Dag 15 Griekenland: Athene en de Tempel van Poseidon

Met wat moeite krijg ik Rick om zeven uur wakker. Deze bedden zijn niet goed voor zijn rug en hij slaapt daardoor slecht. Ik slaap redelijk hoewel ik Ricks gewoel wel merk. 

We zijn zo blij met het uitzicht vanuit onze kamer. Dit plein is dag en nacht druk. Mensen kijken is leuk uit het raam. 

Het ontbijt is boven op het dak dus ook met zicht op de Acropolis. Het buffet is simpel maar lekker. 

Als we klaar zijn gebruiken we Uber om een taxi te roepen. Dat werd op mijn Facebook groepen aangeraden, want sommige taxichauffeurs zijn niet te vertrouwen. 

Eén minuut later zitten we in de taxi naar het Nationale Archeologische museum. We hebben kaartjes voor tussen acht en negen uur. Er is bijna niemand als we er aankomen. 

Daardoor kunnen we in alle rust alles bekijken en er is veel! Wij zijn meestal zo door een museum, maar dit is zo goed gedaan en zo interessant verteld. 

We vinden het ook erg speciaal om dingen te zien van waar we geweest zijn, zoals Delos en Akrotiri op Santorini. 

Na ongeveer twee uur zijn we terug bij de ingang. Onderstaande foto's zijn van het gebouw en wat dingen, die mij aanspraken. 

We staan versteld hoe druk het nu is! Het is een gigantisch museum, maar de gidsen gaan natuurlijk in chronologische volgorde waardoor de groepen allemaal bij elkaar staan. 

Onze taktiek van zo vroeg mogelijk gaan heeft weer eens gewerkt. We nemen een Uber terug naar het hotel en halen wat dingen op. 

Het doodsmasker van Agamemnon

Heel veel beelden! 

De god Pan, altijd zo vrolijk 

Eros met glazen ogen

Een graf decoratie door ouders, die dit dochtertje en zoontje verloren door de pest. Zoveel later nog ontroerend 

Poseidon, zodat we weten hoe hij er uitzag als we zijn tempel bezoeken 

Lief beeld van Aphrodite die door Pan wordt belaagd en Eros die haar helpt

Heel oud speelgoed 

Het grafje van een kind

Eenmaal weer buiten kopen we een Cola Zero en gaan mensen kijken op het Monastiraki plein. Er is van alles te zien. 

Daarna lopen we door de "vlooienmarkt". Ik ben op zoek naar Griekse oorbellen en vind een aantal leuke bij Maris, maar ga even nadenken over welke ik het leukst vind. 

Bij een souvenirwinkel vinden we olijfolie zeep en mini flesjes met Griekse drankjes. Ik denk nog steeds aan Kerst. Dit soort dingen zijn weer eens iets anders en kunnen opgebruikt worden. 

De echte vlooienmarkt 

We lopen de Psyri wijk binnen en bevinden ons opeens in Halloween Town! Een restaurant, Little Kook, is werkelijk prachtig versierd. Zelfs in de VS hebben we zelden zoiets gezien. 

Heel oude scooters om koulouri (rond donut-achtig brood) rond te brengen 

Psyri ziet er verder ook leuk uit, maar alle restaurants zitten propvol. Dit is meer een echte buurt en de Grieken houden duidelijk van zondag buitenshuis lunchen. 

Mijn idee is om bij Maiandros naast Efcharis waar we gisteren waren te eten. Dat staat goed aangeschreven en heeft een lekker menu. 

We krijgen een tafeltje buiten aan de rand zodat we het komen en gaan kunnen gadeslaan. De eigenaar is heel vrolijk en beweert zeven talen te spreken. 

Zijn Italiaans is goed, maar in het Nederlands dat hij ook "spreekt" weet hij enkel eet smakelijk, dank je wel en tot ziens. Dan "spreek" ik acht talen. 

Het eten is lekker. We delen een flinke salade en dan kies ik de gegrilde sardines en Rick de varkensvlees gyro. 

Wat ik nog niet heb geschreven is dat je hier in Griekenland nergens wc papier in de toiletten mag gooien. Er is altijd een daarvoor bestemd vuilnisbakje. Ik vind het niet zo'n probleem, maar Rick heeft er meer moeite mee. 

