Over een muurschilderingen rondleiding en meer

Zaterdag

Rick blijft tot acht uur liggen, ik ben eigenlijk allang wakker maar lees op mijn telefoon. Het is somber bewolkt weer maar vrij warm. We gaan eerst onze zaterdagse routine doen. 

We halen onze koffies en egg bites van Starbucks en gaan dan naar het boerenmarktje bij het Community Center. Net als vorige week koop ik er een bakje met verschillende vormen en maten kerstomaatjes. Vers van de boerderij zijn ze lekker zoet. 

Thuis doe ik een half uur op de elliptische machine want de rest van de stappen krijg ik later vandaag wel bij elkaar. Rick maakt een begin aan de "ren" voor Orion. Hij rent zo vaak langs ons hek de heuvel af met de Deense dog Phil en dan wordt Orion een modderbeest!

Daar hebben Rick en ik een hekel aan want met zijn lange vacht is Orion zo moeilijk schoon te krijgen. Rick gaat er vanmiddag aan verder want we moeten ons klaarmaken om naar de stad te gaan. 

We hebben kaartjes voor een rondleiding langs de muurschilderingen in de historische DC buurten Colombia Heights en Shaw. We verzamelen daarvoor bij het Colombia Heights station en tot mijn verbazing zijn er zeker dertig mensen. DC Murals is deze rondleidingen dit jaar begonnen en er is duidelijk veel animo voor.

Cory is de assistent directeur en zelf ook een straatartiest. Hij heeft duidelijk passie voor straatkunst. Hij is begonnen als graffiti artiest en heeft zelf ook aan meerdere van de muurschilderingen, die we vandaag gaan zien meegeholpen. 

De wandeling duurt bijna tweeeneehalf uur en we zien meer dan twintig muurschilderingen. Ik heb al mijn foto's met uitleg op Facebook gezet en hieronder heb ik degenen geplaatst die ik het mooist of interessantst vond.

Columbia Heights en Shaw zijn historische Afrikaans Amerikaanse buurten. Vroeger stond Columbia Heights bekend als Black Broadway. Beroemde mensen als Duke Ellington en Marvin Gaye waren in DC opgegroeid. We zien dan ook een aantal muurschilderingen met historische figuren, die ook landelijk en zelfs internationaal bekend zijn of waren. 

De eerste foto is "Welcome", een kunstwerk van een Indonesisch Amerikaanse kunstenares met de pseudoniem Chelove. Hij hangt bij een medische kliniek, gratis diensten verleend aan de plaatselijke minder bedeelde bevolking. 

De volgende muurschildering E=MC2. De artiest had een hele visie gebaseerd op een uitspraak van Albert Einstein. Dat gezegde staat er ook bij. Een graffiti artiest, die tegen muurschilderingen is, heeft de twee kruisen erop gesprayd. Deze "kunst" van die man komen we op andere werken ook tegen. Cory vertelt dat ze het zoveel mogelijk opruimen, maar hij komt vaak weer terug. Het is niet strafbaar dus verder kunnen ze niets doen.

We lopen verder en in een parkje treffen we "The Watcher" van Pose 2. Dit parkje was voorheen nogal gevaarlijk met drug dealers en dergelijke. Omdat er ook kinderen speelden heeft de buurt dit schilderij laten maken. Het idee erachter is dus dat de buurt het plein in de gaten houdt zodat het veilig is voor iedereen.

Vroeger konden wij blanken inderdaad niet in deze buurten komen maar dat is nu stukken verbeterd. Weliswaar met als gevolg dat het hier te duur wordt voor de oorspronkelijke bevolking. Dat is dan weer jammer want zo gaat de speciale sfeer verloren.

Niet veel later komen we bij de "Wailing Postman" aan. Deze muurschildering is een ode aan Buck Hill, de saxofoon spelende postbode in Columbia Heights. Deze schildering is de nieuwste, die we vandaag zien.

En daar is ie dan, Duke Ellington. Hij is onlosmakelijk verbonden met deze buurt en toen deze muurschildering, die van panelen is gemaakt, tijdelijk weg werd gehaald kwam daar heel veel protest tegen. Nu hangt hij er sinds begin dit jaar weer in volle glorie.

