een veiligheidscontrole hoeft.

Meteen valt me de drukte op en we moeten zelfs in een rij aansluiten om bij Norman Rockwell naar binnen te komen. De vorige keren, dat ik hier was, was het museum vrijwel leeg. Duidelijk is dit een heel toeristische attractie en op het moment is de stad natuurlijk vol met toeristen.


Het gaat allemaal vrij snel en binnen het kwartier zijn we binnen. Daar is het echter ook weer enorm druk, waardoor we in de rij staan voor ieder schilderij. Daar vind ik dus helemaal niets aan, want sommige mensen nemen eeuwig om naar een plaatje te kijken. Wij vinden het leuk om er wat over te lezen en dat gaat ook moeilijk met zoveel mensen.

Toch lukt het een groot gedeelte te lezen en Kai vindt het duidelijk ook leuk. De uitdrukkingen op de gezichten, die deze schilder voor elkaar kreeg, zijn ook zo grappig. George Lucas, van wie meer dan de helft van de schilderijen zijn, zegt het goed: "Het zijn niet zomaar modellen, het zijn mensen, die hun leven aan het leven zijn en die op een moment van dat leven in een schilderij zijn vastgelegd".

Na zo'n drie kwartier hebben we alles gezien. Rick en Kai zijn nog nooit in dit enorme museum geweest. Behalve het American Art Museum huist het ook de National Portrait Gallery, waar de portretten van alle Amerikaanse presidenten hangen.

Dat is een tentoonstelling, die je hier gezien moet hebben. Dit is voor mij de derde keer (of zo), dat ik er ben, maar ik leer telkens weer nieuwe dingen. Natuurlijk kun je met een bezoek ook niet alles over alle 43 presidenten (Obama hangt er nog niet) in je opnemen. Rick en Kai vinden het ook erg indrukwekkend.


Nu hebben we voor vandaag weer genoeg in ons opgenomen, al zijn er nog twee volle verdiepingen met kunst en portretten te bezoeken. Dit is een museum, waar je ook uren in door kunt brengen. De volgende keer neem ik me voor de presidenten te laten voor wat ze zijn en eens wat van de andere gedeeltes te bezoeken.


De huurfietsen staan overal in de stad tegenwoordig, ik hoop ze, als het warmer wordt, te gaan gebruiken

Op de terugweg zien we de presidentiele helicopter bij het Witte Huis landen. Dat is toch altijd weer iets bijzonders. Drie helicopters van het leger naderen en twee ervan vliegen door, terwijl een derde landt met de president (of zijn familie) erin. Ik heb het nu een paar keer gezien en het blijft een vreemde gedachte, dat ik dan zo dicht bij de president van de Verenigde Staten ben.

We maken gebruik van de HOV (High Occupancy Vehicle) regels op de I-66, waarbij je alleen met twee of meer inzittenden de interstate op mag. Daardoor zijn er geen files en zonder oponthoud komen we thuis.

Zoals altijd na een bezoek aan Washington hebben we het gevoel op een minivakantie te zijn geweest. Saskia heeft intussen ge-lasertagd en ook al gegeten. Na de zware lunch heb ik zin in soep als avondeten.

We bestellen Chinees van East Chateau, een "gezonde" Chinees, die geen msg of andere toevoegsels gebruikt. Hun hot and sour soup is voortreffelijk en gestoomde dumplings ook. Rick neemt de General Tso's kip en Kai een sweet and sour kip (een soort kip koe lo yuk, eigenlijk het enige gerecht op de Chinese menukaarten hier, dat wat op een gerecht in Nederland lijkt).

Hebben jullie in Nederland Travel Channel? Als er verder niets op tv is, is dat een van mijn favoriete kanalen.

Vanavond was er een programma over rampzalige vakanties en dan ook echt rampzalig met aardbevingen en branden. Nu is het een programma over wat er in musea aan raadsels te vinden is, ook superinteressant. Ik ga daar dus naar kijken. Oh, nu ik toch bezig ben over televisie en Ella een paar programma's noemde, waar ik nog niet van gehoord had, wat zijn andere leuke Nederlandstalige programma's, die op uitzendinggemist.nl te volgen zijn?

Een luierdagje

Zien jullie dat hierboven, die tien graden op vrijdags voorspelling? Daar houd ik me aan vast, terwijl ik vanuit mijn warme bed naar de razende wind buiten luister. Dat is deze maand een bijna constant geweest, keiharde wind. We hebben al geconcludeerd, dat de meeste Kerstversieringen daar niet op gemaakt zijn, getuige onze tuin en die van anderen.

Er staat vandaag helemaal niets op het programma. Rick wil deze dag nemen om helemaal te ontspannen. Eigenlijk vind ik dat ook een prima idee en sta mezelf toe pas om half tien mijn bed uit te komen.

Op zich had ik nog langer kunnen blijven liggen genieten van de warmte, maar vroeger mochten wij van mijn ouders nooit tot later dan half negen uitslapen, dus half tien vind ik nog steeds heel verschrikkelijk laat. Onze kinderen hebben we nooit een limiet opgelegd op dagen, dat er niets gaande was, en die blijven dus ook rustig tot het middaguur slapen (en slapen naar eigen zeggen dan ook echt).

Rick haalt ontbijt bij Starbucks. Ik geniet extra van mijn misto met gingerbread siroop, want die is zo lekker warm. Ook de spinaziewrap blijft een van mijn favoriete ontbijten.

Oorspronkelijk was ik van plan naar de sportschool te gaan, maar met deze windkracht 8 voelt het buiten als -17 en zelfs een paar minuten daarin staan me tegen. Rick is nieuwsgierig naar de Kinect EA Sports Active, dus ik stel voor samen een van de routines te doen. Zo ziet hij hoe het gaat en krijg ik mijn beweging ook.

Het blijkt erg leuk te zijn om het spel samen te doen. Het is een soort competitie, als de een nog niet klaar is, blijft de ander doorgaan, aangemoedigd door de trainer. Kennelijk zijn de oefening zeer verschillend van mijn gewoonlijke sporten, want ik voel mijn benen van gisteren! Ook Rick vindt het een flinke inspanning, maar de tijd gaat snel.

Gelukkig hebben we nog van alles in huis voor de lunch, zodat we niet naar een supermarkt hoeven. Heel ongewoon voor mij heb ik absoluut geen behoefte het huis te verlaten vandaag. Ik kijk Boer zoekt Vrouw van gisteravond. Zijn er nog andere "fans" daarvan hier? Ik ben heel benieuwd, wie de boeren uiteindelijk kiezen.

Saskia zou Saskia niet zijn, als zij niet een paar vriendinnen hier zou hebben. Kai is daarentegen helemaal happy om alleen X-Box te spelen. Iedere keer, als ik vraag, of hij niet misschien een vriend wil uitnodigen, haalt hij zijn schouders op. De broer en zus zouden wat dat betreft niet meer kunnen verschillen.

Na een middag van lezen en luieren willen de kinderen toch wel graag ergens gaan eten. Ik heb al de hele dag zin in de Vermonter sandwich van Glory Days, dus ik stel voor daarheen te gaan. Iedereen stemt daar meteen mee in. Die sandwich blijf ik heerlijk vinden: krentenbrood met appelboter, ham, appelplakjes en een plakje gesmolten cheddar.


Glory Days is een echte "sports bar"




"There are days and there are Glory Days" is hun slogan en dat vind ik een leuke. Wij gaan vanavond lekker door met relaxen en hangen voor de tv, terwijl de wind kennelijk nog lang niet uitgeraasd is. Ondanks (of misschien juist omdat), dat er niets spectaculairs gebeurde, was vandaag ook een echte "Glory Day"!

Kerstweekend

Zaterdag

Om zeven uur realiseer ik me opeens, dat ik gisteravond vergeten ben de Kerstboomversieringen voor de kinderen naast hun kussen te leggen. Gelukkig is zelfs Saskia niet zo vroeg wakker, als ze had gedacht. Ongemerkt leg ik de sneeuwman naast haar. De andere twee hebben hun deuren dicht, dus ik leg Katja's engel en Kai's Kerstman ernaast.

Een uurtje later gebeurt, wat, volgens mij, nog nooit is voorgekomen op Kerstochtend. Rick staat eerder op, dan Kai of Saskia! Hij maakt alvast koffie en zet beneden alles klaar. Intussen zijn de twee jongsten dan ook wakker. Katja neemt wat langer, want zij heeft slecht geslapen.


Zoveel rood is er (foto's met alleen rood erin genomen)




Mijn "buit"

Beneden beginnen we met de grote cadeaus, die Santa heeft gebracht. Die vallen allemaal in goede aarde, gelukkig voor die man met de baard. De ene verraste uitroep na de andere is te horen.

Deze Santa helpster was er niet zeker van, of ze de goede stethoscoop voor Katja had gekocht, maar gelukkig is het precies degene, die ze graag wilde (een Littman Classic II SE voor de kenners). Kai krijgt een pedaal met speciale effecten voor zijn basgitaar en Saskia een telescoop.

Rick en mijn cadeaus hebben, wonder boven wonder, hetzelfde formaat! Het zal toch niet? Maar jawel, hoor, Santa geeft ons beiden een Canon 60D fototoestel!!! Ricks toestel was flink verouderd en hij is net zo'n fotografiefanaat, als hij tijd heeft, als ik, dus dat leek me het perfect cadeau voor hem (was het ook zeker!). Hij dacht hetzelfde voor mij, de 60D heeft heel veel mogelijkheden, die mijn oude fototoestel niet heeft.

Eigenlijk is dat voor mij al voldoende, maar er komt nog veel meer. Eerst was Santa heel vrijgevig in mijn stocking. Daaruit komen een moderne leren Pandora ketting, een lekker luchtje en allerlei lekkere chocola, waaronder mijn favoriete Lake Champlain truffels.

Natuurlijk zijn de dieren ook niet vergeten. Cosmo smult van zijn Snausages en Pup-peroni en gaat dan tevreden op zijn nieuwe hoefje liggen knauwen. De katten worden helemaal gek met de catnip muisjes. Zelfs Sushi likt aan haar catnip sigaar, maar een van haar snoepjes eten wil ze wel, maar het lukt niet.


