Over ambassades en Moederdag

Zaterdag

Alsof we het hebben afgesproken staan we allebei om klokslag half acht op. We maken ons klaar voor de dag, laten Orion uit en gaan dan op pad.

De markt in Vienna komt als eerste aan bod. Het is zo kleurrijk, maar we nemen vandaag niets mee. Ik wilde wel een bakje aardbeien, maar daar wacht ik wel mee tot morgen. Eigenlijk wil ik bramen, maar daar is het kennelijk nog te vroeg voor. 

De volgende stop is de drive thru van Starbucks voor koffies en ontbijt en dan gaan we naar Washington om het Passport DC Europese Unie evenement te bezoeken. De meeste ambassades van de Europese Unie zijn vandaag open. 

Natuurlijk beginnen we met de Nederlandse ambassade waar ook Belgie aanwezig is. We zijn vroeg en staan vooraan in de rij. Als we door de veiligheidscontrole zijn hoor ik het liedje "Europapa" en vertel Rick dat dat het liedje is dat niet meer mee mag doen met het Eurovisie Songfestival. 

Belgie heeft de Smurfen en Nederland fietsen. Rick gaat meteen een Heineken biertje halen (er is ook Stella Artois, maar daar is Rick geen fan van). Ik heb dorst en krijg een blikje met alcoholvrije Heineken aangereikt. Er staat een enorme rij voor limonade en bier lest de dorst goed. 

Hierna gaan we in de rij staan voor poffertjes en krijgen een vol bakje. Ik vind ze lekker, maar teveel, dus Rick smult van de rest van de mijne. Ik weet niet of ik ooit poffertjes met beer heb gegeten. Voor alles moet een eerste keer zijn. 

Er zijn ook Belgische wafels en patat met mayonnaise of pindasaus. Iedereen krijgt bonnetjes voor een van elke versnapering. Helaas weet men dat en de rijen zijn nu al te lang voor ons. Wij kwamen toch eigenlijk voor de poffertjes en besluiten naar een andere ambassade te gaan. 

Dat wordt de Tsjechische ambassade. Het is zaak vroeg te zijn bij dit evenement, want nu valt de drukte nog mee. Ook gaan wij naar ambassades, die wat meer afgelegen liggen en dat helpt. Bij deze ambassade neem ik een heel aantal brochures mee, want Tsjechie staat hoog op mijn verlanglijst. 

Hier is het eten voornamelijk worstjes en zoete dingen. Die kosten best veel en eens te meer vind ik het fantastisch van de Nederlanders en Belgen dat ze zoveel gratis voedsel en drinken hebben. Dat is toch wel veel leuker. 

Nadat we in Tsjechie rond hebben gekeken lopen we naar Hongarije. Ook hier is weer allerlei lekkers te koop. We zijn wel geinteresseerd in de gulash, maar de poffertjes zijn nog niet verteerd. Buiten zien we onze vriendin Lisa met haar man en hun viszla, Harper. Harper is een van zo'n twintig viszla's, die uitgenodigd zijn voor een hondenshow. We praten even met Lisa en gaan dan verder. 

Is natuurlijk Hongaars

We vinden weer eens uit dat Washington DC op flinke heuvels is gebouwd. De autostaat ongeveer een kilometer weg de heuvel op en met veel gepuf, want het is warmer dan we verwachtten, bereiken we die weer. 

Onze laatste drie ambassades liggen aan 16th Street NW. We hebben enorm geluk met een parkeerplaats vlak voor de ambassade van Litouwen. Deze ambassade en de andere twee hier zijn gevestigd in mooie oude panden uit het begin van de twintigste eeuw. Er is hier muziek en dansen en bij de uitgang mogen we een ontzettend lekkere koude bietensoep proberen. 

Litouwen en Polen zijn buren en dat is in Washington DC ook het geval. De Poolse ambassade is ook al zo'n mooi gebouw. Hier zien we dames in klederdracht, allemaal in het grijs, wit en zwart. Het is veel somberder dan de meeste klederdrachten. 

Marie Curie was Pools en daar is van alles over te lezen. Ook zijn er demonstraties voor kinderen over het mengen van bepaalde vloeistoffen. We blijven niet lang genoeg om het helemaal te volgen. Als we de ambassade verlaten krijgen we een mini vanille ijsje aangereikt, niet Pools wel lekker. 

Tot onze verbazing staat er ook voor Spanje geen lange rij. Dit is niet de ambassade, maar de vroegere residentie van de ambassadeur. Kennelijk wordt die nu voor evenementen gebruikt. Ook hier is het eten jammer genoeg duur en het is super druk. We kijken rond en ik maak foto's van de mooie binnenplaats. 

Als we terug bij de auto komen heeft iemand heel weinig ruimte overgelaten voor Rick om uit zijn parkeerplaats te komen. Gelukkig lukt het met veel gedraai en mijn aanwijzingen, want wie weet hoe lang het zou duren voor die mensen terug komen. 

Wij hebben zin om aan het water te lunchen en gaan daarvoor naar de Washington Harbour in Georgetown. Daar liggen allerlei mooie boten. We vragen een tafel op het terras van Tony & Joe's en bestellen eensgezind een garnalensalade. 

Het is al na tweeen als we terug naar huis rijden. Daar maait Rick de achtertuin en gaat boodschappen doen bij de Giant. Ik heb mijn energie vanochtend opgebruikt en blijf thuis lezen.