Vrijwel aan de overkant is Ben's Chili Bowl. Dit restaurant is hier al vele jaren en zelfs president Obama ging er eens eten. Zij hebben een beroemde schildering aan de ene kant van hun gebouw. Vroeger was daar Bill Cosby maar nadat die veroordeeld werd vanwege seksuele mishandeling moest hij natuurlijk weg.

Ervoor in de plaats kwamen Michelle en Barack Obama en Prince. Die komen niet uit Washington DC maar de rest van de mensen op de muur wel. Ook hier weer een aantal heel bekenden zoals de dominee Jesse Jackson.

Aan de andere kant van het gebouw is er een kunstwerk voor de tandarts Dr. B., die voor de hele buurt zorgde dat niemand een slecht gebit had. Dr. B. is inmiddels overleden maar hij leeft voor op dit mooie schilderij.

Na alles muurschilderingen die iets met de geschiedenis van de buurt te maken hebben komen we opeens bij de U Street muur. Dit is een art deco muur en mooi, maar volgens Cory verder geen karakter. Het vertelt niets behalve dat het mooie kunst is. Cory vindt dat niet kunnen, omdat deze muur van een Grieks restaurant is waarvan de eigenaar net twee jaar geleden is overleden aan kanker. Cory is ervan overtuigd dat dit overgeschilderd gaat worden met iets voor die eigenaar.

Aan de overkant zien we de "Resurrection". Een prachtige muurschildering van Aniekan waar we al meer van hebben gezien. Hij heeft een paar steevaste toevoegingen waaraan je zijn werk kan herkennen. Een daarvan is het potlood, hij laat daarmee zien dat kunst zijn wapen is.

Alleen omdat ik het echt heel mooi vind voeg ik onderstaande toe. Het is voor het echtpaar dat de Lee's Flower Shop in 1945 begon. Die bloemenwinkel bestaat nog steeds en deze muur is zo vrolijk!

Af en toe komen we ook langs graffiti. Het meeste vind ik niet echt mooi, maar als de echte getalenteerde graffiti schilders bijeenkomen wel. Onderstaand is daar een voorbeeld van.

Bij de oudste Dammen club in de stad zien we "een ronde om de wereld", een zwart witte schildering. Het stelt een man voor, die Dammen speelt met een Baltimore Oriole, een plaatselijke vogel, die bijna niet meer voorkomt, helaas.

Dan zijn we toe aan de laatste twee kunstwerken. De kolibrie van Eric B. Ricks en Marvin Gaye van alweer Aniekan (zie de potloden). Daartussenin laat Cory ons een van de graffiti muren in de stad zien waar hij ook aan heeft meegewerkt. Jammer genoeg is die ook door water aangetast en door hekken kunnen ze er niet bij om hem mooier te maken.

Het is bijna half twee als de rondleiding is afgelopen. Rick en ik vonden het zeer de moeite waard voor slechts $15. Gebruikelijk is om een gids een fooi te geven, maar Cory zegt dat wat wij geven weer in het onderhouden en herstellen van muurschilderingen gestoken zal worden. Wij duwen hem $5 in zijn handen want dat zie ik anderen ook geven.

Dan nemen we afscheid en Rick en ik hebben ontzettende trek! We willen Ben's Chili Bowl eindelijk eens proberen en lopen terug daarheen. Dan zien we dat we ongemerkt best een afstand hebben afgelegd tijdens rondleiding.

Jammer genoeg staat de rij tot buiten de deur en wij willen graag zitten en snel eten krijgen. We kijken rond en komen dan bij The Smith uit. Daar is plaats aan de bar en Rick bestelt een watermeloensalade met biefstuk en ik de Siciliaanse eieren. Die laatsten zijn van het brunch menu en heel erg lekker, maar ook licht.

Zo hebben we behalve de muurschilderingen ook twee voor ons onbekende buurten in Washington bekeken. Hieronder een foto van een paar straten en de Victoriaanse huizen. Ik hoop ook nog eens een architectuur rondleiding in Washington te doen. Ook wil ik meer leren over de vele buurten in de stad.

Tijd om terug naar huis te gaan en dan zijn we weer in onze andere wereld, Vienna. Rustig en groen, vroeger een apart staand stadje maar nu vastgegroeid aan Washington. Toch behoudt het zijn eigen karakter.

