Dag 1 Las Vegas: De heenreis en lekker eten

Om kwart voor zes vindt Alexa dat ik op moet staan. Ik ben ook eigenlijk al wakker want Rick en ik gingen gisteravond met de kippen op stok. Ik voel me dan ook goed uitgeslapen en heb beduidend minder pijn bij het opstaan dan gewoonlijk. Zou die hot stone massage zo goed helpen? Ik ga het zeker weer proberen.

We pakken de laatste dingen in en ik laat Orion uit. Dan komt keurig om half zeven de taxi voorgereden. Orion is dit keer stil, of omdat hij zijn ontbijt nog aan het verorberen is of omdat hij nu weet dat we wel weer terug zullen komen. Ik denk het eerste. 

Zonder oponthoud komen we twintig minuten later op Dulles Airport aan. Daar checken we onze tassen in bij de Premier balie en gaan dan met gemak door TSA Pre. We hebben nu nog meer dan een uur om iets van ontbijt te halen. 

Eerst gaan we in de rij voor de Starbucks. Geen nitro brew hier dus ik neem de cold brew. Dan lopen we naar Potbelly waar we beiden een flatbread met ham, ei, tomaat, spinazie en champignons bestellen. We kunnen daarna meteen aan boord waar ik het ontbijt eet minus het flatbread. 

Mijn zitplaats is aan het raam in Economy Plus, meer beenruimte dus. Rick zit een aantal rijen achter mij in gewone economy dus met minder beenruimte. Hij vindt dat niet zo erg zolang hij aan het gangpad zit. 

De wifi aan boord werkt weer eens niet, maar gelukkig heb ik een leuk boek. Dat lees ik in de 4,5 uur naar Las Vegas bijna uit! Net voor we in Las Vegas landen zie ik de Grand Canyon onder ons langs komen. De foto is niet heel duidelijk jammer genoeg. 

Al gauw komt de beroemde "Strip" in zicht en landen we keurig op tijd. Dit keer letten Rick en ik goed op welke trein we moeten nemen om onze bagage op te halen want vorig jaar namen we de verkeerde wat rampzalig was. 

Dit jaar gaat het goed en al gauw komen onze tassen tevoorschijn. Altijd een welkom gezicht al maak ik me er voor een directe vlucht minder zorgen om. We sluiten aan in de rij voor taxi's en kunnen zo mee. 

In het MGM Grand gaan we inchecken. Daar beleeft Rick een waar paniek moment want hij kan zijn zaken American Express kaart niet vinden. Ik bel gauw het taxibedrijf maar de chauffeur heeft hem ook niet. Gelukkig blijkt Rick hem in het verkeerde vakje van zijn portemonnee te hebben gestoken. Die kaart zal hij deze week nog vaak nodig hebben. 

Als je Leo krijg je een gratis drankje, staat er in de lobby, want de MGM leeuw heet Leo. Mijn naam Leonora begint met Leo dus ik probeer zo'n drankje te krijgen. Maar nee, dat is alleen voor mensen wiens naam Leo is, dus geen Leonard of Leonora. Niet leuk en seksistisch want geen vrouw gaat Leo heten, maar goed. 

Onze kamer is nog niet klaar dus we geven onze bagage af. Onze magen rommelen intussen flink en we willen bij Gordon Ramsay's Pub eten. Daar wandelen we heen en verkijken ons op de afstand want het is bijna drie kwartier lopen! En wij zetten de pas er goed in, al is het wel heel druk dus we moeten ons een weg banen door de massa's (en wat wil ik dan graag mensen opzij duwen, ik kan me nog net bedwingen). 

We lopen door het Cosmopolitan hotel en het Bellagio, de foto's hierboven en -onder. Eindelijk komen we in Caesar's Palace terecht en dan is het zoeken naar het restaurant. Als we het eenmaal gevonden hebben zijn er nog net twee krukken aan de bar open.

Het is zondag en Football seizoen dus alle tv's staan op die wedstrijden. Overal (niet alleen in dit restaurant) staan mannen te kijken naar hun teams of misschien zelfs rivalen. Ik merk tegen Rick op dat ik me niet kan voorstellen dat je hele zondag bestaat uit sportwedstrijden kijken. Nog altijd ben ik blij dat Rick niet zo'n (kijk)sportfanaat is.

