Over een dubbele rondleiding, een elf en een regenachtige zondag

Vrijdag

Oef, na al het uitslapen van de afgelopen week voelt het opstaan om acht uur wel erg vroeg opeens!  Gelukkig heeft Rick na mijn douche de koffie al klaar staan, die me weer helemaal wakker maakt.  Ik maak ook een paar gepocheerde eieren voor mijn ontbijt en dan gaan we op pad naar Washington.

We hebben ruim de tijd genomen, omdat je hier nooit weet wat het spitsverkeer gaat doen.  Kennelijk zijn nog veel mensen vrij, want het verkeer is heel rustig en ruim een half uur voor ik heb afgesproken zijn we al in de stad.

Rick heeft nog niet ontbeten en gaat koffie en een sandwich halen bij Starbucks.  Ik neem van de gelegenheid gebruik dan nog maar even van het toilet gebruik te maken.  Alleen is dat helemaal geblokkeerd door de spullen van een zwerver.  Ik moet er overheen klimmen om binnen te komen. 

Deze Starbucks is vaker een toevluchtsoord voor daklozen.  Heel aardig van het personeel om ze zo uit de kou te laten, maar misschien kunnen de spullen voortaan wel buiten blijven.  Ik geef de man wel geld voor een koffie en daar is hij erg dankbaar voor.

Rick brengt me even later naar het McPerson Square metrostation waar M. en H. al staan te wachten.  We maken kennis en beginnen aan de wandeling langs de monumenten.  Het is wel koud, maar er is felle zon en een staalblauwe lucht.  Mooier kan het eigenlijk niet.

We beginnen met het kerkje van de presidenten, maar dat is helaas gesloten.  Dan langs het Witte Huis, eerst de voorkant, dan de achterkant.  Ook bekijken we de nationale Kerstboom en de kleine boompjes en de leuke minidorpjes met treinen.  Dat laatste doet me een beetje aan Madurodam denken.

Wij lopen verder de Mall op.  Wreaths Across America heeft niet alleen bij Arlington National Cemetery kransen gelegd, maar ook bij de oorlogsmonumenten hier.  Ook staat er bij het Vietnam Veteranen Monument een kerstboom met allemaal kaarten geadresseerd aan de mensen, die op de muur staan. 

Intussen warmt het lekker op en is het, schat ik, een graad of tien.  Ik kan zelfs mijn jas open doen.  Na ongeveer drie uur hebben we alle monumenten gezien en wijs ik M. en H. het cafe in Smitsonian Castle en neem afscheid van hen.  Zij gaan vanmiddag nog Arlington Cemetery bezoeken.

Zelf dacht ik bij Mitsitam in het American Indian Museum te gaan lunchen.  Daarheen lopend zie ik een enorme rij om het Air and Space Museum binnen te komen staan.  Het is gigantisch druk in de stad vandaag! 

Zo ook bij Mitsitam, zo druk zelfs dat ik rechtsomkeerts maak.  Daar vind ik helemaal niets aan en besluit de metro terug naar McPherson Square te nemen en te zien of er bij de Old Ebbitt Grill plaats aan de bar is.  Ook hier is het een gekkenhuis, arme Tony en Mark hebben hun handen vol.

Wonder boven wonder gaan er net twee mensen weg van de bar en ik neem een van hun krukken over.  Ik bestel de crabcake, die er heel goed ingaat. Voor ik mijn tweede groepje van vandaag ga begroeten wens ik Tony en Mark nog een heel fijne jaarwisseling.  Hopelijk kom ik er volgend jaar weer vaak eten met Nederlandse en Belgische toeristen.

Vanmiddag ga ik een groepje bekenden rondleiden.  Zij zijn Ricks vroegere vrienden en vriendinnen van Copenhagen International School en hun echtgenoten.  Een van hen is Deens en op bezoek bij een van de plaatselijke dames.  Zij is nog nooit in Washington geweest en dus vroeg men mij of ik een rondleiding kon geven.

