Over een gezellige lunch met de vrouwen van ons pleintje

En dan is het weer een gewone maandag. Ricks wekker gaat zoals gewoonlijk om tien over zeven af. De zon komt hier net voor zevenen op dus het is nog niet helemaal licht. Dat het weer een zonnige dag zal worden zien we wel.

Rick heeft mijn koffie al aan het pruttelen als ik beneden kom. Als ontbijt pocheer ik een ei in de magnetron en heb daar de meerkleurige tomaatjes en de hapklare komkommertjes bij. Van die laatsten ga ik nog een doosje kopen, ze zijn zo lekker!

Het is 21 graden en nog warm genoeg om buiten te ontbijten. Daarna ga ik naar boven voor mijn uur op de elliptische machine. Mijn Fitbit doet raar dus na afloop moet ik hem resetten om weer goed met de app te syncen (mijn spelcheck laat geen rode lijntjes zien dus ik neem aan dat die drie Engelse termen nu goed Nederlands zijn).

Tegen tienen rijd ik naar Anytime Fitness voor mijn personal training. Sharon verwachtte me om de een of andere reden pas om half elf, maar we kunnen om kwart over tien aan de slag. Iedere spiergroep komt weer aan de beurt en zo is het halve uur snel voorbij.

Op de terugweg speel ik zoals gewoonlijk wat Pokemon Go en neem dan thuis mijn douche. Om een uur zullen we een lunch met de dames van het plein hebben ter ere van de 60ste verjaardag van twee van hen deze maand.

Net als ik de van in het Mosaic District heb geparkeerd krijg ik een berichtje dat Mel verlaat is en we daarom pas om half twee gaan eten. Prima, dan ga ik wel even naar Target waar ik botjes voor Orion en mijn waterfles voor morgen koop.

Tegen half twee komen de anderen inderdaad ook. Van de tien buurvrouwen zijn er acht aanwezig, alleen de twee Jennifers konden niet. We hebben een tafel bij BarTaco gereserveerd en ik bestel natuurlijk weer taco's in slabladeren. Dat vinden een paar van de anderen ook interessant.

Het wordt erg gezellig en we praten over van alles en nog wat. Moeilijk is wel dat een van onze buurmannen, de man van een van de feestvarkens, stage 4 darmkanker heeft. Ze dachten dat hij in remissie was maar dat bleek niet het geval. Nu verlengt hij zijn leven met chemo en bestraling maar ze zijn realistisch en weten dat dat op een gegeven moment niet genoeg gaat zijn. Hij is pas 61, rotziekte!

Als we afrekenen is het al na drieen. Het was zo gezellig en natuurlijk wordt er weer verzucht dat we dit veel vaker zouden moeten doen. Ik ben gewoon heel blij dat we zo'n leuke groep buren hebben, die het prima met elkaar kunnen vinden.

Rick is intussen thuis want de garagedeur ging telkens niet dicht. Die werd tijdens mijn lunch gemaakt dus ik tref een heel blije Rick. Hij ergerde zich het meest aan die deur. Het zijn de kleine dingen in het leven.

Voor ik vertrok probeerde ik onze wasmachine aan de praat te krijgen maar kreeg telkens een foutmelding F35. Na nog een paar keer misgaan krijg ik hem eindelijk aan de praat maar bel wel meteen een bedrijf om hem te komen repareren. Tot mijn verrassing kunnen ze er morgen tussen acht en negen al zijn.

Dan loop ik naar de buren en vertel Lorraine dat ik haar wasmachine toch niet nodig heb. Ook vraag ik of ze het weekend van 11 oktober voor Orion kunnen zorgen want dan gaan we de Canadese Thanksgiving vieren met mijn Canadese broer en schoonzus en familie. Dat hebben we nog nooit gedaan dus we zien ernaar uit!

Lorraine en Chuck hebben net een derde Deense dog gered en die moet nog helemaal ingewijd worden. Ze gaan blijven daarom een tijd thuis en kunnen dus voor Orion zorgen. Zo fijn! Ze zijn enorme dierenliefhebbers (hebben ook een heel aantal katten) en zijn dol op Orion. Zo'n geluk voor ons want anders zouden we iemand anders moeten vinden, die hier aan huis zou moeten komen.

Voor ons avondeten hebben we krabcakes, broccoli en bloemkool "rijst" en mijn tomaat, augurk en olijven salade. Makkelijk, maar het is erg lekker. Drie andere dames vanmiddag zijn ook op een low carb dieet en iedereen vindt het makkelijk en voelt zich er beter bij. Dat is bij mij en Rick ook het geval.