Over Kerstbomen versieren en winters weer

Zaterdag

Rick stond om een uur of kwart over acht op en ik vond dat nog te vroeg en draaide me om om nog een kwartiertje te doezelen.  Althans, dat dacht ik, want de volgende keer dat ik mijn ogen opendoe is het opeens vijf over half tien!  Oeps!

Gauw haast ik me naar beneden waar ik Rick en Saskia aantref.  Kai moet ook gewekt worden, want we willen vandaag onze boom gaan uitzoeken en omkappen in de bergen.  Na een snel en licht ontbijt halen we de boom omzaagspullen van zolder en laden alles in.

Het neemt altijd wat voeten in de aarde om iedereen plus hond gereed te krijgen, maar om half twaalf vertrekken we dan eindelijk.  Cosmo gaat natuurlijk ook mee.   Al luisterend naar de soundtrack van de Polar Express en het Trans Siberian Orchestra rijden we naar het westen.

Overal zien we auto's met een kerstboom en soms zelfs twee bomen op het dak rijden.  Duidelijk is vandaag de dag om een kerstboom te kopen.  Wij rijden het gezellige oude stadje Leesburg binnen om te gaan lunchen.

Hier zijn een aantal leuke restaurant, maar een favoriet van ons is Tuscarora Mill in de volksmond Tuskies genoemd.  Dit restaurant was vroeger een molen en nu een goed restaurant met een lekker menu.  Het is er druk en we hebben geen reservering, maar er is nog een tafeltje open voor ons.

Er staan een aantal dingen, die ik erg lekker vind, op het menu.  Uiteindelijk ga ik voor de mosselen en die zijn werkelijk heerlijk in een saus van wijn, tomaat, olijf en kappertjes.  De mosselen komen uit Maine en zijn groot en smakelijk. 

Erg lekkere mosselen!

Saskia neemt de veggie burger, Kai een gewone burger met kaas en Rick de pastrami.  Die laatste is een typisch Amerikaanse sandwich, vooral populair in Joodse deli's.  Niet mijn favoriet, maar ja, ik ben sowieso niet zo'n vleesliefhebster met enkele uitzonderingen daargelaten.

Helaas duurt het wel heel lang voor het eten wordt opgediend en wij willen natuurlijk de boom halen.  Toch is het leuk zo met de twee jongsten en het gesprek is geanimeerd.  Het is ook goed voor Saskia om Kai erbij te hebben.  Ik krijg dan toch het gevoel dat alles "normaler" is voor haar.

Na de lunch is het nog een goed half uur rijden naar de Moose Apple Christmas Tree Farm.  Deze boerderij is drie jaar geleden begonnen door Ricks vroegere wiskundeleraar, Parris.  Als we het erf op komen rijden weten we niet wat we zien!

Vorig jaar was het nog een klein parkeerterreintje met een twintigtal parkeerplaatsen, nu staan er zover we kunnen zien auto's!  Ook liggen de al omgezaagde kerstbomen in een lange rij om uitgeschud en "ingepakt" te worden.  Zo druk hebben wij het nog niet meegemaakt hier, duidelijk.

Parris deelt kaartjes met welke boomsoorten waar staan uit en Rick en hij kletsen even bij.  Ook krijgen we een label mee om aan onze boom te hangen, zodra we die hebben gevonden.  Anders zou het onmogelijk zijn te weten welke boom ook weer van wie was.

Rick vraagt welke bomen het langst hun naalden behouden en dat zijn de douglas firs.  We lopen dus direct naar het vak waar die bomen staan.  Rick en ik zien meteen al een paar bomen, die er mooi bij staan. 

Een ervan is vooral prachtig en we roepen de kinderen, die het er wonder boven wonder ook mee eens zijn dat dit onze boom is!  Wauw, binnen de tien minuten zijn we het eens, een wereldwonder.

De boom is wel erg hoog en ik ben bang te hoog voor onze kamer.  De anderen zijn dat echter helemaal niet met mij eens en vinden dat ik altijd zo'n "wimpy" boompje wil.  Ok, dan, mond dicht voor mij, ik ben allang blij dat we een boom met vrij korte naalden krijgen.  Dat zijn voor mij toch meer de "echte" kerstbomen, dan de lange naaldenbomen waar Rick nogal eens dol op is.

