Over ambassades, een bruiloft en Cinco de Mayo

Zaterdag

Pas om acht uur worden we wakker, want het regent en is daardoor donker in de kamer. Ik had eerder willen beginnen, maar wat langer slapen is ook wel erg lekker. We maken ons klaar voor de dag en gaan dan op pad.

Eerst gooien we het lege glas in de daarvoor bestemde paarse bak. Dan halen we koffies en Ricks ontbijt van Starbucks en mijn ontbijt van Panera. Na dat opgegeten te hebben gaan we naar de Vienna markt.

Vandaag is de eerste dag dit jaar dat die gehouden wordt. Het is altijd een van de dingen in de lente waar ik naar uitzie. Helaas is het niet erg fijn om buiten te zijn, maar we kijken bij de kraampjes en Rick neemt een grote jalapeno plant mee. Ik ben benieuwd of hij ze deze zomer eindelijk gaat eten. 

Na thuis onze regenspullen gehaald te hebben rijden we naar de stad. Daar wordt vandaag het Passport DC evenement gehouden waarbij veel ambassades van over de hele wereld open zijn. Rick heeft van tevoren met de Spothero app een parkeerplaats gereserveerd.

Als we geparkeerd zijn lopen we naar Dupont Circle waar ze kaarten uitgeven met de deelnemende ambassades erop. Wij besluiten vrij dicht bij te blijven, want we hebben niet zo heel veel tijd. 

De eerste ambassade waar we langs lopen is die van Uzbekistan. Dit blijkt een zeer interessant bezoek te zijn en nu wil ik naar Tashkent of Samarkand. Wat een prachtig land is het te zien van de foto's en heel veel cultuur.

Het gebouw van de ambassade is ook prachtig. Het is laten bouwen door een heel rijke Amerikaan, die er maar drie jaar heeft gewoond. Hij was een van de slachtoffers van de Titanic. Dat is ook wel een interessant weetje.

 

De regen valt best mee, al is het wel twintig graden kouder dan donderdag. Het weerhoudt niemand ervan om dit evenement te bezoeken. We lopen langs de ambassades van Peru, Trinidad & Tobago en Australie. De rij wachtenden is bij ieder daarvan ellenlang en daar willen we onze tijd niet aan besteden. 

Tunesie ligt iets verder weg en daar is het veel rustiger. Ik ben drie keer in dit land geweest en het heeft een speciaal plekje in mijn hart. Het is dan ook leuk om met een Tunesier te praten over zijn land waar hij duidelijk trots op is. 

Oman is ook wat verder weg en ook daar is het vrij stil. Ik vind dat wel jammer voor de mensen, die zo hun best hebben gedaan de tentoonstellingen over hun land op te zetten. Dit is niet de ambassade zelf, maar het culturele centrum. Het is allemaal even interessant. Alle drie de landen, waar we vandaag heen gingen, zou ik graag bezoeken. 

Eigenlijk willen we ook China graag bezoeken en die ambassade ligt in een totaal andere buurt dichtbij  de dierentuin. Als we er aankomen is het grote chaos, want de Israelische ambassade ligt er ook en daar stikt het van de pro-Palestina prostesten. Er is bovendien (of daardoor) geen parkeergelegenheid te bekennen. 

Mijn energie is eigenlijk al op, want ik heb veel pijn door dit weer. We besluiten door te rijden en ergens gezellig te gaan lunchen. Dat wordt bij de Hunter's Hound in Chevy Chase in Maryland. Dat is een Ierse pub en ik bestel een Iers ontbijt met een salade. Rick heeft biefstuk met ei en ook een salade. We laten het ons goed smaken.  

Thuis ontspannen we een paar uur en dan kleden we ons netjes aan voor de bruiloft van een van de dochters van Maria. Ik trek het broekpak dat ik tijdens Kai's bruiloft aanhad aan met een blazer. Op de uitnodiging staat tuinfeestkledij en met de paarse bloemen past het daar helemaal bij. Rick draagt een lichte broek en jasje. 

Het miezert nog steeds en als we bij de Cabel's Mill (een oude graan watermolen) aankomen zien we dat er een tent staat. Eigenlijk zou de bruiloft buiten zijn, maar je zult altijd zien dat het de hele week prachtig weer is en juist vandaag niet. 

We zien een paar bekenden als we aankomen en gaan zitten met zicht op de met mooie bloemen versierde boog. Ik zit naast de zus van Maria en praat daar even gezellig mee. Dan begint de ceremonie en de dominee spreekt heel mooi. Het toekomstig echtpaar is al vanaf hun zeventiende samen en zijn nu tegen de dertig. Dat is dus wel bijzonder en de plechtigheid ook. 

Als "You may kiss the bride" heeft geklonken gooien wij bloemblaadjes naar het bruidspaar en gaat iedereen de oude molen in voor het cocktailuur. Ik drink een tonic met cranberry juice, lekker en niet te zoet. 

We krijgen mini hoorntjes met gedroogde bloemen en daarop het tafelnummer waar we voor het avondeten moeten gaan zitten. Wij zitten helemaal in het hoekje van de tent met Maria's hardloopvriendinnen zoals ze zichzelf voorstellen. 

