Brrrr, brrrr en nog eens brrr!!! Het is zo koud buiten en daardoor ook in onze kamer en ik wil mijn warme bedje niet uit! Rick staat vroeg op, want hij heeft een drukke dag, maar ik pas als Saskia mijn kamer binnenkomt met een vraag om een formulier te tekenen.
Saskia heeft een late dag vandaag en gaat nota bene zonder jas en met korte mouwen naar school, omdat ze haar tattoo niet wil bedekken. Wie mooi wil zijn moet pijn, of in dit geval kou lijden, duidelijk.
Voor mijn ontbijt toast ik een paar bosbessenwafels en maak een flinke pot lekker warme koffie. Kai ligt nog op een oor, maar staat op als ik begin met mijn sportroutine voor vandaag. Dat wordt een dubbele Max Capacity tabata training met gewichten en ook bovenlichaamoefeningen. Zo komen alle belangrijke spiergroepen ruimschoots aan bod.
Vandaag heb ik geen tijd voor meer dan een half uur al vind ik het moeilijk te weten dat ik dan de 10000 stappen ook niet ga halen op mijn Fitbit. Maar er is vandaag gewoon teveel gaande, dus ik ga me gauw douchen en in lekker warme kleding kleden.
Om te beginnen rijd ik naar Saskia's school. Saskia is gisteren weer eens vergeten de "transcripts" voor de colleges waar ze zich aan wil melden in te leveren. De deadline was gisteren en ik wil er nu wel zeker van zijn dat het gebeurt dus heb me opgeworpen ze in te leveren vandaag. Ook breng ik de check voor haar graduation cap en gown gelijk mee.
Wat me iedere keer weer opvalt bij deze school is hoe makkelijk je er binnen loopt. Bij de elementary (basis) scholen en middle scholen (7e en 8e klas) moet je aanbellen en is er een camera om te zien wie er is.
High school studenten zijn vrijer en vooral de laatste klassers hebben afwijkende roosters, omdat ze zelf kunnen chaufferen. Een deurbel zou iemand een dagtaak geven, dat snap ik, maar er is totaal gen overzicht. Ik zou gewoon waar dan ook heel kunnen lopen zonder dat iemand dat door heeft.
Dat doe ik natuurlijk niet, want ik ken de regels, maar toch. Ook het "inschrijven" gaat helemaal automatisch, al zit er wel een administratieve medewerkster. Ik typ mijn naam en de reden van mijn bezoek in de computer en druk een sticker af, die ik opplak.
Degene in de bibliotheek, die de check voor de kleren moet ontvangen, heb ik gauw gevonden. Ik moet alleen nog laten weten welke maat t-shirt Saskia heeft. Nu is Saskia dus verzekerd van de uiterlijke benodigdheden voor de graduation. Nu nog even zorgen dat het met de cijfers ook een betere kant opgaat.
Om de transcripts voor de colleges af te geven moet ik naar de counseling afdeling. Iedere high school student krijgt een counselor toegewezen, afhankelijk van hun achternaam. Deze counselors werken niet voor het schooldistrict maar voor de county (soort provincie). Ik vind dat wel een goed systeem, want zo worden ze (hopelijk) niet beinvloed door schoolpolitiek.
Saskia heeft een heel fijne counselor waar ik al een paar keer mee heb gesproken, maar nog niet in persoon heb ontmoet. Saskia vindt haar duidelijk ook aardig en, belangrijker, vertrouwt haar. Vanochtend schreef ik weer een briefje, omdat Saskia nog zo achterloopt met sommige vakken dat ze zeker een F zou krijgen voor het proefwerk van vandaag.
Het baart me zorgen dat Saskia zich zo overweldigd voelt dat ze de taken maar voor zich uit schuift en niet doet. Dat creeert natuurlijk een steeds hogere berg van in te halen werk en steeds slechtere cijfers, die ze nu niet kan gebruiken.
Nu ik hier toch ben vraag ik of Sam, Saskia's counselor, tijd heeft. Dat is gelukkig het geval. Duidelijk heeft Saskia Sam in vertrouwen genomen en weet zij goed wat er allemaal speelt.
