Over het "laatste" zomerweekend

We slapen wat uit vanochtend en staan pas om half acht op. Rick laat Orion uit en ik spring meteen de douche in en kleed me in rondleidingstenue. Het belooft een warme dag te worden, maar niet vochtig dus veel prettiger om door de stad te lopen.

We halen ontbijt van Starbucks en eten dat thuis op. Dan brengt Rick me naar McPherson Square waar ik op P. en G. ga wachten. Zij komen niet veel later aanlopen en zijn ongeveer mijn leeftijd.

Ze blijken ook nog in Amersfoort te wonen en G. heeft haar middelbare school twee jaar eerder dan ik op het John van Oldenbarnevelt gymnasium daar gedaan. Hoe klein kan de wereld zijn? We hebben zelfs dezelfde leraren gehad voor o.a. Latijn en Frans. Echt heel leuk!

We lopen eerst naar de voorkant van het Witte Huis. Daar vertel ik van verre over de geschiedenis want als je te dichtbij komt kun je het huis niet zien. Daar staan nu grote witte hekken voor tot 2021.

Via de achterkant lopen we vervolgens naar het Washington Monument. Het heeft allerlei voeten in de aarde gehad om dat te bouwen en ze vinden het verhaal leuk om te horen. Het is trouwens heel druk met toeristen vandaag, waarschijnlijk vanwege het lange Labor Day weekend.

Na het Tweede Wereldoorlog monument komen we aan bij het Vietnam Veteranen Monument, altijd weer indrukwekkend. Dit keer neem ik ook foto's van de beelden, die erbij staan. De drie verpleegsters en de drie soldaten zijn later bij de muur gezet om de dappere vrouwen te eren en toch iets tastbaars te hebben met een beeld van soldaten. 

Niet veel later zien we Lincoln op zijn troon in zijn monument. Het beeld heeft een hand in een vuist en een hand los om Lincoln's kant van staal en zijn kant van fluweel te laten zien, zoals de beeldhouwer het uitlegde.

Het Koreaanse oorlogsmonument maakt altijd weer indruk met zijn 19 beelden van soldaten. De gezichtsuitdrukkingen zijn zo echt, je voelt de angst, die die soldaten meegemaakt moeten hebben.

Dan steken we over naar het Tidal Basin. Na het Martin Luther King Jr. Memorial bekeken te hebben geef ik ze een keuze. Het Jefferson Memorial staat namelijk in de steigers dus is niet erg fotogeniek. We kunnen er helemaal heen lopen of ik kan er hier over vertellen. Zij verkiezen het laatste. 

Dat betekent dat het Franklin Roosevelt Memorial het laatste is wat we vandaag bezoeken. Daarna loop ik met ze terug naar 17th Street want daar liggen allemaal leuke lunchtentjes en ook de Renwick Gallery waar ik ze vanochtend op wees. Die gaan ze vanmiddag bezoeken. P.'s hobby is houtbewerking en ik weet zeker dat hij de houten tempel daar zeer gaat waarderen. 

Intussen is Rick ook in de stad en geparkeerd voor het Tweede Wereldoorlog Monument. Ik neem afscheid van P. en G. en stap dan meteen in Ricks lekker koele auto. Ondanks de lage luchtvochtigheid is het met 31 graden zeker in de zon heel warm. 

Wij hebben gisteravond al bedacht om aan de rivier in Georgetown te gaan lunchen. We nemen plaats aan de buitenbar van Nick's Riverside Grill en vergapen ons aan de jachten op de rivier en die aangemeerd liggen!

We zijn hier al een tijd niet geweest terwijl het zo'n lekker vakantiegevoel geeft. Ik bestel een gazpacho en Rick een salade met garnalen. Ook delen we het plankje met gerookte vis. Het is heerlijk hier zo te ontspannen.  

Na het eten lopen we nog even langs de rivier en gaan dan huiswaarts. Daar kleed ik me snel in bikini en loop naar het zwembad. Koud water of niet, ik moet er gewoon helemaal in na de warme rondleiding. Dat koelt inderdaad lekker af!

Rick volgt niet veel later en we lezen tot het half zes is. Intussen heb ik een reservering bij een nieuw restaurant gemaakt. We geven Orion zijn avondeten en gaan dan naar City Works waar we plaatsnemen aan de bar. Hier hebben ze 90 bieren aan tap dus helemaal Ricks ding. Hun wijnen zijn ook tap en heel goed, ik bestel de rose, die in een scheikunde beker wordt geserveerd.

Verder zijn we onder de indruk van het menu. We kunnen er van alles van onze gading vinden. Er zijn zelfs lekkere veganistische gerechten mocht Saskia ooit mee willen gaan. Wij bestellen daar een van als voorafje. Kung Pao bloemkool met paprika, pinda's en een pittig sausje. Het is heerlijk!

Dan heb ik de tonijnsalade en Rick een visgerecht. Al met al zijn we zeer tevreden over dit restaurant en zullen we er zeker terugkeren. Het was jammer dat ze nog geen vergunning hebben om buiten te serveren want binnen was het vele malen kouder en had ik Ricks jas aan om niet te zitten rillen. Wat is het toch met die airco's in restaurants hier???

Nu gaan de voeten omhoog en zijn er nog twee dagen in het weekend. Een fijn gevoel!

