Feest in het museum

Zaterdag

Het zal een druk weekend worden en ik heb mezelf vrij gegeven van sporten.  Dat komt allemaal volgende week wel weer.  Gek genoeg voel ik me daar altijd een beetje schuldig over, geen idee waarom.  Zo leuk vind ik het nu ook weer niet, ha ha.

In ieder geval heeft Rick al een lekkere kop koffie klaarstaan als ik beneden kom.  Die neem ik mee naar boven, want ik moet me gauw klaarmaken voor vriendin Chris' jaarlijkse brunch.  Om een uur of kwart voor tien loop ik met het hostess cadeautje dat ik een paar dagen geleden maakte naar haar huis.

Daar zijn al een aantal andere bekende dames uit de buurt aanwezig en het gesprek is meteen geanimeerd.  Zozeer zelfs dat ik me echt even los moet rukken om wat van het lekkere eten op een bordje te scheppen.  Er zijn drie verschillende soorten quiches, mini bagel hapjes met gerookte zalm en cream cheese, gemengde vruchtensalade en meer.

De tijd vliegt, zo gezellig is het, en voor ik het weet is het tijd om naar Mona te vertrekken.  Ik ben natuurlijk heel benieuwd wat zij voor mij in petto heeft!  Bij aankomst geef ik Carmen en Mona onze kerstkaart met de cadeaubon erin en beiden zijn daar erg blij mee. 

De receptioniste overhandigt me een stapeltje formulieren om in te vullen en dan wordt me duidelijk dat ik een gezichtsbehandeling van Mona krijg.  Die heb ik nog nooit gehad, dus ik ben heel benieuwd!

De schoonheidspecialiste is nog bezig met een andere klant.  Ik maak van de gelegenheid gebruik om in Mona's boetiekje rond te neuzen.  Ik vind meteen een leuke goud met zilverkleurige avondtas waar voor de verandering mijn fototoestel, telefoon en andere benodigdheden allemaal inpassen. 

Ook zoek ik een ketting voor bij mijn jurk en bij de sieraden met blauwe diamantjes, die ik bij mijn jurk wil dragen.  Zo kan ik ook het armbandje wat ik voor onze 25e jarige huwelijksdag van Rick kreeg weer eens aan.  Eerst lijkt Mona niets wat past te hebben, maar dan kijk ik omhoog en zie ik het opeens: een mooi zilveren kettinkje met lichtblauwe steentjes.  Helemaal perfect!

Inmiddels is Shalene, de schoonheidspecialiste, klaar voor mij.  Ik mag plaatsnemen op een bed en Shalene legt de verschillende procedures uit.  Het komende uur smeert ze van alles op mijn gezicht en ik vind het heel ontspannend.  Dat had ik niet verwacht want ik ben meestal te ongeduldig voor dit soort "poespas".   Shalene komt uit Trinidad en Tobago en is superaardig.  We kletsen ook wat af tijdens het uur!

Als mijn huid weer helemaal mooi en glad is, wacht Carmen me beneden al op om mijn haar een kleurbeurt te geven.  Dat wordt erg mooi en donker en Carmen foehnt het ook mooi.  Als laatste verrassing komt Mona vertellen dat Shalene ook mijn make up gaat doen.  Heel fijn, dan hoef ik me vanavond alleen nog maar te verkleden.

Shalene maakt mijn ogen "smoky" op en verft mijn lippen een warm felrood.  Als zij klaar is herken ik mezelf gewoon bijna niet!  Het staat prachtig en ik neem me voor meer donkerblauw oogpotlood te kopen.

Dit alles heeft wel veel langer geduurd dan ik had gedacht.  Maar goed dat ik al ingepakt had, want we gaan vannacht in een hotel logeren.  Inmiddels hagelt, sneeuwt en regent het, dus ik laat Rick alles in de auto doen om mijn haar en make up te ontzien.