Sushi, moe van het likken aan haar sigaar

Intussen is het begonnen met sneeuwen. Dat werd helemaal niet voorspeld en is dus wel erg sfeervol zo tijdens het uitpakken. Er ligt nog een laagje sneeuw in de achtertuin, dus wij noemen het een witte Kerst, al blijft de vallende sneeuw (gelukkig) niet liggen.

Als iedereen zijn sokken heeft uitgepakt, nemen we een korte pauze om ontbijt te eten. Rick, Kai en ik doen ons tegoed aan de Kerststol, die ik bij World Market heb gekocht.

Die wil ik volgend jaar weer halen, want hij is veel lekkerder, dan de stollen, die we van Wegmans hadden in voorgaande jaren. Er zitten hazelnoten in en de spijs smaakt ook beter. Katja en Saskia vinden spijs niet lekker, dus zij houden het bij hun Eggo wafels.

Geduld om rustig te eten is er niet, dus met bord op schoot gaan we weer bij de boom zitten. Saskia mag de cadeautjes uitdelen, jongste (zijzelf dus) eerst en Rick als oudste laatst. Wij pakken de cadeautjes een voor een uit, zodat iedereen ziet, hoe de ontvang(st)er het vindt.

Vroeger bij Rick thuis kreeg iedereen gewoon een stapel cadeautjes voor zijn neus en binnen vijftien minuten was alles uitgepakt. Vreselijk vond ik dat en Rick ook, nadat hij een Sinterklaas met ons had meegemaakt, waarbij we natuurlijk een voor een gingen, want de gedichtjes moesten voorgelezen worden. Sindsdien rekken we het cadeautjes uitpakken lekker uit.

Santa Rick heeft mij schromelijk verwend! Ik krijg een boek om mijn fototoestel beter te leren kennen (het heeft zoveel nieuwe mogelijkheden!), een Zits boek, een recordertje, o.a. om feiten te onthouden voor dit blog, handverwarmers, die op aanstekervloeistof werken, handschoenen, die je niet af hoeft te doen om je telefoon of MP3 speler te gebruiken en een Marjolein Bastin kalender.

Ook de kinderen hebben erg leuke dingen gevonden. Van elkaar weten ze natuurlijk, wat ze leuk zullen vinden, maar ook voor Rick en mij zijn ze prima geslaagd.

Katja kent mij goed en geeft mij een touw om mijn lenskap mee aan mijn fototoestel vast te zetten. Hopelijk verlies ik die nu niet meer! Ook krijg ik van haar een hoes voor mijn camera en een lensdoekje. Kai geeft me een heel leuk programma om kaarten e.d. mee te maken en van Saskia, die van de lekkere geurtjes is, krijg ik douchegel en lotion van The Body Shop.

Met het bewonderen van elkaars cadeautjes en even dingen uitproberen, duurt het een paar uur voor we klaar zijn. Heerlijk vind ik dat. Ik kan zo genieten van de blije gezichten. Geven is zoveel leuker, dan ontvangen, hoewel ik erg blij ben met mijn spulletjes. Gelukkig schijn ik de goede dingen voor Katja en Rick te hebben uitgekozen. Saskia en Kai waren makkelijker, want die hadden een lijst met wensen.

Zodra wij klaar zijn met uitpakken, komen Shannon, Raffi en Leah om hun cadeautjes met Katja en elkaar uit te wisselen. Van Leah en Raffi krijgt Katja een luipaard gecko, iets waar Rick en ik bezorgd onze wenkbrauwen over optrekken. Het is een baby gecko, die dus nu meteen een autorit van vier uur moet ondergaan. Als dat maar goed gaat!

Bezorgd, omdat het in het zuidwesten van Virginia al sneeuwt, helpen we Katja gauw haar auto inladen. Al haar cadeautjes, Sushi's speciale eten en medicijnen, twee enorme tassen met kleding en Sushi en de gecko. Het past allemaal maar net en volgens mij had het niet in het Kevertje gepast. Deze auto heeft wel lekker veel ruimte.

Net na half een nemen we afscheid. Katja vindt het helemaal niet leuk om niet de hele Kerstdag mee te maken en Rick en ik voelen ons er ook een beetje down over. In ieder geval heeft ze het belangrijkste gedeelte van onze viering mee kunnen maken.

De rest van de middag spelen we met onze cadeaus. Ik lees van alles over mijn nieuwe camera. Een van mijn favoriete dingen eraan, die mijn oude niet had, is het vermogen zelf te bepalen, waar de focus valt. Ik heb besloten er weer wat professioneler uit te zien en mijn oude Mickey band niet over te hevelen. Met de Canon band zie ik er een stuk minder als "toerist" uit.

Rick heeft van mij een afstandsbestuurbare helicopter met video camera gekregen. Ondanks mijn waarschuwingen wil hij die meteen buiten gaan uitproberen. Kai gaat mee om te helpen. Niet veel later komen ze weer binnen sjokken. De helicopter is over het dak van onze buren de tuin van iemand in de cul de sac achter ons ingevlogen. Helaas heeft het ding die vlucht niet overleefd.

Rick is zo teleurgesteld, dat deze Santa gauw een nieuwe bestelt, maar kan het niet nalaten Rick en Kai als een moeder op het hart te drukken daar dan wel voorzichtig mee te zijn, ha ha. Het zijn toch ook net kinderen?

Aan het eind van de middag belt Katja, dat ze veilig is aangekomen. Gelukkig, want het is nogal sneeuwerig in de staat vandaag. Haar stem heeft een verdrietige ondertoon en ik denk eerst, dat het is, omdat ze Kerst niet verder thuis viert.

Op mijn vraag wat er is, antwoordt Katja echter, dat de gecko nu al dood is! Ze heeft alles gedaan, wat de dierenwinkel aan Leah en Raffi had verteld. Natuurlijk is zo'n lange rit ook heel wat voor zo'n heel klein diertje.

Katja is er erg van ondersteboven. Ze voelt zich enorm schuldig, maar er is toch niets, wat ze eraan had kunnen doen. Eigenlijk wil ze het Leah niet eens vertellen, maar besluit dat toch wel te doen, want stiekem een nieuwe kopen ligt niet in haar aard. Gelukkig reageert Leah lief, want die kan soms hard uit de hoek komen. Wat een minidrama weer op Kerstdag! Levende dieren geven is eigenlijk altijd riskant, tenzij je weet, dat de ontvanger er helemaal op is ingesteld.

We telefoneren met Ricks vader en zus om hen te bedanken voor hun cadeautjes en dan is het alweer tijd voor het Kerstdiner. Dat is tegenwoordig een stuk eenvoudiger, dan vroeger bij mijn ouders, maar niet minder lekker.

Rick maakt de ham klaar met een kersenglazuur. Daarbij hebben we asperges, scalloped potatoes (aardappelen op die manier bereid heb ik volgens mij nooit in Nederland gegeten, schijfjes in een saus van kaas en kruiden), zoete aardappelpuree en appelmoes. Vooraf heb ik een lekkere crabcocktail gemaakt voor Rick, Kai en mijzelf. Saskia houdt daar niet van.

Het wordt een gezellige maaltijd, ondanks, dat het zonder Katja niet hetzelfde voelt. Gelukkig weten we, dat Katja ook een lekker maal zal hebben met haar mede EMT's, ze heeft gistermiddag hard aan haar deel ervan gewerkt. De ham is werkelijk heerlijk! Natuurlijk eten we bij lange niet de hele zeven pond ervan op. De rest zal ik gebruiken voor de hamsalade op Oudejaarsavond.


Onze Kersttafel

Ons dessert dit jaar is eens heel anders. Andere jaren hadden we ijs met schuimpjes of iets dergelijks, maar dat was eigenlijk niemands favoriet. Bij Wegmans zagen Rick en ik mini-desserts. We namen de frambozen mousse, chocolade mousse en caramel mousse mee. Ze zien er feestelijk uit en smaken hemels!


We sluiten onze Kerstdag af met het kijken naar Mickey's Twice Upon A Christmas. We zijn allemaal dol op Disney en hopen het komende jaar Disney World weer te bezoeken. Al te snel komt er weer een einde aan deze Kerstdag, ik zou hem eindeloos willen rekken!

(PS: we deden niet aan nette kleding, maar gewoon "bed hoofden", dus ik mag geen mensenfoto's neerzetten hier vandaag)

Zondag

Het is zo koud iedere nacht, ik neem mijn warmbloedige knuffeldier mee mijn bed in om het op te warmen. Meestal springt hij er na een paar minuten uit, maar gisteravond kennelijk niet. Rick nam deze foto, toen hij naar bed ging. Ik was allang in Dromenland (en lekker warm, dankzij Cosmo).


Gisteren werden de weermensen het maar niet eens of we nu wel of geen sneeuw zouden krijgen. Een grote storm werkt zich op langs de kust en wij zouden of veel krijgen, of helemaal niets. Bij het opstaan is er in ieder geval helemaal niets.

Rick heeft cinnamon rolls gemaakt, van die heerlijke met icing er bovenop. Het ruikt zo lekker, dat Kai en Saskia er ook voor naar beneden komen. Ik ben dol op cinnamon rolls, vooral van Cinnabon, maar we eten ze eigenlijk nooit.

Het motsneeuwt en is berekoud, als Mary Ellen me op komt halen voor een lange wandeling. Het is inmiddels wel duidelijk, dat we geen grote lading sneeuw zullen krijgen van deze storm. Ik heb daar altijd gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant is het mooi en spannend, maar als het er dan eenmaal ligt en alles glad wordt, vind ik het zo belemmerend. We lopen ongeveer vijf kilometer en drinken dan bij Mary Ellen gauw een kop koffie om warm te worden.

Na de lunch probeer ik een van mijn nieuwe "speeltjes" uit, de EA Sports Active 2 voor Kinect. Ik ben heel benieuwd hoe dat is in vergelijking met hetzelfde spel voor de Wii. Na meer dan een half uur zweten heb ik het gevoel me flink te hebben ingespannen. Het voelt ook natuurlijk, dan de Wii, vanwege het niet vast hoeven houden van en controller of nunchuck.

