Over een welzalige woensdag

Vandaag is het helemaal zaak om vroeg op te staan. Ik moet om half tien klaar zijn om op pad te gaan. Na mijn ontbijt begin ik aan mijn stappen, maar dan roept Rick me. Hij heeft tijdens zijn wandeling met Orion een baby Amerikaans roodborstje op de oprit van onze buren drie huizen verderop gezien. 

Het beestje heeft genoeg veren om te vliegen, maar een van zijn pootjes ligt vreemd. Zo op de oprit is het een hapklare prooi voor Henry, de kat van de overburen. Die loopt al geinteresseerd rond. Rick besluit het vogeltje met handschoenen op te pakken en in de struiken te leggen. 

Terwijl we terug naar ons huis lopen, ziet Rick Henry loerend richting het vogeltje lopen. Rick rent erheen en neemt het vogeltje mee naar ons huis. Natuurlijk is Orion hoogst nieuwsgierig. Om te beginnen leggen we het roodborstje op het deck. 

Voor ik vertrek krijg ik advies via een lokale Facebook groep over wie we kunnen bellen voor hulp. Ik geef Rick de informatie, want ik maak me klaar voor mijn excursie. 

Om half tien rijdt Lois voor met haar fiets op het fietsenrek aan haar auto. We hijsen mijn fiets daar ook op en gaan dan op weg naar de Maryland kant van het Great Falls National Park. Daar ben ik alweer heel veel jaren niet geweest. 

Het is niet eens zoveel verder weg dan de Virginia kant, maar de Virginia kant is ruiger en ik vind het uitzicht op de watervallen daar mooier. Met mijn nationale parken pas kunnen we zo de parkeerplaats op. Daar zien we kayakers zich klaarmaken om de rivier op te gaan. Dan moet je wel durven, want ze gaan zo van de watervallen af. 

Wij fietsen richting het oosten op het pad langs het C&O kanaal. Dat kanaal bestaat sinds begin 18e eeuw. George Washington en zijn tijdgenoten gebruikten het om goederen te vervoeren. Tegenwoordig is het een populair natuurgebied. 

We stoppen regelmatig om foto's van de prachtige natuur te maken. Op zulke momenten krijg ik nog steeds het gevoel in het buitenland te wonen. Nou ja, feitelijk ben ik in een andere staat, al merk je daar weinig van natuurlijk. 

We keren eerder om dan we verwacht hadden. Het is toch wel erg warm en vochtig. Dit keer maken we meer foto's van het kanaal. Ik ga ook even het water uitproberen. Dat voelt lekker koel aan tot mijn verbazing. Ik had verwacht dat het warmer zou zijn.

De Eastern swallowtails zijn dol op de waterkant, er zitten er heel veel

Hier aan de Maryland kant leidt een houten pad naar het uitkijkpunt over de hoofdwatervallen in de Potomac. Eigenlijk zijn de watervallen, die we vanaf de boardwalk zien, nog indrukwekkender. 

Aan het einde van de boardwalk zien we de Potomac rivier in al zijn glorie. De rivier hoort bij de staat Maryland, maar wij in Virginia krijgen er ook drinkwater van. Dat leidt weleens tot disputen tussen de twee staten. 

Jammer genoeg kunnen we van hieruit niet zien hoe de kayakers van een van de watervallen naar beneden komen. Die waterval is alleen zichtbaar van de Virginia kant. Na even gekeken te hebben krijgen we het warm, want er is hier geen schaduw. 

Terug bij de fietsen is het opeens een stuk drukker. Zoals zo vaak loonde het om vroeg te zijn. We fietsen terug naar de auto, laden de fietsen weer op en rijden naar het restaurant dat we voor de lunch hebben uitgekozen. 

Dat is de Old Angler's Inn, die al sinds 1860 bestaat. Ik woon hier al 38 jaar en heb er iedere keer dat we erlangs reden al heen gewild. Het is een heel beroemd restaurant en de prijzen zijn ernaar. Maar hun terras is prachtig met fonteintje, bloemen en prachtige crape myrtles. 

We bestellen beiden een witlof salade met sinaasappel, blauwe kaas en amandelen. Als Lois oppert er een wijntje bij te drinken zeg ik geen nee. Het voelt een beetje als een mini vakantie en daar hoort een glaasje wijn bij. Het eten is prima, maar wel super duur. Ik vrees dat ik Rick hier niet heen krijg, maar ik heb eindelijk bij de befaamde Old Angler's Inn gegeten. 

Lois brengt me thuis en we spreken af dit in de herfst nog eens te doen. Als het minder warm is kunnen we verder fietsen. Mijn fiets gaat de garage in en ik loop Ricks kantoortje binnen om te horen hoe het met het vogeltje gaat.

Dat heeft Rick op aanraden van de Wilflife Rescue League in een doos gedaan met een oude baddoek. Rond vieren zullen we naar een dierenarts gaan, die gewonde vogels opvangt. Ik zou kunnen gaan zwemmen, maar heb er geen energie voor. 

De schoonmaakploeg komt en ik besluit eens van het deck te genieten in mijn hangmatstoel. Het is minder vochtig dan vanochtend en heel goed toeven in de schaduw. Onze vlinderstruik is flink populair, op een gegeven moment zie ik er maar liefst acht vlinders in!

Tegen vieren vertrekken we naar Alexandria. De Wildlife Rescue League raadde Rick aan onze Tweety, zoals we hem genoemd hebben, daarheen te brengen. Het roodborstje piept af en toe achterin de auto. Het is werkelijk een schattig beestje. 

Bij het dierenziekenhuis worden we heel vriendelijk ontvangen. Rick moet een formulier invullen en we worden hartelijk bedankt dat we dit vogeltje hebben gered. Hopelijk kan het pootje geheeld worden, zodat het kan vliegen. 

Rick wil al een tijdje het Village Brauhaus in Alexandria proberen. Hij ziet zijn kans schoon en we rijden naar het oude gedeelte van de stad. Dat is altijd zo gezellig! 

Village Brauhaus is naar verluid Oostenrijks, maar ik vind het veel meer Duits aandoen. Rick bestelt een pul bier (die hij lang niet helemaal opdrinkt, maar voor het gevoel zegt hij). Ik bedenk me dat wat Aperol met spuitwater en limoensap een lekker drankje zou zijn en dat is het inderdaad. 

Na die kleine salade vanmiddag heb ik flinke trek. We bestellen een currywurst, die met heerlijke frietjes komt. Meestal kan ik makkelijk van patat afblijven, maar deze zijn zo lekker dat ik er een aantal van opknabbel. 

Eigenlijk zouden we wel in Alexandria willen blijven eten, maar we hebben een maaltijd thuis en Orion zit al de hele middag in zijn bench. We verlaten het leuke stadje dus, elkaar belovend dat we hier binnenkort weer eens uit eten zullen gaan. 

Thuis wacht Orion ongeduldig en komt ons met zijn Lammie begroeten. Het avondmaal is super makkelijk, wraps met kip, kaas, komkommer, mini paprikaatjes en olijftapenade. Het is een heel erg lekker zomers maal. 

Wat een leuke woensdag was dit! Lois is nu gepensioneerd en geinteresseerd in meer avonturen. Ik ben benieuwd wat er nog gaat komen!