Old Town Alexandria

Ongewoon voor mijn doen lig ik om half acht nog diep in slaap.  Gewoonlijk word ik rond een uur of half zeven wel wakker en doezel dan nog verder.  Uitgerekend vandaag dus niet en nu was het juist  nodig geweest, want...

"Mammie, mammie!!", hoor ik ergens ver weg roepen.  Even denk ik dat ik droom dat de kinderen weer kleiner zijn, maar zie dan Saskia in paniek in mijn kamer staan.  Ze heeft haar wekker verkeerd ingesteld en is zich verslapen, waardoor ze al een deel van dat extra studieuur dat ik gisteren voor haar heb geregeld heeft gemist.

Gauw spring ik mijn bed uit en help Saskia door haar ontbijt te maken.  Met nog kleddernat haar vertrekt ze gauw naar school.  De counselor heeft ook al geemaild wat er aan de hand is want ze wilde aan Saskia vragen hoe haar afspraak gisteren was gegaan en vond haar niet op school.  Zucht!  Enfin, nog een hele schoolweek voor de Kerstvakantie, dus hopelijk genoeg tijd voor Saskia om bij te werken.

Net heb ik mijn wafels en koffie voor mijn ontbijt op en wil naar boven vertrekken om te sporten, als Saskia sms-t en vraagt of ik een project uit kan printen en naar haar school brengen.  Ook is ze in alle haast vergeten lunch te maken.

Denkend dat het zo'n haast niet heeft, print ik de documenten en ga dan een uur op de elliptical boven.  Die lunch en documenten breng ik daarna wel.  Natuurlijk had ik Saskia moeten vragen wanneer ze ze nodig had, want ik ben nog geen minuut klaar als er weer een sms komt.  Of ik alles al gebracht heb, want ze heeft ze per direct nodig!

Tijd voor een douche heb ik dus niet, doe een warme jas aan en rijd bezweet naar de school.  De lunch kan wachten, want ze heeft geen trek.  Na de documenten op school afgeleverd te hebben rijd ik nog even gauw door naar Whole Foods voor wat boodschappen.  Dat duurt langer dan ik dacht en ik haast me naar huis om te douchen.

Gelukkig ben ik op tijd klaar als de deurbel gaat en Anja en Lia er zijn.  Met zijn drieen gaan we in mijn van naar Old Town Alexandria.   De weg erheen verloopt voorspoedig en een half uurtje later rijden we het oude plaatsje binnen.

Gewoonlijk heb ik geen moeite parkeerplaatsen te vinden in de twee garages, die ik er ken, maar vandaag zijn die helemaal vol.  Op mijn telefoon zoek ik naar andere garages, die wat verder weg liggen. 

Onderweg naar een daarvan vinden we echter een plek langs de straat waar we betaald twee uur mogen staan.  Het is niet ideaal om op de klok te moeten letten, maar we doen het toch maar, anders moeten we wel een heel eind lopen.

Het is ruim lunchtijd geweest en de magen rommelen, de mijne zelfs zo luid dat Lia en Anja het horen!  We lopen naar Gadsby's Tavern waar een prive Kerstfeestje gaande is, maar nog wel een tafel voor ons in een andere kamer open is.  Hier heeft o.a. George Washington ook gedineerd, altijd een speciaal gevoel.

We bestellen ons eten, voor Lia en Anja een gezonde salade, maar ik heb zin in iets warms en neem de rosbief en brie baguette au jus (d.w.z. je doopt hem in een soort bouillon).  Het duurt even voor het eten komt, maar we vermaken ons o.a. met het luisteren van een minstreel in coloniaal costuum, die op de luit kerstliedjes speelt.   De groep wordt daarna wel zo luid dat we de tussendeur dicht moeten doen om ons nog verstaanbaar te kunnen maken.

Na het eten lopen we door de kamer met feestvierders en zien een man in een groene trui, die hij met kerstboomversieringen heeft verfraaid.  Als hij ziet dat we een foto willen maken poseert hij gewillig.  Er is een "lelijke kersttruien" wedstrijd en hij is met deze trui een kerstboom zo laat hij zien.  Als hij niet wint dan weet ik het ook niet meer!

