Dag 5 Las Vegas: Over de laatste dag alweer

Rick heeft zijn wekker voor kwart over zes gezet en we staan meteen op. Net als gisteren kleden we ons aan en gaan dan in de al vrij lange rij bij Starbucks staan. Het gaat vlot dus niet veel later gaan we met onze koffies terug naar boven. 

Rick maakt zich klaar voor zijn laatste dag, die niet zo heel laat zal worden. Hopelijk heeft hij na afloop nog even tijd om te zwe2

mmen. Het zwembad gaat hier om vijf uur al dicht dus de afgelopen conferentiedagen kon Rick er niet heen. 

Als we afscheid hebben genomen begin ik aan mijn laatste lange wandeling langs de Strip. Het is lekker weer, maar waait heel hard. Dat maakt dat het koeler aanvoelt dan het is dus ik zet de pas er goed in. 

Voor mijn ontbijt wil ik naar Cabo Wabo maar het is kwart voor acht als ik er aankom en ze gaan pas om acht uur open. Dan ga ik maar door de Miracle Mile mall lopen. Het valt me dit keer op dat er een Sahara thema is. Toevallig schreef een bloglezeres dat het voorheen Desert Passage heette, ze hebben het decor dus niet veranderd.

Precies om acht uur ben ik terug bij Cabo Wabo. Ik krijg een stoel langs hun lange railing en heb zo goed zicht op de gebouwen aan de overkant. Ik bestel de gepocheerde eieren met chorizo. Ik meng de chorizo kruimels door de eieren en zo heb ik een zeer smakelijk maal.

Na het eten bedenk ik me dat ik nog niet door het Paris hotel heb gelopen deze week. Even uit de wind gaan is ook wel lekker. In dit hotel waan je je soms in Frankrijk al is het decor niet zo goed gedaan als in het Venetian.

Vanuit Paris loop ik Ballys in. Ook daar ben ik nog niet in geweest dus ik loop door het casino. Hier zie ik grote kroonluchters hangen, maar verder is het decor niet bijzonder.

In het ernaast gelegen Flamingo hotel was me gisteren niet opgevallen dat ze een parkje met echte flamingo's en andere vogels hebben. Het is een oase in het midden van Las Vegas en gratis voor de verandering.

Bij het Linq hotel ga ik op zoek naar mijn lunch restaurant. Dat vind ik buiten en het zal makkelijk bereikbaar zijn met de monorail want na vijf dagen meer dan 20000 stappen (ik weet zeker dat ik dat vandaag ook weer ga halen) is die monorail een uitkomst!

In Harrah's maakte een vriendin me attent op een grappig beeld. Ik ga ernaar op zoek en inderdaad "The Greenbacks" is een vermakelijk beeld. "Greenbacks" is ook een andere naam voor dollars.

Zelfs de toiletten zijn soms een mooi design

Na een stukje door de Venetian te hebben gelopen heb ik bijna 10000 stappen bijeen. Ik besluit nog een keer door de lobby van het Wynn hotel te lopen en dan laat mijn Fitbit het vuurwerk van doel gehaald zien. Natuurlijk moet ik ook nog terug dus het doel wordt ruim overschreden.

In het Palazzo gedeelte van het Venetian

Op de terugweg bezoek ik het Bellagio nog een keer. Ik zie een ander kunstwerk van Chihuly en bewonder nogmaals de preciezie van de herfsttuin. Zo vrolijk en al die bloemen, die eraan te pas kwamen!

Dan loop ik via het New York New York hotel waar ik ook nog niet binnen was geweest terug naar het MGM Grand. Het was weer een flinke wandeling maar met zoveel te zien gaat het snel.

Op weg naar de kamer maak ik ook wat foto's in ons hotel. Het is niet het mooiste van binnen, maar bepaalde delen zijn wel het fotograferen waard.

Als ik bij de kamer kom zou Rick zeggen dat Murphy's wet bezig is. Natuurlijk wordt de kamer nu net schoongemaakt. De huishoudster vraagt of ik mijn sleutel wil gebruiken om zeker te zijn dat dit onze kamer is en dan kan ik op een stoel wachten tot ze klaar is. Ze kletst intussen honderduit, een heel vriendelijk iemand!

Zodra ze vertrokken is neem ik mijn douche en maak me klaar om weer op pad te gaan, dit keer voor de lunch.

Met de monorail ga ik naar het Linq en loop door hun gezellige buiten winkelstraat naar Jaburritos.

 Daar hebben ze sushi "burritos" en ik bestel er een met tonijn, zalm en yellowtail. Dat is zo ontzettend lekker en niet duur! Dit restaurant gaat op mijn Las Vegas favorieten lijstje.

Na de lunch neem ik de monorail terug. Ideaal ding, ik heb hem dit keer vaker gebruikt dan vorig jaar.

Voor de laatste keer haal ik de zwemband van de kamer en loop naar de lazy river. Onderweg kom ik Rick tegen, die vertelt om half vier klaar te zijn. Dat is vroeger dan hij dacht,  fijn!

Nadat ik een paar uur gedobberd en gelezen heb komt Rick om nog een laatste rondje door de rivier te doen.

Dan is het tijd om ons klaar te maken voor het avondeten. Op weg naar de kamer laat ik de band leeglopen. We nemen hem mee naar huis voor volgend jaar.

Een Uber brengt ons naar de Miracke Mile shops. Daar heb ik gereserveerd bij Flights,  een restaurant met een luchtvaart thema.

Onze serveerster heet hier flight attendant,  er hangt een vliegtuigje en veel van de gerechten worden als "flight", d.w.z. drie verschillende bereidingen, opgediend.

Rick en ik nemen allebei de empanadas en de spiesjes met biefstuk, garnaal en kip (die Rick eet).

Verder kies ik het tonijn trio. De ceviche ziet er ook goed uit maar dat zal voor de volgende keer zijn. Ricks Zweedse gehaktballen vindt hij ook erg lekker. Een aanrader dus, dit restaurant.

Intussen zie ik op mijn Fitbit dat ik een persoonlijk record heb gelopen qua stappen per week, gemiddeld meer dan 20000 stappen per dag!

We nemen een taxi terug naar het MGM Grand en lopen meteen naar het theater van David Copperfield. 

We hebben heel goede zitplaatsen op de vierde rij. Het wordt een erg leuke show met onbegrijpelijke goochelkunsten. David Copperfield heeft "het" nog steeds.

Voor we het weten is de show weer voorbij. We zijn blij gegaan te zijn! We drinken nog even een night cap bij de pub en gaan dan naar bed want morgen gaat de wekker weer vroeg af.