Uiteindelijk is het een groepje van zes geworden, inclusief Rick.  Het is leuk, maar ook een beetje spannend om de rondleiding aan bekenden te geven en in het Engels, terwijl ik hem vanochtend in het Nederlands deed.  Gelukkig gaat het allemaal prima en hebben ze niets dan lof.

Het zou ook echt geen mooier winterweer kunnen zijn en Karen, de Deense, fotografeert erop los.  Ook de anderen, die in deze omgeving wonen, zijn zeer geinteresseerd en een paar verzuchten dat ze veel te weinig in de stad komen om er de mooie monumenten en gebouwen te zien.  Bill, die hier al zijn hele leven woont, zegt dat dit de eerste keer ooit is dat hij er een rondleiding heeft gedaan.

Tegen de tijd dat we bij het Lincoln Memorial zijn gaat de zon onder.  Dat maakt het licht op het Washington Monument prachtig.  We genieten er allemaal met volle teugen van.  Zodra de zon echter achter de horizon verdwijnt vliegt de temperatuur ook omlaag.

Ondanks de handverwarmers, die Nanette meeheeft voor iedereen, wordt het toch al gauw te koud.  We besluiten om het Martin Luther King Jr. Memorial als laatste te bekijken en het Thomas Jefferson kunnen we van hieruit ook aan de overkant van het Tidal Basin zien liggen.  Het enige monument dat we dus helemaal overslaan is Franklin Roosevelt's.  Ach, zo heeft Karen nog een reden om terug te komen.

Nu wordt het zaak een restaurant te vinden dat zeven mensen kan herbergen zonder van tevoren gereserveerd te hebben.  Gezien de drukte in de stad vrees ik dat dat niet makkelijk gaat worden.  Ik probeer eerst Mark bij Old Ebbitt, maar hij zegt dat het er nog steeds een gekkenhuis is en zo'n grote tafel gaat niet lukken.  Tja, vragen staat vrij, al verbaast het me niets.

Dan belt Rick Elephant & Castle zonder veel hoop, maar wonder boven wonder kunnen we er om zes uur terecht.  We moeten er nog helemaal heen lopen, in mijn geval hobbelen, want nu doen mijn voeten na 25000 stappen toch wel pijn en komen er keurig op tijd aan.

Het is lekker warm en gezellig in het restaurant en de groep is ook geanimeerd.  Ondanks dat ik ze pas een paar keer ontmoet heb voel ik me altijd helemaal thuis bij deze mensen.  Misschien omdat we allemaal wonen in Europa gemeen hebben, maar er is nooit gebrek aan conversatiestof. 

We bestellen drankjes en ik probeer weer "mijn" martini van vodka, bloody Mary mix en Old Bay seasoning.  De barkeeper komt me vragen hoe ik dat precies bedoel en brengt dan een heel erg lekkere cocktail.  Die klinkt de anderen ook goed in de oren en voor ze het weet moet ze er nog drie maken. 

Het eten is ook erg lekker.  Veel van de anderen proberen de verschillende "poutines" (friet met kaas en jus uit Quebec).  Dat is mij echter te zwaar en ik bestel een heel pittige kerriekip flatbread.  Een goede keuze, want hij is zeer smakelijk.  Als dank voor de rondleiding betalen de anderen voor mijn maaltijd, heel aardig.

Pas tegen negenen nemen we afscheid en brengt een taxi ons naar de garage waar Rick zijn auto geparkeerd heeft.  Zonder oponthoud gaan we huiswaarts, waar ik niet veel later mijn bed induik, helemaal rozig van de hele dag buiten.

Cosmo diep in slaap na een zware dag

Zaterdag

We slapen lekker uit, ik eigenlijk langer dan ik had gewild.  Daardoor heb ik maar een half uur om te sporten.  Het is echter zulk stralend weer dat ik mezelf er niet toe kan krijgen binnen op de elliptical te gaan.