Rick en ik hebben zin om een film te gaan kijken, maar Kai en Saskia willen lekker met hun cadeautjes spelen. Saskia heeft ook, zoals altijd een heel stel vriendinnen hier. Ze hebben lol buiten, zoals op onderstaande foto's te zien is.




Rick en ik gaan dus met zijn tweetjes naar de bioscoop. We hebben zin in een lichte, grappige film, dus kiezen Little Fockers.

Het is idioot druk bij Tysons Corner! Het verkeer moet geregeld worden, maar dit jaar heeft de mall daar tenminste voldoende personeel voor ingehuurd. Andere jaren was het een ramp.

Terwijl ik de kaartjes ga halen zoekt Rick naar een parkeerplek. Bij de bioscoop is het eigenlijk vrij rustig. Iedereen is kennelijk aan het winkelen voor koopjes of dingen aan het ruilen.

De film is geen hoogvlieger, maar bij tijd en wijle zeer vermakelijk. Ik vind Ben Stiller sowieso altijd leuk. Dustin Hoffman en Barbra Streisand zijn ook weer hilarisch. Rick en ik hebben een heel rijtje films, die we de komende week willen zien. Eens kijken, wat ervan zal komen.

Buiten sneeuwt het intussen licht, genoeg om een glad wit laagje op de wegen te leggen. Precies genoeg om mooi te zijn, is het, maar het zal morgen waarschijnlijk snel weer weg zijn. Beter dan regen, zei Rick net, en daar heeft hij gelijk in.

Met dit koude weer hebben we zin in comfort food en Rick wil een nieuwe microbrewery proberen, de Mad Fox Brewing Company in Falls Church, een van de stadje naast Vienna.

Het is er erg gezellig en ik eet een van de lekkerste pizza's, die ik ooit heb gehad. Er liggen verse mozzarella, blue cheese, prosciutto, gecarameliseerde uien en vijgen op. Die combinatie is werkelijk voortreffelijk en het deeg is op Napolitaanse wijze gemaakt, heel luchtig en knapperig.

Buiten is het bar en boos. Het vriest en waait keihard, waardoor het nog vele malen kouder aanvoelt. Er ligt een "dusting" sneeuw, wat het er nog kouder uit doet zien. Ik kan niet wachten om het gewoon lekker warm te hebben! Gelukkig lijkt het na morgen tenminste iets op te warmen.

Het plan voor vanavond is om een of meer van de voor Kerst gekregen films te kijken. Rick heeft The Sorcerer's Apprentice en Despicable Me gekregen. De eerste heb ik nog niet gezien en de tweede is zo leuk, die zie ik graag nog een keer.

Hopelijk heeft iedereen hier net zo'n fijne Kerst gehad als wij. Als jullie aan cadeautjes doen, wat heb je gekregen? En van sommigen las ik al wat het Kerstdiner was. Wat aten jullie en wie deed er gourmetten? Onze kinderen willen dat ook heel graag doen, misschien volgende week.

Kerstavond

Meestal slapen wij met ons raam open en zo ook vannacht. De wind waaide echter rond het huis en daardoor werd het werkelijk ijskoud in onze kamer. Rillend word ik om vijf uur wakker en ik heb het anders nooit koud onder ons dekbed. Gauw doe ik het raam dicht, maar het lukt me niet meer op te warmen.

Als Rick om kwart over acht opstaat, volg ik niet veel later. De rest ligt nog in diepe rust. Samen eten we een stukje van het notenbrood, dat Ricks tante ons, zoals ieder jaar, heeft toegestuurd. Aan lekkernijen geen gebrek, want ook al onze buren hebben bananenbrood, vers gebakken koekjes, fudge en andere zoetigheden gebracht.

Om wat van de overtollige calorieen eraf te krijgen, ga ik naar de sportschool. Daar kies ik de zwaarste interval op de stairmaster, die ik vol kan houden. Kennelijk heb ik me flink ingespannen, want als ik naar de waterfontein loop, springt de vrouw voor me opzij. "Jij ziet eruit, alsof je het erg nodig hebt!", zegt ze. Dat zal vast met mijn bietrode hoofd en doorweekte t-shirt, ha ha!

Nu ik toch in Vienna ben, besluit ik ook meteen door te gaan voor mijn aller-, allerlaatste Kerstcadeautjes. Ik wil nog een paar stocking stuffers voor Rick. Een cadeaubon voor Starbucks doet het altijd goed en ik trakteer mezelf meteen op een lekkere hete passion thee.

Bij de Dive Shop
vind ik een fluit voor aan Ricks BCD en een reislogboekje. Dan ben ik helemaal klaar en hoop, dat Rick mijn keuzes leuk zal vinden.

Katja wil dolgraag pho voor de lunch en daar heb ik, zoals altijd, ook zin in. Bij Pho Thang Long haal ik twee vissoepen. Inmiddels ben ik er een welbekende klant en wordt me door alle medewerk(st)ers een enthousiast "Merry Christmas" toegewenst.

Rick en Saskia zijn vanochtend al met de candy canes bezig geweest. Er staat een bak met tot poeder geslagen pepermint te wachten. Na de lunch begin ik gelijk aan mijn "peppermint bark". Andere jaren maakte ik nog andere dingen erbij, maar iedereen vraagt altijd om deze lekkernij, dus dit keer maak ik extra veel en niets anders.

Simpeler kan het ook eigenlijk niet. Ik smelt een zak met witte chocolade "chips" in de magnetron, roer daar de verpoederde candy canes door en een beetje pepermunt olie. Dat smeer ik op een stuk aluminiumfolie op een bakplaat en laat het dan buiten opstijven. Als het hard is, breek ik het in kleine stukjes en voila.

Na een uurtje zijn de doosjes voor de buren, die ik gisteren bij Michaels kocht, gevuld. Ook voor ons thuis staat er een bakje vol, want Rick en de kinderen zijn er ook dol op. Een bakster ben ik niet, maar peppermint bark kan ik maken als de beste!


De dierenarts heeft gebeld over Sushi en besloten haar wat tegen de pijn voor te schrijven. Nu de resultaten van Sushi's bloed- en urineproeven goed zijn, durft hij dat aan. Katja gaat erheen om het op te halen.

Ook gaat Katja naar Safeway om ingredienten voor haar bijdrage aan het Kerstmaal, dat ze morgen met haar mede-EMT's gaat maken, in te slaan. Als cadeautjes voor haar "squad"team bakt ze allerlei koekjes. Het geurt dan ook heerlijk in de keuken!

Met de telefoon en ons speciale "Santa" pakpapier sluit ik me in onze slaapkamer op. Al kletsend met Christine en daarna met mijn zus, pak ik de "Santa" cadeautjes voor in de sokken en de grote cadeaus, die Santa altijd brengt, in. Rick is een purist en daarvoor moet dus niet alleen speciaal pakpapier worden gebruikt, maar ook speciale etiketten met de Kerstman erop en een speciale goudkleurige pen voor het schrift.

Zo inpakkend vraag ik me weer af, waarom ik altijd denk, dat de sokken rekbaar zijn. Ieder jaar heb ik weer heel veel kleinigheidjes, die beslist niet allemaal in die ene sok passen! Ik zie alweer uit naar de verraste gezichten morgen. Erg leuk om Santa te spelen!

Als alles is ingepakt, gaan Rick en ik de peppermint bark bij de buren langsbrengen. Van Janet krijg ik ook een cadeautje, een minifietsje voor in de boom. Goed gevonden, aangezien we vaak samen gaan fietsen.

Bij de Nielsons aan de overkant worden we binnen genodigd en kletsen we gezellig bij. Bij onze naaste buren komt daar nog een glaasje wijn bij ook. Erg gezellig is het allemaal, maar we weten, dat de kinderen popelen om aan onze Christmas Eve viering te beginnen, dus na een glaasje nemen we afscheid. Leuk is ook, dat de meeste buren bij ons grote Oud en Nieuw feest aanwezig zullen zijn.

Saskia wil eigenlijk nu al de cadeautjes van de verre familie uitpakken, maar Rick en ik halen haar over tot na het eten te wachten. Juffertje Ongeduld vindt het maar zeer matig, maar stemt toch toe. Wat dat betreft is ze nog zo'n heerlijk kind, hoewel Kai ook wel een beetje teleurgesteld lijk. Katja is nog volop bezig met bakken en Kai en Saskia helpen, onder grote hilariteit, met het versieren van de koekjes.




Als Katja al haar lekkernijen klaar heeft, begint Rick aan het buffet. De kinderen en ik dekken de tafel gezellig. Dit is Ricks traditie uit zijn jeugd, zoals zoveel van onze Kersttradities. Bij ons thuis was Kerstavond vroeger niets bijzonders.

Op tafel staan allerlei warme hapjes, zoals Poolse pirozhki en kielbasa, die Rick bij de Poolse winkel in Maryland kocht. Ricks moeder was half Pools, half Iers, dus vroeger maakte zij veel Poolse gerechten.

Behalve dat zijn er zalm, garnalen, verschillende soorten kaas, waaronder Beemster jonge en vleeswaren. Het is, zoals ieder jaar, weer smullen geblazen. Onderwijl luisteren we naar muziek van het Trans Siberian Orchestra, mijn favoriet. Het afruimen en -wassen gaat snel, want iedereen wil graag de cadeautjes onder de boom voor openmaken.


In afwachting

Die komen van Ricks vader, Ricks zus en mijn zus en hun families. Mijn broer in Canada stuurde ons vandaag een leuke stapel met dozen met Californisch gedroogd fruit en noten erin, erg lekker. Ik word verwend met een cadeaubon voor Amazon.com (mijn schoonvader), een Power Balance armband (mijn schoonzus) en een Pandora kabouter bedeltje (mijn zus).

Na het uitpakken van deze cadeautjes is een volgende traditie aan de beurt. Er ligt voor iedereen een pijama onder de boom. Ik heb voor de kinderen en Rick leuke pijamas bij Target gevonden. Vooral die van Rick is grappig, een Smurf pijama. Kai is blij met zijn fleece broek en de meisjes met hun katoenen Kerstpijamas. Rick heeft voor mij een pijama met sloffen met een ijsberen patroon. We verkleden ons allemaal meteen, lekker warm en comfortabel!


