Dag 10 Griekenland: Over een reuze beeld en Chora

We zijn ongeveer tegelijk op om kwart over zeven. We maken ons klaar en merken dat er minder wind is dan gisteren. Dat maakt het ook gelijk warmer. 

We gaan naar het ontbijt, niet vermoedend dat dit het laatste hier is, maar daarover later meer. De kittens zijn er weer en we moeten echt uitkijken dat ze niet heel snel op ons bord zitten! Het eten smaakt goed en alles lijkt gewoon net als gisteren. 

Na het eten gaan we op pad. We hebben gehoord dat er de Kouros is, een enorm beeld van Dionysus (of Apollo, niemand weet het zeker). Die moet indrukwekkend zijn om te zien. 

Dit keer rijden we langs de oostkust van het eiland. Hier hebben we uitzicht op Paros, Mykonos en zelfs de Turkse kust. De GPS geeft een uur rijtijd aan, maar de uitzichten zijn zo prachtig dat het minder lijkt.

Olijven bij het hotel

In Eggares zien we een mooie kerk en stoppen voor een foto. Dan blijkt het Olijvenmuseum daar vlak naast te liggen! Hier werd van 1720 tot en met 1962 olijfolie geperst. Daarna kreeg het eiland elektriciteit en werd de (zware) handenarbeid door machines gedaan. 

We krijgen een humoristische uitleg over de koroneiki olijfolie, die op dit eiland wordt geperst. Die olijven zijn zeer geschikt voor olie, terwijl de grotere eetbare olijven dat juist niet zijn. Het heeft iets met de zuurgraad te maken. 

De maler

De pers

De zak waar de gemalen olijven in gingen om geperst te worden

Links ging het water en de naar boven drijvende olie naar rechts

Een halve kalebas om de olie op te scheppen 

Na het praatje mogen we alle verschillende olie smaken proeven. De extra vierge olie is hier gemaakt. Het is grappig dat je na het proeven een gek gevoel van bitter achter in je keel krijgt. Dat is een teken van de beste olie. 

Rick eet alleen een paar olijven, maar ik proef alles. De dame, die de proeverij leidt, behoort tot de familie die dit bedrijf reeds al die jaren runt. Wij kopen een paar flesjes van de extra vierge olie, alweer voor mogelijke stocking stuffers. 

We zetten onze tocht voort en zien vele kerkjes, maar ook achttiende eeuwse torens. Dit waren de zomerverblijven van de gegoede burgers. Ze lijken op kastelen zodat de piraten hen niets konden doen. 

Mykonos in de verte

Net na elven komen we bij de historische afgraving waar het beeld van Dionysus ligt. Dat is inderdaad kolossaal. Of dit beeld ooit heeft gestaan is niet bekend en waarom het hier ligt ook niet. We zijn er met een Zweeds stel en wat Australiërs en wisselen tips over het eiland uit. 

De terugrit voert ons over een nieuwe (voor ons) weg. Het is vrij hoog in de bergen en Rick moet de nodige haarspeldbochten rijden. 

Leuk is als we de lelijke moderne molens zien en daar vlakbij een oude. Dat zorgt voor mooie oud en nieuw foto's. 

Rick wil graag een souvenir van marmer meenemen. Dichtbij de marmer groeve (dank je voor dat woord, Petr@) is de fabriek die het marmer verwerkt. 

Daar liggen hele stapels afgedankt marmer en Ricks ziet zijn kans. Hij zoekt een paar blokjes uit als herinnering. Hij is niet de enige, een aantal anderen doen hetzelfde. 

De rest van de route hebben we gisteren al gereden. Net voor we het stadje binnenrijden bezoeken we een apotheek. Rick wil kijken of ze hetzelfde wondermiddel voor zijn maag hebben als in Egypte. Dat is niet het geval en hij krijgt een middel tegen brandend maagzuur, alleen heeft hij dat niet. 

We rijden Chora in en zien een goede parkeerplaats vlakbij het centrum. Dan lopen we door een leuk straatje naar de waterkant.

