Over een welgevuld weekend

Zaterdag

We zijn nog voor achten ons bed uit en merken bij het naar buiten stappen dat het weer een heel warme dag gaat worden. Na Orions wandeling gaan we op pad naar Starbucks. Het filiaal in Vienna heeft steeds meer dingen niet. Eerst geen hazelnoot siroop voor Rick en nu ook geen suikervrije vanille siroop voor mij.

Dan gaan we maar de andere kant op, naar Oakton. Daar hebben ze alles wat we begeren. Rick praat even met de manager en zij blijkt dubbel de voorraden besteld te hebben. Ze voorzag al problemen met het bevoorraden. 

Terwijl we onze koffies drinken en egg bites eten, spelen we wat Pokemon Go. Daarna begeven we ons naar het Vienna marktje. Er speelt een goede muzikant, die harmonika en gitaar tegelijk kan spelen! We kijken rond, maar vinden niets van onze gading. Het is gewoon leuk hier te zijn. 

Thuis word ik betoverd door een prachtige Eastern Tiger Swallowtail vlinder in onze vlinderstruik. Dit is de vlinder van Virginia en zo mooi! Verder kan ik het niet laten een tijgerlelie foto te maken. 

Rick gaat naar een les over de hot tub schoonhouden. Ik ga mijn stappen bijeen krijgen op de mini elliptische machine. Ik heb besloten mijn spieren vandaag wat rust te gunnen en vanmiddag ook geen kilometer te zwemmen. 

Als Rick terug is rijden we naar The Boro. Daar haal ik mijn zo geliefde poke bowl en Rick een salade van Fish Taco. Als we zitten te eten horen we de eerste donder al. Daar gaat ons plan om na de lunch naar het zwembad te gaan.

Rick gaat toch de achtertuin maaien en het blijft droog, ondanks dat we flinke donderklappen horen. De radar toont een flinke onweersbui net ten noorden van ons. Nog geen twee kilometer verderop in Vienna plenst het, waardoor het multiculturele festival, waar we ook nog heen wilden, in het water valt.

Wij besluiten dan onze boodschappenlijst maar af te gaan werken. We halen wijn en bier bij Total Wine & More en gaan dan naar de nieuwe Giant daar vlakbij. Het is duidelijk dat die in een diverser gedeelte van de county ligt, want ze hebben veel meer exotische en internationale producten dan de Giant in Vienna. 

Het loopt al tegen vieren als we terug zijn en het dondert nog steeds. Het zwembad mag dan gesloten zijn, maar onze hot tub is open. Rick heeft hem net met wat hij in de klas geleerd heeft schoongemaakt en de temperatuur is zo'n 37 graden. 

We bubbelen en kletsen een uurtje en bedenken ook waar we willen gaan eten. Rick oppert Open Road, een restaurant met een groot overdekt terras waar we nog maar een paar keer hebben gegeten. We gaan vroeg om er zeker van te zijn dat we buiten kunnen zitten. 

Dat lukt en we beginnen met een bestelling kip "bites" (hapklare stukjes) in buffalo knoflook saus. Die zijn heerlijk, maar de saus is zo pittig dat ik er tranen van in mijn ogen krijg! Meestal is buffalo saus wel pittig, maar niet zo erg!

Rick neemt de biefstuk taco's en ik de mosselen, die eigenlijk een voorgerecht zijn. Nou, voor mij is het meer dan genoeg als hoofdgerecht. Erg lekker en iets wat ik een volgende keer weer zal bestellen. De mosselen zijn groot en de saus heel smakelijk.

Op weg naar huis zien we weer bliksem en horen donder. Bizar hoe het bij ons gewoon droog blijft de hele tijd. Niet goed, want we kunnen wat regen goed gebruiken. Misschien komt het vannacht nog.

 

Fiona heeft vandaag een paar nieuwe omgevingen gehad en ontdekt dat ze een speentje wel erg lekker vindt. 

Zondag

Wat een verschil met gisteren is het! Het lijkt wel of de onweersbuien alle vochtigheid hebben weggewassen. Het is 23 graden en er staat een koele noordwestelijke wind. Weer uit Canada is dat dus. 

Wij gaan weer naar de Starbucks in Oakton. Ik neem dit keer de eiwit met paprika egg bites, in plaats van de boerenkool met paddestoel. Rick besluit ontbijt van McDonalds te halen. We rijden naar het centrum van Vienna en eten daar op een bankje met zicht op de rode lokomotief.

Rick heeft een "steak", ei en kaas broodje en dat is dus verre van biefstuk. Wat het wel is weten we niet, maar ik denk niet dat Rick dat nog eens gaat bestellen. McDonalds blijft iets waar ik ver van blijf, tenzij we op reis ontbijt halen en dan houd ik het bij een egg Mcmuffin.

De volgende stop is de Mosaic District markt. Ik heb weer cantharellen besteld, maar we lopen de hele markt af en zien nergens het kraampje met paddestoelen. Ik ben al van plan een e-mail te sturen als blijkt dat we het gewoon straal voorbij zijn gelopen. Ik ben heel blij mijn cantharellen te hebben!