Rick gaat verder aan zijn Orion project. Hij heeft Astro turf gekocht, kunstgras, en legt dat langs het pad waar Orion altijd rent. Als het er eenmaal ligt proberen we het met behulp van Phil, de Deense dog, uit. De honden rennen als gekken langs het hek en er is geen modder of wat ook! Nu hebben we ook geen hond meer aan Orion want hij is helemaal uitgeput van het rennen!

Voor ons avondeten gaan we naar BarTaco. Er is een of andere herfstfestival gaande in het Mosaic District dus super druk overal. Tot onze verbazing vinden we nog twee stoelen aan de bar. We bestellen de in sla bladeren gewikkelde taco's en dit keer ook zonder de vele saus erop. Dat maakt ze nog lekkerder en ook lichter.

Het gaat allemaal nogal eens fout vanavond. Mijn taco's worden met saus en in een tortilla in plaats van sla bezorgd. Tot twee keer toe gebeurt dat dus onze barman John haalt ze van de rekening. Ook de tweede lichting moet terug gestuurd worden. John vindt het duidelijk heel vervelend en ik krijg ook nog een gratis glas rose van hem. Na afloop is de rekening dus maar klein maar we geven een flinke fooi want de bediening was heel attent.

Rick gaat thuis aan het werk in de basement. Waar hij de energie vandaan haalt weet ik niet. Ik ga met mijn voeten omhoog in mijn luie stoel tv kijken.

Zondag

We blijven tot een uur of acht liggen en zien alweer een prachtige dag dagen. Het is al 21 graden als we ons ontbijt van Starbucks gaan halen. In het centrum van Vienna spelen we zoals ieder weekend wat Pokemon Go en eten dan thuis onze egg bites op.

Daarna gaat Rick in de tuin bezig en ik doe mijn tienduizend stappen op het deck. Als ik daarmee klaar ben gaan we naar boven om de Halloween spullen van zolder te halen. We wilden eerst tot volgend weekend wachten maar het weer is nu zo lekker en daar willen we van profiteren.

We hangen de spoken, skeletten en spinnen weer op, bevolken de tuin met heksen, skeletten en schedels en hangen de lichtjes in de struiken. Na een uur of wat ziet de tuin er weer griezelig uit. Nu nog wat "spinnenwebben" en we zijn er weer klaar voor.

Orion ligt lief in de tuin terwijl wij bezig zijn

Het loopt al tegen twaalven als alles staat en we maken ons klaar om te gaan lunchen. We besluiten dat bij Noodles & Company te gaan. Ik bestel hun Med salade met biefstuk. Het smaakt me weer prima. 

De rest van de middag ontspannen we op het deck. Het loopt weer tegen de dertig graden, heel ongewoon voor eind september. Dit weer blijft nog tot het einde van de week maar daarna wordt het toch echt koeler. 

Aan het einde van de middag gaan we naar Tysons Corner Center. We hebben kaartjes voor Abominable. Dat is een film van dezelfde studio als "Hoe tem je een draak?" en we hebben er veel zin in. De film stelt dan ook absoluut niet teleur. Het is een heel leuk verhaal over hoe een uit het gevang ontsnapte Yeti door een aantal kinderen terug naar huis wordt gebracht. 

Natuurlijk zit de zaal vol kinderen maar wij als volwassenen vinden het verhaal ook erg leuk. Er zitten ook, zoals vaker, een paar grapjes in die alleen volwassenen zullen snappen. Het is een aanrader als je van dit genre films houdt. 

Als de film afgelopen is is het alweer half acht. We besluiten bij Bushel & Barrel te gaan eten. Zij hebben een bar buiten en zo genieten we nog van het ongewoon warme weer. We delen wat gevulde eieren en ik heb de in sla bladeren gewikkelde tonijn en Rick chili. Het smaakt weer heel goed. 

Thuis zie ik dat onze Halloween lichtjes er goed uitzien. We zijn wat vroeg met versieren maar nu kunnen we er ook langer van genieten. Ik vind de Halloween tijd altijd zo leuk. Er zullen zeker meer foto's van andere versierde huizen volgen, zoals ieder jaar.