Daar nemen we plaats op het terras van Irini's, een authentiek Grieks restaurant. Hier kan ik mijn hart ophalen. Ik bestel "chorta", gekookte vlita (die overal in Griekenland groeit) en met Naxiaanse kaas gevulde pepers. 

Die chorta wordt met olijfolie, azijn en citroen gegeten. Ik vind het zo lekker dat ik het hele bord leeg eet! Die milde pepers zijn ook heel smakelijk. Rick heeft een lichte salade, want die wil later een heuse gyro pita eten. 

Terwijl we eten belt Stelios, de eigenaar van ons hotel. Hij heeft ruzie gekregen met de kok en de schoonmaakster, die we vanochtend nog heel happy zagen. Die twee hebben hem enorm kwaad gemaakt met iets en hij heeft ze op staande voet ontslagen.

Alleen heeft Stelios nu een probleem, want er is geen kok voor het ontbijt van morgen. Hij biedt aan dat we ontbijt kunnen gaan eten bij een restaurant aan het strand. Eerst heeft Rick daar geen oren naar, maar na een tijdje komen we tot de conclusie dat dat het minst tijdrovende is, want morgenochtend reizen we verder. 

Altijd een gratis dessert hier na het eten, dit is galatopita, melktaart

Na het eten gaan we naar nog een apotheek. Hier krijgt Rick probiotica aangeraden. Dat had ik hem ook al gezegd, maar ja, ik ben geen apotheker en we wisten ook niet waar we die zouden kunnen kopen (de supermarkt had ze niet). Bij deze apotheek dus en hopelijk gaan ze helpen. 

Na een korte wandeling door het oude Chora vinden we Yasouvlaki voor Ricks gyro pita. Hij kiest varkensvlees en er zit ook patat in. Ik heb 0,0 interesse hierin dus het is fijn dat Ricks wens in vervulling is gegaan. De restaurants serveren het niet op deze manier. 

We lopen door Chora en krijgen zo onze stappen bij elkaar. Op een gegeven moment komen we bij het St. George strand en daar loop ik een stukje door zee. Het is jammer dat het hier net te koel was om aan het strand te gaan liggen, hoewel het vanmiddag wel gekund had. 

De tijd gaat snel en tegen vijven besluiten we naar de beroemde Portara op Naxus te klimmen. Deze "deur" maakt deel van een onafgemaakte tempel voor Apollo. Deze poort stamt uit de 6e eeuw voor Christus net als andere historische plekken op het eiland. Naxos was toen op zijn hoogtepunt. 

We beginnen de toch lange dag allebei te voelen en hebben zin in een drankje. Een restaurant, Diogenesis, claimt 101 cocktails te hebben. Het is happy hour en alle cocktails kosten 6 euro. Ik bestel een Aperol Spritz en Rick een biertje. 

Het is lekker even ontspannen en daarna gaan we eten bij Meze 2. Ook dit restaurant ligt langs de boulevard en heeft een Grieks menu. We delen een schaaltje olijven van Naxos en kaaskroketjes met Naxiaanse kaas. 

Ricks hoofdgerecht is Naxiaanse worst en dat van mij gegrilde kalamari. Het blijft een verrassing om dan zo'n hele pijlinktvis voorgeschoteld te krijgen. Ik snijd zelf de ringetjes. Deze is werkelijk heerlijk, zo zacht en helemaal niet taai. 

Het bestellen in het Grieks gaat me steeds beter af. Ik merk dat het zeer gewaardeerd wordt als ik het probeer. Als ik een woord niet weet vinden ze het leuk om in te vullen. Ik blijf na deze vakantie doorgaan met Grieks, hoewel ik dan ook hard door moet met Spaans voor de volgende reis. 

We lopen terug naar de auto en maken nog een paar foto's van de zonsondergangskleuren. Op de terugweg rijden we achter een super langzame vrachtwagen, maar tegen achten lopen we ons appartementje weer in. 

De kittens vergezellen ons weer en ik vind het gewoon jammer dat we morgen geen ontbijt zullen eten met hen. Ik denk dat Rick en ik goed zullen slapen na de hele dag op pad. Morgen reizen we dus verder met de veerboot.