Dag 16 Griekenland: Over de laatste dag Athene

We staan zowaar na zevenen op. Dat is deze vakantie volgens mij nog niet voorgekomen. Het uitzicht is zo fotogeniek vooral met de diepere kleuren van zonsopgang. Ik vind onze tuin ook mooi, maar die haalt toch niet bij de Acropolis.

We gaan naar boven voor het ontbijt en vinden dit keer een tafel aan het raam. Aan een kant ligt de hele stad Athene tegen de heuvel aan. De huizen zijn hier ook overwegend wit zo te zien. Het buffetje smaakt weer prima en we maken plannen voor de dag. We hebben de hele dag voor ons. 

We beginnen met een wandeling naar de markt. We vinden de vleesmarkt als eerste en kijken onze ogen uit. Ik ben al geen enorme vleeseter en vanavond eet ik het zeker niet. 

Hele geiten hangen er

Bij de vissen voel ik me meer thuis. Ook hier worden alle delen van het dier gebruikt waaronder de koppen. Het is hier een bedrijvigheid van jewelste en we worden regelmatig bijna van de sokken gereden door karretjes vol vis. De grond is ook heel nat en heel wat daarvan komt op mijn voeten. Vanavond neem ik zeker een douche!

Mijn close up foto van vandaag 

Inktvissen 

Sepia inktvis waar de inkt ook van gebruikt wordt

Verse sardines ga ik missen

De olijven en specerijen verkopers volgen. We verbazen ons over de vele verschillende olijvensoorten. Bij een van de winkeltjes met specerijen vinden we meer leuke kleinigheden voor Kerst. Het zijn allemaal lekkere echt Griekse dingen en vooral voor mijn nichtje, die half Grieks is, lijken ons de specerijen e.d. wel leuk.

Rick Steves, die veel reisboeken schrijft met goede tips, raadt Mokka aan om koffie te drinken. Ik heb inderdaad zelden zo'n lekkere latte van Ethiopische koffie gedronken. 

Na de koffie slenteren we nog even door de groente en fruit markt, die niet veel voorstelt. Misschien is het hier ook het einde van het seizoen voor de meeste producten van het land. Ik zou best granaatappels en vijgen willen kopen, maar mijn maag is niet eindeloos helaas.

Rauwe olijven zo van de boom. Wat zouden ze daarmee doen?

We lopen terug naar het hotel om de gekochte spullen terug te brengen en gaan dan op zoek naar Kosta waar Rick een gyro pita van wil eten. 

Onderweg komen we langs de kerk van Agia Irina. Alweer zo'n mooie orthodoxe kerk. Ik hoorde een gids zeggen dat als je een zo'n kerk hebt gezien je ze allemaal hebt gezien. Daar ben ik het niet mee eens, hoewel er wel veel overeenkomsten zijn. 

Kosta is even zoeken, vooral omdat de naam niet zichtbaar is door een grote parasol. Rick bestelt een varkensvlees gyro pita. Zo grappig dat ze ook patat in de pita doen. Rick vindt het heerlijk. 

Een grappige bar

Gisteren zag ik de scooter met de bakken ervoor al en ik wil wel zo'n typische koulouri uit Psyri proberen. Helaas zijn we laat, want deze worden als ontbijt gegeten. Degenen met een smaak zijn al uitverkocht. De sesamzaad versie schijnt de echte te zijn dus we kopen daar een van en een met zonnebloempitten. 

Wat een tegenvaller! Ze zijn keihard! Hoe kunnen deze dingen zo populair zijn. We nemen er wat stukjes van, maar breken onze tanden bijna. Misschien is het veel lekkerder als ze net uit de oven komen, maar wij snappen de liefde voor koulouri niet. 

Op weg naar het plein met veel restaurants komen we weer langs Little Kook. Het is zo goed gedaan dat we het niet kunnen laten meer foto's te maken. We gaan het winkeltje in dat propvol staat met kerstspulletjes. Wij vinden vooral de elektrische sneeuwbollen leuk, maar die kunnen we met gemak thuis vinden als deze al niet uit Amerika komen..

Langs het Iroon plein in Psyri liggen allerlei gezellige restaurants. Trip Advisor geeft Oraia Penteli vier en een halve ster dus we nemen op hun terras plaats. Rick deelt de heerlijke "chorta" met vlita "salade" (het is warm) met me. Ik besluit eens een spanakopita te proberen. Die smaakt heel lekker!

Rick Steves raadt ook Bougatsadiko aan waar bougatsa wordt gemaakt, een specialiteit uit Kreta. We kopen een stuk van de kaas versie. Gelukkig is het niet veel, want we hebben beiden al heel wat gegeten. Deze vind ik verrukkelijk, maar Rick niet zo, want hij is geen feta fan. 