Uw pijamamodel ;)

Terwijl Katja verder gaat met bakken, kijken wij naar de klassieke Kerstfilms op ABC Family. Rudolph's Shiny New Year is het nu. Kai en Saskia checken intussen ook regelmatig, waar Santa is bij Norad.

Als de "kinderen" naar bed zijn, vullen Rick en ik de sokken en zetten we de Santa cadeaus neer (en eten de koekjes, die Katja en Saskia voor Santa hebben neergezet). Eigenlijk vind ik het jammer, dat het alweer zover is. Juist die tijd voor Kerst is zo ontzettend leuk. Maar ik ben ook wel benieuwd hoe alle cadeautjes in de smaak gaan vallen. Hopelijk goed!


Santa is geweest!




Hij is de dieren ook niet vergeten



Klaar om geopend te worden!

Rest mij nog iedereen hier nogmaals heel fijne Kerstdagen toe te wensen!

Kerstboodschappen doen

Twee dagen voor Kerst, niet te geloven hoe de tijd vliegt! Zonder wekker slapen we lekker uit. Ik heb een speciaal kussen voor fibromyalgie patienten en als ik daar op een bepaalde manier op lig voel ik helemaal geen pijn. Dat is op het moment vooral heerlijk, dus het vergt even discipline om uit die lekkere positie op te staan.

Zoals iedere dag doe ik dat rond negen uur toch en na een snel ontbijt ga ik even sporten. "Eigenlijk" (want wie bepaalt dat, behalve ik) zou ik gewichten moeten doen, maar ik heb daar het geduld niet voor. Een intens half uur op de crosstrainer moet voor vandaag genoeg zijn. Behalve, dat sporten me lichamelijk goed doet, helpt het me mentaal ook om even iets heel anders te doen. Ik ben helemaal overtuigd van de mentale voordelen van sporten.

Katja is inmiddels ook op en Sushi heeft niets gegeten of gedronken. We gaan dus proberen haar met een pipet te voeren, anders moeten we naar de dierenarts om vocht te laten spuiten. Gelukkig vindt Sushi het eten via de pipet lekker. Er gaat zelfs, tot onze grote opluchting, een heel bakje met water aangelengd voedsel in.

Gauw maken Rick en ik ons klaar om onze jaarlijkse Kerstmaaltijd boodschappen te gaan doen. Traditie van Rick vroeger, die wij hebben overgenomen, is een buffet met hapjes op Kerstavond. Ons Kerstdiner is vrij eenvoudig en de ham als vlees ook wel enigszins traditioneel Amerikaans. Vroeger hadden wij in Nederland altijd kalkoen en dat is niet mijn favoriet, dus ham vind ik helemaal prima.

Bij een heel drukke Wegmans vinden we wonderbaarlijk snel een parkeerplaats. We beginnen met onze lunch. Ik kies een halve "European" sandwich, een stokbroodje met verse mozzarella, prosciutto, tomaat en sla en een kop soep, een verschrikkelijk lekkere en pittige crab "chili".


Stiekeme foto's van Wegman's lunch gedeelte, foto's mogen hier niet, heb ik al meegemaakt


Het is erg druk, maar we vinden alles wat we nodig hebben voor een lekkere maaltijd de komende dagen. Wegmans heeft Beemster kaas, heerlijk! Ook hebben ze een Nederlands produkt, dat ik nog niet eerder tegen ben gekomen, ChocoVine. Het ziet er allemaal net iets te vreemd uit, dus ik neem geen fles mee.

Hoe druk het ook is in de winkel, iedereen is in een goede bui. Als ik bij de vleeswaren op mijn beurt sta te wachten, grapt de vrouw naast mij, dat het wel moordend is hier vandaag. Ik ben het daarmee eens, maar antwoord, dat we dat weten en er toch ieder jaar weer voor gaan. Ze knikt lachend beamend.

Kai en Saskia hebben intussen samen brownies gebakken. Die twee kunnen het prima samen vinden. Ook krijgen we de hele middag lekkernijen van de buren. Ik ben dit jaar laat met het maken van mijn peppermint bark. Dat gaat morgen gebeuren.

Dacht ik klaar te zijn met winkelen, blijkt een van Katja's online bestelde cadeautjes niet meer voorradig. Ik ga Vienna maar weer in. Leah zei, dat Katja misschien wel wat voor haar auto leuk zou vinden, dus ik begin bij Advance Auto Parts. Natuurlijk is er al flink gewinkeld en er zijn alleen nog rare dingen over. Dat wordt het niet.

Rick heeft vorige week bij Michaels de verkeerde lichtjes gekocht. Aangezien Michaels naast de autowinkel ligt, ga ik ze ruilen. Ik krijg een kaartje met het bedrag erop mee. Ik zoek doosjes om mijn peppermint bark in te doen morgen en vind daar precies acht van. Nog beter, het kost, op zes cent na, net zoveel als de lichtjes! Helemaal goed. Ik moet er wel een half uur voor in de rij staan, maar ach.

Nu heb ik alleen Katja's cadeautje nog niet. Blockbuster ligt aan de overkant en een film is altijd goed. Alleen zie ik niets, dat Katja leuk zou vinden, ook hier is het erg uitverkocht.

Dan zie ik de Blu-Ray van Easy A staan. Dat is de perfecte film! Alleen heeft Katja geen blu-ray. Ik vraag bij de kassa of ze ook een "gewone" dvd ervan hebben en volgens de computer is er nog een over. Alleen vind ik die niet.

Dan ziet het meisje achter de kassa hem liggen, een andere klant wilde hem toch niet. Als dat het lot niet is? Die medewerkster en ik dragen ook nog eens dezelfde Kerstboom oorbellen, het is magisch, ha ha!

Helemaal blij, dat ik nu echt klaar ben met Kerstcadeautjes en ook nog (hopelijk) erg leuk geslaagd ben, rijd ik huiswaarts. Daar is niemand. Rick en Kai zijn er samen op uit en Katja en Saskia ook. Het is wel even lekker, zo'n rustig huis.

Het geeft me even de kans om op adem te komen. Ik baal enorm van de pijnen, die ik deze week heb, ze ontnemen mij mijn energie. Ik wilde eigenlijk vandaag mijn lekkernijen voor de buren maken, want morgen zijn zij er misschien niet. Maar energie om candy canes klein te slaan heb ik niet meer.

De kinderen eten vanavond samen, want Rick en ik zijn uitgenodigd voor een Kerstfeestje bij Mary en David. Het wordt erg gezellig en er zijn lekkere hapjes. David heeft een heel menu van cocktails in elkaar gezet en ik probeer de "Good Night Kiss". Echt lekker, moet ik zeggen.

We blijven niet lang, want ik ben heel moe en wil morgen en overmorgen kunnen genieten. Tijdens zulke feestjes is het de hele tijd staan en dat lukt me op het moment minder. We nemen afscheid, wetend, dat we Mary en David en hun zonen weer bij onze Oud en Nieuw viering zullen zien. We hebben het enorm getroffen met deze buurt, zoveel leuke en hartelijke mensen.

Saskia heeft Alexandra te logeren, Katja gaat uit, na Sushi van medicijn te hebben voorzien en Kai, Rick en ik kijken nog een Kerstfilm. Morgen wil ik op tijd opstaan om zoveel mogelijk van de feestdagen te genieten. Hier wordt Kerstavond ook erg gevierd en er is geen tweede Kerstdag.

Onze 2010 Kerstkaart

Aan al mijn bloglezeressen en -lezers, heel hartelijk dank voor de leuke en hartelijke reacties, die jullie hier achter hebben gelaten in het afgelopen jaar. Ik wens jullie allemaal een heel fijne Kerst en een gelukkig, gezond 2011!

Personalize your own greeting card

Gewoon een rare dag

Het hele gebeuren met Sushi heeft me best aangegrepen en ik slaap niet zo goed vannacht. Katja is zo erg aan haar gehecht, als ze dit niet overleeft zal dat een enorme klap voor haar zijn. Ik weet het, zoals Rick zegt, maak je pas zorgen als iets gebeurt, maar toch, het blijft door mijn hoofd spelen.

Om half acht gaat de deurbel al. Rick heeft de electricien besteld, dus staat meteen naast zijn bed. Ik doezel nog door, want voel me totaal onuitgeslapen. Veel helpt het niet, want allerlei doemscenario's over Sushi komen in mijn hoofd op. Wat dat betreft benijd ik Rick wel, hoor, hij maakt zich gewoon geen zorgen, tot het allerlaatste einde.

Het neemt me vanochtend heel wat tijd om op gang te komen. Gauw laat ik Cosmo uit en op de terugweg komt Leah net met Diego naar buiten om te kijken of Cosmo kan spelen. Dat doen de honden naar hartelust! Het is zo leuk om te zien hoe ze echt vriendjes zijn. Leah en ik kletsen bij en Sushi is het middelpunt van de conversatie, ook Leah is dol op haar.

Veel later, dan ik van plan was, ga ik naar de sportschool. In plaats van de gewichtenroutine, die ik me had voorgenomen, beklim ik de stairmaster weer. Omdat ik beperkt tijd heb voelt dat toch als de meest intensieve workout. Ik doe ongeveer veertig minuten interval en volgens de machine heb ik dan meer dan vijf kilometer en 150 verdiepingen trap gelopen. Ik geloof het eigenlijk wel, want ik vind het altijd flink afzien.

Als ik terug naar huis rijd, belt Katja me. Wat ik van plan ben voor de lunch, wil ze weten. Daar heb ik nog niet over nagedacht, maar de drie kinderen wel. Zij willen naar Manhattan Bagel. Rick doet zijn laatste Kerstinkopen, dus ik vind het wel heel gezellig om met zijn vieren te lunchen.

Na de lekkere bagels gaan we naar Giant. Altijd gevaarlijk met de kinderen, want voor ik het weet is de kar vol. Gelukkig wel met dingen, die we ook echt zullen eten, want dat is niet altijd het geval. Ook kopen we een heel aantal lekkernijen voor Sushi met vooral veel jus en saus, die ze alleen hoeft op te likken.