Als Rick terugkomt gaan we naar Le Bistro in Vienna. Dit Franse restaurant is alweer een jaar geopend en wij zijn er nog niet geweest. Het is niet groot dus we hebben geluk dat er nog twee stoelen aan de bar vrij zijn. 

De eigenaresse is een Francaise en dat is te merken. Ik begin met een mille feuille van champignons en Rick met een uientaartje. Dan bestellen we beiden de varkenskarbonade met ramps (wilde prei, die nu bloeit) en een gruyere saus. Het is allemaal even lekker, hier gaan we vaker heen. 

Het heeft geregend terwijl we zaten te eten en op de terugweg zoeken we naar een regenboog, want het regent met zonneschijn. We worden beloond met een van de felste regenbogen, die ik ooit gezien heb. We bellen Chuck en Lorraine erover, dan de boog gaat recht over hun huis. 

Vanavond kreeg Nico zijn eerste badje thuis en grote zus Fiona vond het prachtig. Fiona vindt haar kleine broertje maar wat interessant. 

Zondag

Soms kan mijn bed echt een martelwerktuig zijn. Om acht uur heb ik er dan ook meer dan genoeg van. Rick lijkt nog te slapen, maar zodra ik opsta is hij ook van de partij. 

We gaan eerst onze zondagse boodschappen doen. We halen koffies, maar geen ontbijt vanwege brunch, bij Starbucks. Dan koop ik mijn paddenstoelen bij H Mart en vervolgens van King Mushroom op de markt. 

Daarna haasten we ons naar huis en kleden ons netjes aan voor de Moederdag brunch. Die wordt bij de Ritz Carlton in Tysons Corner gehouden en het is allemaal weer prachtig. We smullen van het eten. Ik houd het voornamelijk bij vis en eet ook wat groente omdat ik geen maaltijd zonder kan eten. 

Drie verschillende soorten kaviaar

Na drie volle borden gaan we de desserts proberen. Die zien er heel mooi uit. Mijn favoriet is de key lime mousse met bramengelei (de groene op het bord). Rick houdt van de chocolade mousse. We hebben genoten van deze maaltijd.

Als we in de lift terug naar de auto gaan stapt een vrouw tegelijkertijd in. Zij laat net voor de lift bij onze verdieping stopt een flinke boer en mompelt daarna "excuse me". Rick hoorde dat niet en dacht dat de lift dat geluid maakte. Hij merkt op dat het nogal een flink geluid was. 

Het is goed dat we net moeten uitstappen, want ik heb veel moeite mijn lach in te houden. Wat moet die vrouw wel niet gedacht hebben. Rick schaamt zich natuurlijk dood, maar de tranen lopen mij over de wangen van het lachen!

Eenmaal thuis kleden we ons in onze gewone plunje. Rick gaat de clematis, die we een aantal weken geleden kochten, bij de brievenbus planten. We hopen dat de plant daaromheen gaat slingeren al is hij daar nu nog niet groot genoeg voor. 

Henry speelt met de tuinslang als Rick de clematis water geeft

Eenmaal weer binnen word ik flink verwend door Rick. Hij heeft een grappige kaart gevonden en ik krijg Swarovski oorbellen van hem. Ik draag vaak groen en heb nog geen groene oorbellen dus ik ben er erg blij mee. 

Toen we na de brunch thuiskwamen lag er een open zakje chips op onze oprit. Verder is de bak met zakjes chips voor onze bezorgers leeg, terwijl ik die gisteren nog gevuld had. Als buurman Ray dan ook nog vertelt dat zij een zakje open chips in hun tuin hebben gevonden denken we al te weten wie de dieven zijn. 

Rick gaat kijken naar de filmpjes van onze deur camera en die bevestigen ons vermoeden. Er is een (of meerdere) slimme kraai, die erachter is gekomen dat de zakjes iets eetbaars bevatten. Die kwam ze vanochtend allemaal bekwaam stelen. Het is dus tijd om er een doos met een deksel neer te zetten. Ik vind het wel leuk hoe slim die kraaien zijn. 

Halverwege de middag hebben we zin ergens te gaan wandelen. We rijden naar Meadowlark Gardens, maar daar staat een rij tot op de parkeerplaats. We hebben geen zin om met die menigte in het park te zijn. 

In plaats daarvan rijden we door naar Wolf Trap. Dat is een enorm National Park, het enige met een openlucht theater. We leren dat dit land van Catherine Filene Shouse was en zij dit aan de federale regering heeft gegeven. Er is mooie natuur en het is fijn wandelen zonder andere mensen. 

Starbucks heeft een special voor Moederdag, twee halen een betalen. We hebben wel dorst gekregen en gaan door hun drive thru. Ik probeer hun nieuwe zomerdrankje, het is een blauwe bessenlimonade met naar  frambozen smakende balletjes, die in je mond open barsten. Ik vind het lekker voor een keertje. 

Na wat thuis ontspannen is het alweer tijd voor het avondeten. Dat gaan we bij Passion Fish in Reston nuttigen. Dit is een vis restaurant en heel populair, dus het is goed dat we gereserveerd hebben. Het eten is voortreffelijk al duurt het vrij lang voor het geserveerd wordt. 

Rick heeft de etouffe en ik gegratineerde oesters en een heel lekkere sushi rol. De ober verontschuldigt zich telkens voor het lange wachten, maar wij vermaken ons wel. We zien zelfs iemand haar kat uitlaten!

En zo eindigt een super weekend en een heerlijke Moederdag. Hieronder nog een paar foto's van Katja met haar twee kleintjes. Allemaal een heel fijne week gewenst!