De rit naar Washington verloopt voorspoedig, maar net als we de stad inrijden bedenkt Rick zich dat hij zijn strikje en band om het middel voor zijn smoking is vergeten.  Gauw rijden we naar Macy's, waar Rick tot zijn opluchting nog net het laatste rode stel van een mannequin kan halen en kopen.  De andere kleuren waren bepaald niet kerstachtig.

Bij het W Hotel helpt de deurman mij met een flinke paraplu naar binnen.  Bij het inchecken krijgen we een glaasje champagne en worden dan met bagage en al naar onze heel mooie en moderne kamer op de 7e verdieping gebracht.  Dit is de tweede keer dat we in dit hotel logeren, ik vind het erg smaakvol, modern en toch warm ingericht.

Aangezien we nog bijna twee uur hebben voor het Kerstfeest van Ricks werk begint, gaan we eerst in de bar beneden even iets drinken.  Daar is het een drukte van jewelste, maar we vinden nog twee stoelen en een tafeltje.  We hebben ook erge trek en delen een portie krabballen, bitterballen, maar dan gevuld met krab natuurlijk.

Dan is het tijd om ons in vol ornaat te steken.  Mijn jurk is heel makkelijk aan te trekken en zit heerlijk voor een galajurk.  Alleen ben ik vergeten een stola mee te nemen voor als het koud is in het museum (gelukkig blijkt dat niet het geval).  Rick ziet er ook weer zeer charmant uit in zijn smoking.

Met een taxi zijn we zo bij het Natural History Museum waar dit jaar het kerstfeest wordt gehouden.  Er is een korte veiligheidscontrole en dan geven we onze jassen af bij de garderobe.  Er staat een korte rij om een foto te laten maken en daarna gaat we met de roltrap naar boven naar het hoofdgedeelte van het museum.

Daar lopen serveerders met lekkere hapjes, zoals een zakje met Peking eend en een lolly met kip en mozzarella.  Ook is er een martini bar, maar met alleen zoete martini's.  Rick haalt daar een van, maar ik houd het bij witte wijn en spuitwater. 

Langzaam zien we meer en meer bekenden aankomen en al gauw hebben we een gezellig groepje samen.  Ik ben helemaal blij als ik mijn vriendin Scarlett met haar man aan zie komen lopen.  We kijken wat rond bij de dinosaurusskeletten en fotograferen de levensgrote olifant.  Een aantal tentoonstellingen zijn gesloten, maar er is nog voldoende te zien.

Als de buffetten opengaan, gaan Scarlett en ik op zoek naar lekkers, terwijl de mannen op de drankjes letten.  We vinden een tafel met garnalen en oesters, maar verder alleen maar heel veel zware vleesgerechten en macaroni met kaas.  Scarlett en ik zijn beiden geen grote vleeseetsters en teleurgesteld in het eten gaan we terug naar de mannen.

Die vinden al dat vlees juist heerlijk, dus wij hebben ons al overgegeven aan de ene salade, die er is.  Goed voor de lijn zullen we maar denken.  Maar dan komt Frank ons vertellen dat zij de sushi hebben gevonden, hoera! 

Die is, hoe toepasselijk, precies onder de grote walvis in het Oceaan gedeelte te vinden.  Ook hebben ze daar een grote tafel, ook hoera, want mijn voeten doen alweer pijn van mijn mooie, maar oh zo ongemakkelijke schoenen!  De sushi is heerlijk, het gezelschap erg leuk en de tijd vliegt voorbij.

Voor het dessert geserveerd wordt willen we toch ook wat van het museum zien.  Ik ben er natuurlijk al vele malen geweest, maar voor de anderen is het een openbaring.  Als eerste bekijken we de Oceaan tentoonstelling, die pas een paar jaar oud is.  Erg interessant altijd, allemaal.