Thuis maak ik onze online Kerstkaart, zoals hierboven te zien is. Ook pak ik wat dingen in voor Rick. Om de een of andere reden lijken de cadeaus dit jaar veel groter, dan andere jaren. Ze passen nauwelijks onder de boom!

Al sinds ik Rick ken is onze traditie om onze eigen boom te gaan omzagen. Toen we dat voor het eerst deden, hadden we erg weinig geld. Toch haalde Rick mij over om bij de Serbian Crown te gaan eten die eerste keer, dat we de boom haalden.

Sindsdien is eten bij de Serbian Crown rond Kersttijd een traditie geworden. Vanavond is het dus weer zover. We krijgen alle drie de kinderen mee en een leuk tafeltje.

Op het menu staan onder anderen leeuw, antiloop, wild zwijn en emoe. Die laatste kies ik met groene pepers. Het is erg lekker! Kai heeft kip Kiev, Rick het bord met verschillend wild (emoe, antiloop en wild zwijn) en Katja garnalen en scallops. Saskia houdt het bij uiensoep als hoofdgerecht.

Rick wil graag chocolade mousse als dessert en Kai en Saskia nemen aardbeien met zabaglione saus. Katja en ik nemen hapjes van Ricks mousse, die zeker niet klassiek is, maar wel erg lekker. Intussen luisteren we naar de pianist/zanger en vragen ons af, hoe die man hier geld kan verdienen. Valser zingen kan bijna niet!

Al is het nooit perfect (mijn gerecht ging terug, maar kwam extra lekker weer terug), een maaltijd hier is altijd gezellig. Thuis kijken we naar Rudolph, the Red Nosed Reindeer, de moderne versie met Regis Philbin en Donald Trump.

Daarmee verlaat ik jullie vanavond.

Arme Sushi :(

Om half drie staat Kai opeens in onze kamer met de vraag of we de maansverduistering willen zien. Om onverklaarbare redenen ben ik meteen klaarwakker. Ook Rick en Katja staan even op, kijkt en gaat weer terug naar bed. Rick moet tenslotte morgen ook weer werken.

Op het deck blijven Kai, Saskia en ik gefascineerd kijken. Dit is mijn eerste complete maansverduistering ooit en het feit, dat het precies op de winterzonnewende valt, maakt het extra speciaal.

Het is een mooi heldere nacht en koud, maar de nare wind is weg. We hebben een prachtig uitzicht op de maan en blijven tot de verduistering compleet is. Ik probeer wat foto's te maken, maar kan mijn statief niet vinden. Twee ervan zijn redelijk gelukt. Saskia en ik gaan terug naar bed, maar Kai blijft nog kijken (lang naar later blijkt).


Volle verduistering



Al val ik al vrij snel weer in slaap, het neemt toch wat moeite om wakker te worden vanochtend. Pas tegen tienen rijd ik naar de sportschool. Toch lukt het me een rigoureus uur cardio op de stairmaster en crosstrainer te doen. Mijn boek nadert de ontknoping, dus dan wil ik eigenlijk zelfs langer blijven lezen.

Op de terugweg ga ik langs de bank. Het is weer de tijd van de fooien en onze schoonmaaksters hebben die ook echt verdiend. Met vier huisdieren en allerlei tieners over de vloer heeft ons huis iedere week een flinke beurt nodig. Dinsdag is altijd mijn favoriete dag van de week, de enige, waarop het huis echt schoon is.

Mijn haar is ook hard aan een beurt toe en ik heb toch, na rijp beraad, besloten Mona nog een kans te geven. Ik ga tenslotte al jaren naar haar toe en een pijling bij soortgelijke kappers wees uit, dat die over het algemeen nog duurder zijn.

Op de lijstjes met Kerstfooien staat meestal, dat je ook je kapper een bedrag gelijk aan een knipbeurt moet geven. Dat vind ik echter veel te veel. Toch wil ik een paar dagen voor Kerst niet met lege handen aankomen na jarenlang Mona's klant te zijn geweest. Ik besluit bij Safeway een Visa cadeaubon te gaan halen en die in een Kerstkaart te stoppen.

Het verkeer in deze omgeving is op het moment verschrikkelijk. Waarschijnlijk een combinatie van Kerstwinkelaars en bezoekers. In ieder geval duurt alles langer, dan ik had verwacht, dus in plaats van terug naar huis te gaan, trakteer ik mezelf op een Starbucks lunch. Ook daar staat een lange rij en de barrista is heel langzaam.

In de auto eet ik mijn warme tomaat met mozzarella sandwich gauw op. De passion thee neem ik mee de salon in. Ondanks het slechte verkeer ben ik keurig op tijd. Mona lijkt oprecht blij mij weer te zien en maakt nog een opmerking, dat mijn pony nog steeds aan de korte kant is.

Duidelijk vindt ze het vervelend, dat het vorige keer zo slecht ging, want dit keer besteedt ze alle aandacht aan mij. Ik wil graag wat meer rood in mijn haarkleur. Wist ik veel, dat er allerlei soorten "rood" zijn, van koper tot violet tot robijn. Uiteindelijk wordt het de laatste en ik ben er erg blij mee (het is een kleine nuance, die denk ik op foto's niet uitkomt).

In ieder geval ben ik dit keer zeer tevreden met het eindresultaat en toch blij, dat ik mijn ongenoegen heb geuit, maar daarna geen wrok heb gekoesterd.

Saskia wil ook graag haar haar geknipt hebben en dat is ook hard nodig. Ik maak een afspraak met een nieuwe kapster bij Lofty Salon
, Lauren. Omdat het langer duurt om mijn uitgroei te bedekken, vraag ik Kai Saskia even te brengen. Zo handig, die rijdende oudere kinderen, als ze thuis zijn!

Ook Saskia's haar ziet er weer erg leuk uit. Lauren is een stuk jonger, dan Mona, en dat merk je toch wel aan het kapsel. Saskia en Katja waren nooit zo tevreden, als Mona hun haar deed, maar de jongere kapsters weten precies, wat ze leuk vinden.

Tot Saskia's ergernis wil ik ook graag nog even naar Falls Church om mijn trouwring op te halen. Ik ben zo aan die twee ringen gewend, ik kan niet wachten tot de set weer compleet is. Door het drukke verkeer worstelen we ons een weg naar Dominion Jewelers. De ring is erg mooi gemaakt en het zal hopelijk weer een tijd meegaan. Hier een foto van de set:


Vorige week maakte Katja zich al erge zorgen om haar poes Sushi. Ze miauwde raar en deed vreemd met haar tong. Gisteren hoorden wij het gemiauw ook en toen ze water dronk, deed ze vreemd met haar tong. We hebben daarom vanavond een afspraak met de dierenarts gemaakt.

We treffen de aardigste dokter daar, Jeff Jones. Helaas vindt hij ook meteen het probleem met Sushi en dat is niet goed. Ze heeft een grote zweer onder haar tong in haar bekje. Geen wonder, dat ze niet wil drinken en twee pond is afgevallen in de afgelopen vier maanden.

Dr. Jones vertelt ons, dat hij gaat proberen het met antibiotica en steroiden te genezen, maar hij is bang, dat het een tumor is, die is gaan ontsteken. In dat geval zal er een biopsie nodig zijn om te zien, wat voor kanker het is en wat er (hopelijk) aan gedaan kan worden. Hij neemt ook bloed en urine af om te kijken, of Sushi's nieren en schildklier gezond zijn en ze geen diabetes heeft.

Een beetje verslagen wachten Katja en ik tot al die testen zijn gedaan. Sushi is de liefste poes, die je je maar kunt bedenken, en zo helemaal Katja's vriendinnetje, al vanaf haar tiende. Ze is net elf geworden, dus niet zo oud voor een poes. Ik hoop, dat het met de medicijnen helemaal weer beter wordt!

De dokter belooft ons met de uitslagen te bellen en dan betaal ik de zoals altijd flinke rekening (deze dokter vertelt tenminste voor de testen worden gedaan, hoe duur ze zijn).

Bij Petco gaan we wat spullen kopen om het eten en drinken voor Sushi te vergemakkelijken. Dat zijn onder anderen blikjes met lekkere vis en een waterfontein, zodat ze het water op haar tong kan laten lopen. Katja moet haar van de dierenarts drie of vier keer per dag eten geven, zodat ze weer wat aankomt. Zo zielig, zo'n poesje met pijn, je wilt dat gewoon van ze wegnemen.

Thuis geven we meteen de eerste dosis medicijnen en dan wordt duidelijk, dat dat nog een kluif gaat worden voor Katja straks in haar eentje. Als iemand hier een heel goede tip heeft om een kat druppels te geven, zijn we zeer geinteresseerd.

Als avondeten bestellen we Katja's favoriete kabobs. Zij heeft wel even een oppeppertje verdiend, want Sushi is haar steun en toeverlaat. Ik moet er dan ook niet aan denken, dat er iets ernstigs met haar aan de hand is. We gaan heel hard hopen, dat de medicijnen alles genezen.

Iedereen is moe van de nachtelijke escapade, dus we hangen voor de tv. Saskia heeft morgen eigenlijk nog school, maar wil graag bij de familie zijn. Ze doen toch niets constructiefs, dus ik meld haar afwezig. Zo is de Kerstvakantie voor ons allemaal dus officieel begonnen!

Kerstsfeer in Washington snuiven

Erg leuk om over iedereens Kersttradities te lezen. Inderdaad hadden wij vroeger in Nederland nog niet de helft van de tradities, die met het Kerstseizoen hier komen. Het moge duidelijk zijn, dat ik daarvan het onderste uit de kan haal.

Van onze tradities vroeger herinner ik me vooral de Kerstboom met echte kaarsjes en de chocolade kransjes in de boom, die we er op Kerstdag uit mochten eten. Kerstavond hadden we altijd een sjiek Kerstdiner, waarvoor ik het menu calligrafeerde. Tweede Kerstdag werd bij mijn oom en tante gevierd. Als kind vond ik hun menu niet lekker, weet ik nog, want ze hadden vol au vent als voorafje en nog steeds houd ik niet van ragout (maar moest het van mijn moeder toch altijd opeten).