Zondag gaat het zwembad een uur vroeger op voor volwassenen. Er zijn koffie en bagels en zoals we al verwachtten zijn veel van onze buren van het plein er. Het wordt gezellig een uurtje kletsen en Rick en ik leggen onze baddoeken vast op de stoelen waar we vanmiddag op willen zitten. 

Dan wandelen we naar het mooie Nottoway Park. Ik vergeet vaak van het bestaan ervan, maar er zijn mooie bospaden en er loopt een fitness pad langs allerlei nieuwe machines. Dat ga ik in de herfst zeker doen!

Rick en ik lopen terug langs het huis van de vroegere peuterschool lerares tegenover ons en gaan binnen kijken, Dit huis wordt binnenkort, als het al niet volgende week is, helemaal platgeslagen. Boven is het woonhuis met een badkamer uit de jaren vijftig.

Maar beneden worden we echt een beetje verdrietig. Er ligt nog heel goed bruikbaar speelgoed, heel veel kinderboeken, kleine stoeltjes en tafeltjes en nog veel meer. Het lijkt wel of de school van de ene op de andere dag sloot. Dat is misschien ook wel zo door de pandemie.

Dit alles zal dus verwoest worden, terwijl al dat speelgoed nog door allerlei instanties gebruikt zou kunnen worden. Echt schandalig dat zowel de vorige eigenaar als de aannemer hier niet meer mee doet.

Intussen hebben we trek gekregen. We halen lunch van Potbelly, een salade voor Rick, en Zoe's Kitchen ernaast, een bloemkool rijst bowl voor mij. Het is zo aangenaam op het deck dat we daar eten. 

Dan maken we ons klaar om weer naar het zwembad te gaan. Daar begin ik vrijwel meteen aan mijn kilometer zwemmen. In de andere baan wordt een zwemles gegeven, maar niemand wil zwemmen, dus prima.

Als ik aan baan dertien wil beginnen komt er iemand, die graag baantjes wil trekken. Ik zeg haar het niet erg te vinden om te delen, maar dat ik heb uitgevonden dat de zwemles uit de baan moet als volwassenen baantjes willen trekken. 

Ze vraagt het aan het meisje dat les geeft en die zegt doodleuk dat ze pas over veertig minuten klaar is. Ik laat haar netjes weten dat ik van het zwembad management heb vernomen dat de volwassenen voorrang hebben op de zwemlessen. Ik krijgt een blik, maar ze verlaat de baan.

Niet veel later deel ik mijn baan met een man en is er ook een tweede persoon in de baan naast ons. Die zwemlessen horen er gewoon niet. Ik zal nu wel bekend staan als die vervelende vrouw met de roze Black Lives Matter zonnehoed, maar dat kan me lekker niets schelen. 

Rick en genieten nog wat van het lekker water en weer. Dan lopen we rond kwart voor vier terug naar huis. We gaan naar Whole Foods om ingredienten voor het avondeten van de komende dagen te kopen. 

Onderweg zien we een moeder hert met haar tweeling. Het huis waar ze grazen is onbewoond en de mevrouw, die ernaast woont, zegt dat de herten alles van hun gading in die tuin kunnen vinden. Dit is weer dat kreupele hert dat we al vaker zagen. Tweelingen zijn ongewoon voor witstaart herten, maar dit is nu al haar derde volgens de vriendelijke dame.

Als we de boodschappen weer thuis gebracht en opgeruimd hebben, kleden we ons voor de tweede keer vandaag in badkleding. We vonden gisteren de hot tub zo lekker dat we er nog een half uurtje ingaan. We hebben wat kaas en prosciutto als borrelhapje. 

Voor ons avondeten gaan we vanavond naar Zenola. Daar bestellen we een heerlijke koude tomatensoep. Er staat ook een koude amandelsoep op het menu. Ik vraag of ik daar wat van mag proeven. Het is best lekker, maar teveel gemalen amandelen naar mijn smaak, het wordt een beetje als zaagsel na een paar happen. 

Rick heeft het kipgerecht dat er erg smakelijk uitziet. Ik houd het bij de met spinazie gevulde driehoekjes en kibbeh, gehaktballetjes in een zure kersensaus. De chef is alleen in de keuken, waardoor alles heel lang duurt, maar wij hebben geen haast. 

Als er dan ook nog een bevriend stel naast ons komt zitten wordt het helemaal gezellig. Voor hen is het de eerste keer hier. Hun zoon werkt sinds kort als serveerder en vraagt wat wij lekker vinden. Hij is het met alles eens. Volgens mij kun je bij dit restaurant gewoon ook niet verkeerd kiezen.

En zo is het alweer zondagavond en het weekend voorbij. Ik zei tegen Rick dat we een vierdaags weekend en een driedaagse werkweek zouden moeten hebben. Dat ziet hij toch niet zo zitten, helaas. Allemaal een heel fijne week gewenst!

In een pyjama die ik haar gaf