De openingsceremonie van de Olympische Spelen wordt vanaf vijf voor zes uitgezonden. Rick en ik zijn op tijd daarvoor beneden, al zal het vanavond nog eens herhaald worden. Ik maak mijn ontbijt met een eendenei, ik weet niet of ik terug kan naar kippeneieren volgende week, tomaat en beukenzwammen.
Al kijkend eet ik het op en doe dan wat stappen. Rick is vroeg klaar vandaag, dus ver kom ik niet. De Vienna Starbucks heeft nog steeds geen suikervrije vanillesiroop of hazelnootsiroop. Dan halen we het maar weer van de Pan Am Center locatie.
Onze mooie crape myrtle staat in bloei
Op zich is dat ook niet erg, want dan zijn we eerder thuis en kan Rick aan het werk, zodat hij hopelijk eerder klaar kan zijn vanmiddag. Mijn stappen gaan al kijkend naar de teams van de vele landen, die meedoen met de Olympische Spelen. Wat een kostuums hebben sommige landen, prachtig.
Als Nederland en dan aan het einde de Verenigde Staten langskomen maak ik foto's van ons scherm. Ik merk dat ik best emotioneel ben. Al die atleten met mondkapjes op en zo blij dat ze er kunnen zijn. Ondanks dat het virus nog lang niet overwonnen is toch de verbroederende Olympische Spelen. Ik vind het leuk om voor twee landen te kunnen juichen.
Hoe die beestjes weten dat een paar meter boven hun kopjes een ding met suikerwater hangt is me een raadsel. Ik heb een andere voeder besteld, die bovenop een mierenvanger heeft. Dat is simpelweg een richel met water, waarin de mieren verdrinken.
Voor mooie bloemen- en vlinderfoto's hoef ik enkel de voortuin in. Onze vlinderstruiken voor en achter zitten vol Eastern tiger swallowtails. Op een foto kun je goed zien dat vlinders vier vleugels hebben. Meestal lijken het er maar twee te zijn.
Rick moet voor twaalven zijn lunch halen en dan doe ik dat ook maar. Ik bestel een salade van Subway en Rick zijn gewoonlijke Cava salade. Rick hoopt tegen vieren klaar te zijn met werken en wil dan iets leuks gaan doen. We zijn er nog niet over uit wat. Mijn voorstel om naar Meadowlark Gardens te gaan wordt met niet veel enthousiasme begroet.
Het is weer heerlijk weer, weinig vochtigheid en geen rooklucht uit het westen. Tijd om te gaan zwemmen, dus. Het is heel rustig als ik om een uur aan mijn baantjes begin. Ik ga het water in met de intentie veertig baantjes te trekken, maar iedere keer doe ik er tien bij en dan worden het er toch weer tachtig.
Twee kilometer erbij betekent 23 kilometer totaal. We hebben nog ongeveer een maand voor de scholen weer open gaan en het zwembad alleen laat in de middag open zal zijn. Ik hoop maar dat ik in die tijd nog 27 kilometer kan zwemmen, maar zo niet, dan is het ook goed. Ik heb in ieder geval al veel meer gezwommen dan vorig jaar.
Bij de Wharf vinden we met gemak een parkeerplek voor een elektrische auto. Dan lopen we wat rond en bezoeken de drijvende vismarkt. Dit is de oudste vismarkt in het land, al sinds 1805. Het is moeilijk me in te houden en geen blauwe krabben te kopen. Die zijn een specialiteit in dit gebied.
Er liggen hier ook heel wat boten, inclusief kano's. Ik waan me even in het buitenland. Al deze plaatsen zijn eigenlijk zo dichtbij. We zouden er veel vaker heen moeten gaan.
Rick heeft zin in een biertje van Brighton, een niet erg authentieke Britse pub. Ik heb enorme trek en zie niets lekkers op hun menu. Rick drinkt zijn biertje en ik een spuitwater met cranberry sap. Ik vind eerlijk gezegd helemaal niets aan dit restaurant. De nieuwe Britse pub in Vienna is veel leuker.
Tegen vieren belt Rick. Hij gaat zijn strips ophalen bij Big Planet Comics en dan heeft hij bedacht dat hij graag naar The Wharf in DC wil. Daar zeg ik geen nee tegen. Daar zijn allerlei restaurants met zicht op het water.
We gaan tegen het verkeer in naar Washington. Daar zien we de "skyline" van het Lincoln Memorial en Washington Monument als we de Potomac oversteken. Daarna zien we het Jefferson Memorial dat eindelijk weer helemaal wit is en de steigers zijn weg. Ik wil het binnenkort weer eens bezoeken.