Na al dit nogal zware eten zijn we wel toe aan een wandeling om het eraf te lopen. We hebben vorige keer hier het Zappeion gebouw niet van binnen kunnen zien en dat schijnt prachtig te zijn. De wandeling erheen is iets minder dan een half uur en onderweg zien we de tempel van de Olympische Zeus ook nog even. 

Het Zappeion is inderdaad een erg mooi gebouw. Vooral de binnenplaats is dat, maar daar mogen we helaas niet op om te fotograferen. We mogen wel vanuit de hal fotograferen dus helemaal voor niets was deze wandeling niet. 

Ook mooi zicht op het Parthenon

We lopen langs een vijver met allemaal schildpadjes, ook een aantal babies. Dan zie ik een gebouwtje dat op toiletten lijkt en ik moet natuurlijk weer enorm plassen. Helaas was het ooit wel een toiletgebouw, maar niet meer. 

Het ligt wat afgelegen en er zijn veel bomen. Er lopen wel mensen langs in de verte, maar met een tennis broekrokje aan weet ik zo te plassen dat er niets te zien is. Rick is helemaal nerveus, maar ik zeg hem dat ik zelfs als er iemand vlak langs kwam lopen mijn blaas zou legen. Op een gegeven moment is er geen keuze meer. Gelukkig voor Rick gaat het allemaal ongemerkt en goed. 

We zijn hier vlakbij het parlementsgebouw en besluiten dat we de wisseling van de wacht nog wel een keer willen zien. Het is net zo warm als iets meer dan twee weken geleden dus we zijn blij niet lang te hoeven wachten. 

Toch is er iets anders aan deze wisseling van de wacht dan de vorige keer. De soldaten hebben een ander uniform aan. De eerste keer dat we dit zagen was het zondag en dan dragen ze hun mooiste uniform. Nu is het het bruine zomeruniform en in de winter is dat blauw. 

Verder lees ik dat de schoenen die ze dragen drie kilo per stuk wegen! Dat is goed voor de dijbeenspieren! De wachten moeten een uur lang compleet stilstaan. Bij de wisseling van de wacht gaat alles in slow motion om hun bloedsomloop weer op gang te krijgen. 

Op het Syntagma plein koopt Rick een cola bij McDonald's. Ik ben inmiddels ook blij om te zitten, want mijn middenrug blijft me maar parten spelen.  Vlakbij zien we een Leonidas winkel en dat is natuurlijk Belgische chocolade, maar een Griek is het bedrijf begonnen. We moeten hier dus wel een paar bonbons kopen. 

Langzaamaan lopen we via een andere weg naar het hotel en gaan daar kijken hoe het zwembad eruit ziet. Alleen heeft het hotel geen zwembad (waar had ik dat dan gelezen?). 

Niet getreurd, dan gaan we op zoek naar een leuke bar in Psyri. Dat wordt Kalimeres en we weten dat die goed is, want er zit een hele groep Nederlanders, die hier duidelijk vaker zijn geweest. De cocktail en mocktail lijst ziet er inderdaad heel goed uit!

Rick neemt een Mexicaanse spritz met tequila, prosecco en andere ingredienten. Ik kies de mocktail Asian Summer met yuzu sap, limoen, komkommer, vlierbloesem en spuitwater. Die is net zo lekker als een cocktail!

We blijven een uurtje genieten van onze drankjes en lopen dan terug naar het hotel. Daar maken we ons klaar voor het avondeten dat we in het restaurant op het dak gaan eten. De hostess kent ons al en heeft een werkelijk perfecte tafel in de hoek met vol zicht op de Acropolis geregeld. 

Het is ons laatste diner in Griekenland en het is vreemd te bedenken dat we morgennacht weer in ons eigen bed zullen slapen. We proberen iedere minuut in ons op te nemen. De mooie zonsondergang (ondanks de brand waar we een alert op onze telefoon voor krijgen), de Acropolis, het heerlijke eten (zeebaars sashimi en gegrilde inktvis voor mij) het maakt deze laatste avond perfect. 

De prachtige tempel van Hephaestus

Je kunt op deze foto de rook van de brand goed zien

Ik ontcijferde het Grieks en zag toen pas dat er Engels onder stond

Terug in de kamer hebben we gelukkig nog steeds het mooie uitzicht. We pakken alvast wat in en hebben de ramen open om de Griekse geluiden nog te horen. We gaan dit land missen. De vriendelijke mensen, het heerlijke eten en al het moois, we zullen nog lang nagenieten.