Over goed medisch nieuws

Rick heeft weer beneden geslapen en ik word uitgerust om zeven uur wakker. Ik heb met de polsbrace geslapen en vreesde daar last van te krijgen, maar dat viel alles mee.

Tot zijn vreugde was Ricks nacht ook goed. Dat is de laatste tijd niet vaak voorgekomen. We eten ontbijt en Rick is vandaag vlot klaar dus ik heb weinig tijd voor de elliptische machine voor we naar Starbucks vertrekken.

Onderweg is het genieten van de rode en gele esdoorns onderweg. Degenen voor ons huis zijn nog helemaal groen, maar anderen in de buurt beginnen op hun hoogtepunt te komen. Ook in onze achtertuin is het mooi met de esdoorn van de buren.

Na mijn elliptische machine en Scoop af te hebben gemaakt is het tijd om naar Sharon te gaan. Zij is helemaal nerveus, want haar schoondochter is aan het bevallen van haar eerste kleinkind, zo leuk! Vanwege mijn pols vullen we het halve uur met core-oefeningen. Dat is ook best pittig!

Na afloop ga ik naar Whole Foods en breng een aantal kledingstukken om terug te sturen naar Amazon. Verder doe ik wat boodschappen en tot mijn grote vreugde is de garnalensalade er weer. Ik neem meteen twee bakjes mee, voor morgen nog een.

In dit seizoen zijn Amerikanen helemaal gek van pumpkin spice. Allerlei producten van yoghurt tot koekjes tot ijs kun je ermee krijgen. Ik heb voor de grap eens die smaak gekocht om in mijn koffie te druppelen, maar ik vind er maar weinig aan. 

Op weg naar huis stop ik nog een paar keer om foto's te maken. Deze diepblauwe lucht met de herfstkleuren is zo prachtig. Het is hier wel heel droog en we hebben al twintig dagen geen drup regen gehad en dan wordt er gewaarschuwd voor brandgevaar als het hard gaat waaien binnenkort. 

Mijn lunch bestaat dus weer uit mini paprikaatjes en bramen en daarbij de garnalensalade. Het is warm genoeg om op het deck te eten. Om iets na half een belt Judith en we praten gezellig tot zij weer aan het werk moet.

Dan besluit ik naar DePaul's Urban Farm te gaan. De kleuren daar blijven me trekken om te gaan fotograferen. Ik ben daar niet de enige in, er zijn een aantal anderen met fototoestellen or telefoons. Het stemt gewoon ook vrolijk. 

Met drie kleine kalebassen vertrek ik weer. De oranje en witte heet een Pokemon pumpkin om de een of andere reden. De groen met oranje lijkt op een zwaan en de oranje is gewoon een mini pompoen. Ze staan goed op de schaal in de keuken. 

Om vier uur belt mijn hepatoloog met de uitslag van de leverscan, die ik de tiende liet doen. Natuurlijk had ik me allerlei mogelijkheden in mijn hoofd gehaald, maar niet wat de dokter zegt. Mijn lever was vrij ernstig vervet en binnen zes maanden is daar vrijwel niets meer van te bekennen!

Dr. Farboud kan het zelf bijna niet geloven. Dit ziet hij vrijwel nooit. Hij vraagt wat ik heb gedaan om het zover te krijgen. Nou, vrijwel geen alcohol drinken en twintig pond afvallen. Hij feliciteert me en wil het nog een tijdje blijven checken, maar feitelijk ben ik genezen. 

Wat een opluchting is dit en ik ga gewoon door met gezond leven. Het bevalt me prima. Vroeger had ik dan een glaasje wijn genomen om het te vieren, maar nu wordt het een alcoholvrije dirty martini. Eigenlijk vind ik die zelfs lekkerder.

Voor ons avondeten hebben we de korstloze spinazie en kaas quiches met daarbij een frisse komkommersalade. Deze quiches zijn zo ontzettend lekker! Ik weet niet welke kaas Peggy gebruikt, maar het is er een met veel smaak. 

Tijd om meer Halloween kookshows te kijken. Rick moet altijd lachen dat ik die leuk vind, omdat ik zelf niet van koken houd. Daarom vind ik het juist zo knap wat anderen kunnen doen.