Onze intentie is weer van verschillende restaurants te eten, maar we blijven steken bij Del Mar. Dit restaurant is van een van mijn favoriete beroemde chefs, Fabio Trabocchi. Wij gaan graag naar zijn Michelin ster Fiola restaurant voor een heel speciale avond uit.
Del Mar is weer heel anders met Spaanse tapa's. We nemen plaats aan de bar en beginnen met sobrasada, die naast ons wordt bereid, en de ham en truffel kroketjes. Alles is zo ontzettend lekker dat we besluiten hier meer te bestellen.
Daar scheiden Ricks en mijn wegen echter culinair. Ik ben meer geinteresseerd in de wat avontuurlijker tapa's en Rick houdt het bij vlees en garnalen. Ik heb de slakken in een heerlijk tomatensausje, branzino, die wordt gepresenteerd met roze bloempjes, en mosselen, die in een blikje worden bezorgd.
Onze barman is Jesus uit Malaga in Spanje. Ik ben daar geweest en dat vindt hij natuurlijk prachtig. Jesus geeft ons goede tips wat betreft het eten. Het wordt een super maaltijd, geheel onverwachts. Dit restaurant houden we in gedachten voor verjaardagen e.d.
Helemaal voldaan rijden we terug naar huis. Rick heeft zijn "avontuur" gehad, want het was alsof we in Spanje waren bij Del Mar, vooral met de Spaanse barman. Het is altijd weer leuk om nieuwe restaurants te ontdekken.
Thuis gaat de openingsceremonie van de Olympische Spelen weer aan, want Rick heeft het meeste vanochtend gemist. Gelukkig vind ik het niet erg het nog eens te zien.
Gisteren hadden Katja en Kevin hun eerste officiele fotosessie met Fiona met Katja's fotografie vriendin Kristen. Fiona droeg voor het eerst de onesie, die Katja en Kevin gebruikten om haar komende geboorte aan te kondigen.
Vandaag ging Katja naar de kinderarts met Fiona. Hier ga je meestal naar de gespecialiseerde kinderarts met kinderen. De dokter dacht een hartruisje te horen, dus Fiona moet naar de kindercardioloog. Dit is om zeker te zijn dat het niets is, maar natuurlijk ook weer een zorg voor Katja en Kevin.
Verder is Fiona goed aangekomen en 2,5 centimeter (een inch) gegroeid. Ze ziet er dan ook echt veel groter uit, dan een maand geleden.
Allemaal een heel fijn weekend gewenst!
6 reacties:
Wat een kunststukjes maakt de chef, het ziet er heerlijk uit. Ik ga hard duimen dat Fiona geen ruisje heeft. Fijn weekend!
Ik was de opening helemaal vergeten. Ik ga het wel terugkijken.
Wat ziet dat eten er mooi uit! Wij zijn met de familie uit eten geweest, het was zo leuk om iedereen weer eens te zien. Dat was bijna een jaar geleden. We hebben een geweldige avond gehad.
Ach , wat schrikken, ik hoop dat het meevalt met Fiona. De foto’s zijn prachtig!
Wat een bijzondere vlinder met 2 vleugels.
Duimen dat hartruisje meevalt; mooi dat ze zo goed in de gaten worden gehouden.
Een onesie voor babies heet een 'rompertje' hier.
Onesie is pak om te cocoonen voor grotere kids, met lange mouwen en lange broek aaneen; vaak stelt het een dier voor.
fijn weekend toegewenst.
Wat heerlijk dat Spaanse diner! Wij zitten momenteel in Spanje en ontbijten elke dag met een broodje met sobresada. Zo leuk dat jullie dat ook aten. Heerlijk pittig. Jouw andere gerechtjes klonken ook heerlijk.
Zo leuk als eten op een bijzondere manier opgediend wordt.
Hè wat een naar dat Fiona misschien een hartruis heeft. Ik ga hard duimen dat het niet zo is!
@Sonja - Dank je wel, jij ook!
@Anja - Wij kunnen niet wachten Kai weer te zien, eindelijk weer iets normaler, hoewel we nog niet veilig zijn.
@Tineke - Dank je, ik vergeet dat het rompertje is.
@Sophie - Ik heb zo'n zin weer naar Spanje of eigenlijk waar dan ook in Europa te gaan. Ik hoop dat reizen snel weer normaal wordt.
@Petra - Dank je, hopelijk kan Katja snel een afspraak maken.
Een reactie posten