Over een mooie verjaardag

Vannacht sprayde ik Icy Hot op mijn nek omdat die helemaal in de knoop zat. Ik vreesde het ergste, maar gelukkig voel ik me als Ricks wekker om tien over zeven afgaat prima. Maar goed ook want ik heb een rondleiding. 

Daarom douche ik meteen en kleed me in mijn rondleiding uniform want het zal vandaag 30 graden worden. Als ik beneden kom feliciteert Rick me met mijn verjaardag en wil weten wat ik als ontbijt wil hebben.

Dat wordt nitro brew van Starbucks, die Rick ophaalt, en een cracker met ERU smeerkaas met daarbij mini tomaatjes met Aromat. Terwijl ik dat eet lees ik ook de vele felicitaties op Facebook. Altijd zo leuk! Saskia en Katja zenden me een sms om te feliciteren, beiden zijn druk met werk en school. Met Kai ga ik later vanmiddag video chatten. 

Om half negen vertrekken Rick en ik naar de stad. Rick gaat daar vandaag werken zodat we vanavond samen kunnen eten. We nemen de tolweg en gelukkig zijn we met zijn tweeen en hoeven dus niet te betalen want anders had het $46,50 gekost! We geloven onze ogen bijna niet!

Rick zet me bij het Smithsonian kasteel af en daar ga ik binnen voor een toiletbezoek. Daarna loop ik wat rond in de mooie tuin achter het kasteel en loop dan naar het Smithsonian station waar ik T. en H. al gauw aan zie komen lopen. 

We maken kennis en vinden al gauw uit dat T. voor Microsoft Nederland werkt. We waren nota bene tegelijkertijd in Seattle in februari. Hij kent Rick niet en Rick hem ook niet maar toch ook weer een kleine wereld. Wie weet zien we elkaar volgend jaar nog in Seattle!

Het is vandaag vrij rustig in de stad maar we zien wel een groep Honor Flight veteranen aankomen in bussen begeleid door politie met sirene aan. We lopen via het Washington Monument dat de 17e weer geopend moet worden naar het Tweede Wereldoorlog Monument.

Daar komen die veteranen als eerste aan en we zien ze het monument ingaan. Wij komen er net uit en ik vraag een chaperone met een Koreaanse oorlogsveteraan in een rolstoel of ik hen iets mag laten zien. Dat willen ze natuurlijk graag.

De rolstoel wordt omgedraaid en ik leid ze naar het tekeningetje van "Kilroy was here". Ze zijn super dankbaar dat ik ze dat heb laten zien. Ik word wel tien keer bedankt. Dit tekeningetje is zo bekend, zeker onder veteranen, maar ik merk dat de Honor Flight mensen niet weten dat het er is.

Langs de Reflecting Pool staan allemaal vlaggen met de staatsnamen erop. We zien mensen luminaria (witte zakjes met een kaarsje erin) langs de oevers zetten. Het blijkt dat er vanavond een evenement voor de American Cancer Society is. Ik denk dat het heel indrukwekkend zal zijn al die zakjes met namen van kankerslachtoffers erop verlicht langs de Reflecting Pool te zien staan.

Na het Vietnam Veteranen monument bekeken te hebben komen we bij het Lincoln Memorial aan. Daar staat in grote letters HOPE, ook weer voor het kanker evenement. We bewonderen Lincoln op zijn troon, alweer bijna honderd jaar oud dat beeld! Je ziet het hem niet aan.

Zoals altijd maakt het Koreaanse oorlogsmonument veel indruk. Daarna steken we over naar het Tidal Basin. We bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial en ik vertel van verre over het in de steigers staande Jefferson Memorial. Daarvoor helemaal het Tidal Basin rond lopen is niet de moeite waard.

Na het Franklin Delano Roosevelt memorial lopen we terug naar de bewoonde wereld. Daar bekijken we het Witte Huis eerst van achteren en dan de voorkant al is daar op het moment weinig van te zien. Ik ben wel benieuwd naar het nieuwe hek en vraag me af waarom het twee jaar zal duren om dat te maken. Het is vast heel bijzonder.

Om kwart voor een lopen we de Old Ebbitt Grill binnen. Ik heb voor een uur gereserveerd maar we kunnen meteen terecht. Ik bestel de BLT waarvan ik het brood niet opeet. De tomaten zijn zo rijp en lekker en het spek lekker knapperig. T. heeft de kreeft linguini en die ziet er spectaculair uit met kreeftklauwen en al. H. bestelde de kipsalade maar krijgt de kip sandwich, gelukkig wordt dat gauw verbeterd.

H. vraagt of er ergens een plattegrond van Washington te krijgen is. Na het eten lopen we de grote White House Gifts souvenirwinkel binnen en daar hebben ze er een voor haar. Mission accomplished.