Nu we geen veerboten meer hoeven te nemen besluiten we een extra koffertje te kopen. Daar kunnen we onze souvenirs en de vuile was dan in doen. 

Bij diezelfde winkel koop ik ook leuke t-shirts voor Fiona en Nico. Dan lopen we terug naar de juwelier. 

Het lukt me niet tussen twee paar oorbellen te kiezen. Nou, zegt Rick, dan neem je ze toch allebei. Daar zeg ik geen nee tegen natuurlijk. 

Het Griekse "Meander" symbool 

We gaan even terug naar het hotel om de spullen weg te brengen. Daar neem ik ook ibuprofen in en ga even liggen. Thuis moet ik aan deze rugpijn gaan werken. 

Als we wat uitgerust zijn lopen we naar het Omonia plein. Omdat alles gesloten is zien we vrijwel alleen graffiti. Soms is het mooi, maar meestal niet. Ik denk dat dit morgen een heel andere buurt gaat zijn. 

Ik ben niet zo'n zoetekauw, maar baklava vind ik heerlijk 

Het Omonia plein

Op de terugweg lopen we door Psyri en zien dat we een heel gezellig deel gemist hadden. Misschien gaan we daar morgen lunchen. 

Genoeg gelopen voor vandaag en we gaan een Cola Light en suikervrije ijsthee met perziksmaak drinken in de bar van het hotel. 

Om kwart voor vijf worden we opgehaald door Stavros. We gaan naar Kaap Sounio voor de zonsondergang bij de tempel van Poseidon. 

Het is een prachtige weg en we stoppen even bij een mooi meer waarvan ik de naam vergeten ben. 

Na ongeveer vijf kwartier bereiken we Kaap Sounio, al vanaf de oudheid een belangrijke strategische plaats voor de Atheners. 

Hier werd dan ook de tempel van Poseidon, god van de zee, gebouwd. Deze tempel is Dorisch, van marmer en stamt uit 440 voor Christus. 

Wij zijn natuurlijk lang niet de enigen, maar daarom is het fijn Stavros te hebben. Hij zet ons vlakbij af om kaartjes te kopen. 

Natuurlijk moet ik weer enorm plassen. Er staat een lange rij voor de damestoiletten en ik zie twee Duitse vrouwen na een aanwijzing van een van hun mannen de heren wc ingaan. 

Als ze eruit komen staan er nog minstens 7 dames voor me dus ik vraag een van de Duitsers hoe het was. Heel schoon antwoordt ze.

Dan doe ik het ook en de plassende heren kijken wel, maar zeggen niets. Hoge nood maakt me moedig. 

Rick heeft intussen kaartjes gekocht en we lopen naar de tempel. Daar maken we foto's en raken elkaar even kwijt. 

Iedereen gaat namelijk naar de zonsondergang kijken naast de tempel. Ik wil juist de zon met de tempel en dat lukt aardig. 

Allemaal patrijzen bij de tempel

Rick belt waar ik ben en we hebben elkaar snel weer gevonden. Even een selfie en dan zien we dat de zon achter een grote wolk aan de horizon is verdwenen. 

We hebben het wel gezien en hebben honger. Stavros staat ons al op te wachten en we gaan op weg naar ons restaurant voor het avondeten. 

Dat wordt de psarotaverna (visrestaurant) Ta Kalamaria. We worden er heel vriendelijk onthaald en het eten is voortreffelijk. 

Hier kan ik mijn Grieks goed oefenen en dat wordt zeer gewaardeerd. Rick en ik beginnen met de heerlijke kaas saganaki. 

Dan heb ik de gevulde inktvis gekozen. Die is heerlijk, gevuld met tomaat, paprika en feta. Rick krijgt de grootste garnalen ooit en heeft aan vier een hele maaltijd. 

Na het eten brengt Stavros ons vlot terug naar het hotel. Ik ben moe en ga lezen op bed. Rick heeft nog zin in een gelato ijsje en gaat naar de ijssalon dichtbij. Hij komt terug met wat mini baklava en ik kan het niet laten daar een paar van te nemen.

Het was weer een heel mooie dag! Morgen hebben we de hele dag en geen vast plan. We hebben al heel veel gezien, maar er zijn nog wat kleine dingen, die we misschien willen bezoeken. We kijken wel wat gaat lukken.