Dan lopen we naar boven waar de afdeling met mineralen en edelstenen net is geopend.  Dit is mijn favoriet hier.  Zo ontzettend mooi wat de aarde kan produceren!  De mooiste kleuren en vormen zien we, met als hoogtepunt de befaamde Hope diamant.

Het dessert is intussen geserveerd, maar zoetigheden zijn aan mij niet zo besteed.  Ik vind een cake pop (lolly met erg lekkere chocolade en cake) genoeg.  Rick neemt nog een verse donut, die er ook lekker uitziet, maar ik heb genoeg gegeten. 

Inmiddels nemen al heel wat mensen afscheid, want het loopt tegen middernacht en zij moeten nog terug naar huis wat soms wel een uur verderop is, zoals in het geval van Scarlett en Doug.  Het is toch wel heel fijn om een hotel te hebben, ik denk dat we die erin gaan houden.

Veel mensen zijn nog aan het dansen, maar mijn voeten zijn daar niet toe in staat en aangezien het gros van onze bekenden al weg is, besluiten Rick en ik ook op zoek te gaan naar een taxi.  Die heeft Rick snel gevonden en voor we het weten zijn we terug bij het hotel.  Uit gaan die schoenen meteen!

We drinken nog een night cap op de kamer en duiken dan doodmoe ons bed in.  Het was een heel leuke, maar zeer drukke dag!  Ik heb Rick al gezegd dat van alle Kerstfeesten dit mijn favoriet was.  Het zal moeilijk worden deze te overtreffen volgend jaar!

Zondag

Het is een heel lekker bed hier in het W Hotel en wij gingen ver na middernacht pas slapen.  Er komt weinig licht de kamer binnen en zo kan het gebeuren dat we pas om half tien wakker worden!  We nemen de tijd om wakker te worden en ons klaar te maken en gaan dan op zoek naar een brunch restaurant.

De Old Ebbitt Grill hebben we vorige keer al geprobeerd, dus dit keer wordt het de Hamilton, een enorm restaurant tegenover het hotel.  Het is er gezellig, maar we vinden maar weinig ontbijtgerechten op het menu.  Beiden kiezen we dus de zalm Benedict, zonder de saus.  Dat is een muffin met zalm en tomaat en daarop gepocheerde eieren.  Het is wel erg lekker!

Na het eten lopen we nog even naar de nationale Kerstboom en de meer dan vijftig kleinere boompjes, die er omheen staan.  Voor iedere staat een met versieringen komend van scholen e.d. uit die staat.  Ook rijden er minitreintjes om de boom heen, erg leuk!  We zien ook Thomas, the Tank Engine, waar Kai vroeger helemaal weg van was.

Dan is het toch echt tijd om weer een einde te maken aan het sprookje.  We halen de bagage op, checken uit en de auto staat al gauw voor.  Thuis is alles prima, Kai en Saskia hebben goed voor de dieren gezorgd.

Wij maken er verder een rustige zondag van.  Ik doe mijn laatste online Kerstinkopen en geef Cosmo een (koude!) wandeling door de buurt.  Later in de middag zijn we uitgenodigd bij Ross en Jeanne, die net hun keuken helemaal hebben laten verbouwen.

Bij zoiets ben ik weer zo blij met onze naaste buren.  We kunnen het allemaal heel goed met elkaar vinden.  Nee, we drinken niet iedere dag koffie samen, maar we wonen wel al bijna vijftien jaar bij elkaar en weten dat we op elkaar kunnen rekenen als er iets is, zoals met de stroomuitval afgelopen week.

Het is zelfs zo gezellig dat we pas anderhalf uur na de "afloop" van het open house naar huis lopen.  Daar bestellen we makkelijk een pizza voor het avondeten.  Rick is hard aan het leren voor zijn presentaties deze week en Saskia (hopelijk) voor haar achterstallige vakken.  Morgen gaat de laatste week voor de Kerstvakantie alweer in!

Cosmo wil zo graag mijn overgebleven pizza bodem!

Meer foto's van dit weekend staan hier.