Vastbesloten om Sharons klas om half negen bij te wonen, sta ik bijtijds op. Rick biedt aan om de van voor me uit de garage te rijden, want Kai's auto staat er nogal dicht op. Even later is hij weer binnen, de van start niet!

Samen rollen we het gevaarte, sturen is enorm zwaar zonder de bekrachtiging, de garage uit. Gelukkig hebben we startkabels en is Rick nog thuis. Zodra hij de van aan zijn accu vastzet, start die gelukkig. Op hoop van zegen, dat hij straks ook weer zal starten, rijd in naar de sportschool.

Een kwartier te laat kom ik bij de core training aan, maar dat geeft gelukkig niets. Ik mis het benengedeelte, maar dat kan ik ook zelf doen. De tijd gaat snel met kletsen over Kerstcadeautjes en eten. Na nog een half uur op de stairmaster loop ik een beetje nerveus terug naar de van. Tot mijn opluchting start die meteen, kennelijk was er iets aangebleven, dat de accu leeg heeft doen lopen.

Het is alweer een ijskoude en vooral winderige dag. Het is die wind, die het zo onaangenaam maakt om buiten te zijn. Na rillend met Cosmo gewandeld te hebben, twijfel ik even over mijn plannen voor vandaag. Toch besluit ik het weer me niet te laten opsluiten.

Al weken wil ik graag naar Washington om daar de Holiday Market te bezoeken en Kerstversieringen te bekijken.

Na mijn van op de oprit van Claudia te hebben geparkeerd, steek ik over naar het metrostation. Het blijft handig een vriendin, die zo dicht bij het station woont, vooral met zo'n koude dag. Helaas moet ik op het perron wel tien minuten blauwbekken voor de trein komt, maar binnen is het gelukkig lekker warm.

Een half uurtje later ben ik weer bovengronds bij Metro Center. Ik loop naar Chinatown om daar een restaurant te zoeken om te lunchen. Vastbesloten eens iets nieuws te proberen, bekijk ik verscheidene menu's.

Als ik Matchbox zie, herinner ik me, dat ik daar een gunstige recensie over las op het internet. Er is een wachttijd van een kwartier voor een tafeltje, maar er is nog plaats aan de bar, waar ik meteen kan plaatsnemen.

Eigenlijk heb ik dat toch liever, als ik alleen ergens eet. Meestal krijg ik dan wel aanspraak en zo ook vandaag. Natuurlijk gaat het gesprek voornamelijk over de verschrikkelijke kou deze maand. Het broodje met kalkoen, brie en appel gaat er heel goed in. Ik zie, dat ze Chimay en Delirium Tremens van de tap hebben, daar is Rick dol op. Het dinermenu klinkt ook erg goed, dus we moeten hier eens samen gaan eten.

Dik aangekleed begeef ik me de kou weer in. Met mijn capuchon op gaat het wel, tenzij ik tegen de wind inloop en de capuchon wordt afgeblazen. Iedereen loopt er dik ingepakt bij, al zie ik zo af en toe mensen zonder jas en een person zelfs in korte mouwen, brrr!

De Holiday Market is gezellig. Het haalt niet bij een Duitse Kerstmarkt, maar is leuk om te bezoeken. Er is muziek, lekkere hapjes en allerlei verschillende artiesten hebben er tentjes. Ik vind het vooral leuk om bij de fotografen te kijken. Die hebben meestal foto's van Washington en geven mij weer inspiratie voor andere plekjes om te fotograferen.


Nadat ik er een tijdje rond heb gekeken loop ik richting Pennsylvania Avenue. Dit is de wijde boulevard, die van het Witte Huis naar het Capitool loopt. Aan de gebouwen hangen enorme kransen en straatmuzikanten spelen Kerstmuziek. Ondanks de kou lopen er heel wat toeristen.


Bij het Willard hotel, waar alle belangrijke gasten van de president ook logeren, is het heel smaakvol versierd. Ik vermaak me met het fotograferen van de reflecties in de Kerstballen, die in de bomen hangen.


Aan de overkant van de straat staat de nationale Kerstboom en de staatsboompjes eromheen. Ik loop erheen om ze ook gedurende de dag te bewonderen. Het valt me op, dat maar een paar staatsboompjes versieringen hebben, die ook met de staat te maken hebben. Ik maak van twee ervan foto's, wie raadt van welke staten die ballen zijn?


Inmiddels volledig verkleumd loop ik via het Witte Huis naar de McPherson Square metro. Het Witte Huis is alleen aan de kant van de Mall aan de buitenkant versierd. Denkelijk vanwege de Kerstboom kun je er niet zo dichtbij komen, als gewoonlijk.

De trein komt al na een paar minuten en ik heb meteen zitplaats, ook altijd fijn. Ik heb weer genoten van dit uitje en ben blij, dat ik mezelf vanochtend niet overtuigde om maar binnen te blijven.



Klik op bovenstaande foto voor de rest van de foto's van vandaag.

Terwijl ik mijn foto's zit te bekijken, komen er opeens allemaal brandweerwagens en ambulances met gillende sirenes de straat achter ons inrijden. Het zijn er zeker zes en dat maakt me wel een beetje bang. We kennen heel veel mensen in die buurt, dus ik neem Cosmo mee om te kijken, wat er aan de hand is.

Er staan onderaan de heuvel inderdaad een heel stel zwaailichten. Een van de brandweerwagens rijdt net achteruit en ik vraag de brandweerman, wat er aan de hand is. Gelukkig is het geen brand of een persoonlijke tragedie, maar een gasleiding, die lekt en op springen staat. Kennelijk wordt alles goed opgelost, want na een uurtje hoor ik de wagens weer vertrekken. Misschien een mannelijk trekje, maar ik vind de brandweerwagens hier zo mooi en imposant.


Een videografe zal ik nooit worden, maar goed

Rick komt thuis en Kai is terug van zijn laatste tentamen, dat volgens hem heel goed is gegaan. We bereiden ons net voor dat ergens te gaan vieren, als de deurbel gaat. Denkend, dat er, zoals bijna iedere avond, pakketjes worden bezorgd, opent Rick de deur. Het blijft even stil en dan volgt een indianenkreet!

Tot onze enorme verrassing lopen Katja en Sushi het huis binnen. Wij hadden haar op zijn vroegst morgenavond verwacht, dus de vreugde en verrassing zijn groot. Katja vindt het allemaal prachtig natuurlijk. Zij wist eigenlijk al zaterdag, dat ze vandaag thuis zou komen, maar hield dat goed verborgen.

Nu is er helemaal iets te vieren en met zijn vijven gaan we naar de Cheesecake Factory. Het wordt een heel gezellige maaltijd, zo leuk ook om de broer en zussen samen diep in gesprek te zien.

Zo is het hele gezin dus opeens weer bij elkaar. Voor Katja zal het maar tot Kerstmiddag zijn, maar ze vindt het rescue squad team ook erg leuk en ze gaan samen Kerstdiner koken. Ik herinner me dat nog van toen ik op feestdagen moest werken, het schept een saamhorigheid. De moederkloek heeft nu wel even al haar kippetjes onder een dak. Van de komende dagen ga ik in ieder geval extra genieten!

Dit filmpje over het digitale Kerstverhaal wil ik jullie niet onthouden:

Kerstfeestjes en Kerststal

Zaterdag

Vandaag zal de dag van de Kerstfeestjes worden. Geen sporten voor mij vanochtend, want ik ben om tien uur uitgenodigd bij de jaarlijkse Kerstbrunch van buurvrouw Chris.

Ieder jaar vind ik het weer erg leuk om met buurvrouwen, die ik verder niet vaak zie, bij te kletsen. Op de eettafel staan allerlei lekkernijen, waaronder maar liefst drie soorten zelfgemaakte quiche en mini bagels met zalm en cream cheese.

Natuurlijk komen tijdens de gesprekken ook de nodige weetjes en roddels langs. Een daarvan is, dat Cox Farms hier in Vienna na vijfendertig jaar gaat sluiten. Dat is waar ik in de herfst zo graag fotografeerde en dit jaar een aantal van die foto's aan hen verkocht.

Heel jammer vind ik dat, want het was een beetje "country" in het stedelijke gebied. Hun boerderij in Centreville zal wel blijven bestaan, maar de eigenaar van de grond, die ze hier in Vienna huren, wil er een ander bedrijf opzetten.

Vroeger woonden we tegenover dit standje (zal ook eens een foto plaatsen van de andere twee huizen, waar we hebben gewoond) en staken dan de weg over om bij Cox verse produkten te kopen. Een stukje nostalgie is het, dat verdwijnt.

Pas tegen enen ben ik weer thuis van de brunch. Het was zo gezellig, dat iedereen wat langer bleef hangen, dan andere jaren. Alleen Kai is thuis, de andere twee zijn de hort op om Kerstinkopen te doen. Kai en ik zijn daar klaar mee, we moeten alleen nog inpakken.

Hoewel de pijnen iets minder zijn, dan gisteren, gelukkig, voel ik me wel heel moe. Aangezien we vanavond ook nog een feestje hebben, besluit ik even op bed te gaan rusten (slapen lukt me niet overdag). Met Cosmo als een haard tegen mij aan is het heerlijk. Helaas komt na een half uurtje Leah aanbellen en wil Cosmo natuurlijk met Diego spelen, einde rusttijd voor mij, dus.

Voor Kai en Saskia maak ik een makkelijke pastamaaltijd klaar en Rick en ik kleden ons netjes aan. We zijn uitgenodigd bij Tatiana en Eduard. Tatiana is Peruviaans, maar spreekt uitstekend Nederlands en Eduard is Nederlands. We zien hen niet vaak, maar kennen hen al sinds we met de kinderen naar Sinterklaas bij de ambassade gingen.

Leuke bijkomstigheid is, dat hun jongste dochter ook Saskia heet, de enige andere Saskia in Vienna is. De meisjes hebben elkaar een keer in de mall ontmoet, maar houden via Facebook veel contact. Ze noemen zich daar de "Saskia twins", de ene is achttien en de ander vijftien, maar ze lijken in veel opzichten wel op elkaar.

