Over een natuurwandeling met muziek

Het is zo bizar om door het geluid van insecten gewekt te worden! Meestal zijn het de vrolijk zingende vogels. In ieder geval zijn we om zeven uur gewoon wakker van de cicaden.

In de korte tijd dat ik me aankleed en mijn contactlenzen indoe heeft Rick de koffie al aan het pruttelen. Met een mok koffie maak ik mijn ei, tomaat en paddestoelen ontbijt. Buiten op het deck smul ik daarvan. 

Intussen is Rick naar boven om zijn ochtendritueel af te werken en ik begin maar met mijn stappen. Tegen de tijd dat Rick gewassen en gekleed beneden komt heb ik er alweer 3500 passen opzitten. Altijd meegenomen. 

We gaan onze koffies halen van Starbucks en zien de cicaden overal vliegen. Ze landen zo dom, ik heb er al een aantal rechtop gezet, omdat ze op hun vleugels landden. Geen wonder dat 95% het niet haalt en de overgebleven vijf procent verantwoordelijk is voor het voortzetten van Brood X. 

Als ik verder ga aan mijn op de plaats hardlopen op het deck, zie ik dat er een aantal roodogige insecten op het deck zijn geland. Eentje lijkt me wel te bespieden vanuit de geraniums. Orion vindt ze zo lekker, maar als hij zijn vierde opheeft voor ik het kan verhelpen, doe ik hem in Ricks kantoor. Teveel van die insecten kunnen Orion ziek maken. 

In de voortuin komen ze nog steeds uit. Deze met een druppel in zijn of haar poot

Als ik mijn 10000 stappen bijeen heb, maak ik me klaar erop uit te gaan. Ik heb bij het Wolf Trap Nationale Park afgesproken met Karen en Wendy. Zij zijn vrouwen, die ik online via de Vienna VA Foodies Facebook groep heb ontmoet, maar nog niet in persoon. 

We hebben besloten elkaar bij de hoofdparkeerplaats te ontmoeten. Wolf Trap is het enige nationale park waar concerten en dergelijke worden gehouden. Er is ook een heel mooi bos omheen. In dat bos is tot september de Ellen Reid Sound Walk te vinden. 

Via een app worden we het bos ingeleid en horen verschillende muziek, die bij de omgeving moet horen. We vinden het heel bijzonder, hoewel we niet echt water horen bij water en andere natuur elders. De muziek wordt nog net niet overstemd door de cicaden, die hier ook in grote aantallen aanwezig zijn. 

Dit is voor mij de eerste keer in dit bos en het wordt zeker niet de laatste, zo mooi! Intussen kletsen we ook gezellig. Wendy is van oorsprong Maleisisch en hier als kind met haar ouders gekomen. Karen komt uit Singapore en is nog niet zo heel lang in dit land. 

Berg laurier

Een voorbeeld van de muziek onderweg

Natuurlijk moeten er na afloop selfies genomen worden. Erg leuk om wat nieuwe vriendinnen te maken. Een derde, Nhu, heeft een baby en kon vandaag niet. Hopelijk de volgende keer, dan willen we bij een restaurant afspreken. 

Op de terugweg haal ik een zalm bloemkoolrijst bowl van Zoe's Kitchen en gooi de VLNDR vol. Thuis zie ik dat de schoonmaakploeg ook net aankomt. Ik probeer Orion met zijn geliefde kaas zijn bench in te krijgen, maar hij heeft andere plannen. Voor ik het weet heeft hij mijn lunch op de grond gegooid, duidelijk aantrekkelijker dan de kaas, zucht!

Rick doet Orion in zijn bench en helpt mij dan de troep op te ruimen. Er zit niets anders op dan terug naar Zoe's Kitchen te gaan en een nieuwe bowl te bestellen. Ik heb intussen flinke trek en eet in de schaduw op hun terras. Het smaakt extra goed. 

Na het eten verplaats ik me naar het Vienna Centennial Park met de locomotief. De korenbloemen bloeien nog steeds prachtig. Ik kan het niet laten er een paar foto's van te maken. 

Het is 34 graden en heel vochtig. Na een tijdje krijg ik enorme dorst en besluit een bramen ijsthee te bestellen van Caffe Amouri. Hier zijn de cicaden niet zo luid en ik neem plaats aan een van de tafeltjes. Die ene ijsthee is niet genoeg, dus ik neem ook nog een ijs Chai thee mee.

Dan loop ik naar Greenheart. Onderweg zie ik bijtjes bezig, weer eens wat anders dan cicaden. Inmiddels kent men mij wel bij Greenheart en ik sta al gauw weer buiten met een nieuwe fles Rooster groentesap. 

Bij Whole Foods haal ik ingredienten voor het avondeten. Thuis wacht Rick me op, hij had een heel goede evaluatie voor zijn werk en gaat het vieren met een Big Gulp van 7-Eleven. Ik ga gezellig mee. Niet veel later komt Rick teleurgesteld terug, ze hebben zijn favoriete diet Mountain Dew niet meer. Nu maar hopen voor hem dat de andere 7-Elevens die nog wel hebben.

Op weg naar huis horen we vervaarlijk gerommel en we zijn net terug als de hemelsluizen zich openen. Zoals wel vaker trekt het zware onweer net te zuiden van ons. Zo snel als het ging regenen, zo snel schijnt ook de zon weer. 

Rick maakt ons avondeten. We hebben de lekkere koolhydraatarme taco "schelpen" met kalkoengehakt bereid met taco kruiden en mini komkommertjes, omdat ik ook iets groens wilde hebben. Dit heel simpele maal is zo lekker, mede door de knapperigheid en smaak van de "schelpen".

Terwijl ik dit schrijf hoor ik weer gerommel in de verte. Dit keer krijgen we wel een fikse onweersbui over ons heen. De bliksem verblindt ons meerdere malen en de knallen zijn keihard. We prijzen ons weer eens gelukkig dat Orion niet bang is. 

Het was weer een drukke dag en meer dan de helft van de werkweek is alweer voorbij. Ik heb genoten van vandaag, ik krijg echt energie van iets met anderen ondernemen. Ik ben zo blij dat dat weer kan!