Over een mini vakantie in Washington DC

Vrijdag 

We staan bijtijds op en ik maak mijn gewoonlijke ontbijt. Heerlijk is het om iedere dag weer buiten te kunnen eten. Na onze koffies bij Starbucks gehaald te hebben woont Rick nog een wekelijkse vergadering bij en ik doe tot 7500 stappen op het deck. 

Iedere dag zijn er weer meer

Dan maken we ons klaar om naar de stad te gaan. Daar lopen we wat rond in City Center DC met zijn dure merken winkels. Vervolgens lopen we door Chinatown naar Zaytinya.

Rick heeft hier om half een gereserveerd, maar hij wist niet dat hij het terras apart moest aanvragen. Daar is geen plaats dus we krijgen een tafel binnen. Niet getreurd, want de ambiance is erg gezellig. 

Ze hebben een lekker klinkende non-alcoholische komkommer mint "cocktail". Die bestel ik en Rick neemt zijn trouwe diet Coke. Het komkommersap met mint is lekker verfrissend, meer restaurants zouden zulke dingen op hun menu moeten hebben. 

We bestellen ieder twee gerechten van het mezze menu. Rick neemt Turks gerookt vlees met pijnboompitten en rucola en de garnalen in dille citroensaus. Ik kies ook de garnalen en de gerookte paddestoelen met dadels en walnoten. Het smaakt ons allemaal even goed!

Rick wilde eigenlijk nog een gerecht bestellen, maar de serveerster komt maar niet terug. Hij besluit tijdens onze wandeling dan wel ergens een ijsje te gaan kopen.

We halen de auto uit de parkeergarage en hebben daar een heel dure buurman gekregen. Een bronskleurige Lamborghini staat er te pronken. Gek genoeg vind ik het eigenlijk helemaal geen mooie auto's. Dat mensen daar zoveel geld voorover hebben heb ik nooit begrepen. 

We zijn wat vroeg bij het W Hotel, maar onze kamer is al klaar en we kunnen de auto parkeren en onze spullen naar boven brengen. We hebben mooi uitzicht op het Ministerie van Financien en het standbeeld van Alexander Hamilton over wie de Hamilton musical gaat. 

Dan beginnen we aan onze wandeling langs de monumenten. We lopen naar de voorkant van het Witte Huis, waar het plein voor het huis weer opengesteld is. We kunnen vandaag niet tot aan het hek komen, want de Zuid Koreaanse president is er voor een staatsbezoek. 

We lopen door naar het Black Lives Matter Plaza. Van K Street tot H Street zijn in gele letters de woorden Black Lives Matter op straat geschilderd. Dat is nu een permanent iets, wel bijzonder. 

Op weg naar de monumenten koopt Rick zijn begeerde soft ijsje. Ik heb alleen maar dorst en het koude water uit mijn flesje is heerlijk. Het is een graad of dertig, maar niet vochtig dus mooi voor een wandeling. 

We gaan verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument. Het valt ons op dat de toeristen zeker terug zijn! Het zijn vrijwel allemaal Amerikanen, schoolgroepen en mensen, die eindelijk weer eens op reis kunnen. 

Via de Reflecting Pool met allemaal lieve kleine eendjes, lopen we naar het Vietnam Veteranen Monument. De muur blijft indrukwekkend. We zien een aantal veteranen en het valt me altijd weer op hoe geemotioneerd zij raken bij het zien van al die namen van hun kameraden. 

Vanochtend heb ik het verschil tussen vrouwelijke en mannelijke cicaden geleerd en dit is een vrouwtje. Rick zet haar op zijn pet en loopt zo de rest van de middag rond. 

Nu begin ik wel te merken dat ik nog niet gewend ben aan lange afstanden lopen. Bij het Lincoln Memorial neemt Rick de trap en ik de lift. Ik kom in het gedeelte met het Gettysburg Address aan en zie iemand dat aandacht lezen. 

De beste Abe zit nog altijd op zijn troon, al 99 jaar. Volgend jaar vieren we dus het honderd jarig bestaan van dit wereldberoemde monument.

Jammer genoeg kunnen we niet bij het Koreaanse Oorlogsmonument komen. Daar is een ceremonie aan de gang, denkelijk met Moon Jae-In, de president. Er staan allemaal vlaggen en militairen in vol ornaat. 

