Dag 4 Las Vegas: Over een leuke lunch

Ricks wekker gaat weer om half zeven en we zijn beiden al wakker. We hopen de super lange rij bij Starbucks te ontlopen door meteen naar beneden te gaan. We zijn niet de enigen maar de rij is een heel stuk korter.

We nemen onze koffies mee naar boven waar Rick ook zijn egg bites eet en zich daarna klaarmaakt voor nog een lange dag conferentie. Ook vanavond moet hij nog lang mee want er is een evenement bij het zwembad. 

Lange vermoeiende dagen zijn het voor hem, ik heb hernieuwd respect voor Rick en weet nu ook dat zijn reizen echt flink hard werken zijn. Toen de kinderen nog klein waren had ik daar geen idee van en benijdde hem soms dat hij er even tussenuit kon. 

Als ik afscheid van Rick heb genomen begin ik aan mijn Strip wandeling. Eerst loop ik linea recta naar het Paris hotel waar ik weer een tafeltje op het terras van Mon Ami Gabi vraag. Die eiwit omelet met groene saus en gegrilde tomaatjes vond ik maandag zo lekker dat ik die weer bestel. Dit keer neem ik er geen bloody Mary bij, water is voldoende. 

Na het eten zet ik mijn tocht voort en loop door wat andere resorts. Het Cromwell resort herinner ik me helemaal niet. Ik vind het een beetje bordeelachtig aandoen met alle rode lampjes.

Het Flamingo hotel is een van de oudste hotels aan de Strip. Ik loop door het casino en maak wat foto's. Ik vind het bijzonder dat Donny en Marie Osmond nog steeds populair zijn. Donny hebben we vorig seizoen van The Masked Singer gezien.

Ze zijn beiden ouder dan ik, maar dat zegt natuurlijk niets, zeker niet hier in Las Vegas waar een heel aantal oude bekenden shows hebben, al dan niet permanent. Het Flamingo is natuurlijk ook niet de creme de la creme van casino's hier. Vergane glorie net als de Osmonds (maar ze doen het toch maar).

Na het Linq casino te hebben doorkruist loop ik de rest van mijn wandeling buiten. Na het Encore hotel wordt het wat minder druk en is er een stuk met maar weinig te zien dus ik maak rechtsomkeert.

Bij het Fashion gedeelte steek ik over naar de regenboogtrap. Leuk en kleurrijk is die. Dan loop ik naar de Mirage want daar ben ik nog niet binnen geweest. Hier waren vroeger de tijgers van Siegfried en Roy, maar tegenwoordig is dat een botanische tuin met dolfijnen. Deze is niet zo heel duur om te bezoeken en even denk ik erover erheen te gaan, maar eigenlijk vind ik dat zwemmen met dolfijnen gedoe tegenwoordig niet meer kunnen dus het gaat hem niet worden.

Eenmaal weer buiten loop ik terug richting de MGM. Ik steek weer over want intussen is het me te warm in de zon. Bij de Miracle Mile Shops ga ik even kijken waar ons restaurant voor morgenavond is gesitueerd. Zo weet ik hoe lang het lopen is en we moeten er zeker een half uur voor uittrekken.

Terug in het hotel zie ik op mijn Fitbit dat ik eindelijk Dee weer eens voorbij ben in aantal stappen. Las Vegas is daar zeker goed voor! Er zullen voor vanavond nog een aantal bijkomen.

Na mijn douche heb ik nog even tijd voor de lunch en ik ga wat potjes Black Jack spelen op een van de vele machines in het casino. Ik speel een kwartiertje en vertrek zonder winst of verlies.

Om kwart voor twaalf komen Lisa en Karsten voorrijden. Vorig jaar heb ik ze eindelijk in persoon ontmoet want ik ken Lisa al 24 jaar online. Wij waren beiden lid van een emailgroep van vrouwen, die in december 1995 uitgerekend waren. Haar zoon Hollis is dan ook maar drie dagen jonger dan Saskia. 

We rijden naar Kabuki (de attente lezer ziet dat ik hier gisteravond ook al was en dat ik echt ieder maal wel Japans zou kunnen eten) en Karsten vraagt daar een booth (banken met een tafel ertussenin). We krijgen zo'n grote dat er wel acht personen in kunnen zitten! Ik weet al wat ik als lunch wil, namelijk de heerlijke pittige tonijnsalade. Lisa neemt een poke bowl en Karsten kip en biefstuk teriyaki. Het smaakt opperbest en is zeer redelijk geprijsd voor Las Vegas (of zelfs ons gebied).

Het gesprek gaat over van alles en nog wat van de kinderen tot dubbele nationaliteit. Karsten is een professionele poker speler en daar erg goed in. Voor we het weten zijn er anderhalf uur voorbij en zetten Lisa en Karsten mij weer bij het hotel af. We nemen afscheid tot hopelijk volgend jaar wanneer deze conferentie weer hier gehouden zal worden.

