Over 18 jaar na "9/11"

We blijven vanochtend wat langer dan gewoonlijk liggen en staan om tien over half acht op. Als ik beneden kom heeft Rick de koffie al aan het pruttelen. Ik besmeer een cracker met smeerkaas en snijd wat mini komkommertjes in reepjes voor mijn ontbijt. 

Elf september is sinds 2001 een dag, die hier zelfs na achttien jaar nog tranen in de ogen brengt. Achttien jaar, dat betekent dat de meeste scholieren nog niet geboren waren. Het nieuws gaat over hoe ouders hun kinderen erover kunnen vertellen. Het is onvoorstelbaar dat het al zo lang geleden is. 

Twee jaar na de aanslagen schreef ik een blog over hoe wij het ervoeren. Die kun je hier lezen. Ik las het net zelf na en realiseer me dat de scherpe kantjes er wel af zijn, maar de onderliggende angst blijft. 

Net als ik in dat blog schreef probeer ik nog steeds zoveel mogelijk van alles te genieten, want het leven is niet vanzelfsprekend. Ook vandaag zijn er mooie dingen te vieren zoals het twintigjarig huwelijk van mijn zus en zwager. Hun dag werd twee jaar na hun bruiloft voor altijd "9/11", maar ze hebben dat altijd apart gehouden van hun trouwdagvieringen. 

Vandaag wordt het weer hardlopen op het deck voor mij. Het belooft een heel hete dag te worden voor half september maar zo vroeg is het nog goed te doen. Later dan gewoonlijk heb ik mijn stappen bijeen en heb intussen ook een paar grijpende artikelen over 9/11 gelezen. Een daarvan wil ik delen en dat kun je hier vinden. 

Gisteren had ik dus lunch bij de Old Ebbitt Grill en daar bestelde ik een van de goedkoopste gerechten omdat mijn klanten meestal voor mij betalen. Ik ga vanmiddag daarom mijn een dag later verjaardaglunch eten bij Clarity. 

Dat is verreweg het beste restaurant in Vienna. Ik maak kennis met Victor de barman en bestel een knolselderij soep met champignons en gefrituurde okra. Die is ontzettend lekker, maar de calamari salade, die ik daarna krijg, is ongelooflijk bijzonder en ieder hapje heeft zoveel smaak. Ik peuzel het op om er het maximum plezier uit te krijgen. De chef/eigenaar Jon komt even bedanken dat ik gekomen ben, zo aardig.

Op weg naar huis werk ik een lijstje af. Bij de Giant haal ik Easy Cheese waarmee we Orion zijn medicijnen geven. Dan liggen bij Walgreens medicijnen voor mij en Orion klaar. Als laatste rijd ik door de drive thru van de bank en zet mijn de afgelopen maand verdiende geld op mijn spaarrekening.

Het is al half drie als ik thuiskom en ik besluit de rest van de middag lezend op het deck door te brengen. Dat gaat allemaal prima tot ik om half vijf een enorme donderklap hoor. Voor ik het weet is het zo donker als de nacht dus ik ga maar gauw naar binnen.

Op mijn radar app zie ik inderdaad dat er ten westen van ons zwaar onweer nadert. Mijn telefoon kondigt een "severe thunderstorm warning" aan en dat is te merken. De bliksem en donder zijn zo dichtbij dat onze ramen trillen. Wat ben ik dan blij dat Orion niet bang is! Ik denk dat hij op mij let want hij keek echt even of hij moest reageren.

Nu ik niet meer buiten kan zitten ga ik Boer Zoekt Vrouw kijken. Ik heb de aflevering waarin de boeren zich voorstellen nog niet gezien. Daar komen wel heel veel koeien in voor (nee, niet de boeren zelf)!

Rick komt thuis met eten van Natta Thai. Dit is het beste Thaise restaurant in Vienna. Het eten is dan ook weer heerlijk, alleen is Rick vergeten te melden dat ik mijn gerecht niet pittig wilde. Het is zo heet dat de tranen me uit de ogen stromen! Vroeger kon ik daar veel beter tegen.

De onweersbuien zijn weer vertrokken en hebben eigenlijk niets uitgehaald want morgen wordt het weer 35 graden. Ongekend voor deze tijd van het jaar en ook volgende week worden er nog temperaturen van boven de dertig graden voorspeld. Ik hoop op een milde winter al weet ik natuurlijk dat dat klimaatsverandering betekent.