Dan steken we maar over naar het Martin Luther King Junior Monument. Daar is het heel rustig en we gaan even zitten om onze voeten rust te gunnen. Het Tidal Basin laten we vandaag voor gezien. Het Jefferson Memorial is toch nog niet helemaal uit de steigers, maar het is wel weer heel mooi wit.

Voor we terug naar het hotel lopen zet Rick May, zoals we zijn cicade vriendinnetje hebben genoemd, op een boom, zodat zij een geliefde kan vinden. Rick vindt het niet eng om de cicaden op te pakken, maar dat is een brug te ver voor mij!

We hebben beiden dorst gekregen en zijgen neer op het terras van Cafe du Parc naast ons hotel. Ook daar hebben ze een lekker fruitig en niet zoet non-alcoholisch drankje met bloedsinaasappelsap, kaneel en salie, erg lekker!

Dan gaan we terug naar onze kamer en kleden ons netjes voor de avond. Om te beginnen hebben we een reserverging bij de POV Lounge op het dak van het hotel. Daar hebben we een super uitzicht over de Mall en zien het Witte Huis een gebouw verderop (alleen het Ministerie van Financien[ ligt ertussen). 

De cocktails op hun menu klinken heel leuk!  Rick begint met de Ghost in the White House, die in een doodshoofd wordt geserveerd. Ik neem de Bi-Partisan, een rood (Republikeins voorstellende) en een blauw (Democratisch) drankje op een weegschaal. Ze zijn beiden lekker, maar ik heb een voorkeur voor de blauwe, helemaal goed, dus.

We zwaaien naar de Bidens

Ricks tweede cocktail wordt in een boek gepresenteerd. Daar zit een flesje met de cocktail in, erg uniek allemaal.

Om tien over half zeven krijgt Rick een sms dat onze taxi voor het hotel staat. Die brengt ons naar Fiola waar we gaan dineren. We krijgen een mooie tafel helemaal achterin het restaurant. Ik ben wel blij dat ik mijn vest meeheb, want de airconditioning draait op volle toeren. 

We hebben beiden voor het vijf gangen menu gekozen. We beginnen met een amuse bouche met heel bijzonder bereide paddestoelen. Het wordt allemaal ook zo mooi gepresenteerd!

Omdat ik geen dessert fan ben, kies ik er voor drie gerechten van het gewone menu te bestellen. Het eerste hieronder is de foie gras. Daarna heb ik een gerecht met krab in een koepel gemaakt van aubergine schil en als laatste een gerecht met onder anderen verse morellen.

Het ziet er allemaal zo mooi uit dat het bijna zonde is om op te eten! De smaken zijn voortreffelijk en ik weet niet welk gerecht mijn favoriet is. Ze zijn ook zo verschillend. Rick heeft onder anderen de wagyu biefstuk en de foto onderaan is zijn prachtige dessert. 

We genieten met volle teugen, al heb ik inmiddels Ricks jasje aan en brengt een van de obers een deken voor mij. Na afloop komt de manager vragen hoe het was en dan vertel ik hem hoe koud ik het heb gehad. Daar verontschuldigt hij zich voor, maar de airconditioning is iets waar hij niets aan kan veranderen. Dat is dan wel een minpuntje, maar verder was alles uitstekend.

We hebben eigenlijk om half tien nog een reservering voor de POV Lounge, maar daar moeten we op wachten. We drinken even wat in de lobby bar, maar als we om tien uur nog niets gehoord hebben, houd ik het voor gezien. Rick gaat even later nog wel naar boven, maar dan ben ik al bijna in slaap.

Zaterdag 

Hoe laat Rick het gemaakt heeft gisteravond weet ik niet, dus als ik om kwart over acht klaarwakker ben, blijf ik nog stilletjes liggen. Niet veel later zie ik Rick ook op zijn telefoon lezen. Hij blijkt enkel nog die Ghost in the White House cocktail gehaald te hebben en heeft die op de kamer opgedronken. Daarna is hij ook meteen gaan slapen.

We maken ons klaar om erop uit te gaan. We hebben de kamer tot 14 uur en zijn van plan tot die tijd nog van de stad te genieten. Als eerste zoeken we de dichtstbijzijnde Starbucks op. Waar Rick dacht dat er een was is geen Starbucks te bekennen. Op de app zie ik dat er een op 11th Street is, vlakbij. 

Met onze koffies lopen we wat rond. We wilden eerst bij de Old Ebbitt Grill gaan ontbijten, maar als we zien dat Cafe du Parc een lekker menu heeft, vragen we een tafel op hun terras. Het is met dit lekkere weer zonde om binnen te eten. Er is een wachttijd van zo'n twintig minuten en ik zal een sms-je krijgen als de tafel klaar is.

