Over een druilerige dinsdag

Het is maar goed dat ik gisteren zo van het weer heb genoten. Als ik wakker word schijnt de zon nog, maar een half uur later is die weg. Tegen de tijd dat Rick en ik naar de Starbucks in het Pan Am Center gaan regent het weer eens. 

Rick zet me met mijn koffie thuis af en gaat door naar zijn kantoor in Rosslyn. Ik doe nog wat cardio en maak me dan klaar voor personal training. Die begint vandaag al om kwart over negen en eigenlijk bevalt me dat best. 

We praten altijd tijdens het gewichten heffen. Dit keer gaat het voornamelijk over Sharons reis met haar moeder naar Italie. Geen van beiden hebben ooit Noord Amerika verlaten. Natuurlijk kan ik de nodige tips geven. Dit betekent niet dat Sharon me niet flink aan het werk zet. Ik zal het morgen wel weer voelen. 

Het is pas kwart voor negen als ik klaar ben met sporten. Ik ga eerst naar Whole Foods en loop het tuintje binnen. Iedere keer bloeit er weer wat nieuws. Net als de vorige keer begint het flink te regenen terwijl ik fotografeer dus ik haast me de winkel in. 

Vroeger vond men deze kleuren vloeken

Bij de Amazon balie breng ik een topje terug dat niet zo leuk is als ik had gedacht. Nu ik hier toch ben kan ik het niet laten een bakje garnalensalade mee te nemen voor mijn lunch. Ik zie dat de Tony Chocolony repen zijn afgeprijsd en ik neem een pure chocolade reep mee. Af en toe een stukje daarvan vind ik heerlijk. 

Mijn volgende stop is Greenheart. Behalve mijn gewoonlijke groentensap koop ik ook een viertal van hun andere sappen voor Katja. Die zijn mij te zoet, maar Katja vindt ze heerlijk. 

Terwijl ik op Church Street loop bedenk ik me dat ik een goede themafoto "Patronen" kan maken bij alle windmolentjes bij de spa. Volgens mij zet die man er om de zoveel tijd nieuwe bij. Onderstaande had ik in ieder geval nog niet gezien. 

Om klokslag elf uur ben ik weer thuis en inmiddels plenst het en dat zal het de hele middag blijven doen. Ik eet mijn lunch en wacht dan tot half twee om wat later dan gewoonlijk met Judith te kletsen. Helaas gaat dat niet door, want Judith heeft een vergadering. 

Dan maak ik me maar nuttig met allerlei saaie maar nodige dingen, die nog gedaan moeten worden. Daaronder het opvouwen van de was, altijd een grote taak, omdat we maar eens in de twee weken de was doen. 

De rest van de middag ben ik zo verdiept in mijn boek dat ik schrik als Rick thuiskomt. Het is zo goed geschreven en ik ben altijd geinteresseerd in boeken over de schilders in Frankrijk in de laat 19e eeuw. 

Ons avondeten bestaat vanavond uit zalm van Whole Foods, spinazie en bloemkool tots. Die zalm gaan we niet meer kopen. Vroeger was die perfect bereid, maar de laatste keren was het een droge hap en vanavond ook weer. Ik moet er gewoon water bij drinken om het door mijn keel te krijgen. Toch maar weer eens de airfryer proberen, hoewel ik daarvan de juiste bakmethode ook nog niet gevonden heb. 

Tijd om de laatste aflevering van Project Rembrandt te gaan kijken. Wat een leuk programma is dat toch. Ik heb nog geen idee wie er zal winnen, zoveel talenten zijn er.