Alweer lukt het me tegelijkertijd met Rick op te staan. Ik maak mijn ontbijt en wil eigenlijk buiten eten Het is er warm genoeg voor, maar door het zware onweer van gisteren is het kleddernat en liggen overal takken en bladeren. Dan toch maar binnen eten.
Na het eten begin ik, zoals de afgelopen tijd gewoon is geworden, alvast aan mijn stappen terwijl Rick zich klaarmaakt. Kennelijk is de vroege ochtend wanneer de cicaden uitkomen en moeten opdrogen, want de een na de ander vliegt op ons deck. Orion heeft dus al ontbijt op voor hij zijn gewoonlijke eten krijgt.
Na onze koffies gehaald te hebben, ga ik op de bomen voor ons huis kijken hoeveel cicaden er vanochtend op zitten. Nog steeds komen ze vers uit de grond. Het spijt mij voor degenen, die het maar niets vinden, maar dit is zo'n uniek gebeuren dat de meeste van mijn blogs voorlopig cicade foto's zullen hebben. Vandaag probeer ik ook macro's van hun vleugels te maken, net glas in lood.
Eenmaal klaar met mijn stappen rijd ik naar Walgreens om een van Orions medicijnen op te halen. Hier tegenover ligt Michaels en ik ga eens kijken of zij leuke dingen hebben. Ik heb nog een deurhanger binnen "nodig". Ze hebben heel veel Onafhankelijkheidsdag versieringen, maar niets van mijn gade. Uiteindelijk bestel ik een leuke kabouter met "Bee Happy" erop van Amazon.
Voor mijn lunch haal een Subway salade. Ik eet het buiten op, maar word werkelijk gek van het lawaai van de cicaden en de bomen, die voor de nieuwe huizen worden neergehaald.
Tijd om te ontsnappen. Ik ga naar het centrum van Vienna waar de cicaden wel luid zijn, maar lang niet zo erg als in onze achtertuin. Ik neem plaats op een bankje in de schaduw in het parkje bij Whole Foods en geniet daar een tijdje van de bloemen en rust.
Bij Saskia zouden de verhuizers tussen 13 en 16 uur komen, maar wat er ook komt, geen verhuizers. Na heel wat bellen wordt medegedeeld dat de vrachtwagen mankementen had en dat ze nu morgen zullen komen. Rick is tot nu toe helemaal niet blij met de service.
Christine's beste vriendin heeft net naar gezondheidsnieuws te horen gekregen en Christine wil begrijpelijk met haar praten. We stellen ons gewoonlijke happy hour dus uit tot volgende week.
Dan zien Rick en ik onze kans schoon om naar Chima te gaan. Dat wilden we al een tijdje en vanavond is perfect. Dit is een Braziliaanse churrascaria, waar ze met zwaarden met gegrild vlees langskomen.
We beginnen met de voortreffelijke salade bar en ik kan het niet laten een paar van de Braziliaanse kaasbroodjes op te peuzelen. Voor de bar krijgen we plastic handschoenen en moet een mondkapje op. Ik zou het niet erg vinden als die regels blijven.
Als ik thuis probeer mijn blog te schrijven lukt het opladen van de foto's niet. Dat wordt het hem dus niet vanavond. Morgen is er weer een dag.
1 reacties:
Heerlijk dat Braziliaanse vlees! Ik ben toen bij Texas de Brasil geweest in Fairfax dacht ik. Ohhh, wat mis ik dat. Goed om te lezen dat het bij jullie ook weer een beetje normaal wordt. Dan kunnen we gauw weer naar de VS komen.
Is een noise cancelling koptelefoon trouwens geen optie tegen het geluid van de cicades? Ik begreep dat het zo hard als het geluid van een stofzuiger was. Dat zou ik dus echt niet trekken.
Een reactie posten