In plaats daarvan lijn ik Cosmo aan, die maar al te graag een half uurtje mee gaat stappen door de buurt.  Het is gewoon bijna warm te noemen met een graad of veertien weer opeens.  De temperatuur schommelt deze winter wel heel erg!

Na een lekker wandeling maak ik me gauw klaar om naar de schouwburg te gaan.  Ik trek een feestelijke jurk en laarzen aan, want de meeste mensen steken zich hier voor het theater in het net.  Ook Saskia heeft een jurkje aan en Kai en Rick een nette broek en trui.

Eerst eten we met zijn vieren lunch bij Panera en dan gaan we op weg naar het Kennedy Center in Washington.  Ieder jaar proberen we in de Kersttijd een Kerstshow te bezoeken.  Vaak is dat de Notenkraker in het Warner Theatre en soms A Christmas Carol in het Ford's Theatre, maar dit jaar is het iets nieuws, Elf the Musical.

We zijn van tevoren gewaarschuwd dat het erg druk zal zijn, omdat er meerdere populaire shows tegelijk spelen.  Die waarschuwing was niet overdreven want zelfs als we ruim drie kwartier voor de aanvang aankomen rijden we al in de file de parkeergarage binnen.

Gelukkig is dit een gigantisch complex en we vinden met gemak een parkeerplaats.  Via een aantal roltrappen komen we in de Hall of Nations aan waar de vlaggen van alle landen ter wereld hangen.  We reserveren vast drankjes voor de pauze en kopen wat flesjes water en gaan dan wachten tot we de zaal in mogen.

Hall of Nations

We hebben goede zitplaatsen op de eerste verdieping en ik ben heel benieuwd, want de film Elf is niet mijn favoriet.  De musical is echter superleuk gedaan met veel humor ook voor volwassenen.  De tijd vliegt en voor we het weten is het pauze. 

Onze van tevoren bestelde drankjes staan al klaar en dat is maar goed ook, want er staan lange rijen om iets te kopen.  Aangezien er alleen water mee naar binnen mag moeten die mensen heel snel drinken, want de pauze duurt maar een kwartier.

Ook de tweede helft van de musical is ontzettend onderhoudend en het einde vrolijk en kleurrijk.  Ik neem me meteen voor in het komende jaar vaker naar het theater te gaan.  Het is toch wel erg leuk zo'n live professionele musical! 

Het blijkt dat we precies goed geparkeerd hebben en minder dan tien minuten na afloop rijden we de snelweg naar huis alweer op!  Bij Pie Gourmet stoppen we even om een paar taarten voor vanavond te kopen en dan hebben we een paar uur rust thuis voor het volgende evenement. 

Dat is een potluck diner bij Nanette thuis met ongeveer dezelfde groep mensen als gisteren.  We beginnen met ontzettend lekkere voorafjes van verschillende soorten gemarineerde haring en gerookte zalm. 

Als hoofdgerecht heeft Nanette heerlijke biefstuk en gepofte aardappelen.  Kari heeft een salade mee en Karin een gerecht met broccoli en kaas.  Het smaakt allemaal even goed!  Ook onze meegebrachte Pie Gourmet vruchtentaarten krijgen veel lof.   Het is alweer ontzettend gezellig en pas om elf uur nemen we afscheid!

Zondag

Het mooie weer van gisteren heeft helaas plaatsgemaakt voor harde regen vandaag.  Ben ik even blij dat ik geen rondleiding heb vandaag!  Dit is ook eindelijk een dag zonder specifieke plannen, ook weleens lekker.

Eigenlijk blijf ik veel te lang liggen, maar het bed is zo comfortabel.  Toch moet ik mezelf er weer toe gaan zetten vroeger op te staan!  Rick is daar veel beter in en de meeste dagen eerder op dan ik. 