Gewoonlijk slepen we de boom naar het pad en komt de tractor hem ophalen.  Vandaag is het echter zo druk dat die tractor wel even op zich zou laten wachten.  Rick en ik besluiten de boom zelf de heuvel op en af naar de ingang te dragen.

Dat is prima, maar ik had even niet qua kleding op het dragen van een boom gerekend.  Na afloop zitten mijn zwartfluwelen broek en skijack onder het kleverige sap!  Gelukkig zie ik online dat isopropylalcohol het eruit zou moeten halen.

We moeten even wachten voor de boom klaar is om mee te nemen.  Het is niet superkoud, maar er staat een stevig windje.  Wel het beste weer van het weekend na de regen van gisteren en voor morgen hebben we een winter storm warning.

Eindelijk binden twee medewerkers de boom op de van en kunnen we huiswaarts gaan.  Onderweg stoppen we nog bij de Giant onder anderen voor die alcohol en eggnog, Ricks drankje bij het versieren van de boom.

Thuis haalt de alcohol inderdaad het sap van mijn kleren, prima spul!  Intussen worstelt Rick letterlijk met de boom in de garage.  Hij dacht een makkelijke nieuwe standaard ervoor gekocht te hebben, gewoon de boom erop zetten in een bak water en voila.  Helaas is de boom er te zwaar voor en valt telkens om.

Uiteindelijk wordt het toch weer de oude vertrouwde standaard en dan staat de boom ook al heel snel.  Er moet een stukje van de top af om de ster erop te kunnen zetten en dan nog reikt die bijna toch het plafond!  Onze plafonds zijn vier meter hoog dus het is een flinke boom! 

Morgen gaan we hem optuigen, maar we genieten vanavond al van een mok eggnog met Kraken rum.  Het doet wat aan advokaat denken, maar eggnog is minder dik en vind ik dus lekkerder.  Advokaat is mij te dik.

Saskia gaat bij Kaylee logeren en wij bestellen Indiaas eten van Curry Mantra 3.  Hun
spinazie met Indiase boerenkaas gerecht vind ik zo ontzettend lekker!  Het is verreweg mijn favoriete Indiase gerecht, Rick bestelt het ook heel vaak, maar dan met lam.

Flapjack overziet zijn koninkrijk

 

Vanavond speelt Ricks "Alma Mater", zoals men hier je vroegere college noemt, Michigan State een heel belangrijke footballwedstrijd tegen Ohio State.  Rick gaat er in het theatertje beneden op het grote scherm naar kijken.  Kai en ik hebben het ook aanstaan en zien de hoogtepunten.  Tegen het einde kijk ik wel gespannen, want op het laatste moment wint Michigan van het tot daarvoor onverslagen Ohio State.

Zondag

Gisteravond werd het flink laat met die footballwedstrijd, die pas na middernacht was afgelopen.  We slapen dan ook lekker uit en als Rick om kwart voor tien de lamellen opentrekt zie ik dat het flink sneeuwt.  Er ligt ook al een laagje wit op de daken en het deck.

De wegen zijn nog schoon en uitgerekend vandaag klinkt een venti Americano met pepermunt siroop en een warme spinaziewrap van Starbucks hemels als ontbijt.  Dat dachten meer mensen, want er staat een flinke rij. 

Voor Kai nemen we ook een sandwich mee en eten met zijn drieen ontbijt.  De vallende sneeuw buiten maakt het extra gezellig, maar ik ben blij dat we de boom gisteren hebben gehaald.  Maar net ten westen van ons valt er veel meer.

Wel mooie plaatjes natuurlijk met die sneeuw

Gisteren heb ik niet gesport dus vandaag moet ik er weer aan geloven.  Het wordt een interval van drie kwartier boven op de elliptical.  Het blijft maar grote vlokken sneeuwen en ik zie de straten nu ook wit worden.  Ik sms Saskia dat ik wil dat ze thuiskomt, zij is nog compleet onervaren in het rijden met gladheid en veel Washingtonian bestuurders ook niet.

