IJsdag

Gisteravond werd er op het nieuws al gewaarschuwd dat er zoveel ijzel zou vallen dat er veel stroomuitval zou komen.  Rick lachte daarom, in onze straat is de electriciteit tenslotte ondergronds.  Ik was er niet zo zeker van, maar ik ben altijd doemdenkster dus probeerde zijn positieve gedachten te volgen.

Het ging dan ook de hele nacht goed.  We hebben heerlijk geslapen en Rick staat om een uur of half acht op.  Hij moet in Washington zijn voor zijn werk en wil ruim de tijd nemen.  Ik denk nog dat het allemaal wel meevalt en draai me nog eens om.

Om vijf over acht hoor ik echter een harde klap en weg is de stroom.  Duidelijk komt die ook niet meteen weer terug. We lopen het hele huis door, allerlei piepende apparaten uitzettend.  Onze buurman komt vertellen dat er een electriciteitskabel op straat ligt achter zijn huis.  Onze electriciteit is ondergronds, maar we wonen in een oude buurt en veel ervan is dat nog niet.

Rick neemt nog een laatste hete douche en vertrekt naar zijn werk.  Saskia en ik zijn ook op, maar ja, we kunnen verder weinig.  Ik kook wat water, want we hebben tenminste een gasfornuis, en maak een Via koffie voor mij en thee voor Saskia. Onze gashaard doet het niet dus daar kunnen we geen warmte van verwachten.

Kai slaapt nog, maar om kwart over negen wek ik hem, want ik wil bij Panera ontbijt gaan eten.  Dat vindt Kai ook lekker en hij kleedt zich gauw aan.  Gelukkig heeft Panera wel stroom en we bestellen beiden een power breakfast sandwich en voor mij een grote koffie.

Intussen sms-t Sharon dat de sportschool ook geen stroom heeft en de Safeway vlakbij ons ook niet.  Ik had net mijn hoop op de douche bij de sportschool gezet.  Mijn vriendin Lea Ann bood ook al aan daar te douchen, maar als ik toch ga sporten kan ik het net zo goed naderhand bij Anytime Fitness doen.

Na het ontbijt gaan we gauw terug naar huis, want Kai wil meteen terug naar Richmond rijden.  Hij heeft morgen een groot examen en daar heeft hij het internet voor nodig.  Natuurlijk hebben wij dat zonder stroom allerminst.  Gelukkig zijn de wegen inmiddels goed begaanbaar en Kai heeft ook geen moeite terug te rijden, hij doet er zelfs korter over dan gewoonlijk.

IJsworld

Het nieuws is er ook

 

Net als ik Kai heb uitgezwaaid krijg ik een sms van Sharon dat de sportschool weer electriciteit heeft.  Gauw pak ik een tas in om daar na afloop van de personal training te douchen.

Op weg naar Anytime Fitness zie ik dat de electriciteitsdraad achter ons huis gewoon zomaar  los op straat hangt.  Dat lijkt me nogal gevaarlijk en ik verwittig Dominion Power ervan.  Ik krijg niet het gevoel dat de dame aan de andere kant van de lijn ervan onder de indruk is.

Sharon heeft thuis ook geen stroom vanwege een paar bomen, die op electriciteitsdraden liggen.  Door de buurt rijdend zag ik inderdaad heel wat grote takken en bomen neer.  Zelfs bij onze overburen ligt een boom om in de voortuin.  Toch ziet de ijzige wereld er ook heel mooi en zelfs bijna sprookjesachtig uit.

De personal training is genoeg sporten voor vandaag en na mijn douche daar rijd ik ook gauw huiswaarts.  Saskia is inmiddels bij een van haar vriendinnen, die wel stroom heeft. Ik laat Cosmo uit en bel Dominion Power nog maar eens, denkend dat je maar zo vaak mogelijk van je moet laten horen als je resultaat wil.  Nogmaals is het een vriendelijke, maar niet behulpzame dame aan de lijn.  Nou ja, zij kunnen er ook niets aan doen.

Als je heel goed kijkt zie je de kabel

 

Rick stelt voor dat ik bij een van de restaurants in Vienna ga eten en mijn laptop daar oplaad.  Ik kies voor Noodles & Company en dat blijkt een goede keuze te zijn.  Ik vind een tafeltje met een stopcontact ernaast en al heeft Noodles geen wifi ik kan hier die van Starbucks gebruiken.  Heel fijn, want bij Starbucks was het een drukte van jewelste.