Wij lopen naar buiten en ik laat de andere dames verscheidene van de historische bezienswaardigheden hier zien.  We lopen langs oude huizen, kerken en door kerkhoven.  Daar zien we ook het graf van de onbekende Revolutionaire Oorlog soldaat.  Ik vertel intussen over wat van de geschiedenis van wat we zien.

Als laatste lopen we de Christ Church binnen.  We hebben niet zoveel tijd over voor onze parkeertijd verloopt, maar ik wil Lia en Anja ook graag deze kerk waar onder anderen George Washington en Robert E. Lee kwamen laten zien.  Hij is namelijk typisch voor de laat 18e eeuw en heel anders dan Europese kerken.

Helaas is de gids, die ik al vaker tegen ben gekomen en die iedere keer haar langdurige verhaal wil vertellen, ook aanwezig.  Zij zet zich neer op de bank waar George Washington ook zat en begint met haar repertoire.  Ik kijk eens een paar keer op mijn horloge en vertel haar verontschuldigend dat we terug bij de auto moeten zijn. 

Ze klapt midden in haar woord haar mond dicht en vertelt geen woord meer.  We moeten maar terugkomen vindt zij.  Ze lijkt gepikeerd en misschien herinnert ze zich mij ook wel, want ik heb haar volgens mij al eerder afgekapt.  Jammer dan, maar ik ben toch echt niet van plan een parkeerbon te betalen om haar te plezieren.

Wij lopen terug naar de auto en komen daar een paar minuten voor het verlopen van de tijd aan.  Perfect, want we hebben vrijwel alle belangrijke punten bekeken.  Alleen jammer dat we geen tijd hadden een paar van de musea te bezoeken.  Maar Anja en Lia wonen hier nog een paar jaar, dus tijd genoeg.

Voor de terugweg neem ik de George Washington Memorial Parkway, de weg, die George Washington ook nam van zijn landgoed Mount Vernon.  Zo komen we langs het Pentagon en zien we de skyline van DC.

Er is wat verkeer op de snelweg, maar over het algemeen is de terugrit zonder oponthoud.  Tegen vieren zijn we terug bij ons huis en nemen Anja en Lia afscheid.  We zullen elkaar pas in het nieuwe jaar weer zien en wensen elkaar dus heel fijne feestdagen.  Ik vond het weer heel gezellig en ook leuk Alexandria zo weer eens te laten zien.

Saskia gaat vanavond nog voor haar verjaardag met Laura en Kaylee naar Washington om bij Sticky Rice te eten.  Rick belt dat hij nog wat werktelefoontjes heeft, maar naar Falls Church gaat om zijn fototoestel schoon te laten maken.  Hij stelt voor dat Kai en ik hem bij Mad Fox Brewery zullen ontmoeten.

Kai en ik komen er voor Rick aan en er is een wachttijd van een half uur voor een tafel, maar ik zie meteen drie krukken aan de bar.  Daar kunnen we meteen plaatsnemen.  Rick komt niet veel later en we bestellen een portie van hun bitterballen.  Kennelijk zijn die echt aangeslagen, want het was een probeersel dat nu al een paar jaar permanent op hun menu staat.  Ze zijn ook echt lekker.

Als hoofdgerecht neem ik de tonijn taco's met salade in plaats van frietjes.  Daar krijg ik geen spijt van.  De taco's zijn lekker en licht, maar de salade is eigenlijk precies waar ik zin in had.  Ik voel me een konijn, maar soms zijn het de groentes, die een maaltijd zo lekker maken.

Op de terugweg stoppen we nog even bij de Safeway zodat ik cadeaubonnen kan kopen voor Mona en Carmen, aangezien ik morgen mijn haar zal laten doen en dat de laatste keer voor de Kerst zal zijn.  Mijn afspraak was voor 1 uur morgenmiddag, maar Mona belde me vandaag om te vragen of ik een uur eerder kan komen, want ze wil me iets geven.  Ik ben zeer benieuwd!!

Foto's van vandaag staan hier.