Over een heel interessante tentoonstelling in het National Geographic Museum

De dag begint regenachtig en ik ben dankbaar voor de warme koffie, die Rick al klaar heeft staan. Ik besmeer weer wat crackers met smeerkaas en heb daarbij de laatste mini komkommertjes. Dit keer bleven ze wel meer dan een week goed. 

Vervolgens is het tijd voor mijn uur op de elliptische machine. Ik heb best veel energie en ben eerder dan gewoonlijk klaar met mijn tienduizend stappen. Dat is fijn want nu heb ik tijd om de was op te vouwen en alvast wat in te pakken. 

Na mijn douche maak ik me klaar om naar de stad te gaan. Ik rijd naar de metro en vind met gemak een parkeerplaats. De trein staat zelfs al klaar en vertrekt een paar minuten later. Ik moet vandaag naar Farragut West, een kwartier rijden. 

Daar stap ik uit en word even nostalgisch. Dit was altijd het station waar ik uitstapte voor mijn eerste baan als reisagente. Over die baan zou ik een boek kunnen schrijven want ik kwam in wat ze hier een "sweat shop" noemen terecht. Veel te weinig personeel en dus vele overuren voor een schamel salarisje.

Veel dagen zag ik zelfs geen daglicht want ons kantoor keek uit op de binnenplaats van het gebouw.  Vaak moesten we van de baas ook tijdens de lunch doorwerken en bracht hij pizza. Verder had ik maar tien dagen vakantie, die ook nogal eens ingetrokken werden. Toch heb ik er goede herinneringen aan en er heel veel van geleerd. 

Farragut Square vlak voor ons kantoor zag ik dus bijna nooit. Ik moet zeggen dat het er tegenwoordig wel veel mooier uitziet dan toen. Er is zelfs een stuk waar je je telefoon kunt opladen en op gerieflijke stoelen kunt zitten.

Hier ben ik in hartje zakencentrum van Washington. Er staan food trucks rond het plein met lange rijen wachtenden voor hun lunch. Ik heb echter besloten in het cafetaria van het National Geographic Museum te eten. Op Trip Advisor kreeg dat goed recensies.

Na even zoeken vind ik het cafetaria. Ik krijg het gevoel de enige niet NGS persoon te zijn hier. Ik neem een salade van de salad bar. De eetzaal is groot en er zijn mooie National Geographic foto's op de ramen geplakt.

Als ik klaar met eten ben koop ik een kaartje voor de tentoonstelling waarvoor ik gekomen ben: "Queens of Egypt". Hij gaat over zes Egyptische koninginnen waarvan er een zelfs pharaoh was. Ik heb via de (fictie op realiteit gebaseerde) boeken van Pauline Gedge best veel over ze geleerd en ben nu dus benieuwd naar het echte verhaal.

Mijn naam in hierogliefen

Hatshepsut, Tiye, Nefertari, Nefertiti en Cleopatra worden uitgebreid besproken, maar ook o.a. de religie, de hygiene en make up en het mummificeren worden uitgelegd. Ik kijk filmpjes, lees en bewonder. Ik heb al heel lang "iets" met het oude Egypte en geniet met volle teugen van deze tentoonstelling!

Gelukkig kon ik vandaag gaan, want zondag is de laatste dag om hem te bezoeken. Na meer dan twee uur sta ik weer buiten met heel wat nieuwe kennis in mijn hoofd. Ik zoek het Farragut West station weer op en ben een half uurtje later weer in Vienna.

Daar rijd ik naar het centrum om medicijnen op te halen van Walgreens en wat snacks van Whole Foods. Als ik thuiskom zie ik iets voor onze voordeur liggen. Het is geen doos, maar ik kan van verre niet zien wat het wel is.

Als ik erheen loop, zie ik Henry, de kater van onze overburen, heerlijk dutten op onze deurmat. De kat geeft mij nauwelijks aandacht en slaapt heerlijk verder. Om je rot te lachen! Dan mis ik een kat toch wel hoewel ik zonder de nagels en kattenbak kan.

Rick komt thuis en we gaan mijn gratis hoofdgerecht bon van Curry Mantra verzilveren. Dat kreeg ik voor mijn verjaardag. Dit is een heel gezellig Indiaas restaurant en ik bestel eens iets heel anders, garnalen in een tomatensaus met paprika en ui. Het is heel lekker en ik heb geen spijt dat ik eens niet de spinazie met paneer kaas heb gekozen.

Rick heeft lamsvlees uit de tandoor oven. Hij vraagt of ik ook een stukje wil, maar lam vind ik alleen in Nieuw Zeeland lekker. Het ziet er ook nog eens heel droog uit.  Rick vindt het wel heel smakelijk dus dat is goed.

Met mijn hoofdgerecht van de rekening af is die heel laag. Natuurlijk moet de fooi wel voor het hele bedrag maar nog hebben we voor een zeer schappelijke prijs heel goed gegeten. De etnische restaurants hier zijn goed en goedkoop.

Eigenlijk zou ik vanavond naar een functie bij een overbuurvrouw gaan, maar ik heb teveel pijn. Misschien het weer, misschien gewoon omdat ik vandaag veel gedaan heb, maar ik ga met mijn voeten omhoog tv kijken. Wel jammer want Lorraine en Jeanne vroegen me mee, volgende keer beter.

En zo begint alweer een weekend!