H. heeft vorige week een operatie ondergaan en mag zichzelf niet teveel vermoeien. Ik stel dus voor de metro tussen het Witte Huis en het Capitool te nemen. Dat wordt met beide handen aangenomen. Alleen bedenk ik me dat ik mijn metrokaart niet meeheb. Er zit niets anders op dan voor $10 een nieuwe te kopen. Die houd ik dan maar permanent in mijn heuptasje.

Bij het Capitol South station stappen we uit, maar we mogen niet via de directe route naar het Capitool. Dat is allemaal afgesloten. Ik denk aan de tunnel tussen de Library of Congress gebouwen, die ik vorige week ontdekte, en leid H. en T. naar het Madison gebouw. Daar gaan we met wat moeite, want T. verstaat de agent bij de veiligheidscontrole niet goed, door de poortjes met onze spullen.

Het Madison gebouw doet aan een ziekenhuis denken, H. vindt dat ook dus ik ben er niet alleen in. Door allerlei gangen leid ik ze alsof ik het duizend keer gedaan heb (ik volg gewoon de pijltjes) naar de tunnel naar het Jefferson gebouw.

Daar geef ik mijn gewoonlijke rondleiding, die zoals altijd weer gewaardeerd wordt. Dit is ook zo'n ontzettend mooi gebouw. Ik kan er ook geen genoeg van krijgen en ik merk bij de gidsen hier hetzelfde enthousiasme.

Net na drieen zijn we klaar en lopen nog even naar de overkant waar ik over het Capitool vertel. Jammer genoeg staat de vleugel van het Huis van Afgevaardigden nu helemaal in de steigers. Na mijn verhaal over de wetgevende macht van de VS nemen we afscheid. Zij hebben nog twee weken en gaan o.a. naar de Outer Banks van North Carolina dus ik heb ze wat ideeen voor onze favoriete restaurants daar gegeven.

Kai en Raquel hadden tot half negen hun tijd een salsa dansklas dus het is nu perfect om een videochat met hen te hebben. Ook weer zo anders dan toen Kai met Bea was, Raquel is er gewoon gezellig de hele tijd bij. We kletsen een uurtje, Kai is van plan om met Thanksgiving te komen wat een grote verrassing voor Rick zal zijn. Helaas kan Raquel niet mee, maar in tegenstelling tot Bea gunt ze het Kai helemaal.

Als ik afscheid van hen heb genomen neem ik een taxi naar de Chinese boog in Chinatown. Mijn zus belt en we kletsen even bij, mijn broers hebben me via WhatsApp en Facebook gefeliciteerd. Ik voel me heel erg jarig!

In Chinatown wacht Rick me op bij Yard House aan de bar. Hij heeft zelfs  een bloody Mary voor me klaarstaan. Die is heel lekker met bacon en olijf en genieten na toch weer een vermoeiende warme dag in de stad.

Rick geeft me zijn cadeau, een heel leuke kaart met daarin wat ik zaterdagmiddag ga doen! Een lunch in het luxueuze Mandarin Oriental Hotel met Rick en daarna een scrub en een massage met stenen en gebruik van hun prachtige spa. Super!

Als we afrekenen belt Christine en terwijl we naar Zaytinya lopen voor ons avondeten praten wij bij. Christine gaat volgende week naar Canada om van alles voor haar dementerende moeder te regelen. Die moeder heeft haar op haar zestiende uit huis gezet dus begrijpelijk heeft Christine hier nogal moeite mee. Ik snap haar helemaal om redenen, die ik nooit in dit blog zal schrijven.

Bij Zaytinya krijgen we meteen een tafel en zoals altijd is het weer genieten van het eten hier. Ik bestel iets met viseieren wat heel lekker is, maar onbekend voor mij. Het paddenstoelen met kaas en tomaat gerechtje is favoriet voortaan. De kibbeh nayeh, de Libanese steak tartaar, is lekkerder dan het beste dessert naar mijn mening. Toch krijg ik wel dessert want ze weten dat het mijn verjaardag is. Rick en ik delen dus een paar bolletjes zeer smakelijk ijs.

Dan lopen we terug naar de garage op K Street waar Rick zijn auto heeft geparkeerd. Onderweg naar huis worden we getrakteerd op een mooie zonsondergang. Zelfs zo laat nog staan er files maar wij kunnen er bij de eerste afslag af en zijn weer thuis na een prachtige dag.

Daar wacht me nog een verrassing want Rick heeft een boeket laten bezorgen bij de buren en dat staat nu op ons keukeneiland dankzij Lorraine. Een mooi einde van een prachtige dag! Ik had me geen betere verjaardag kunnen voorstellen. Iedereen heel hartelijk bedankt voor de felicitaties. Ik voel me nu beter dan twee jaar geleden dus wie weet verjong ik, ha ha.