Hier blijf ik dan ook zo'n anderhalf uur zitten.  Telefoon weer opgeladen en laptop ook, intussen het internet surfend.  Maar ja, ik vind het na een tijdje ook wel genant om in dit restaurant te blijven zitten na mijn laatste slok drinken, dus pak om half drie alles weer op en ga huiswaarts.

Inmiddels heb ik ook heel veel pijn en de temperatuur thuis is zodanig dat ik mijn skijack aan moet houden.  Ik neem Cosmo mee voor een wandeling en besluit toch een hotel te boeken voor vanavond.  Dat wordt het nieuwe Hyatt House hotel hier vlakbij.

Eerder vandaag dacht ik het gewoon te doen vannacht zonder stroom, want ik vind een koude kamer 's nachts wel lekker, maar ik had buiten de kou overdag gerekend. Ik heb er veel pijn door en kan thuis niet warm worden.

Om drie uur heb ik een afspraak om mijn nagels te laten doen.  Gelukkig is het daar ook lekker warm en ik kies een feestelijke rode nagellak.  Gek is dat ik gewoonlijk niet kan wachten klaar te zijn met die nagels en vandaag lijkt het supersnel te gaan!  Voor ik het weet zien ze er weer feestelijk uit en moet ik weer naar buiten, bah!

Om nog wat warmte te hebben thuis haal ik een hete passion thee bij Starbucks voor ik naar huis ga.  Daar wacht mij een nerveuze Cosmo.  Hij weet al de hele dag niet wat er gaande is en ik merk dat hij het ongewone heel goed aanvoelt.  Ik neem hem dus maar weer mee voor een goede wandeling.

Een aantal van onze buren staan te kletsen als ik terugkom.  De meesten gaan elders logeren, maar een paar hebben ook een generator, die zorgt voor warmte en de hoogstnodige electriciteit.  Die wil ik ook echt per se, mijn gezondheid kan deze stroomuitvallen gewoon niet aan.  Dat klinkt natuurlijk zeurderig, maar het is gewoon zo.

Saskia is ook even thuis en we bespreken wat zij gaat doen.  Rick wil per se thuis bivakkeren, maar Saskia kan gelukkig bij Laura logeren.  Ik pak mijn tas in en vertrek naar het Mosaic District en het Hyatt House.

Daar word ik enthousiast begroet.  De receptioniste hoort mijn verhaal en geeft me een flinke "upgrade", een mooie hoekkamer suite met complete keuken! Ik krijg ook een hoekkamer met leuk uitzicht.

Dit is dus een spiksplinternieuw hotel en alles even mooi.  Het ligt ook in het Mosaic District met allerlei winkels en restaurants op loopafstand.  Ik breng mijn spullen naar de kamer en loop dan snel naar Matchbox, want Rick was bang dat het heel druk is daar.

Het is wel erg leuk om zo even van je hotel naar een restaurant te wandelen.  Dat komt hier steeds meer voor en voelt echt Europees aan.  De bar bij Matchbox is nog heel rustig, maar gaandeweg komen er meer mensen.

David, de barman, maakt een van mijn favoriete bloody mary mix martini's en ik wacht op Rick.  Als hij eenmaal arriveert bestellen we een voorafje van mini burgertjes, crabcakes en scallops.  Als hoofdgerecht heb ik gewoon zin in hun heel lekkere prosciutto, vijg en gorgonzola pizza.  Dit weer maakt dat je meer gaat eten, dus dat is oppassen!

Na het eten lopen we de mist in, letterlijk.  Opeens hangt er een dichte mist, die wij hier niet gewend zijn.  Wat een vreemd weer!!

Bij Pastry Xpo halen we nog wat zoetigheden, voor mij een paar macarons.  Het is vreemd te zien dat zoveel mensen gewoon verder gaan met hun levens, want zij hebben electriciteit.  Dat is iets wat we allemaal zo vanzelfsprekend vinden, tot we het niet hebben.

Op mijn hotelkamer blijft Rick ook een tijdje om zijn apparatuur op te laden en wat shows te kijken.  Tegen tienen neemt hij afscheid om in ons koude huis te gaan slapen.  De scholen zijn inmiddels morgen ook weer dicht.  Daar ben ik blij om want er wordt tot 15 cm sneeuw voorspeld en dan heb ik liever dat Saskia niet rijdt.

Wordt vervolgd, tijd om mijn hotelbed op te zoeken!  Hopelijk zijn jullie allemaal mijn Facebook vrienden, want daar staan de meeste journalistieke foto's en het lukt met niet die hier ook te laten zien.

Mijn ijsfotoalbum van mijn SLR staat hier.