Dag 12 Griekenland: Santorini verkennen

Welkom bij mijn 6650ste blog!

Rick maakt me om half zeven wakker, want de kleuren aan de horizon zijn prachtig. Om de een of andere reden kan geen enkel fototoestel dat goed weergeven. We maken ons klaar en zien om kwart over zeven de zon opkomen. 

Ons ontbijt arriveert stipt om half acht. Gisteren was ik hier wat bezorgd over, want de hele lijst was brood en zoetigheid. We mochten echter een lijstje met favorieten opgeven en het gevolg is een perfect ontbijt. Er is een eiergerecht, Griekse salade, een enorme schaal met ananas en kiwi voor Rick en meer. Het is genieten buiten met het uitzicht op zee. 

Na het eten rijden we meteen naar Oia. Daar moet je vroeg zijn anders loop je over de hoofden. 

We lopen linea recta naar het beroemde uitkijkpunt met de kerken met blauwe koepels. Daar staat al een rij, maar Rick en ik vinden betere uitkijkpunten waar niemand is. 

Het is sowieso heel fotogeniek, dat witte dorpje tegen de heuvel aan. Als we (voor nu) genoeg foto's hebben gaan we koffie drinken bij een café met mooi uitzicht. 

Als mijn frappe en Ricks latte op zijn voelen we ons net vissen, die tegen de stroom opzwemmen. De ene groep na de andere baant zich een weg naar "het" uitkijkpunt. De zonsondergang proberen we zelfs niet eens. Die kunnen we elders ook mooi zien en niet met honderden anderen. 

Onze volgende stop is het uitkijkpunt bij het klooster in Imerovigli. Het klooster is niet open om te bezoeken, maar het uitzicht is weer zo mooi! 

Bij het plaatsje Megalochori moet Rick een super steile helling op voor de parkeerplaats. Het plaatsje is ook op een heuvel gebouwd en zeer de moeite waard. Ook hier zijn de huizen wit en met veel blauw als accenten. 

Bij het wegrijden is het een passen en meten langs andere auto's. Sommige chauffeurs zijn niet zo vriendelijk en vinden maar dat alle anderen voor hen opzij moeten. Maar het lukt zonder kleerscheuren op de hoofd weg te komen. 

Onderweg naar Akrotiri stoppen we nog een paar keer voor uitzichten. Het is inmiddels tijd voor de lunch en in Akrotiri vinden we niets leuks. Dan gaan we Perissa maar proberen, want daar is een van de stranden. 

Ondanks dat het zand er zwart is doet ons dit aan het strand in Mykonos denken. Ook restaurants langs het strand met ligbedden en parasols die je kunt huren. Wij besluiten bij 41 te gaan eten. Dat is erg lekker en we proberen onder anderen de gefrituurde tomaatballen, die een specialiteit van Santorini zijn. De tomaatjes, die hier verbouwd worden, zijn kerstomaatjes. Ze zijn erg lekker.

Het strand lijkt wel zwart, maar bij nadere inspectie zijn de steentjes heel kleurrijk

Na het eten gaan we naar de Akrotiri archeologische opgraving van een stadje uit de 7 eeuw voor Christus dat door de volkaanas werd bedolven. Het is een mini Pompei. We betalen de 12 euro toegang en lopen dan door een overdekt gebouw dat over de opgraving is gebouwd. 

Het is fascinerend. Mensen leefden zo lang geleden ook al in stenen huizen. Wat een vreselijk iets moet het geweest zijn, die vulkaanuitbarsting en wie weet hoeveel andere stadjes als deze er nog onder onze voeten liggen. 

Na dit stukje geschiedenis gaan we op zoek naar het rode strand. Daarvoor moeten we een stukje klimmen, maar het is de moeite waard. Zo'n roodbruin strand hebben we nog nooit eerder gezien. 

Het volgende dorpje op ons lijstje zien we al van verre tegen de heuvel op liggen. Pyrgos is ook alweer zo fotogeniek! Ik had dat van Oia en Fira (dat we morgen gaan bezoeken) verwacht, maar alle plaatsjes op Santorini zijn zo. 

Als laatste gaan we naar Kamari om te kijken hoe het strand daar is. Misschien is het omdat we al zoveel gezien hebben vandaag, maar dit strand valt ons tegen. We hopen morgen wat strandtijd te vinden en dit strand is dichter bij ons hotel. Het zal echter een ander strand worden. 

Nu hebben we vrijwel alle belangrijke dingen op het eiland gezien. We wilden vandaag zoveel mogelijk doen, zodat het morgen wat rustiger kan. Dat is denk ik goed gelukt. 

Terug bij het hotel komt Dimitri vragen hoe alles is. Hij is zo enthousiast en enorm gastvrij. Het zwembad is goed opgewarmd en is meer een jacuzzi. We genieten van een glaasje ouzo, terwijl we ons in het water ontspannen. 

Om half zeven hebben we een reservering bij Aegean, een traditioneel Grieks restaurant in Imerovigli. Het is maar tien minuten rijden, maar wel via een bergweggetje met allerlei bochten. Het restaurant ligt prachtig en we zien de zon ondergaan en het stadje in mooi licht baden. 

Het eten is lekker en de bediening attent. We delen nog een keer de tomaten fritters. Dan kies ik voor de Santorini salade, die maar iets anders is dan de gewoonlijke Griekse salade. Daarbij het voorafje van garnalen saganaki en ik heb een heerlijk maal. Rick kiest weer voor de biefstuk die hij lekkerder vindt dan die van gisteren. 

We waren er op de heenweg al bang voor en het wordt bewaarheid. In het donker is het heel moeilijk die kleine bergweggetjes te nemen. Gelukkig kiest Waze de juiste en zijn we een kwartier later weer in onze kamer.