Hun huis is werkelijk prachtig versierd, zowel van buiten, als van binnen. De kamers zouden zo in een tijdschrift kunnen, zo perfect is het allemaal. Behalve de gastvrouw en -heer kennen we niemand, maar we worden vrijwel meteen in de conversatie opgenomen. Veel van de gasten hebben ook kinderen van collegeleeftijd en dat schept altijd een band.


Zo'n sfeervolle kamer!

Ook hier worden de lekkere hapjes af en aan gedragen. Het is allemaal letterlijk "vingervoedsel", er is zelfs geen vork te bekennen. Ik ben vooral helemaal happy om sushi op de tafel te zien. Ook de olijven in bladerdeeg zijn onverwachts lekker, die ga ik onthouden. Honger lijden we in ieder geval niet.

Rick en ik hebben een heel interessant gesprek met mensen, die uit Letland komen, over hun gewoontes en cultuur. Ik weet niet veel over dat land en het is allemaal erg interessant. Ze raden ons ook een nieuw restaurant aan, Lyon Hall. Dat ziet er inderdaad goed uit.

Veel later, dan we gedacht hadden, nemen we afscheid. Op de terugweg gaan we Kerstlichtjes kijken. Volgens mij zijn er dit jaar nog meer verlichte huizen, dan vorig jaar. Een huis, dichtbij Saskia's school, heeft ieder jaar de hele tuin, voor, achter en zij, volstaan met verlichte Kerstmannen, engelen, rendieren etc. Het is moeilijk te fotograferen en zelfs het filmpje vertelt niet het hele verhaal. Het moet weken in beslag nemen om alles op te zetten!


Filmpje (helaas veel struiken ervoor):


In de cul de sac achter de onze zien we rijen verlichte melkgallonflessen staan. Dat staat zo al erg vrolijk en lijkt een prima bestemming voor die flessen te zijn. Als ik er een foto van neem, komt het meisje, dat er woont, op blote voeten (!) naar buiten rennen. Het blijkt een wetenschappelijk experiment te zijn voor school en dinsdagavond hoopt ze de lichtjes in de flessen op muziek mee te laten "dansen". Dat wil ik dan wel graag zien!

Zondag

We slapen lekker uit en dan haalt Rick ontbijt bij Starbucks. Vooral met dit koude weer vind ik mijn hete misto met caramelsiroop en de spinaziewrap extra lekker smaken. Het is ook zo knus zo met zijn viertjes ontbijten. Kai en Saskia vinden dat kennelijk ook, want ze komen ervoor uit hun bed.

Langzaam verdwijnt de bewolking en komt er een staalblauwe lucht voor in de plaats. Ik moet toegeven, dat ik me behoorlijk opgesloten heb gevoeld de afgelopen week, dus ik haal Rick over tot een lange buurtwandeling om de versierde huizen te bekijken.

Het is nog steeds ijskoud, maar gelukkig is de heel harde wind verdwenen. Dik ingepakt is het nu best een lekkere frisse neus halen (hoewel die van mij na een tijdje wel erg koud wordt). Het is ook gezellig zo samen, want het is de afgelopen tijd zo druk geweest voor Rick, dat we weinig rustige gesprekken hebben kunnen houden. Ook Cosmo geniet overduidelijk, die heeft ook al een tijd geen fatsoenlijke wandeling meer gehad.

We lopen iets meer dan vijf kilometer en gaan ook langs mijn favoriet versierde huis. Ieder jaar weer vind ik, dat die mensen het zo leuk hebben gedaan! Verder zijn er, net als 's avonds, sfeervol versierde huizen en huizen, die duidelijk meer op kinderen zijn gericht met veel opblaasbare figuren in de tuin.


Rick heeft vanochtend gezien, dat we nog een paar zakken gehaktballen in de vriezer hebben liggen. We besluiten een lekkere spaghettimaaltijd te maken vanavond. Daar willen we ook knoflookbrood bij en ik wil graag volkoren capellini pasta.

Bij Whole Foods haal ik de ingredienten. Het is er gezellig druk en er zijn allerlei dingen om te proeven. Een dame vraagt, of ik kaas van haar geiten wil proeven en laat mij een foto met haar en haar drie witte geiten zien als bewijs.

Ze heeft een lekker pittige cheddar en "Goudse" geitenkaas. Ik vraag haar, wat een kaas nu "Gouds" maakt. Ik ben altijd de gewone Goudse kaas van koeienmelk gemaakt gewend, maar het viel me al op, dat er hier bij Whole Foods ook Goudse geitenkaas van Uniekaas te koop is. Kennelijk maakte deze dame de kaas niet zelf, want ze wist er geen antwoord op. Zijn er nog kaaskenners in de zaal hier?

Bij de kassa kom ik Marcella tegen. We kletsen even en spreken af in januari Pat te gaan bezoeken. Hopelijk is het dan minder druk en zullen we een datum kunnen vinden, die ons allemaal uitkomt.

Thuis gaan Rick en ik hard aan het inpakken. Ik hoop trouwens, dat ik op een eerder blog niet de indruk heb gewekt, dat ik niet zelf alles inpak. Dat is wel zo, ik vind het alleen wel handig om daar zo af en toe ook zakjes en doosjes voor te gebruiken. Ook al, omdat die verbloemen, wat erin zit. Een dvd inpakken geeft bijvoorbeeld meteen weg, wat het is.

Tijdens het inpakken realiseer ik me, dat ik een cadeautje voor Katja nog niet heb ontvangen, terwijl ik het al een tijdje geleden heb besteld. Tot mijn schrik zie ik online, dat ik kennelijk niet op "place order" heb gedrukt, want het object zit nog vrolijk in mijn "karretje". Gelukkig is vandaag de laatste dag, dat je bij Amazon.com voor gewone verzendprijzen kunt bestellen, dus ik druk gauw op die "place order" knop. Phew!

Het inpakken wordt vervrolijkt door de Kerstliedjes, die ons vanaf de Vienna Baptist kerk hiernaast tegemoet komen. Er wordt hard geoefend voor het levende stalletje vanavond.

Zoals ieder jaar, als het niet te koud is, wordt op het grasveld voor de kerk het Kerstverhaal verteld. Met Saskia en Shannon loop ik erheen en de meisjes gaan gelijk op de schapen en ezel af. Ik kies een plek met prima uitzicht op het stalletje.

Dit toneelspel is ieder jaar weer zo leuk, al draagt Joseph een bril en heeft Maria blond haar. De dominee leest het verhaal voor en begeleid door Kerstliedjes, meegezongen door de toeschouwers, lopen eerst Maria en Joseph met ezel naar hun stalletje.

Door een luikje wordt hen hun baby aangereikt, die ze eerst in het kribbetje leggen, maar dat vindt het kindje maar niets, dus "Maria" neemt hem of haar in haar armen en stopt een speentje in de mond.

Mijn buurvrouw Bets staat naast mij en haar zoon Ryan ook. Ryan is een klasgenoot van Saskia en precies vijftien jaar geleden was hij de baby. Bets vertelt hem, dat hij dat maar niets vond en de hele tijd een keel op heeft gezet. Droog zegt hij, dat hij er waarschijnlijk maar niets aanvond in die kou. Want koud is het ook vanavond weer!

Als het paar en "Jezus" in het stalletje zitten, begint het koor het volgende liedje en komen de engelen aanlopen, nog een Kerstliedje en de herders "volgen" de ster. Als laatsten komen de drie Koningen aanlopen. Dan zingen we allemaal Joy to the World en worden uitgenodigd om binnen hete chocola en koekjes te komen nuttigen.


En een paar filmpjes:


Rick, Kai en ik hebben het zo koud, we gaan liever naar huis. Shannon en Saskia blijven wel nog met de dieren daar spelen. Precies op tijd voor de spaghetti met gehaktballen schuiven de dames aan tafel.

Katja is helemaal blij, want ze heeft het dit semester, ondanks dat het heel zwaar was, erg goed gedaan. Alles was een "B" of hoger, waardoor haar GPA 3.3 is, wat een hele prestatie is bij Virginia Tech.

Ook heeft ze vandaag zelf de ambulance rondgereden, of we daar zo blij mee zijn, weten we niet. In ieder geval tellen we (ik in ieder geval) de uren tot ook zij weer thuis is en het gezin voor een paar dagen compleet zal zijn.

Kai en Saskia kunnen het intussen prima met elkaar vinden. Ik hoor ze lachen in de keuken en Kai helpt Saskia met haar biologie huiswerk. Hij moet morgen weer "even" terug naar Richmond om zijn biologie tentamen te doen en daarna heeft hij tot 18 januari vrij.

Nog minder dan een week voor Kerst. Zijn jullie er klaar voor? Wat zijn jullie favoriete Kersttradities? Dit levende stalletje vanavond is een van de mijne.

Winkelen met Kai

Als ik om vijf uur van de pijn als messen in mijn nek en schouders wakker word, weet ik alweer, wat voor een dag het gaat worden. Gelukkig hebben we gisteravond al te horen gekregen, dat de scholen twee uur verlaat zullen openen, dus de wekker gaat niet om kwart voor zes.

Dom genoeg hebben we helemaal geen wekker gezet, want Saskia verslaapt zich en wordt pas om kwart over acht wakker. Rick brengt haar naar school en ik vertrek naar de sportschool in de hoop, dat Sharon haar klas wel zal houden met deze late schoolstart.

Helaas blijkt dat niet het geval, haar dochter zit nog op de basisschool en die begint pas na tienen. Ik voel me niet lekker en heb de puf niet om zelf met gewichten te gaan werken. In plaats daarvan doe ik maar weer cardio, een half uur op de crosstrainer en een half uur op de fiets. Echt helpen doet het vandaag helaas niet.

Thuis is Kai inmiddels op en we maken ons klaar om naar Fair Lakes te gaan. Daar eten we eerst lunch bij de enorme Whole Foods. Kai houdt het bij een sandwich, maar ik smul van de exotische salades van hun salad bar. Er zijn verschillende kleuren quinoa, verboden rijst en allerlei andere heerlijke dingen, die ik er bij de rest thuis niet in zou krijgen. Overal een hapje van en mijn bord ligt vol!