Gordon Ramsay komt ieder seizoen naar deze pub om het menu goed te keuren, vertelt Ray, die ons aan de bar bedient. Hij is net geweest voor hun herfstmenu. Wij delen de gevulde eieren, die super smaken. Dan heb ik de steak tartaar en een groene salade en Rick heeft een salade met van alles en nog wat. Het is heerlijk en een betere ervaring dan het Gordon Ramsay restaurant dat we in Londen bezochten.

Het is intussen flink warm en ik heb geen zin het hele stuk door de mensenmassa terug te lopen. We nemen dus een taxi, die ons afzet bij de ABC Stores. Het is hier een droge hitte en Rick en ik zijn allebei vergeten lippencreme mee te nemen. Dat kopen we hier en ook water want dat is ook hard nodig.

Terug in het hotel kunnen we gewoon naar onze kamer op de 28e verdieping. Rick kreeg de sleutels al bij het inchecken. We hebben uitzicht over het vliegveld en het zwembad, als we de Strip zouden willen zien zou dat $25 meer per nacht kosten. Aangezien Ricks bedrijf ons verblijf betaalt ging dat niet door.

Onze bagage wordt naar boven gebracht en we doen onze badkleding aan. Dan gaan we naar het zwembad wat nog best een eind lopen is. Daar zoeken we langs de "luie rivier" stoelen in de schaduw maar alles is bezet.

We zien ook stoelen met gerieflijke kussens erop en die liggen wel in de schaduw. Rick gaat eens vragen hoeveel die kosten en dat is $25 per twee stoelen. Daar gaan we voor! We krijgen ook onbeperkt water hierbij wat lekker is.

Terwijl ik ga lezen in mijn boek gaat Rick een grote drijfband kopen, Dat deden we vorig jaar ook en we zijn er allebei van overtuigd dat we die mee naar huis hebben genomen. Maar we hebben overal gezocht en de band niet gevonden. Als we deze meenemen gaan we hem op een heel logische plaats bewaren.

We dobberen lekker in de lazy river hoewel het water net zo warm is als de lucht. Dat koelt niet echt af maar ontspannend is het wel. We proberen het water in het gewone zwembad ook even en dat is ietsje koeler, maar niet veel. Wel interessant dat we hier dit jaar een week later zijn dan vorig jaar toen het water een stuk kouder was.

Tegen half vijf gaan we terug naar boven en kleden ons voor het avondeten. We hebben gereserveerd bij The Red Square in het Mandalay Bay hotel. We lopen er via de tunnels door het Excalibur en Luxor heen.

Dit restaurant heeft een Russisch thema en heel veel verschillende wodka's. Rick en ik bestellen beiden een martini, die van mij dirty met het sap van olijven en een drietal met blauwe kaas gevulde olijven. Het is perfect gemaakt en past heel goed bij de kaviaar, die ik heb besteld.

Die komt met blini en alles wat je bij kaviaar wilt hebben. Dit is Amerikaanse kaviaar, maar voor mij net zo lekker en delicaat als de Russische (natuurlijk had ik twee keer zoveel kunnen betalen om uit te vinden dat dat niet zo is, maar dat is het me niet waard). Ik snoep van ieder hapje en vind het weer zo jammer als het op is!

Een hoofdgerecht is voor mij nu teveel dus ik bestel twee voorafjes. De borscht is een koude bietensoep, die hier werkelijk voortreffelijk smaakt en dat voor iemand, die eigenlijk niet van bieten houdt. Daarbij heb ik zes gegrilde oesters met roomsaus en kaviaar, die ook op de tong smelten.

Rick had als voorgerecht de gepekelde haring en zijn hoofdgerecht is de beef stroganoff. Hij heeft die met een champignongerecht in plaats van de pasta. Het ziet er allemaal lekker maar ook heel zwaar uit. Rick beaamt dat en kan het ook niet allemaal op.

Intussen voel ik de jet lag, het is mijn bedtijd! We bestellen een Uber en gelukkig vindt die ons want Igor zegt dat het hier met al die verschillende hotels soms ingewikkeld is. Terug in het hotel kleed ik me meteen in pijama. Rick gaat nog op verkenning uit, maar ik schrijf dit blog en dan is het slaaptijd!