Sam stelt voor dat Saskia de komende week het eerste uur, wanneer ze gewoonlijk of vrij heeft of een andere leraar helpt met lesgeven, naar een speciaal lokaal gaat, waar een lerares haar kan helpen haar achterstallige werk te doen.
Het doel is dan dat Saskia voor de Kerstvakantie bijgewerkt is en haar cijfers hopelijk wat heeft opgehaald. Ik beloof haar te bellen als Saskia hiermee akkoord gaat en vertrek hopend dat dat het geval zal zijn.
Zaterdag heb ik nota bene twee feestjes en daar nog dingen voor nodig. Ten eerste heeft mijn vriendin Chris haar jaarlijkse brunch en dan vind ik het altijd leuk een kleinigheidje mee te nemen, liefst zelfgemaakt.
Bij Michaels hebben ze zakjes met potpourri, die naar lelietjes van dalen ruiken. Die besluit ik Kerstachtig te gaan versieren en koop er nog een Kerstboomversiering bij. Ik heb op het moment ook echt zin om meer creatief bezig te zijn. Vroeger maakte ik veel meer, nu is het vooral mijn fotografie, die die behoefte vervult.
Voor het grote Kerstfeest zaterdagavond heb ik nog wat make up nodig. Die vind ik al snel bij CVS. Nu heb ik alles wat voor dat feest nodig is. Ik hoop dat het zo speciaal gaat worden als het klinkt. Stay tuned, zoals we hier zeggen.
Saskia is inmiddels thuis uit school en vindt het plan van de counselor helemaal goed. Ik bel dus gauw om te zorgen dat dat in werking wordt gezet. Dan vertrekken we met zijn drieen naar Whole Foods voor de lunch.
We bestellen alle drie een sandwich en eten die in hun cafe op. Kai ziet hier ook een oude vriend van high school. Ze wisselen telefoonnummers uit, altijd leuk om Kai sociaal bezig te zien. Saskia ziet ook een vroegere vriendin en Sharon komt kijken hoe Saskia's tattoo er in het echt uitzient. Whole Foods is echt zo'n supermarkt waar je veel bekenden tegenkomt.
Saskia gaat nog even terug naar school en ik maak mijn cadeautje voor Chris. Ik moet zeggen dat ik er tevreden over ben. Het is de perfecte, zoals ze het hier noemen, "hostess" gift, een kleinigheidje voor de gastvrouw.
Dr. Pancholi maakt kennis met ons alle drie en vertelt ons allemaal over privacy en dergelijke. Dan praten Rick en ik ongeveer een uur met haar en vervolgens is het Saskia's beurt. Bij dit soort afspraken maak ik me toch altijd wat zorgen dat ik misschien iets over het hoofd heb gezien, maar gelukkig is haar conclusie ook dat Saskia overweldigd wordt door spanningen, die zich daardoor lichamelijk gaan uiten.
Het advies is een aantal sessies om technieken aan te leren om met die spanningen om te gaan (jee, zou ik ook wel kunnen gebruiken, denk ik stiekem). Dr. Pancholi is heel eerlijk en zegt dat het aan Saskia is of zij dat met haar wil doen of met iemand anders. Saskia zegt met haar, maar als de dokter even weg is, vertelt Saskia ons dat ze nogal belerend was.
Geen ervaring hebbend met dit soort therapie heb ik van anderen gehoord dat je het een paar keer moet geven om te kijken of iemand je ligt. Ik adviseer Saskia dan ook het nog een keer te proberen. Dit was tenslotte een kennismaking en verder lijkt deze dokter me makkelijk om mee te praten. Volgende week gaat Saskia dus terug en als het dan weer niets is kunnen we naar iemand anders op zoek.
We hebben allemaal honger als we thuiskomen en bestellen voor de verandering Chinees van East Chateau. Rick is daar niet dol op, maar was vandaag degene, die het voorstelde. Deze Chinees maakt gezond eten en Saskia kan er ook wat vinden.
9 reacties:
Jij hebt een drukke dag achter de rug. Leuk cadeautje heb je gemaakt, erg creatief.
Hopelijk krijgt Saskia een klik met deze dokter en kan ze haar verhaal kwijt.