Na het eten gaan we naar Petsmart. We hebben Cosmo mee, wiens neus te gast gaat bij alle luchtjes! Nu het me niet lukt hem lange wandelingen te geven, neem ik hem zoveel mogelijk mee op uitjes met de auto, zodat hij iets anders ziet, dan ons huis en tuin.

Kai en ik laten Cosmo allerlei dingen ruiken en speeltjes zien om te bepalen, wat een een leuk Kerstcadeautje voor hem zou zijn. Het worden een netje met drie piepende tennisballen en een lang beest met een piepertje erin. Natuurlijk mag een kluif in de vorm van een candy cane niet ontbreken en zal zijn stocking ook lekkere snacks bevatten.

Voor de katten kiezen we een paar catnip muizen en ook lekkernijen. Ik vind het altijd zo grappig om te zien, hoeveel Kerstdingen je voor je huisdieren kunt krijgen hier. Ik heb voor de grap met mijn telefoon een foto van een van de schappen genomen. Hij is niet helemaal scherp, maar geeft een idee.

Kai blijft bij Cosmo in de auto, als ik bij World Market het snoepgoed voor in de kousen van Rick en de kinderen ga uitzoeken. Hier hebben ze allerlei Europese chocola. Ik kies Bros repen (Aero genoemd hier), Lindt truffels, Haribo colaflesjes (voor Saskia), Kinderchocolade (voor Katja) en Ritter Sport met marsepein voor Kai. Rick is dol op Toblerone, dus daar neem ik een grote reep van voor hem.

Er staat een lange rij voor de kassa's en ze zijn weer zo slim om onderweg allerlei leuke dingetjes neer te zetten. Met moeite kan ik me ervan weerhouden meer te kopen. Als ik een pakket met Lindemans appel- en frambozenbier met authentiek glas zie, moet ik dat wel voor Rick meenemen. Die is dol op dat bier.

Onze laatste stop van vandaag is Target. Hier help ik Kai met cadeautjes zoeken voor Rick, Katja en Saskia.

Als Kai voor mij op zoek gaat, loop ik door de winkel. Altijd gevaarlijk bij Target, want ik had maar een ding op mijn lijstje en voor ik het weet liggen er toch weer heel wat meer in mijn karretje. De snacks voor Saskia's verjaarspartijtje vanavond zijn praktisch, want dan hoef ik nergens anders meer heen. Maar ik zie bijvoorbeeld ook nog zo'n leuke Kerstmat voor bij de voordeur en lekker geurende kaarsen, die ook absoluut mee moeten!

Thuis ga ik even rusten en luister naar David Sedaris. Op Facebook kreeg ik de tip naar zijn hilarische "Six to eight black men" verhaal (luister naar alle drie de filmpjes) te luisteren en ook zijn Santaland Diaries doen me hardop lachen.

Voor Saskia's verjaardag heeft ze negen meisjes uitgenodigd om te gaan schaatsen op de gezellige buitenbaan in het Reston Town Center. Wij nemen Laura en Delaney mee.

Terwijl Rick en Kai de van parkeren, betaal ik voor de meisjes. Omdat er tien zijn krijgen we korting. Tien dollar per person voor schaatsen huren en onbeperkt schaatsen vind ik heel schappelijk.

Na ons ervan verzekerd te hebben, dat de meisjes allemaal in de schaatsen staan, gaan Rick, Kai en ik naar Clyde's. Dit restaurant heeft uitzicht op de schaatsbaan en we krijgen een tafeltje aan het raam. Zo zien we de meisjes lol hebben.

Het is een heel knus restaurant, vooral met de Kerstversieringen, en hun menu is ook precies goed met deze kou. Ik neem een kop "Amerikaanse" uiensoep en als hoofdgerecht filet mignon met spinazie en champignons. Rick neemt een kop chili en beef Bourguignon en Kai een perensalade en de Buffalo burger. Allemaal is het even lekker!

We tafelen lekker lang, zodat de meisjes goed de tijd hebben om te schaatsen. Kennelijk hebben we het precies goed ingeschat, want als we naar buiten komen hebben de dames het koud en een paar uur was genoeg schaatstijd. Dit keer nemen we Laura, Aoife en Alexandra mee terug, terwijl een van de andere ouders de resterende zes naar ons huis brengt.


Daar blijft het gros vannacht logeren. Zo te horen vermaken ze zich prima in de basement. Ik ga gauw naar bed, hopend, dat morgen een mindere pijndag zal zijn. Het is vooral zo vermoeiend, terwijl ik juist nu lekker veel energie wil hebben.

Eerste sneeuw van het seizoen

Het was gisteravond erg leuk met de buren bij Sea Pearl. We deelden lekkere zalm "sliders" (minibroodjes), calamari en brood met aubergine en geitenkaas en ik had mijn jaarlijkse Cosmopolitan. Ik was Niall en Serena dankbaar voor de lift, want het wordt ieder jaar weer gezellig.

Thuis wachtte ik tot Rick uit New York thuiskwam en dat werd tegen middernacht. Vanochtend is het dus ook even heel moeilijk wakker worden. Ook Saskia verslaapt zich een beetje en ik ben net weer ingeslapen, als ze belt, dat ze de bus heeft gemist. Gelukkig komt haar eigenlijke bus (ze loopt naar een andere busstop verder weg om met haar vriendinnen te kunnen zijn) iets later en haalt ze die wel.

Zoals altijd, als er sneeuw of ander slecht weer wordt verwacht, gaat het plaatselijke nieuws over niets anders. Ik vind het altijd wel vermakelijk. Er valt nog geen vlok, maar er staan verslaggevers overal in de omgeving om te vermelden, dat er nog niets te vermelden valt. Het maakt voor leuk ontbijtkijkvoer.

Als dat ontbijt op is, zie ik de eerst sneeuwvlokjes al vallen. Het is de afgelopen week zo koud geweest, dat iedere vlok blijft liggen. Ik haast me naar de sportschool voor de wegen te slecht worden. Daar doe ik een half uur op de crosstrainer. Als ik klaar ben ligt er al genoeg sneeuw om uit te kijken met rijden.

Thuis hoor ik via Twitter, Facebook, e-mail en per telefoon, dat de scholen twee uur vervroegd uit zullen gaan. Men doet dit om te voorkomen, dat de schoolbussen in het spitsuur op gladde wegen moeten rijden. In ieder geval is het tegenwoordig vrijwel onmogelijk voor de ouders om niet van het vroege thuiskomen van hun kinderen op de hoogte te zijn.

Eigenlijk vind ik met glad weer rijden doodeng, maar mijn nagels zien er werkelijk niet uit. Ze zijn veel te lang. Dat is wel een nadeel van kunstnagels, je moet het bijhouden. Ik heb zijden nagels, die ongeveer drie weken netjes blijven. Op een gegeven moment zal ik er wel genoeg van krijgen, maar ik ben een enorme nagelbijtster en dat doe ik niet met kunstnagels. Netjes uitziende handen vind ik wel zo fijn.

Dus verzamel ik al mijn moed en ga op weg naar de nagelsalon. De wegen in de buurt zijn weinig bereden en met die droge sneeuw niet zo glad. De hoofdweg naar de salon is echter een ijsbaan! Ik voel de van wegglijden en moet even een gevoel van paniek wegdrukken. Ik ben als de dood voor gladheid sinds ik in 1983 met mijn fiets op zwart ijs uitgleed en mijn enkel meervoudig brak.

Gelukkig rijdt iedereen heel rustig en ik maan mezelf tot kalmte. Stapvoets rijdend lukt het allemaal goed. Op de radio hoor ik, dat VDOT (Virginia Department of Transportation) niet had gerekend op meer dan een centimeter en daarom te weinig strooiwagens heeft ingezet. Het zal eens niet zo zijn.

Zonder kleerscheuren bereik ik Pro Nails en Thu is beschikbaar om mijn nagels te doen. Intussen kijk ik voor het eerst naar een Real Housewives of New York. Leuke optrekjes hebben die dames! Thu maakt mijn nagels extra feestelijk met donkerrode nagellak en daaroverheen zilveren glittertjes. Ik ben klaar voor de feestdagen, ok, alleen mijn nagels, maar het is al iets.

Dit weer roept gewoon om Starbucks en er ligt er een twee deuren van de nagelsalon. Met een lekkere passionthee en een warme mozzarella en tomaatsandwich waag ik me weer het verkeer in. Daar is nog niets verbeterd, maar zonder glijden kom ik thuis.

Tijd voor warme sloffen en fleece, want ik hoef er vandaag niet meer uit. Saskia is dus ook al thuis en Aoife en Laura zijn met haar mee. Wat hoort er meer bij sneeuwdagen, dan koekjes bakken? Dat doen de dames dan ook. Het worden Hershey Kiss koekjes. Ze smaken heerlijk (en zijn meteen op).


De baksters



Het resultaat

Ook Rick komt vroeg uit zijn werk. Hij ziet meteen gelegenheid de vorige winter gekochte sneeuwblazer te gebruiken. Er ligt ongeveer zeven centimeter sneeuw, maar vriest zo hard, dat als hij het niet zou ruimen er morgen een ijsbaan op onze oprit zou liggen. De sneeuwruimers van Vienna zijn ook hard bezig, om dezelfde reden.


De sneeuw maakt de Kerstverlichting wel heel sfeervol

We bestellen avondeten van Uno's. Ik ben verzot op hun meergranen korst kreeft "BLT" pizza. Die bestel ik zonder bacon en er zit zoveel kreeft op! Echt een aanrader, als je naar Uno's gaat (het is ook nog eens helemaal niet duur).

Het is gezellig zo met zijn vieren, maar ik mis Katja er wel bij. Zij is eindelijk klaar met haar tentamens en heeft het tot nu toe heel goed gedaan (ze wacht nog op twee van haar zeven cijfers). Zij hebben daar in Blacksburg 15 centimeter sneeuw gehad. We kletsen heel veel via MSN, maar ik zou haar er ook graag in persoon bij hebben. Dinsdag is dat hopelijk zover.

Klik hier voor foto's uit een sneeuwerig Vienna vandaag.