Zeven uur is de magische tijd. Rick staat op en ik lees nog even op mijn telefoon en zeg mijn bed dan ook gedag. Ik maak mijn ontbijt en realiseer me te laat dat ik morgen veel te veel paddestoelen ga hebben, want ik leef in de veronderstelling dat het vandaag woensdag is.
Rick heeft nog van alles te doen en ik ga alvast mijn stappen lopen op het deck. Ik heb er al bijna 4000 bijeen als we op pad gaan naar Starbucks. Onderweg spelen we weer Pokemon Go en het spel vraagt ons of we veilig zijn vanwege het weer, geen idee waarom!
We gaan ook even naar Greenheart om een nieuwe fles groentesap te halen, zodat ik vanmiddag niet hoef te gaan. Zij hebben alleen flessen, die tot vandaag goed zijn, maar er moeten later vandaag meer komen. Daar wacht ik dan maar op.
Met mijn koffie ga ik een korte wandeling maken om te zien hoe het met de cicaden gesteld is. Het geluid in de bomen is beduidend luider dan gisteren. Ze klimmen op telefoonpalen, hekken en zelfs grashalmen.
Daarna loop ik naar Sephora. Wat een heerlijke winkel is dit toch! Ik ben vooral dol op hun eigen merk. Ik koop een mascara, oogpotloos en lippenstift, of althans het soort dat je opsmeert en er niet snel afgaat.
Terug thuis heb ik het helemaal gehad met alle lentespullen buiten en in huis. Ik hang onze teenslipperversieringen aan de voordeuren en de vlaggetjes aan de stokken. Dan sjouw ik al het lentespul binnen naar zolder en haal de zomerspullen naar beneden. Al gauw ziet het er weer heel anders uit. Deze versieringen zullen zo'n vier maanden blijven staan, langer dan de andere seizoenen.
Met mijn Rooster sap ga ik weer huiswaarts. Daar pak ik vast in voor morgen en doe wat huishoudelijke klusjes. Rick wordt een beetje boos op mij, want hij wilde de afwasmachine uitruimen, zodat mijn vinger niet nat zou worden. Ik vertel hem maar niet dat dat inderdaad het geval was en doe er snel een nieuwe pleister op.
Voor mijn lunch haal ik een garnalensalade slawrap van de Italian Gourmet. Gisteren suggereerde iemand dat die naar mij genoemd zou moeten worden, want ik heb hem online beroemd gemaakt.
Margaret, de eigenaresse, begroet me als een heldin (die ik niet ben!) en ik vraag haar toch maar voor de zekerheid die wrap alsjeblieft niet naar mij te noemen! Daar moet ze wel om lachen, maar ik vind dat ik sowieso al veel te veel bij de Vienna Foodies groep wordt geprezen, terwijl anderen zoveel meer doen.
Na het eten bel ik Greenheart en inderdaad hebben ze nieuwe flessen binnengekregen. Ik rijd Vienna in en ga eerst even de kleine oase bij Whole Foods bezoeken. Daar zie ik een schattig bijtje op paarse klaver en fotografeer dat voor mijn "Natuur" maandthema. Ik zie vandaag ook een witte korenbloem, ik wist niet dat die bestonden.
Dan heb ik het eindelijk verdiend om in mijn hangmat stoel te gaan lezen. Ongemerkt wordt het al heel snel tijd om ons klaar te maken voor het wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. We besmeren een viertal crackertjes met zalmsalade en Rick heeft bier en ik mijn mocktail.
Bij Target heb ik feesthoedjes van Baby Shark gekocht en we wachten tot Chuck in beeld is voor we onze video aanzetten. Chuck is vandaag jarig en wordt 68, die Baby Shark hoedjes zijn dus om zijn verjaardag te vieren. We liggen er allemaal dubbel om, vooral als Rick die van hem op zijn voorhoofd zet.
Het uur gaat zoals altijd heel snel voorbij. We zijn allemaal zo blij weer wat meer te kunnen leven. Chuck en Christine hebben reisplannen en wij ook. In oktober zullen we met zijn vieren op vakantie gaan.
Voor ons avondeten gaan Rick en ik naar Zenola. Het is zulk lekker weer dat we buiten willen eten. Dat kan nu, voorheen had dit restaurant geen terras. Hopelijk blijft dit ook zo nadat alle pandemie perikelen voorbij zijn. Mijn spinazie driehoekjes en de kibbeh nayeh (lamsvlees tartaar) smaken weer opperbest.
De chef komt nog even buurten. Zijn middelste dochter trouwt dit weekend en dan gaat het restaurant drie dagen dicht. Chef zegt daar niet blij mee te zijn, maar een dochter, die trouwt, is toch wel heel bijzonder. Hij gebaart dat hij er na deze nog twee heeft. Rick en ik moeten wel om de niet zo enthousiaste vader lachen.
En nu zijn we thuis in onze luie stoelen. Ik ben om de een of andere reden heel erg moe. Mijn bed roept me, want morgen weer een volle en leuke dag.
4 reacties:
Ha ha, geweldig die feesthoedjes!
Niet zo gek dat je moe was in de avond. Je bent nog best druk geweest.
Fijn weekend!
Ik benijd je zo om het zomerse weer! Hier blijft het maar koud met veel regen. En vandaag ook nog eens veel wind alsof het herfst is. Het is door het groen, dat ook weken achterloopt, dat je weet dat het voorjaar is. Dus zeker nog geen zomerse decoratie bij mij. Hopelijk slaat het gauw om.
Ik vind die cicades zo eng, vooral omdat ze overal zitten. Intrigerend dat ze precies 17 jaar onder de grond blijven. Maken zij zo'n geluid als krekels?
Fijn weekend!
@Petra - ik kon niets anders vinden dan die hoedjes, maar Chuck wist dat we aan hem hadden gedacht.
@Marion - nee, de cicaden zijn veel luider dan krekels. Ze hebben echt een koor wat aanzwelt en dan weer mindert.
Een reactie posten