Na het voorstellen van het kersverse echtpaar en de heel leuke eerste dans wordt er omgeroepen dat we per tafel pizza kunnen gaan halen. Helaas duurt dit lang en er is helemaal geen verwarming. Ik krijg zoveel pijn dat ik bijna niet meer kan zitten. 

Rick eet een paar stukken pizza en ik eentje met groente, maar ik voel me zo slecht dat ik eigenlijk geen trek heb. Dit is geen doen en gelukkig weet Maria van mijn fibromyalgie. We nemen afscheid en zetten de verwarming in de auto op hoog. Door dat waterkoude ben ik helemaal verkleumd. 

Erg mooie natuur 

Als ik weer wat op temperatuur ben heb ik toch wel trek. We besluiten wat af te halen in Vienna en ik kies hot en sour soep en een voorafje van Chili Wok. Rick verorbert een gyro broodje van Plaka Grill. We kijken nog wat televisie, maar niets maakt mijn pijn beter dus ik zoek al snel mijn bed op. Wat een verschil met een paar dagen geleden toen ik me zo goed voelde. 

Zondag

Ondanks dat ik goed heb geslapen is de pijn niet minder. Het weer is dan ook niet veel beter dan gisteren en ik ben ervan overtuigd dat het daardoor komt. Ik hoop maar dat het snel weer zonnig en warm wordt. 

We maken ons klaar om in de regen naar het centrum te gaan. Ik verzucht dat ik weleens wat anders als ontbijt wil en we zijn het meteen eens dat we zin in een crepe hebben. Gelukkig hebben we Crepe Amour vlakbij en die hartige crepes lijken erg op de Franse galettes. 

Na onze koffies gehaald te hebben gaan we daar dus heen. De keuze is nog best moeilijk, maar valt bij mij op de Rise&Shine. Die is met ei, kaas, ham, rucola en in knoflook gemarineerde champignons. Het is een heerlijk begin van de dag al kan ik het lang niet allemaal op. 

Na het eten gaan we ons lijstje afwerken. Ten eerste koop ik wat wilde paddenstoelen bij H Mart. In datzelfde winkelcentrum ligt de Lidl waar ik een bosje tulpen koop. De rozen van de Safeway zijn nu alweer verwelkt, helaas. 

Dan steken we over naar de Mosaic markt. Vandaag wordt er ook een braderie gehouden. Ik heb te doen met de verkopers, want met dit weer zijn er weinig bezoekers. Wij zien vrijwel nooit wat van onze gading bij zo'n braderie. Op de markt kopen we paddenstoelen en eieren en haasten ons dan terug naar de warme auto. 

Als laatste gaan we naar Total Wine en Trader Joe's, die in hetzelfde winkelcentrum liggen. Bij Trader Joe's zijn groentes en fruit goedkoper dan in andere supermarkten. Ook nemen we palmharten pasta mee voor een van de maaltijden de komende week.

Total Wine heeft mijn inmiddels favoriete alcoholvrije gin en aperitif. Die kosten hier maar liefst $5-7 minder dan bij Amazon. Verder vind ik gin en tonic mocktails in blikjes, die ik weleens wil proberen. Rick koopt ook nog wat bier. 

Nu hebben we genoeg van het winkelen en gaan naar huis waar ik een half uurtje cardio doe. Dan belt mijn zus en we praten meer dan een uur. We hebben elkaar dan ook alweer een tijdje niet gesproken en er is altijd van alles gaande in onze familie. 

Het is al half twee als ik afscheid neem van mijn zus. Ruim tijd om aan de lunch te denken, maar we hebben geen van beiden veel trek na de crepe van vanochtend. We gaan even naar Whole Foods en kopen daar wat soep, Italiaanse bruiloft voor mij. Het is perfect als warme snack voor we gaan eten. 

Al een tijdje heb ik foto's van Kai en Raquel's bruiloft en van het gezinnetje in New Jersey om in te lijsten. Wij hebben de meeste familiefoto's langs de trap naar de basement hangen. Alleen zijn daar wel heel oude bij en die haal ik weg. Nu hebben we meer plaats voor recentere foto's. 

Het is vandaag Cinco de Mayo. Dit wordt hier in de VS net zo enthousiast gevierd als bijvoorbeeld St. Patrick's Day. Voor ons is het een gelegenheid om eens een nieuw Tex-Mex restaurant uit te proberen. Dit jaar is dat Ometeo.

Het is van een gerenommeerde chef en het menu niet het typische Tex-Mex menu. Rick en ik delen een paar voorafjes: schelpen gevuld met allerlei lekkers waarvan ik vergeten ben wat precies en een tostada met hertenvlees. We vinden het verrukkelijk. 

Dan neemt Rick de barbacoa en ik de quesadilla. Die laatste is bepaald niet de quesadilla, die je gewoonlijk krijgt. Het is blauwe maistortilla gevuld met Mexicaanse kaas en ik heb er gemarineerde paddenstoelen in. Daarop liggen allerlei groentes. Het is de lekkerste quesadilla, die ik ooit heb gegeten! Hier gaan we dus zeker vaker heen. 

En zo is het weekend alweer voorbij. Nico heeft de afgelopen dagen de juiste temperatuur gehad en als dat tot morgenavond zo blijft mag hij naar huis. Kai en Raquel hebben een heerlijk weekend in Istanboel gehad en stuurden heel veel foto's. 

Allemaal een heel fijne week gewenst!