Als ik klaar ben met sporten beginnen we aan het optuigen van de boom in de family room.  Alleen vinden we enkel de witte lichtjes.  Andere jaren heb ik dit vast al verteld, maar wij hebben half witte, half gekleurde lichtjes in deze boom.  Overgebleven uit de tijd dat we een kerstboom hadden en ik gekleurde lichtjes vreselijk vond, terwijl Rick daar juist mee op was gegroeid. 

We sloten een compromis en deden beiden in de boom en om de andere avond hadden we of de witte lichtjes of de gekleurde lichtjes aan.  Inmiddels blijven beiden iedere avond aan, maar ik vind het zo nog steeds mooier dan met enkel gekleurde lichtjes. Enfin, die laatsten kunnen we vandaag dus niet vinden.

De wegen zien er mij te glad uit, maar Kai vindt het niet erg om te rijden.  Michaels is gelukkig maar een kilometer verderop.  Daar is het nota bene flink druk en Kai gaat vast in de rij staan, terwijl ik de lichtjes haal.  Dat werkt en we staan ook gauw weer buiten.

Rick doet de lichtjes en de slingers in de boom en dan help ik hem met de rest van de versieringen.  Kai en Saskia werken aan schoolwerk, anders zouden zij ook meehelpen.  Veel van de versieringen hebben een naam of namen en een jaartal of zijn bij speciale gelegenheden gekregen.

Hier in de VS is men er goed in bijvoorbeeld "First Christmas" versieringen voor babies of "First Christmas together" versieringen voor kersverse paren e.d. te hebben.  Ook zijn er bij de mall standjes waar je namen of jaartallen op de versieringen kan laten schrijven.   Verder bestel ik ieder jaar leuke van Ornamentshop.com en/of  Personalcreations.com.

De nieuwe van dit jaar

 

Een uurtje later ziet de boom er werkelijk prachtig uit.  Ik moet zeggen dat dit een van de mooiste bomen is die we ooit gehad hebben.  Hij ruikt ook zo ontzettend lekker!

Inmiddels is in Nederland de brievenaflevering van Boer Zoekt Vrouw geweest.  Ik ga die op Uitzendinggemist.nl bekijken.  Wat is dat toch handig.    Ik weet alleen nog niet wat ik van dit nieuwe formaat vind.  Het klinkt allemaal net een beetje te "sprookjesachtig", in een week de liefde vinden met een buitenlandse boer en dan happily ever after.  Degenen in Nederland konden elkaar een stuk vaker zien, natuurlijk.

Eigenlijk zouden we vanavond uit eten gaan met vrienden uit Great Falls.  Het restaurant waar we heen zouden gaan besloot te sluiten vanwege het weer en onze vrienden reden er ook liever niet via de gladde kronkelige en heuvelachtige wegen heen.  Heel begrijpelijk, natuurlijk.

Wij besluiten dan maar gezellig met Kai vlakbij in Vienna te gaan eten.  Ik bel voor de zekerheid of de Maplewood Grill open is en dat is het geval.  De straten in onze buurt zijn nog niet schoongemaakt en af en toe moet Rick de auto flink bijsturen.  Hij vindt dat leuk rijden, mij niet gezien!

In het restaurant is het lekker warm.  We bestellen als voorafje de crab en garnalen poppers, voor elk van ons een.  De mannen nemen de Wiener schnitzel als hoofdgerecht.  Ik kies de lever met uien, die eet ik maar sporadisch, maar vind het erg lekker. 

Op weg terug naar huis krijgen we een sms van Saskia.  De scholen zijn morgen dicht.  Er schijnt vannacht nog meer ijzel te komen.  Ik ben er wel blij om, want ik vind het maar eng als Saskia op die gladde wegen moet rijden.

Winters ziet het er wel uit

Bij koud weer horen natuurlijk verse koekjes en die zijn Saskia, Kaylee en Laura dus nu aan het bakken.  Wij kijken weer naar Once Upon A Time.  Gelukkig heeft Kai morgen ook geen haast om terug te gaan.  Hij heeft dinsdag nog een paar examens en is dan klaar tot volgend semester.