Zondag

Alweer ben ik eerder dan Rick uit de veren. Ik laat Orion uit en geef hem zijn medicijnen en dan komt Rick ook naar beneden. We gaan dit keer door de drive thru van de Starbucks in Vienna om ons ontbijt te halen. Voor de verandering neem ik eens de cheddar, ham en paprika egg bites.

Nu we toch in Vienna zijn gaan we even Pokemon Go spelen. We doen een paar raids en zetten Pokemon in gyms. Het is jammer dat Rick blauw is en ik rood, het zou leuker zijn als we in hetzelfde team zaten, denk ik.

Eenmaal weer thuis moet ik aan mijn uur hardlopen op het deck geloven. Rick gaat in de tuin werken. De voortuin heeft heel veel onkruid en dat gaat hij trekken. Zodra ik dat probeer word ik opgegeten voor de muggen. Ik weet niet wat voor bloed Rick heeft dat ze hem compleet met rust laten!

Een van de kolibrietjes is helemaal niet bang meer van dat hardlopende mens vlakbij haar eten. Ze komt gewoon af en aan vliegen en gaat rustig zitten drinken. De andere twee zie ik niet dus dit is de dapperste.

Als ik mijn stappen bijeen heb ga ik op het deck zitten lezen. Dan krijg ik een sms van Rick om naar de achtertuin van de buren te komen. Daar ligt een baby eekhoorntje, waarschijnlijk uit het nest gevallen.

Het is zo schattig! We proberen wat dierenartsen te bellen maar degene, die 24 uur open zou moeten zijn neemt niet op. Online zien we dat de moeders hun babies vaak op komen halen dus we gaan de tuin maar uit op hoop van zegen. Gelukkig is het beestje een paar uur later weg, hopelijk heeft het zijn moeder gevonden.

Saskia komt even thuis om haar auto te laten inspecteren. Als dat gedaan is gaan we met zijn drieen naar het Mosaic District. Daar gaan we lunch halen van Sheesh. Ik neem hun zalm kabob met gegrilde mini paprika's en hun heerlijke spinazie. Saskia heeft een falafel wrap en Rick een lamskabob.

Op zondag is een van de wegen hier afgesloten en staan er overal tafels en stoelen. Aangezien het in het restaurant weer eens stervenskoud is zoeken we een van die tafels op om daar te eten. Het smaakt zeer goed!

Saskia ziet haar kans schoon nu ze met ons samen is en stelt voor naar Tysons Corner Center te gaan. Zij wil graag wat herfstkleding kopen. We beginnen bij haar geliefde Urban Outfitters, maar zo op het eerste gezicht vindt ze daar niets.

Dan nemen we ook een kijkje in H&M, maar de dingen, die Saskia daar aanpast, vindt ze toch niet zo leuk. Ook bij de Gap is het het net niet en Zara loopt ze bijna gillend uit zo helemaal niet haar stijl. Bij Sephora nemen we even pauze van de kledingzaken en wacht Rick geduldig tot Saskia en ik onze make up bij elkaar hebben gezocht.

De volgende poging is Macy's want Saskia's smaak verandert langzamerhand wel naar iets meer volwassen. Ze ziet hier wel leuke dingen maar zoals ze zegt dan weer net te volwassen, meer voor de werkvloer dan een studentenklas.

Bij de juniorenafdeling probeert Saskia een zwarte tuinbroek met rood wit gestreept truitje aan (de mode hier heeft weer jaren zeventig en tachtig trekjes valt me op). Rick en ik vinden het haar heel leuk staan, maar zij denkt niet dat ze het zal dragen. Tja, dan maar beter laten hangen.

En zo zijn we weer terug bij Urban Outfitters. Na heel wat aan geprobeerd te hebben en afgekeurd te hebben slaagt Saskia zowaar! Ze neemt een paar corduroy broeken, een leuke trui en een blouse mee terug naar Richmond. Ze is er heel blij mee en bedankt ons voor ons geduld.

Wij vonden het juist gezellig zo middagje shoppen met onze jongste. Dat gebeurt niet vaak meer. Weer thuis neemt Saskia alweer afscheid na dit bliksembezoekje. Het is fijn te weten dat alles goed gaat met haar op school en prive.

Tot mijn grote verrassing stelt Rick voor bij de sushi bar van Shin Se Kai te gaan eten. De sushi chef daar is Japans en maakt heel pittige sushi rollen voor Rick. Ik houd het bij sashimi. Leuk is ook dat we twee aparte gerechtjes van de chef krijgen, die hij speciaal voor ons gemaakt heeft. We hebben heel wat sushi restaurants vlakbij, maar daardoor is deze net weer iets unieker.

Bij het afscheid nemen zeg ik "domo arigato" tegen de chef. Hij waardeert dat zeer en buigt en lacht. Grappig hoe een paar simpele woorden in de taal van iemand anders verschil maken. Mijn Japans reikt niet veel verder, maar dat hoeft ook niet.

Zo is twee derde van dit lange weekend alweer voorbij. Maar er is nog een dag en die gaan we ook leuk besteden (al weet ik op dit moment nog niet hoe).

PS: Oh ja, vergeet het bijna, vandaag verjaart dit blog. Het is zestien jaar oud!