Als ik wakker word komen de beelden van gisteravond meteen weer tevoorschijn in mijn brein. Ik realiseer me dat Rick en ik er geen van beiden aan hebben gedacht om de naam en het telefoonnummer van de bezorger te vragen. Ik had hem zo graag opgebeld om te vragen hoe het is.
Zoals iedere vrijdag maak ik mijn ontbijtspullen op en smul daardoor van net wat meer dan de andere dagen. Rick is al klaar om te gaan als ik mijn laatste hapje neem. Buiten zien we dat onze eigen paarse irissen opeens helemaal uit zijn.
We halen eerst onze koffies van Starbucks en dan gaan we naar het politiebureau. Daar willen we graag een kopie van het proces-verbaal verkrijgen voor de verzekering. Dat is nog niet officieel goedgekeurd (hoewel we wel in het wekelijkse online bulletin van de Vienna politie staan, zie hieronder). Dat geeft niet, want de verzekering heeft genoeg aan het nummer en dat is er wel.
Mijn hoop dat ik via de politie het telefoonnummer van Dev (weet ik later) zal krijgen vervliegt hiermee wel. Rick vindt dat ik me niet zo druk moet maken, maar de man was zo aardig en het is alleen maar vriendelijk om even te vragen hoe het gaat.
Als ik klaar ben met sporten loop ik naar de buren om de cheque voor het oppassen van Orion en Zorro te brengen. Lorraine komt naar buiten en ik vertel haar het verhaal van gisteravond. Zij is dol op Orion en ziet natuurlijk zijn kant dat hij mij probeerde te verdedigen. Inderdaad doet Orion zoiets niet met Rick.
We zijn zo aan de praat dat ik verbaasd ben te zien dat het lunchtijd is als Rick naar buiten komt. Ik neem afscheid van Lorraine en Rick en ik gaan naar Yalla Pita. Daar bestellen we kip shawarma salades en terwijl we daarop wachten vertelt Saleh, de eigenaar uit Jordanie, dat ze een restaurant gaan openen. Hun eten is van zeer goede kwaliteit dus ik weet zeker dat het een succes gaat worden.
Terwijl ik mijn salade eet gaat mijn telefoon. Het enige wat ik me van het telefoonnummer van Dev herinner is dat het begint met 510. Dit moet hem dus zijn en inderdaad. Hij vertelt dat zijn familie in Nepal bezorgd is en toch graag wil dat hij naar een dokter gaat.
Dat raadden wij gisteravond ook al aan, want je weet nooit met een hondenbeet. Ik stel voor met hem naar de urgent care hier vlakbij te gaan, zodat ik kan betalen. Zo gezegd zo gedaan, Dev haalt me op en ik wijs de weg naar de kliniek.
Daar moeten we een tijdje wachten en zo leer ik heel wat over deze zachtaardige Nepalese jonge man, die pas 29 blijkt te zijn en nog maar een jaar in de VS woont. Hiervoor woonde hij in Japan en hij spreekt vloeiend Japans.
Dev blijkt twee Masters diploma's in Computer Science en Accounting te hebben. Maar die zijn Nepalees en Japans en zijn hier in de VS niets waard. Daarom werkt hij bij de 7 Eleven en bezorgt eten voor Doordash. Hij is duidelijk heel avontuurlijk.
Als Dev eindelijk aan de beurt is krijgt hij o.a. een tetanus injectie. Het duurt vrij lang voor hij weer buiten is en dan lopen we naar de Rexall apotheek waar we een recept voor antibiotica ophalen. Als Dev me weer thuis afzet bedankt hij me enorm en zegt graag in contact te blijven.
Dat vind ik prima, we hebben elkaars telefoonnummer en hij woont vlakbij. Al pratend met hem merkte ik dat hij zijn ouders erg mist en hij noemde mij "almost a parent". En zo is het hoofdstuk hondenbeet toch met een goed einde afgesloten.
Het loopt inmiddels al tegen vijven en ik ben doodop. Rick stelt voor naar het Mosaic District te gaan en daar vroeg te gaan eten. We vragen een tafel op het terras van Matchbox. Daar blijkt dat ze hun pizza's nu ook met een bloemkoolkorst maken. Dat lijkt ons wel wat. Ik bestel er een met prosciutto, gorgonzola en vijgen en Rick met gehaktballen, erg lekker.
We hebben morgen een bruiloft en nog geen kaart om te geven. We gaan daarvoor naar Target en vinden een leuke. In plaats van cadeaus wil het bruidspaar dat we een donatie geven aan door hen gekozen liefdadigheidsinstanties. Die van ons gaat naar de American Cancer Society. Ik vind het mooi dat bruidsparen daar tegenwoordig voor kiezen.
En zo is het alweer weekend, allemaal een heel fijne paar dagen gewenst!
5 reacties:
Wat fijn dat jullie het zo kunnen oplossen met Dev. Wel triest dat die jongen met zo’n opleiding als bezorger aan het werk moet.
Heel fijn weekend!
Fijn dat Dev zelf contact opnam zodat je hem nog kon spreken en kon helpen. Het zal best moeilijk voor hem zijn om zo ver van familie te zijn in zulke gevallen en dat is het extra fijn dat iemand je op deze manier helpt. Er zouden er genoeg zijn die niet dat extra stapje zouden doen en alleen de rekening betalen. Super lief van je!
Fijn dat dit zo is opgelost nu.
Wat lief van je dat je Dev zo geholpen hebt. Heel mooi.
@Anja - Het is triest, maar aan de andere kant is zijn Engels nog erg moeilijk te verstaan. Hopelijk kan hij het op een gegeven moment in Amerikaanse diploma's omzetten, hij is nog jong.
@Petra - Als hij niet zo aardig was geweest zou ik het niet gedaan hebben, maar hij had duidelijk de hulp nodig.
@Irene - Ik ben daar ook erg blij om.
@Wil - Voor zo iemand help ik graag.
Een reactie posten