Door de plenzende regen rijden we naar Starbucks voor ons zondagse ontbijt.  Met lekker warme koffies en (na enige verwarring over welke we wilden) ook de juiste sandwiches gaan we niet veel later huiswaarts.  Daar is Kai ook op en we eten gezellig met zijn drieen ontbijt.  Saskia ligt nog op een oor, die maakte het gisteravond ook laat.

Vandaag staat er een uur interval op de elliptical op mijn programma.  Gisteravond gaf Nanette mij als dank voor het rondleiden het boek "Photographing Washington, a Digital Field Guide".  Daarin staan allerlei tips over het fotograferen van de bekende plekken waar ik ook vaak ben.  Ik lees het door en vind er een paar goede ideeen, die ik me voorneem een volgende keer in werking te stellen.

Het wordt verder een rustige regenachtige middag, waarin ik onder anderen eindelijk dit blog schrijf.  De afgelopen paar dagen had ik er geen tijd of puf meer voor.  Dank aan degenen, die tot hier al hebben gelezen.

Voor deze vakantie hebben we een lijstje van films, die we willen zien.  Bovenaan staat Saving Mr. Banks, maar die speelt alleen bij AMC in Tysons Corner.  We hebben de mall tijdens de Kerstdrukte zoveel mogelijk gemeden, maar vandaag gaat het er toch van komen voor de film niet meer speelt.

We vertrekken vroeg om zeker te zijn van een parkeerplaats, die gelukkig, ondanks de grote drukte, snel gevonden is.  Ik heb voor Kerst een Swatch horloge gekregen waarvan de band veel te wijd is, dus die ga ik eerst laten verkleinen.  Rick houdt intussen een plaatsje vrij aan de bar van TGI Friday's om voor de film een biertje en wijntje te drinken. 

De film speelt in het IMAX theater en dat betekent dat we een gereserveerde stoel hebben.  We hoeven dus niet vroeg al naar binnen om maar de beste plaats te krijgen, heel handig.  De voorfilms zijn al begonnen als we binnenlopen en er zijn een aantal films die ik graag wil gaan zien volgend jaar.

Saving Mr. Banks is alles wat ik ervan verwacht had.  Een bewogen verhaal en duidelijk dat het verhaal van Mary Poppins P.L. Travers zeer na aan het hart lag.  Ik moet toegeven dat ik een paar keer echt even een traantje weg moest pinken.  Heel erg aan te raden, deze film, vooral als je van Disney houdt zoals wij.

Het is al kwart over zeven als de film klaar is en Rick stelt voor om bij Cafe de Luxe te gaan eten.  Kai komt ons daar ontmoeten en al onze gerechten zijn naar genoegen.  Mijn spinazie orzo had wat kruidiger kunnen zijn, maar de gegrilde zalm is dan weer perfect bereid.

Als de rekening komt schrikt Rick zich een hoedje, die is wel heel hoog voor drie personen, dat kan toch niet?  Hij overhandigt hem aan mij en ik zie meteen dat Kai's biefstuk er maar liefst vier keer op staat!  Geen wonder! 

De serveerder neemt de rekening terug met allerlei verontschuldigingen en gaat het rechtzetten.  Even later komt hij terug en nog is het veel te hoog.  Blijkt hij maar een van die vier biefstukken eraf gehaald te hebben, grrr.  Drie maal is scheepsrecht en de derde keer is de rekening dan eindelijk correct.  Maar goed dat Rick eerst even keek, want vaak genoeg schuift hij gewoon zijn credit card toe, denkend dat het wel goed  zit!

Zo, en nu even de Boer Zoekt Vrouw aflevering van vanavond kijken.  Volgens mijn opa zou er nu een man op de hoek van de straat staan met evenveel ogen als er nog dagen in het jaar zijn.  Ieder jaar moet ik daar in de laatste dagen van december aan denken, want als kind verwachtte ik dan buiten een monster te zien staan.  Ongelooflijk dat 2013 alweer bijna afgelopen is!