De Zuid Koreaanse president heeft in het hotel naast het onze gelogeerd

Wij maken van de gelegenheid gebruik om het nieuwe monument aan de overkant te bezichtigen. Vorige maand is het Eerste Wereldoorlog Monument geopend. Het ziet er indrukwekkend uit. Het is nog niet helemaal klaar, want de wand waar nu een doek hangt zal vervangen worden door panelen met reliefs.

Als ontbijt nemen we ieder de gerookte zalm en spinazie eggs Benedict. Het duurt best lang voor ze komen, maar we zitten goed en het smaakt extra lekker doordat we veel trek hebben. 

Na het eten gaan we de andere kant van de Mall bekijken. We lopen naar het Capitol waar weliswaar nog wel veel meer hekken staan, dan voor 6 januari, maar verder ziet het er veel minder als een bastion uit. We zien ook geen militairen.

We lopen om de vijver heen naar de U.S. Botanic Garden. Het gebouw is nog dicht, maar de tuinen buiten zijn ook de moeite waard.

Dan is het tijd om het tweede nieuwe monument, dat voor Dwight D. Eisenhower, te bewonderen. Opvallend zijn de enorme kolommen aan weerszijden van het monument. We horen van de aanwezige park ranger dat die eigenlijk bedoeld waren om het enorme roestvrijstalen "tapijt" wat nu achter het monument hangt aan te bevestigen.

Dat ging niet door, maar de palen bleven. Eisenhower kwam uit een boerenfamilie in Kansas en de kolommen zouden silo's kunnen zijn.

Verder staan er spreuken en beelden van Eisenhower net voor D-Day en tijdens zijn tweede inauguratiespeech als president. Het "tapijt" achter het monument stelt de kliffen van Normandie voor. De beroemde architect Frank Gehry heeft het ontworpen en het maakt dit monument uniek.

De twee nieuwe monumenten, die we vandaag hebben gezien, zal ik toevoegen aan mijn rondleidingen als die eindelijk weer mogen. Hier in de stad lopend mis ik het zo erg al dit moois aan mensen, die het voor het eerst zien, te tonen!

Wij lopen de Mall verder af naar het Washington Monument. Onderweg staan er heel veel food trucks. Dat is echt een DC ding geworden. Wij kijken nog of de Sate Truck ertussen staat, maar dat is niet het geval. Het is voornamelijk pizza en Mexicaans wat geserveerd wordt.

Inmiddels heb ik een blaar op mijn voet. Het is vandaag beduidend vochtiger dan gisteren en we zijn uitgewandeld. We checken uit het hotel en geven onze bagage aan de bellman. Dan zoeken we het terras van Elephant & Castle op.

Rick heeft geen zin om iets te eten vanwege de hitte, maar ik weet dat ik me niet lekker ga voelen als ik niet iets lichts tot me neem. Ik bestel de salade met biefstuk en die is perfect. Het is goed toeven op het terras, maar we moeten er nu echt vandoor.

De bagage wordt naar buiten gebracht als de auto voorrijdt en dan zijn we na een half uurtje weer thuis Daar komt net buurvrouw Delia langs lopen. We praten even en merken op dat de cicaden een stuk luider zijn dan gisteren. Zou het nog lawaaieriger worden? Ik denk het wel, maar we zullen zien.

Met mijn laptop op het deck typ ik dit blog bij elkaar. Het is zo'n andere wereld zo dichtbij en wij snappen weer waarom Washington zo'n populaire toeristenbestemming is. 

Voor het avondeten willen we ergens buiten eten. We proberen de super populaire Bear Branch Tavern, maar tweeeneenhalf uur wachten is teveel van het goede. We hebben al een hele tijd niet bij Greenhouse Bistro gegeten, waar ze een heel gezellig en groot terras hebben.

Hun eten is ook nog eens heel goed. Ik begin met de gazpacho met een paar enorme garnalen erin. Dan delen Rick en ik de biefstukhapjes, super lekker en mals. Rick neemt dan het lamsspiesje en ik het St. Jacobsschelpen voorafje. Allemaal even goed bereid, we gaan hier weer vaker heen deze zomer. 

Het voelt de hele tijd alsof het zondag is, maar we hebben die nog tegoed. Voor de verandering gaat dit blog over vrijdag en zaterdag en zal morgenavond een apart blog volgen. Fijne zondag allemaal!