Boven op de kamer verkleed ik me in bikini, neem de band mee en ga naar het zwembad. Daar huur ik weer een stoel. Het is vandaag heel druk want vanwege een Microsoft evenement vanavond is alleen de lazy river open. 

Als ik op mijn stoel plaatsneem realiseer ik me dat ik mijn telefoon in de kamer heb gelaten. Daar staan mijn spelletjes en dus mijn vertier op. Niet blij loop ik toch maar weer de tien minuten terug naar de kamer. Deze hotels zijn zo enorm!

Eindelijk kan ik me daarna ontspannen. Ik dobber lekker in mijn band en speel tussendoor spelletjes. Voor ik het weet is het dan ook kwart over vier en tijd om terug naar de kamer te gaan. 

Terwijl ik me klaarmaak om weer op pad te gaan komt Rick ook even boven. Zo zien we elkaar zomaar twee op een dag hier! Rick gaat naar een receptie en ik neem de monorail naar het Linq hotel. 

Daar neem ik plaats aan de bar van Guy Fieri's Las Vegas restaurant. Van vorig jaar herinner ik me dat ze hier een super bloody Mary hebben en die bestel ik. Ik heb heel wat bekijks van de anderen in de bar want het is een kunstwerk!

Het lijkt meer dan het is, want ik eet de wafelfrietjes, die koud zijn, niet en verder is het een paar stukjes spek en groentes. Maar de bloody Mary zelf is ook heel erg lekker. Het is een perfect voorafje!

Inmiddels heb ik er meer dan twintig duizend stappen opzitten. Mijn oorspronkelijke plan was naar het Aria hotel te lopen, maar dat is zeker nog een half uur zo niet meer. Ik ben moe en heb zelfs geen puf om naar een Uber te gaan zoeken. Ik neem dus lui een taxi naar het Aria hotel.

Daar krijg ik geen spijt van want ik tref een heel spraakzame taxichauffeur, die me laat zien dat bedrijven zoals Microsoft de grootste inkomsten zijn voor Las Vegas. Er worden vier nieuwe congresgebouwen neergezet en meer dan 20000 nieuwe hotelkamers gebouwd. 

De chauffeur weet ook dat het geld hier niet alleen van Amerikanen komt, maar ook van Italianen en Aziaten. Hij beweert zelfs dat het nieuwe hotel dat gebouwd wordt een Disneylandachtig park erbij zal hebben, van Disney! Ik ben heel benieuwd. Dat er enorm veel geld wordt geinvesteerd in deze stad is wel duidelijk en niet alleen door de gokkende bevolking. 

Bij het Aria hotel neem ik plaats aan de bar van het Julian Serrano tapas restaurant. Primo is de barman en ik begin met de champignonsoep, die voortreffelijk smaakt. Dan bestel ik het blikje sardientjes wat met aioli en tomaat wordt geserveerd. Een leuke presentatie en erg lekker. 

Eigenlijk zijn de gevulde eieren die ik ook besteld heb me net iets teveel. Ze zijn gevuld met krab en meer en ook erg smakelijk, maar ik kan ze niet helemaal op. Mijn ogen zijn soms groter dan mijn maag. Primo begrijpt het allemaal goed. Ik reken af en bedank hem voor een mooie maaltijd. 

De taxi chauffeur die me terugbrengt naar het MGM Grand is niet zo spraakzaam, maar we zijn beiden wel heel verbaasd als het hotel tegenover het MGM opeens Oyo heet.

Dat was gisteren nog het Hooters hotel! Nu is daar niets meer van te zien, ik dacht net nog dat Oyo best een goede locatie net naast de strip heeft. Ik had er nooit over gepeinsd in het Hooters hotel te gaan logeren, maar Oyo klinkt opeens veel beter, gek toch. 

Terug in het casino waag ik nog een paar black jack gokjes op machines maar bij de eerste gaat er iets fout en heb ik opeens nog maar $1 zonder een moment gespeeld te hebben. Ik vraag het aan de barmensen, maar die halen hun schouders op, zo gaat dat nu eenmaal. Wat? Dat was $30. Gauw haal ik alles uit die machine en loop naar een andere. 

Daar speel ik een tijdje met mijn $20, maar dan gaat het ook mis. Ik heb duidelijk vanavond het geluk niet aan mijn zijde. Prima, want ik ben toch doodmoe. Ik ga naar boven en in bed nog wat computeren terwijl ik luister naar de muziek van het feest van Microsoft. 

Rick is daar niet want zijn team heeft een diner in een Italiaans restaurant in Caesars Palace. Rick was daar niet zo blij mee, maar ja, iedereen ging dus hij ook. Dat begon pas net om acht uur dus ik verwacht weer in dromenland te zijn als Rick terugkomt. Weer een volle en leuke dag en morgen alweer de laatste volle dag hier, het gaat snel!