Hier zijn de counselors wel deel van de school en de meesten hebben veel te veel studenten onder zich, dus dan komt er niet veel van persoonlijk kontakt, tenzij er een probleem is. Sophia is natuurlijk een jaar achter Saskia, maar de stress is er ook vaak. Een paar weken geleden reden we naar huis en ze begon te huilen en toen te hyperventileren - echt helemaal van streek. Er wordt zoveel van ze verwacht van alle kanten...
Saskia is nog jong en heeft de nodige stress in verband met school en ook misschien wat 'liefdesverdriet' door het einde van de relatie met haar vriendje. De spanningen die zij momenteel heeft worden hopelijk opgelost door de psychologe, die door vakkundige gesprekken Saskia kan relativeren om de moeilijkheden in haar leven aan te kunnen.
Sowieso met ouder worden leert men vanzelfsprekend meer relativeren.
Groeten van Hilde uit B.
Ik had niet begrepen dat je al zo snel terecht kon bij deze arts, dat is wel fijn. Weet je, het loopt nu in ieder geval en als Saskia zich er echt niet prettig bij voelt zal ze dat snel genoeg aangeven bij jullie en kun je overstappen. Als het dit keer zo snel kon zal dat waarschijnlijk ook voor een andere arts gelden.
Je terloopse opmerking deed me glimlachen. Wat let je om ook eens voor jezelf een afspraak te maken? Als Sas straks het huis uit is komt er echt een grote verandering in je/jullie leven. Als je wat zwaarder op de hand bent is het misschien best fijn om het eens van je af te praten en tools aangereikt te krijgen die je misschien leren om iets te relativeren of meer te genieten. Waarom niet?
Goed idee van Saskia nu te leren omgaan met stress en vooral te leren dat ze hulp kan vragen. Ik zie als professor op een universiteit hoe veel studenten niet weten hoe ze de nog veel grotere/moeilijker leerstof kunnen verwerken. Er is een groot verschil tussen high school en universiteit, dus leren studeren en leren met stress omgaan zijn van vitaal belang. Ik hoop dat ze hier veel uit leert
Hopelijk kan Saskia een goede relatie krijgen met deze psychologe zodat ze er sterker uitkomt! De eerste stap is in ieder geval gezet. Ook fijn dat ze die mogelijkheid krijgt op school om werk in te halen. Andere leraren helpen terwijl je zelf zinkt in het werk is wat counter productive :)
Ik had dit semester een leerling die verschillende keren in huilen uitbartstte door de stress. Ze is naar counseling gegaan en het leek wel een andere persoon hoe ze moeilijke situaties met patienten opeens aankon.
Marion's suggestie is trouwens zo gek nog niet, om zelf ook eens een afspraak te maken :) Het lege nest is best moeilijk. Misschien moet ik die tip ook eens gebruiken :)
Annemiek
@Anja - Ja, dat hoop ik ook heel erg!
@Tosca - Inderdaad, het is een heel competitie gericht schoolsysteem. Sommigen kunnen daar beter tegen dan anderen. Ik vind het wel fijn dat de counselors niet direct voor de school werken.
@Hilde - Inderdaad, heel wat dingen voor een brein om te verwerken. En ja, relativeren is een kunst.
@Marion - Ik ga eerst Saskia even hierin begeleiden en dan voor mezelf kijken of ik er behoefte aan heb.
@Saskia - Ja, hoewel Katja het eerste jaar college makkelijker vond dan het laatste jaar high school. Dit schooldistrict staat er om bekend erg veeleisend en moeilijk te zijn.
@Annemiek - Meestal kan ik mijn spanningen wel goed van me af praten met vriendinnen e.d., maar ik ga er eens over denken.
Wat fijn dat jullie bij de psychiater terecht konden en ook met zijn allen praten. Ik hoop zeker dat ze een klik krijgt en haar hart kan luchten. Verder hoop ik dat ze tips voor de toekomst krijgt volgend jaar meer stress. Woont dan op haar zelf moet ook kamer bij houden en eten maken, kleding wassen enzv. En niet meer onder jullie dak.
Liefs Naomi
Hier ook stress hoor, vooral voor mij. Hij blijft er nogal koelbloedig onder. Ze moeten inderdaad erg veel en ik bel ook regelmatig de school dat hij later komt, hij heeft het vele huiswerk gewoon niet af dan.
Sterkte!
Een reactie posten